Printable View
Γεια σας!Είμαι καινούργια στην παρέα και όπως έχω αναφέρει "πάσχω" από διπολική διαταραχή εδώ και 7 χρόνια και είμαι σε φάση διακοπής της θεραπείας σε συνεργασία βέβαια με τη γιατρό μου!
Εχω λοιπον αλλή μια ερώτηση να θέσω!
Πόσο έχουμε αποδεχτεί την ασθένεια μας και από ποια στάδια περάσαμε για την αποδοχή της??
Τι εννοείς \"αποδεχτεί\";
Μεγάλη συζήτηση σηκώνει raphsssodos η έννοια αποδοχή και προφανώς η Κατ δεν εννοεί την εγκεφαλική κατανόηση και γνώση της διαταραχής από την οποία υποφέρει κάποιος αλλά την συναισθηματική αναγνώριση της.
Προσωπικα την εχω αποδεχτει πια πληρως αλλα ο δρομος ηταν μακρυς...πολυ μακρυς.
Η πρωτη συναισθηση ηρθε σαν \"κεραυνος\" (ναι κατι σαν την ταινια beautiful mind οταν καταλαβε οτι οι παραισθησεις του δεν γερνανε ) αλλα η πληρης αποδοχη αργησε να ερθει.
Ποιες παραμέτρους έχει η συναιασθηματική αναγνώριση;Quote:
Originally posted by dodoni
Μεγάλη συζήτηση σηκώνει raphsssodos η έννοια αποδοχή και προφανώς η Κατ δεν εννοεί την εγκεφαλική κατανόηση και γνώση της διαταραχής από την οποία υποφέρει κάποιος αλλά την συναισθηματική αναγνώριση της.
Πότε μπορούμε να πούμε για κάποιον δηλαδή ότι έχει αναγνωρίσει το πρόβλημά του;
Όταν το αισθάνεται στο στομάχι του και όχι μόνο όταν το κατανοεί στο κεφάλι του.Quote:
Originally posted by raphsssodos
Πότε μπορούμε να πούμε για κάποιον δηλαδή ότι έχει αναγνωρίσει το πρόβλημά του;
Εννοώ κατά πόσο εχετε αποδεχθει την ασθένεια !!Να πείτε δηλαδή με σιγουρια όπως για παράδειγμα κοιτάει ένας που πάσχει από στίγμα της μεσογειακης αναιμιας και βλεπει στη γενικη αίματος τα χαμηλά ερυθρα , τις παθολογικες αιμοσφαιρινες κτλ. Μπορει και ο ίδιος να το πει και ο γιατρος του με σιγουρια οτι εχει στιγμα μεσογειακης αναιμιας!
΄Η για να φέρω πιο απλό παράδειγμα . Όταν έχεις χαμηλό σίδηρο κανεις μια εξεταση και το βλέπεις ξεκάθαρα! Λες: Εχω χαμηλο σίδηρο, Πρεπει να παρω συμπληρωμα σιδήρου !
Εμεις ? Εγώ? Πόσο εχω αποδεχτει. Ποσο εχω πιστεψει οτι πασχω απο ενα συνδρομο που λέγετε διπολικη διαταραχη??
όταν είχα τα πρώτα επεισοδια πίστευα οτι ερχοταν η συντελεια του κοσμου και ενιωθα ετσι παραξενα , οτι επρεπε να κάνω κατι για παραδειγμα να σωσω τον κόσμο. Ετσι δεν ειχα συναισθηση, δεν πιστευα οτι ειχα κάτι κακο αλλά αντίθετα οτι ολοι οι άλλοι δεν ξέρανε αυτό που ηξερα εγω!
Μετα τη θεραπεια εκανα τον απολογισμο!! Ειχα χασει τη δουλεια μου και καποιους φίλους, ε\'ιχα γίνει \"ρεζ\'ιλι\' μπροστα σε καποιους ανθρώπους! Τότε είδα την \'υπαρξη τησ ασθένειας.
Αλλά ακόμη και τώρα μέσα μου βαθιά υπάρχει ένα κομματακι του εαυτού μου που λεει οτι δεν έχω κάποια ψυχική διαταραχη και όλα αυτα είναι ευρήματα της επιστήμης να εξηγησει κάποια πράγματα που της φαινονται ανεξηγητα!
Το παραδεχομαι αυτο το τελευταιο,
παρολο που ακόμη κάνω θεραπεια και που έκανα τόσα χρονια παρα τις συνεπειες που είδα στη ζωη μου απο τη μανια της ασθενειας αυτο το μικρο κομματι μου ΔΕ λεει να το πιστεψει ακόμη!!!!
Αν είναι έτσι, τότε σίγουρα το έχω αποδεχτεί.Quote:
Originally posted by dodoni
Όταν το αισθάνεται στο στομάχι του και όχι μόνο όταν το κατανοεί στο κεφάλι του.Quote:
Originally posted by raphsssodos
Πότε μπορούμε να πούμε για κάποιον δηλαδή ότι έχει αναγνωρίσει το πρόβλημά του;
Kat 14 καλως ηρθες στην παρεα μας:)
Η πικρη αληθεια ειναι πως οταν αντιλαμβανομαστε πως βρισκομαστε σε μια φαση εξω απο τα κοινα δυσκολευομαστε να την αποδεχτουμε και ακομα οταν περναει ο καιρος και μετραμε τις απωλειες οπως προαναφερες ακομα και τοτε εχουμε αναλαμπες που λεμε πως οι αλλοι ειναι που δεν...και αυτο ισως ειναι το πιο δυσκολο κομματι που εχει να αντιμετωπισεις μετα απο μια χρονια θεραπεια.
Ενω δηλ προσπαθεις τοσο καιρο παρολα αυτα υπαρχουν στιγμες που το αμφισβητεις. Αν θες ομως την γνωμη μου νομιζω και αυτο ειναι ενα κομματι της θεραπειας και πως το αποδεχεσαι σημαινει πως εισαι σε καλο δρομο.
Σου ευχομαι καλη συνεχεια και να πανε ολα καλα:)