ο σύντροφος μου έχει κατάθλιψη και δεν ξέρω πώς να τον βοηθήσω

καλησπέρα,
το θέμα που αντιμετωπίζω είναι πολύ πρόσφατο και εντελώς ξένο για μένα.
Γνώρισα πρόσφατα τον φίλο μου και από την αρχή της γνωριμίας μας μου αποκάλυψε ότι έπασχε από κατάθλιψη και για την οποία έχει συμβουλευτεί ειδικό και λαμβάνει θεραπεία.
Στην πορεία κατάλαβα ότι δεν ήταν έτοιμος για σχέση και ότι όλο αυτό δεν έχει σβήσει ακόμα γι'αυτόν. Με ξαναπροσέγγισε μόνος του με σκοπό να δοκιμάσουμε ξανά. Τώρα βρίσκεται πάλι σε μια αγχωτική κατάσταση, με αυτοκαταστροφικές τάσεις που τρομάζουν και εκείνον και εμένα. Φοβάται πάρα πολύ να επισκεφτεί πάλι το γιατρό του μήπως και ακούσει ότι είναι χειρότερα από πριν, συνεχίζει αέναα την θεραπεία του, η οποία δεν νομίζω ότι τον βοηθάει πια...
Θέλω πολύ να είμαι δίπλα του, να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα τον βοηθήσει αυτο...Νοιόθω ότι πιέζεται που πρέπει να ανταποκριθεί σε μια σχέση, λέει ότι με στενοχωρεί και αυτό τον κάνει να τρελένεται, επειδή δεν μπορεί να το αλλάξει. Βουλιάζει όλο και περισσότερο σε μαύρες σκέψεις για τον εαυτό του και ξεσπάει με λιγμούς.
Συμβουλέψτε με αν μπορείτε, ευχαριστώ.

Αν συνεχίζει αέναα την θεραπεία του, μην ανησυχείς, αυτός θα γιατρευτεί. Για σένα δεν το βλέπω...

Καλησπέρα Μάριαν. Γιατί είναι βέβαιο πως θα "θεραπευτεί" με τη θεραπεία που συνεχίζει; Εγώ τουλάχιστον δε ξέρω πολλούς που μπήκαν σε αγωγή και... θεραπεύτηκαν. Έτσι απλά μια άποψη.

Γιατί το άτομο που δημιούργησε το θέμα έχει ανοίξει δεκάδες θέματα και προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή με ψεύτικες ιστορίες.
Οπότε, δεν απαντάω σοβαρά.

Quote:

---

Originally Posted by RockElCasbah

Καλησπέρα Μάριαν. Γιατί είναι βέβαιο πως θα "θεραπευτεί" με τη θεραπεία που συνεχίζει; Εγώ τουλάχιστον δε ξέρω πολλούς που μπήκαν σε αγωγή και... θεραπεύτηκαν. Έτσι απλά μια άποψη.

---

Ωχχχ...δεν έχουμε ελπίδες δλδ?

καταρχην ενα μεγαλο μπραβο σου για το οτι θελεις να βοηθησεις το συντροφο σου και θέλει να εισαι εκει γι αυτον και δεν φευγεις τωρα που ειναι δυσκολα τα πραγματα.δυστηχως η καταθλιψη ειναι κατι σοβαρο και δυσαρεστο οσο για μας οσο και για τους αλλους γυρω μας.προσπαθησε να εισαι απλα διπλα του και να του δειχνεις οτι εισαι εκει.οι αυτοκαταστροφικη ταση ειναι ενα σοσ που εκπεμπει η ψυχη του . σε χρειαζεται να εισαι εκει διπλα του. να ξερει οτι σε εχει.αν θελεις πες μας περισσοτερα γιατι νιωθει οτι σε στενοχωρει.αν θελεις στειλε μου pm αν νομιζεις οτι δεν μπορεις να τα πεις δημοσια.ειμαι κι εγω ενας παθων και αυτο το διαστημα ειμαι παλι ασχημα πολυ.μπηκα στη παρεα εδω μηπως και νιωσω καλυτερα μετα ομοιοπαθων...

Θέλει πολύ υπομονή το πράγμα vera h.. Το έχω βιώσει από την πλευρά του ασθενή και όχι από την πλευρά του συντρόφου, οπότε θα μιλήσω βάσει των δικών μου εμπειριών. Έπαθα κατάθλιψη στα 22 μου και έχω μία σχέση από τα 17 μου. Μεταλλάχτηκα, έγινα επιθετική, έγινα ένα κινούμενο πτώμα που σερνόμουν από καναπέ σε καναπέ.. Όλοι απορούσαν και με αντιμετώπιζαν είτε με χιουμοράκι είτε ως τρελή. Ο σύντροφός μου όμως ήταν δίπλα μου, όπως και είναι μέχρι σήμερα, βράχος. Να προσπαθεί να καταλάβει κάτι που δεν έχει βιώσει ο ίδιος, να με κάνει να χαμογελάω.. Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα ζούσα εάν δεν ήταν πλάι μου τότε.. Ήταν ο μόνος σύμμαχος. Και μόνο με την παρουσία σου του δίνεις δύναμη, αλήθεια. Θα έχει πολλά ενοχικά υποθέτω, του τύπου "χώρισέ με", "τί να με κάνεις έτσι όπως είμαι" κλπ. Τα είχα και εγώ, στην πραγματικότητα όμως δεν εννοούσα αυτά ποου έλεγα, ήθελα να μείνει στο πλευρό μου. Όταν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου και τον εγκαταλείπεις, είναι μεγάλο βάλσαμο να έχεις ένα άτομο να πιστεύει σε σένα. Καλή δύναμη!