Λόγια σε κοινότητα....για να ξαλαφρώσω το πρόβλημα!
Γνωρίζω πως εκεί έξω, ειδικά αυτή την περίοδο, υπάρχουν άνθρωποι με πολύ σοβαρότερα προβλήματα από το δικό μου. Όμως για τον καθένα το πρόβλημά του είναι σημαντικό και όταν το μοιράζεται ελαφρώνει. Για αυτό ακριβώς το λόγο θέλω να το μοιραστώ και με άλλους συνανθρώπους μου, εσάς δηλαδή, για να ελαφρώσω και να δω τις δικές σας απόψεις που θα πείτε, αν φυσικά το θέλετε. Είμαι 23 χρονών φοιτητής σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Πριν 2 χρόνια και 3 μήνες τελείωσε η 2 χρονών σχέση μου. Η πρώτη και η μοναδική μου σχέση. Βλέπετε στην περίοδο του Λυκείου οι γονείς μου μού είχαν απαγορέψει αισθηματικές σχέσεις, υπό το φόβο της αποτυχίας στις Πανελλήνιες. Για 1,5 χρόνο αναζητούσα εναγωνίως την πρώτη μου σχέση, γιατί μου έλειπε το αίσθημα αυτό της αγάπης, της συντροφικότητας. Βέβαια ήμουν άμαθος, άβγαλτος, ''φλωράκι'', αισθηματικά ανώριμος και είχα πολλές αποτυχίες.Τελικά όμως προέκυψε μια πολύ όμορφη σχέση με μικρότερη κατά 2 χρόνια κοπέλα, που όμως έληξε απροσδόκητα και απότομα. Πληγώθηκα αρκετά και έπεσα στα όρια της κατάθλιψης. Με πολύ προσπάθεια όμως, μετά από 6 μήνες , τελικά την ξεπέρασα και πάτησα σιγά σιγά στα πόδια μου. Και εκεί πίστευα πως όλα θα είναι καλύτερα. Μετά την ανασυγκρότησή μου, πίστευα πως πλέον με την ωριμότητά μου θα έχω πολλές περισσότερες κατακτήσεις και θα καλύπτω αισθηματικά κενά. Για να διευρύνω κιόλας τον κύκλο μου,ξεκίνησα να έχω μια εξωπανεπιστημιακή ασχολία-χόμπυ, διότι η σχολή μου ανδροκρατείται.Ξεκίνησα κιόλας γυμναστήριο, για να έχω καλύτερο σώμα και να ανέβει η αυτοπεποίθηση. Μετά λοιπόν από το πρώτο εξάμηνο του χωρισμού, προέκυψε η γνωριμία με μια κοπέλα. Ένιωθα πως είχε γοητευτεί από μένα, αλλά εγώ δεν ήμουν σίγουρος για το επόμενο βήμα μου, γιατί μου άρεσε, αλλά δεν είχα ερωτευτεί. Πέρασε ένα διάστημα που είχαμε μια τυπική - φιλική επικοινωνία μέχρι που προέκυψε να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι, σε ταξίδι κοινής παρέας που έγινε. Εκεί έκανα την κίνηση να την αγγαλιάσω, αλλά δεν βρήκα ανταπόκριση και φοβήθηκα να προχωρήσω.Μετά έμαθα πως μόλις είχε ερωτευτεί κάποιον και είχε ξεκινήσει η σχέση τους. Και το άφησα. Το επόμενο διάστημα ήλθα πιο κοντά με μια κοπέλα από το χόμπυ που είχα ξεκινήσει, και σε μια κοινή εκδήλωση το περσινό καλοκαίρι πήγε να γίνει κάτι σε αυτό που λέμε πλέον ''φάση'' αλλά ήταν κολλημένη με τον πρώην της και δεν προχώρησε. Παρεπιπτόντως όσα έγιναν αφορούσαν χάδια, αγγαλιές, φιλιά στο μάγουλο σε κοινό κρεβάτι που κοιμηθήκαμε. Αλλά φοβόμουν να κάνω το επόμενο βήμα και να γίνω πιο επιθετικός.Δεύτερο λοιπόν περιστατικό! Στη συνέχεια γνωρίζω μια κοπέλα ιδανική για σχέση, αλλά προτού καν τη γνωρίσω και να περάσει 1 βδομάδα γνωριμίας, μαθαίνω πως θα έφευγε από την πόλη που μένω και σπούδαζε και θα πήγαινε στο πατρικό της για να δουλέψει.Στη συνέχεια, μέσω κοινών γνωστών γνώρισα μια πολύ όμορφη κοπέλα. Και ενθουσιάστηκα αρκετά. Μετά από ένα διάστημα που μιλούσαμε στο msn, μέσω κινητού κλπ κανονίστηκε να βγούμε. Και ήλθε κείνη προς την περιοχή που μένω. Την έβγαλα, την κέρασα, περάσαμε όμορφα και την πήγα σε ένα ύψωμα να δούμε τη θέα. Εκεί προσπάθησα να την αγγαλιάσω , να την φέρω πιο κοντά μου, αλλά δεν ένιωθα βέβαιος να προχωρήσω και να γίνω πιο επιθετικός και κυρίαρχος. Μετά συνεχίστηκε η επικοινωνία μας και βγήκαμε άλλες 2 φορές. Στην τρίτη της ανοίχτηκα για τα αισθήματά μου, αλλά εκείνη μου είπε πως αν και της αρέσω, δεν είναι ερωτευμένη και δεν θέλει να προχωρήσει σε κάτι αν δεν είναι ερωτευμένη, διότι και στην προηγούμενη σχέση της δεν ήταν ερωτευμένη και έκανε του αλλουνού τη ζωή πατίνι. Το δέχτηκα και την άφησα. Όμως δεν έφυγε από το μυαλό μου για τρεις λόγους. Πρώτον, ήταν η πρώτη κουκλάρα ( για τα γούστα μου και με τη σύμφωνη γνώμη πολλών κοινών γνωστών) που είχε πει ότι έστω της άρεσα. Δεύτερον λόγω των περιορισμένων εξόδων μου λόγω της κατάθλιψης είχα χάσει 3 εξεταστικές Ιουνίου - Σεπτεμβρίου - Δεκεμβρίου και είχα μείνει πάρα πολύ πίσω στη σχολή με αποτέλεσμα να διαβάζω αρκετά για να μειώσω το χάος και να βγαίνω λίγο. Τρίτον επειδή στις εξόδους μου νιώθω πολύ δύσκολα το φλερτ των γυναικών ( δεν υπάρχει ή δεν το νιώθω; ακόμα δεν το έχω απαντήσει ) για να προχωρήσω. Δεν έχω θέμα στο να πλησιάσω μια κοπέλα. Πλέον το έχω κάνει αρκετές φορές για φίλους και κάποιες και για μένα και τις περισσότερες φορές δεν φοβάμαι. Όμως αυτές οι φορές είναι σπάνιες, γιατί είτε δεν μου αρέσει κάποια, είτε όταν μου αρέσει να μην με κοιτάει ή να αδιαφορεί για μένα, οπότε δεν μπαίνω καν στον κόπο να προσπαθήσω. Επειδή λοιπόν δεν είχε βγει από το νου μου, κάποιες μέρες μετά τα γενέθλιά της, το καλοκαίρι που μας πέρασε, της είχα πάρει ένα αρκετά ακριβό δώρο, την πήγα σε ένα ρομαντικό μέρος,και όταν με ρώτησε για ποιο λόγο ζήτησα να τη δω, της έδωσα το δώρο, της ανοίχτηκα ξανά και πήγα να τη φιλήσω. Αλλά εκεί αρνήθηκε, λέγοντας τα ίδια πράγματα που μου είχε πει προ διμήνου. Και είπα να ξεκολλήσω εντελώς. Το καλοκαίρι στις διακοπές μίλησα σε τρεις τέσσερις κοπέλες που μου άρεσαν και ω της ατυχίας μου πάλι, η κοπέλα που ήταν θετική ήταν Ελληνίδα από άλλη χώρα. Και λόγω μεγάλης διαφοράς ηλικίας, μόλις 18 εκείνη αν και φαινόταν για 20+, δεν προσπάθησα ούτε για κάτι περιστασιακό, αν και ήταν βέβαιο λόγω συνθηκών και προσωπικότητας πως δε θα γινόταν κάτι. Μετά από λίγο καιρό, μέσω κοινών γνωστών, γνωρίζω μια άλλη κοπέλα σε κλαμπ και εκεί πήγε να γίνει κάτι περιστασιακό, αλλά δεν έγινε. Ο λόγος; είχε σχέση.... αν και μου έδωσε πολλές ελπίδες και πολλά δικαιώματα. Τέλος; γνωρίζω μια κοπέλα από μια φίλη μου, με την οποία μετά μαλώσανε και σταματήσανε κάθε επικοινωνία, με καλεί στα γενέθλιά της, δεν μπορώ να πάω λόγω εξεταστικής,της λέω για καφέ, το δέχεται, τις στέλνω 2 φορές και τις 2 βρίσκει προφάσεις. Και στο τέλος; In a relationship στο fb. Ήμουν η απόλυτη καβάτζα.Μέσα σε 2 χρόνια και 3 μήνες δεν έχω κάνει τίποτα. Ούτε φιλί .... και οι ανάγκες μου με έχουν οδηγήσει στο να έχω έμμονη ιδέα για σχέση, για σεξ κλπ. Η έμμονη αυτή ιδέα με βασανίζει και δεν με βοηθάει να ηρεμήσω. Να σκεφτώ για μένα. Να χαρώ, να ζήσω. Ό,τι κάνω , το κάνω με γνώμονα μπας και προκύψει κάτι καλό. Απογοητεύομαι από τους φίλους μου γιατί πλέον έχω γνωρίσει όλες τις παρέες τους και δεν πρόκειται να προκύψει λογικά κάτι από κοινούς γνωστούς πλέον. Απογοητεύομαι από τη ζωή μου, γιατί εδώ και 2 χρόνια ό,τι τυχαίνει δεν μετουσιώνεται σε κάτι, έστω και περιστασιακό.Απογοητεύομα� � από τις φίλες μου, γιατί είτε δεν έχουν φίλες, είτε έχω γνωρίσει τις φίλες τους, είτε οι φίλες που έχουν δεν με ενθουσιάζουν, είτε αν με ενθουσιάσει κάποια φίλη τους, δεν κάνουν τίποτα στο να μας προσεγγίσουν με εύσχημο τρόπο- και τι να κάνω να τις παρακαλέσω περισσότερο από μια φορές; Απογοητεύομαι από τον εαυτό μου, γιατί δε δέχεται φλερτ, ή δεν έχει μάθει ακόμα να τα αποκωδικοποιεί, ή αν τα δέχεται είναι αραιά χρονικά. Απογοητεύομαι, γιατί αν και έχω κάνει βήματα προόδου στο να προσεγγίζω κοπέλες, εντούτοις έχουν τύχει περιπτώσεις που φοβάμαι να προσεγγίσω κάποια, γιατί έχει αγόρια πχ στην παρέα της. Απογοητεύομαι από τη ζωή μου που έχει μείνει τόσο πίσω, έχει πάει με μια κοπέλα και είναι ακόμα άπειρος ερωτικά αν και 23. Απογοητεύομαι που έχω μια μέτρια εμφάνιση και όχι εμφάνιση που θα έκανε κορίτσια να με διεκδικούν και όχι να διεκδικώ αποκλειστικά εγώ χωρίς αντίκρισμα. Απογοητεύομαι που δεν μπορώ να ηρεμήσω και να ασχοληθώ με μένα, να έχω όνειρα για άλλα πράγματα. Γιατί μέσα μου νιώθω απίστευτο κενό. Αν και έχω φίλους, νιώθω κενό. Μου λείπει κοπέλα. Απογοητεύομαι από τη τύχη μου ( δεν είμαι άτυχος με όλα αυτά που μου έχουν συμβεί;) και αν η τύχη είναι οι αποφάσεις μας, τότε είμαι αποτυχημένος.Γιατί δε συμβαίνει κάτι; Γιατί να υπάρχουν τόσες άτυχες στιγμές; όσο δεν κάνω κάτι, τόσο μένω πίσω αισθηματικά και τόσο χάνω την αυτοπεποίθηση που με τόσο κόπο - ψυχολογικό ( σε κάποιο ψυχολόγο που είχα πάει παλιότερα) και σωματικό ( γυμναστήριο )- προσπαθώ να συγκροτήσω. Είμαι ο μόνος από τους φίλους μου που έχει πάει με μια μόνο κοπέλα και είναι τόσο άπειρος. Και είμαι ο μόνος από την παρέα μου χωρίς κοπέλα.
