Απογοήτευση....

Έχω ένα πρόβλημα το οποίο δεν λύνεται λόγω αδυναμίας απάντησης από τον ίδιο. Έχω μια σχέση χρονών και παρελθόντος γι’ αυτό δεν θα πω πολλά για το λόγο επειδή είναι μια μεγάλη ιστορία, θα πω μονό τα βασικά: το αγόρι μου έχει αλλάξει συμπεριφορά απέναντι μου, περιττό να πω πως στους υπολοίπους φέρεται άψογα. Δείχνει πλήρης απάθεια, αδιαφορία, καμιά κίνηση από πλευράς του ακόμα και όταν τσακωνόμαστε. Πάντα εγώ τρέχω σπίτι του, πάντα μήνυμα στέλνω, πάντα κοιτάζω να τα βρούμε παρόλο που ξερώ πως θα με ρίξει ψυχολογικά ακόμα και την ιδία στιγμή. Το βασικότερο: δεν κάθεται να λύσει κανένα πρόβλημα, δεν κάθεται να μιλήσει ενώ όταν δίνει συμβουλές στους άλλους λέει πάντα: πρέπει να κοιτάξεις να μιλήσετε να λύσετε τα προβλήματα σας, να κάνεις την κίνηση κι ας είναι λάθος γιατί έτσι τουλάχιστον δεν θα μείνεις με την απορία πως αν το είχα κάνει αυτό, εκείνο θα ήταν η όχι διαφορετικά τα πράγματα κτλ.. Με απλά λόγια όταν του τα είπα αυτά έδωσε την εξής απάντηση: οι συμβουλές είναι για τους άλλους κι όχι για μένα. Πάντα βρίσκει τρόπο ημερησίως να με ρίχνει ψυχολογικά, πχ. Χτες βραδύ τσακώθηκε με την μητέρα του και πλήρωσα έχω και την νύφη και τον γαμπρό χωρίς να ξερώ το γιατί. Το λέω αυτό διότι είχε έρθει σπίτι μου και μια χαρά ήμασταν και μια χαρά έφυγε. Μετά όμως…
Μέσα σε όλα αυτά πριν λίγες μέρες πήγα στο γιατρό για κάτι εξετάσεις, του είχα πει πως θα πήγαινα και πως είχα αγχωθεί πολύ. Το αποτέλεσμα? Ούτε καν ενδιαφέρθηκε, ούτε καν ρώτησε γιατί πήγα στο γιατρό, τι και αν έχω κάτι, τίποτα απολύτως…. Λογικό ήταν να απογοητευτώ, μπορεί να είχε τα δικά του, μπορεί να ήταν προβληματισμένος με τη δουλειά του αλλά τέτοια θέματα δεν προσπερνιούνται, ακόμα και εκείνη τη μέρα βρεθήκαμε πράγμα που μπορούσε κι από κοντά να με ρωτήσει αν νοιαζόταν. Ξερώ τι θα πείτε: να μην κάνω κίνηση πάντα εγώ, να μην στέλνω, να βρω άλλον, κτλ. αλλά δεν είναι εύκολο να αφήσεις κάποιον που έχεις περάσει τα πάντα μα τα πάντα μαζί του και κυρίως όταν τον αγαπάς.
Του έχω εκφράσει την άποψη μου αν θέλει να χωρίσουμε να το πει ελευθέρα κι όχι να μου το δείχνει με πλάγιο τρόπο αδιαφορώντας κτλ. Γιατί πριν αλλάξει μου έδειχνε και μου έλεγε πόσο με αγαπούσε, τώρα τίποτα. Όμως λέει ότι με θέλει αλλά πιστεύω άλλο το να σε θέλει κι άλλο το να σε αγαπάει… λέει να τον χωρίσω εγώ αν δεν τον αντέχω… όμως γιατί να τον χωρίσω από τη στιγμή που τον αγαπώ και δεν γνωρίζω τον λογο που μου φέρεται έτσι??? Και ούτε κάθεται να μιλήσει. Φυσικά τον έχω ρωτήσει άπειρες φορές και απάντηση πήρα ότι δεν έχει σχέση με μένα ο λόγος που άλλαξε, δεν αφορά κανέναν παρά μόνο τον ίδιο.
Αυτή η ιστορία διαρκεί 8 μήνες! Υπομονή μεγάλη έδειξα και δείχνω αλλά ακόμα και η υπομονή έχει τα όρια της. Πιστεύω πως αν όντως νοιαζόταν για μένα θα το έδειχνε, θα το έλεγε, δεν θα προσπαθούσε να με ρίχνει ψυχολογικά κάθε μέρα. Εννοείται πως δεν φταίει μόνο εκείνος αλλά και εγώ, όμως η διαφορά μας είναι πως εγώ πάντα κάνω κίνηση ακόμα και να έχω η να μην έχω δίκιο γιατί κατανοώ, γιατί νιώθω, γιατί αγαπώ. Εκείνος όμως??? Περιττό να πω πως έφτασα σε σημείο να χαρακώνομαι και να σκέφτομαι την αυτοκτονία. Αυτά.

Αγαπητή απογοητευμένη,

μόλις πριν λίγο απάντησα στο θέμα που έθεσες στις διαταραχές διατροφής, και τώρα πέτυχα αυτό σου το μήνυμα, που δεν το είχα δει πριν...

Μπορώ να καταλάβω πόσο αγαπάς τον φίλο σου και πόσο σε στεναχωρεί η κατάσταση αυτή. Αλλά προφανώς έχεις χάσει τον εαυτό σου μέσα σε όλα αυτά. Προφανώς έχεις ξεχάσει να αγαπάς τον εαυτό σου.. Η αγάπη είναι να μοιράζεσαι, και ο φίλος σου φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να μοιραστεί πράγματα μαζί σου αυτή τη περίοδο. Και σίγουρα είναι σκληρό μετά από τόσα χρόνια, χωρίς να μπορείς να κατανοήσεις έστω το λόγο.

Λες: \"λέει να τον χωρίσω εγώ αν δεν τον αντέχω… όμως γιατί να τον χωρίσω από τη στιγμή που τον αγαπώ και δεν γνωρίζω τον λογο που μου φέρεται έτσι???\".
Σκέψου: είσαι ευτυχισμένη με το όπως έχουν τα πράγματα τώρα? Βλέπεις κάποια προσπάθεια για βελτίωση?

Το να αυτοκαταστρέφεσαι, δεν είναι λύση. Στο κάτω κάτω έτσι τα καταστρέφεις όλα, και κάθε ελπίδα, εκ των προτέρων. Και το καυτό θέμα αυτή τη στιγμή μάλλον δεν είναι αν θα αποφασίσεις να χωρίσετε ή όχι, αλλά αν θα κοιτάξεις να ανασυγκροτήσεις τον εαυτό σου και τις δυνάμεις σου, να καταλάβεις την αξία που έχεις, να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά. Και μέσα στον πόνο που περνάς, ίσως θα χρειαστείς κάποια βοηθεία από κάποιον που είναι έξω από τα πράγματα.

Έχεις μάθει όλα αυτά τα χρόνια μ\' αυτό το σύντροφο και σου είναι δύσκολο να διανοηθείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν. Για όλους μας είναι... πίστεψέ με σου μιλάω από προσωπική εμπειρία.. Αλλά δεν μπορείς να αφήσεις τη ζωή σου κυριολεκτικά να κρεμαστεί από αυτό. Δως της μια ευκαιρία. Πάρε τα πράγματα ένα ένα. Μοιράσου τα μαζί μας. Περνάς μια δύσκολη περίοδο, αλλά μη χάνεις την ελπίδα. Είμαι και λίγο συγκλονισμένη αυτή τη στιγμή, και δεν μπορώ να πω πολλά περισσότερα, αλλά να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να προσπαθήσουν να σε βοηθήσουν να σηκώσεις λίγο από το βάρος, και σου είναι ευγνώμων που τους εμπιστεύεσαι την ιστορία σου και τους προσφέρεις την ευκαιρία αυτή.

Σ\' ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας, και σε παρακαλώ να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να δει πέρα από όλα αυτά και να δώσεις και σε μας την ευκαιρία να σε βοηθήσουμε. Ο καθένας περνάει το δικό του γολγοθά, άλλος μικρότερο, άλλος μεγαλύτερο, και είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο.

Φιλικά
Αγγελική

Απογοητευμένη,
να χωρίσεις! Δυο πράγματα μπορεί να συμβούν: α) να τον ταρακουνήσεις, οπότε αν σε θέλει θ αλλάξει συμπεριφορά (ή θα σου μιλήσει για το πρόβλημα που τον οδηγεί να φέρεται έτσι) ή β) θα καταλάβεις πως εχεις δύναμη να ζήσεις- και πολύ καλύτερα- χωρίς αυτόν.
Είτε το ένα είτε το άλλο,καλυτερα από το γολγοθά που περνάς τώρα.
Ερώτηση: Πώς αγαπάς έναν άνθρωπο που δε σε νοιάζεται πιά, που 8 μήνες σε ρίχνει ψυχολογικά,που ξεσπά σε σένα. Είναι μαζοχισμός. Σφίξε τα δόντια, ζήτα βοήθεια από όπου μπορείς (φίλους συγγενείς, ψυχοθεραπευτή), και ξεπέρασέ το. Σου χει γίνει κακιά συνήθεια.Δεν σου κάνει καλό.
Αυτή βέβαια είναι μόνο η γνώμη μου. Οι αποφάσεις και τα συμπράσματα δικά σου
Φιλικά,
Τίνα

Υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες που λειτουργούν χειριστικά απέναντι στους άλλους...και τους οδηγούν σε πόνο και στα δικά τους αυτοκαταστροφικά σχέδια.Ο φίλος σου μπορεί να είναι καλός συμβουλάτορας ...και να προσελκύει έτσι τα \"θύματα\" του...και όταν διασφαλίσει την εξάρτηση τους επάνω του...τότε να τα βάζει εντός των αυτοκαταστροφικών τροχιών του.Παρά τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιάζουν τέτοιοι άνθρωποι....έχουν ταλέντο στο να αλυσοδένουν συναισθηματικά τους ανθρώπους που παγιδεύονται στα δίχτυα τους.Έντεχνα μπορούν να σε κάνουν να νιώθεις ενοχές,αγάπη ,οίκτο...και τελικά η αφοσίωση που τους δείχνεις να λειτουργεί σαν μπούμερανγκ καταστροφής για όλους.

Μπορεί να αδικώ ή όχι τον φίλο σου...και σίγουρα εδώ απλώς καταθέτουμε τις εκτιμήσεις μας,τις απόψεις μας...που μπορεί να είναι και λανθασμένες.Ωστόσο....με γνόμωνα του που τελικά οδηγείστε και οι δυο...μπορείς να βγάλεις κάποια συμπεράσματα για το τι σας περιμένει (άν δεν αλλάξτε κάτι).Προκάλεσε για τελευταία φορά διάλογο μαζί του....και αν και πάλι δείς αυτήν την απάθεια και δεν πάρεις εγγυήσεις απο πλεύρας του για βελτίωση...τότε φρόντισε να γλιτώσεις τον εαυτό σου απο πιθανό \"αυτοκαταστροφικό\" του σενάριο.

Quote:

---

Originally posted by LOGOPSYXOS
Υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες που λειτουργούν χειριστικά απέναντι στους άλλους...και τους οδηγούν σε πόνο και στα δικά τους αυτοκαταστροφικά σχέδια.Ο φίλος σου μπορεί να είναι καλός συμβουλάτορας ...και να προσελκύει έτσι τα \"θύματα\" του...και όταν διασφαλίσει την εξάρτηση τους επάνω του...τότε να τα βάζει εντός των αυτοκαταστροφικών τροχιών του.Παρά τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιάζουν τέτοιοι άνθρωποι....έχουν ταλέντο στο να αλυσοδένουν συναισθηματικά τους ανθρώπους που παγιδεύονται στα δίχτυα τους.Έντεχνα μπορούν να σε κάνουν να νιώθεις ενοχές,αγάπη ,οίκτο...και τελικά η αφοσίωση που τους δείχνεις να λειτουργεί σαν μπούμερανγκ καταστροφής για όλους.

---

it is in our nature to destroy ourselves.

LOGOPSYXOS διανα πετυχες τον χαρακτηρα του, αυτο ακριβως ειναι.πιστευω πως αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με αγαπουσε, αν οντως νοιαζοταν θα εστελνε εκεινος πρωτος, θα εκανε την κινηση του, θα ερχοταν σπιτι μου ακομα και απροοπτα, ας περναγε και να εστελνε να κατεβω κατω στην τελικη αναλυση αν δεν ηθελε να ανεβει σπιτι... Οπως ειπε καποιος εδω μεσα: ΑΠΕΙΡΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ... Δυστυχως δεν εκανε τιποτα για να την δειξει... Επιλεξε να χωρισουμε και το δεχτηκα. Βεβαια σε τι κατασταση ειμαι δεν θα πω, θα πω μονο ενα μεγαλο ευχαριστω για τις συμβουλες σας ασχετα που δεν τις κατορθωσα. Για εκεινον η ζωη συνεχιζεται, παντα υπαρχει κατι καλυτερο οπως ειχε πει, για μενα δεν ειναι ετσι διοτι δυστυχως αγαπησα, πονεσα, εκεινος στα @@ του κοινως, καλοπερναει με τις βολτουλες του, με τους φιλους του, κτλ κτλ. Οπως φανερωνει και το Nick μου απογοητευση πηρα και τιποτα αλλο. Δεν ειδα αγαπη και καιρος να γυρισω σελιδα εστω και σε ασχημο σταδιο, δεν ξερω τι θα συμβει αλλα ξερω πως δεν αξιζει να ξαναπερασω τον πονο και χειροτερα ακομα αυτη τη φορα. καλο βραδυ

Απογοητευμένη μου σκέφτηκες καθόλου το γεγονός ότι ίσως δεν έκανε σαν σύντροφος για εσένα? ʼλλωστε δεν είναι ο μοναδικός άντρας σε αυτόν τον πλανήτη..........
Μάλλον ήταν ένα μεσοδιάστημα προκειμένου να ανακαλύψεις τα όρια των συναισθημάτων σου, πριν βρεις τον άντρα που θα σου ταιριάζει απόλυτα!
Χαλάρωσε, ξεπέρασε το όλο θέμα όσο καιρό χρειαστείς και μην κλείσεις τις πόρτες στις όποιες προκλήσεις μπορεί να ανοίξουν την πόρτα για το απόλυτο ψυχικό σου ταίρι!
ΦΙΛΙΑ1;)

apogoiteumeni, sou apantisa kai sto post tis anoreksias. me exeis kanei na valw ta klammata.fyge koritsaki mou.fyge.ta exw perasei.einai san na vlepw tin istoria na ksnapernaei mprosta moy....makria apo tetoious tipous...autos o anthrwpos exei voleutei mazi sou kai ektonwnei panw sou ta psixologika tou provlimata.den kserw an se agapaei i oxi, kserw mono oti autos o anthrwpos exei sovaro provlima.kai esi de ftais se tipota kai den iparxei kanenans logos na to ipomeneis!rwta ki emena... esi exeis ti diki sou zwi, ti diki sou proswpikotita, mporeis na statheis mia xara makria tou!de xreiazetai na eisai eksartimeni apo auton.esy eisai dianti, giati vlepeis ta provlimata, paleueis, ipomeneis kai exeis anteksei!o allos xwnei to kefali san ti strouthokamilo sto xwma kai nomizei pos pauoun na iparxoun ta provlimata.giati einai adinamos kai de mporei na ta antimetwpisei, plus tou aresei na ipoferei apo auta, giati einai mazoxas, vlks kai autokatastrofikos, opws eipe o provlimatikos.kati tha kserei fainetai.makria apo tetoious anthrwpous!mporei na nomizeis oti autos o anthrwpos einai i pateritses sou kai xwris auton de mporeis na perpatiseis, alla pistepse me, to antitheto simvainei!!se exei kanei na niwtheis etsi, giati autos einai poli adinamos kai provlimatikos gia na perpatisei monos tou!den tha ton swseis esy, eidika ma exeis auti ti stasi kai nomizeis oti eksartasai apo ayton.an akoma thes na kaneis kati gia auton. tha prepei prwta na sineidiopoihseis oti esy stekesai sta podia sou, kai autos epeidi poli apla de mporei na to kanei, de mporei na se vlepei ki esena orthia.pistepse me!

Quote:

---

Originally posted by carrie
opws eipe o provlimatikos.einai poli adinamos kai provlimatikos

---

τι υπαρχει και αλλος προβληματικος περα απο εμενα? :,(

παντα υπαρχει κατι καλυτερο εκει έξω.το λεω και 8α το ξαναπω

carrie οπως ειπες κατι ξερει o provl., οπως εχει πει και το αγορι μου: κατι καλυτερο υπαρχει εκει εξω πραγμα που σημαινει πολλα για τον ιδιο. οτι εχει πει ο provl. τα εχει πει και το αγορι μου. πηρα μια αποφαση στη ζωη μου διοτι εχασα λιγο τον ελεγχο του εαυτου μου χτες και σημερα, για την ωρα ηρεμω με τα χαρακωματα αν και δεν ειναι τιποτα αυτο μπροστα σε αυτα που εκανα τωρα τελευταια, ειναι ο μονος τροπος να με κανει να κοιμαμαι,να ξεχνιεμαι, ετσι βυθιζομαι στον δικο μου κοσμο, στον δικο μου πονο, χωρις καμια βοηθεια ή λυπηση απο κανεναν, εχω πλασει την δικη μου \"ζωη\" τον δικο μου χαρακτηρα σε ενα θεατρο \"ζωης\" που καποια στιγμη το θεατρο θα τελειωσει οπως τελειωνει και η ζωη. Οπως εχω πει μια ζωη χανεται οταν γεννιεται μια αλλη, ευχαριστηση μου δινει οταν το σκεφτομαι αυτο, πειτε με μακαβρια, ψυχωτικη, δεν ξερω τι αλλα αυτη εγινα τωρα και δικαιωμα μου ειναι να ζω τη ζωη οπως βγηκα σε αυτο το δρομο. Δυστυχως carrie αυτη η σχεση δεν με εβγαλε ασπροπροσωπη και ουτε σε καλο σταδιο στη ζωη, με πηρε στον κατηφορο, με νικησε ο ιδιος με τα προβληματα του και με παρεσυρε σε εναν κοσμο που δεν ηθελα ποτε να γνωρισω, στον κοσμο της οδυνης και του πονου, οπως παντα εγω πληρωσα και την νυφη και τον γαμπρο, ισως να εχει απωθημενα, ισως να περιμενε την εκδικηση του λογω του οτι τον ειχα παρατησει παλιοτερα για λογο σημαντικο τοτε, οχι για αλλο αγορι,ποτε δεν θα παραταγα την αγαπη μου για αλλον, ισως να ειμαι πραγματικα ο λογος που αλλαξε συμπεριφορα και δεν το παραδεχεται, ισως ειναι ακομα κολλημενος με πρωην του πραγμα που θελω να πιστευω πως δεν ειναι αλλα κατι με κανει να αμφιβαλλω πχ τη μια δεν περναγε απο το σπιτι της γιατι τον επιανε κατι που δεν ηθελε καν να περναει,ελεγε την ειχε ξεπερασει και την αλλη περναει απο το σπιτι της και παλι λεει την εχει ξεπερασει, τωρα πως γινεται αυτο δεν ξερω, ισως οντως να μην με αγαπησε οπως πρωτα γιατι εδω πχ οταν ειχε τσακωθει με πρωην εφτασε μεχρι αιγιο για να τα βρουν ενω οταν τσακωνομασταν εμεις ουτε μια φορα δεν εκανε τον κοπο να περασει απο μενα που ειναι ουτε 10 λεπτα αποσταση με το μηχανακι του, αυτο λεει πολλα πιστευω, φυσικα αυτο δεν ειναι παραπονο αλλα ειναι το γιατι, καλυτερα να ελεγε απο την αρχη τελος κι οχι να το τραβηξει μεχρι στα ακρα ωστε να με γ..... ψυχολογικα πραγμα που το καταφερε. Οπως καταλαβατε ειναι πολλα, πολλα ισως που θα μεινουν αναπαντητα για μια ζωη.Τουλαχιστον για ενα πραγμα χαιρομαι: ενιωσα παλι την αγαπη που ειχα νιωσει και παλιοτερα μαζι του, μια αγαπη, μια σπιθα που πιστευα πως δεν θα ξανανιωσω ποτε γιατι σημαινε τοτε και τωρα τα παντα για μενα, εκανα σχεσεις μετα απο εκεινον και δεν ενιωσα τιποτα, μπορει επειδη ημουν ακομα κολλημενη μαζι του, μπορει επειδη ηταν ο πρωτος μου ερωτας, μπορει επειδη μαζι του γνωρισα τα παντα, μπορει επειδη περασα τοσο τελεια τοσο υπεροχα χρονια τοτε. Τωρα ομως δεν σημαινει τιποτα για το λογο πως πλεον δεν νοιαζομαι για μενα, πλεον αδιαφορω για το τι θελω εγω ιδιως οταν ποτε δεν ενδιαφερε ουτε τον ιδιο αν και τι ηθελα, το ειχα κανει και παλια να μιην νοιαζομαι για μενα και δεν μου βγηκε σε καλο, τωρα δεν ξερω ποσο ασχημα θα βγει.Πειτε με εγωιστρια αλλα πιστευω πως αν με αγαπουσε δεν θα φεροταν τοσο ασχημα, τοσο γραψιμο, τουλαχιστον δεν μετανιωσα που παντα μα παντα σε καθε τσακωμο εκανα εγω την κινηση, παντα με sms, παντα πηγαινα σπιτι του, παντα να τον φιλησω, κτλ ενω εκεινος... θα μου πειτε αφου τα εβλεπα... τα ηθελα και τα επαθα, ναι τα εβλεπα αλλα πιστευα πως ειχε αισθηματα μεσα του πωw θα εκανε κι εκεινος την κινηση του καποια στιγμη, οπως και παλιοτερα παντα εστελνε και ελεγε μην τσακωνομαστε γουρουνακι μου, κτλ διαφορα τετοια και φυσικα τα βρισκαμε, παντα εστελνε ενα sms στη μεση της νυχτας που ελεγε μονο μια λεξη \"σ\'άγαπω\", τωρα αυτη η λεξη εχει να ειπωθει απο το στομα του και απο τα χερια του σε sms πανω απο 9 μηνες παρολο που την εχω πει απειρες φορες ασχετο που ποτε δεν επαιρνα απαντηση.Οτι και να εκανα που πηγαινα σπιτι του, που του εκανα διαφορες εκπληξουλες, δεν αρκουσαν για εκεινον,ή πιο σωστα δεν σημαιναν τιποτα.tespa πολυ σας κουρασα, καλο βραδυ να εχετε και ευχαριστω που με ανεχτηκατε.

apogoiteumeni.autos o anthrwpos pou perigrafeis edn agapaei oute tin prwin tou oute tin pio prwin oute tin pio pio prwin oute esena.ama ton paratiseis, mporei na arxisei na se kinigaei opws les oti etrexe na vrei tin prwin tou.etsi einai autoi oi anthrwpoi.goustaroun na tous paratane, esy antitheta tou dineis tin agapi sou.goustaroun na mizeriazoun na ponane na niwthoune pligwmenoi thymata, provlimatikoi, adinamoi, na ta exoun valei me tin koinwnia me theous kai daimones.einai gennimenoi mazoxes.na goustaroune na einai thymata.na einai provlimatikoi kai na kamarwnoune opws o provlimatikos edw pera gia paradeigma.kanena provlima me auto.as kanoun oti theloune.alla o kosmos gyrw exeis anarwtithei giati xreiazetai na ta ypoenei auta?gia na ikanopoieitai to aisthima tous oti einai provlimatikoi?na se anagkasei na ton paratiseis kai meta na xtypietai kai na leei mpouxou eimai to thyma ti epatha me paratise ki egw tin agapousa tosooooooooooo.auto einai to paixnidi tous.den iparxei tipota allo pera apo auto.ama kseperasoune auta tous ta provlimata isws mathoune na agapane.alla twra de se agapaei.
vazw stoixima oti niwtheis me ti simperifora tou pws thelei na xwrisete.kai thes na eisai mazi tou?

carrie πες με χαζη ή οτι αλλο θες αλλα θελω να μαι μαζι του επειδη τον αγαπω δυστυχως αλλα φαινεται πως δεν το εκτιμαει και ουτε το εκτιμησε ποτε, γιαυτο ειπα δεν ξερω τι θα συμβει αλλα ξερω πως δεν θα βγει σε καλο.

tote good luck girl.sou esteila u2u.den kserw an to elaves i an katafera an to steilw swsta.ama eisai se epafi me to ti sou ginetai opws fainetai einai kalo pantws.k giauto mporei ola na pane kala.;)

den to elaba, dwse ena nai h ena oxi apo dw kai 8a katalabw, gia na steileis u2u prepei na grapseis kati gia titlo alliws den paei to u2u! nai eimai se epafh gia thn wra me ton eauto mou alla gia poso den xerw...

σαν προβληματικος που ειμαι και εγω εδωμεσα ας πω και εγω τιποτα αφου δεν με περνει ο υπνος.ας δωσω μια αποψη με τα ματια του προβληματικου αφου ολο προβληματικο βλεπω να γραφετει.

ισως δεν φτεει μονο ο ενας.
ισως μερικα πραγματα δεν τα διαλεγεις σε διαλεγουν.
ισως μερικα πραγματα δεν τα αποφασιζεις εσυ αλλα απλα υπακους επειδη δεν εχεις ευκεριες.
ισως να μην μπορεις να αγαπησεις οπως οι αλλοι σαν μια καταρα που σε ακολου8ει.
ισως δεν εμα8ες ετσι αλλα σε εμα8αν.
ισως νομιζε οτι αγαπησε αλλα τελικα δεν ηταν αγαπη
ισως η μονη χαρα να ειναι οτι καποτε ολα τελειωνουν
ισως η μονη λυπη να ειναι η λυπηση προς τους αλους.
ισως γενη8ηκαν να ειναι ρομποτ και να πε8ανουν.
ισως να ζουν στα ονειρα τους
ισως η μονη χαρα να ειναι η αυτοκαταστροφη
ισως η μονη παρεα να ειναι η μοναξια.
ισως το μονο χαμογελο να ειναι για το αιμα που κυλαει.
ισως το μονο δακρι να ειναι που καταστρεφουν την ζωη των αλλων.. χωρις να το 8ελουν
ισως ο μονος πονος να ειναι που δεν μπορουν να κανουν τα παντα για ολους.

και ακολου8ει το νυχτερινο ποιημα που δεν εχει σημασια ποιος το εγραψε αλλα μου εχει μεινει

ξυπναω το πρωι σαν να εχω ξυπνησει απο αιωνιο υπνο.
το χαμογελο τον ονειρων μου αρχζει να σβηνει οπως καταλαβενω οτι ειμαι ζωντανος
στην πραγματικοτητα.μια ακομα ολεθρια μερα ξεκιναει.προσπα8ω να ξεσπασω βαζοντας τα κλαματα
δυστυχως ξερω οτι δεν 8α καταφερω να κλαψω για να ηρεμισω.μου ειναι πλεον δυσκολο.
8ελω να πε8ανω αλλα μεσα μου το ξερω οτι δεν μπορω.οχι γιατι φοβαμε μην δεν ειμαι εδω
αλλα γιατι φοβαμε να αφησω τα ατομα που τους δινω χαμογελο.οταν καταφερουν και ειναι χαμογελαστα τοτε 8α μπορεσω να φυγω κουρασμενος..................
εχει και συνεχεια αλλα δεν εχει νοημα