Printable View
Πιστευετε οτι υπαρχει ζωη μετα θανατο? Η περναμε στην ανυπαρξια? Εγω μεχρι προσφτα πιστευα \"τυφλα\" οτι σιγουρα κατι υπαρχει αλλα τωρα βρισκομαι σε αμφιβολιες, χωρις καποιο λογο απλα ισως λογο της ασχημησς ψυχολογιας μου. Εσεις τι πιστευετε? Την αποψη του ο καθενας..
Τίποτα δεν υπάρχει. Το σώμα μας το τρώνε τα σκουλήκια, όσο για την ψυχή..... πιστεύω πως ακόμα και αν υπάρχει, μετά θάνατον στερείται συνειδήσεως.... επομένως δεν είναι εγώ. Ίσως υπάρχει κάτι με μορφή ενέργειας που απελευθερώνεται στο σύμπαν. Αλλά χωρίς αναμνήσεις, χωρίς συγκρότηση.
Αυτή είναι η γνώμη μου.
Τίνα
Και συγνώμη, ειλικρινά, αν η απάντησή μου δεν είναι εμψυχωτική, αλλά πιστεύω πως πρέπει να βλεπουμε την πραγματικότητα κατάματα και να μάθουμε να διαχειριζόμαστε την αλήθεια. Και η δικιά μου αλήθεια αυτή είναι.
Φιλικά πάντα,
Τίνα
Σπύρο το ερώτημα σου ίσως είναι το πιο θεμελιώδες για την ανθρώπινη υπαρξη (και τι ειρωνια το πιο θεμελιώδες να αφορά τον αφανισμό της) ..
σε μια παράφραση ενός γνωστου μύθου θα σου κανω μια ερώτηση: \'ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος ?΄
Ο φυσικός θάνατος δείχνει να είναι ένα ζώτικής σημασίας θέμα για τον άνθρωπο . Χρησιμοποίησα ηθελημένα το παράδειγμα ενός τόσου μεγάλου άνδρα επείδη αυτός οπώς και άλλοι τόσοι τεράστιοι της ιστορίας αφησαν πίσω τους μια τέτοια μνήμη του ονόματος τους που κοντεύω να πιστέψω οτι υπάρχει ένας παράδεισος οπου μπαίνεις και μένεις όσο υπάρχουν κάποιοι να σε θυμούνται , όσο υπάρχουν ζωντανοί που κάνουν αναφορά στο όνομα σου . . . έχει πεθάνει άραγε ?
Οπως και νά χει αυτό που θέλω να κρατήσεις σαν δική μου ταπεινή αποψη είναι πως πεθαίνοντας (και επειδή η φυσική μας έχει διδάξει οτι η ενέργεια απλά αλλάζει μορφή και ποτέ δεν χάνεται ) ΙΣΩΣ επιστρεφουμε σε κάποια άλλη μορφή , κατώτερη ή ανώτερη .\'Η απλά γυρίζουμε στο απο αιώνες (εννοώ το διάστημα πριν τη γέννηση μας) γνώριμο και πολύ οικείο καθεστώς της ανύπαρξίας .
Με σεβασμο και δέος μπροστά στις κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος και της επιστήμης θέλω να σου δώσω και μια δευτερη απάντηση πιό συνεπή στην πραγματικότητα :
ΔΕΝ ΞΕΡΩ.....!!!
Προτιμω να μεινω στο δεν ξερω για μενα... Γιατι πραγματικα με φοβιζει η ανυπαρξια..Με φοβιζει παρα πολυ. Φοβαμαι τοσο που δεν ειμαι λειτουργικος και τωρα που ζω. Δε μπορω να νιωσω με τιποτα καλα γιατι παντα ζουσα με την ελπιδα οτι κατι υπαρχει και μετα. Και τωρα με ολες αυτες τις αμφιβολιες. . . . . Ελπιζω απλα καποτε να το ξεπερασω για να νιωθω καλα.
Αυτό που μου μου είπαν κάποτε, τότε που δεν άκουγα κανέναν και τίποτα, και με βοήθησε πολύ ήταν αν και όχι για τον ίδιο ακριβώς λόγο αλλά για την ματαιότητα των πάντων γύρω μου ήταν το εξής:
Συμφιλιώσου με αυτό και δέξου το.
Ελπίζω να σε βοηθήσει και εσένα φίλε μου Σπύρο που τόσο πολύ σε φοβίζει και σε ταλαιπωρεί, το πιστεύω ότι θα συμφιλιωθείς κάποια στιγμή και θα ηρεμήσεις, το εύχομαι κιόλας και σε όλους όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια πράγματα. :)
Ομως γιατι να μην υπαρχει κατι οπως μας διδαξε η θρησκεια μας? Γιατι οχι? Κανεις δε καταφερε να αποδειξει ποτε ουτε αυτο αλλα και ουτε το αντιθετο...
Όλα κινουνται σε μια σφαιρα σχετικοτητας.Πόσο μάλλον ο Θανατος που επι σειρα αιώνων δημιουργει το μεγαλυτερο απ\'ολα τα ερωτηματικα.Κανεις δεν προκειται να απαντησει σωστα γιατι πολυ απλα δεν υπαρχει σωστη απαντηση.
Ευτυχως απ\'τη μια γιατι διαφορετικα θα αλλαζαν πολλα στην \"φυσικη\" ροη των πραγματων .Ασε που θα έχαναν τη δουλεια τους όοολοι αυτοι που βγαζουν λεφτα \"εξηγώντας\" το ανεξήγητο..:P
Οποτε..ζουμε και απολαμβανουμε :)
Οποτε..υπαρχει δεν υπαρχει..σκασιλα μας! (μηπως εχουμε και αλλη επιλογη?)
Spyro θα ήθελα να κάνω και εγώ ένα λογικό συνειρμό για το τι πιστεύω.
Το σίγουρο είναι πως ούτε εγώ βέβαια όπως και κανένας άλλος δεν θα σου
Απαντήσει στο ερώτημα με τον τρόπο που περιμένεις να ακούσεις, διότι πολύ
Απλά κανείς δεν το ξέρει.
Σκέψου όμως το εξής απλό
Τώρα σε τρομάζει η έννοια της ανυπαρξίας επειδή έχεις λογική και προσπαθείς
Να την εξηγήσεις η και να την αισθανθείς. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο
Και κάπου εγκλωβίζεσαι. ίσως να βλέπεις στην ανυπαρξία μια αιώνια
Φυλακή και έτσι μπλοκάρεις.
Για σκέψου όμως αν όντως υπάρχει αυτή η ανυπαρξία μεταθάνατο δεν είναι λογικό Να μην μπορείς να την νιώσεις-αισθανθείς εφόσον θα είσαι ανύπαρκτος! ?
ʼρα στην ουσία δεν υφίσταται καμία φυλακή και καμία ανυπαρξία
Η τουλάχιστον αν ισχύει κάτι τέτοιο δεν θα μπορείς να το αισθανθείς άρα και
Να Βασανίζεσαι.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα λυπών δεν είναι η μεταθανάτια ανυπαρξία (αν αυτή φυσικά υπάρχει) αλλά ο φόβος που μας δημιουργεί στη ζωή η ιδέα της.
Με λίγα λόγια η ανυπαρξία είναι ανύπαρκτη για έναν ανύπαρκτο και δεν τον βασανίζει! Γιατί αγχώνεσαι για κάτι που δεν θα νιώσεις ποτέ?
Ήμουν όσο πιο απλοϊκός μπορούσα ελπίζω και σαφής :) όπως επίσης ελπίζω
Να κατανόησα τον βαθύτερο φόβο σου και να σε βοήθησα
Η λογική (τουλάχιστον η δική μου) λέει ότι δεν υπάρχει τίποτα. Η ασφαλέστερη προσέγγιση είναι ο αγνωστικισμός δηλαδή ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Έπειτα υπάρχουν πάρα πολλές θρησκείες, δοξασίες, πεποιθήσεις που λένε ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατο. Προσωπικά αισθάνομαι άνετα με όλες τις παραπάνω πιθανότητες. Μετά από το θάνατο πολύ αγαπημένου μου προσώπου πάντως έχω διαπιστώσει ή μάλλον είχα διαπιστώσει μερικούς μήνες μετά ότι όλα αυτά που μας ανησυχούν είναι πραγματικά άνευ σημασίας. Μερικές φορές το ξεχνάω αλλά προσπαθώ να το θυμάμαι. Ότι και να κάνουμε, όσο και να ανησυχούμε και να στεναχωριώμαστε εκεί θα καταλήξουμε όλοι χωρίς εξαίρεση και σίγουρα. Αυτό κάνει τα πράγματα, τα μικροπράγματα που μας στεναχωρούν να χάνουν εντελώς τη σημασία τους. Αυτή η συνειδητοποίηση όταν εγώ την πετυχαίνω, έχει την ίδια επίδραση πάνω μου σαν να περνούσα τη μέρα μου μετά από ένα ανόητο ξενύχτι. Τα \"πρέπει\" εξασθενούν, οι επιθυμίες μου πέρνουν την πρώτη θέση, εκφράζομαι πολύ πιο ελεύθερα και δεν κολλάω πουθενά. Το υπερεγώ κάθεται στο πίσω κάθισμα...! Μακάρι να γινόταν πιο συχνά αυτό. Για μένα αυτή είναι η μεγαλύτερη... \"συνεισφορά\" της σκέψης περί θανάτου... Να ζεις όπως θες.
αν δεν υπαρχει τιποτα, τοτε γιατι δεν κανει ο καθενας ο,τι θελει?
γιατι δε ξοδευουμε τη μερα μας περνωντας καλα? γιατι ασχολουμαστε τοσο πολυ με το αν ποναμε ή αν προκαλουμε πονο στους αλλους?
νομιζω οτι αν η ζωη ηταν κατι που σε λιγα χρονια θα σβησει παντελως, δε θα ειχε νοημα να προσπαθουμε να την κανουμε καλυτερη.
εγω θεωρω πως ολοι πιστευουμε σε κατι διαρκες..
Γιατί έτσι γίνεται πιο διασκεδαστικό.Quote:
Originally posted by atwa
αν δεν υπαρχει τιποτα, τοτε γιατι δεν κανει ο καθενας ο,τι θελει?
γιατι δε ξοδευουμε τη μερα μας περνωντας καλα? γιατι ασχολουμαστε τοσο πολυ με το αν ποναμε ή αν προκαλουμε πονο στους αλλους?
διασκεδαστικο και το να πονας??
εν μερει εχεις δικιο..
ο μαζοχισμος του ανθρωπου..
Ίσως γιατί νομίζουμε ότι δεν μπορούμε ν\' αντέξουμε τον πόνο. Οπότε κάνουμε ότι νομίζουμε ότι θα τον απομακρύνει. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα ζούμε. Στο πίσω μέρος του μυαλού μας νομίζω ότι μας δέρνει η δυσιδαιμονία ότι θα ζήσουμε για πάντα.Quote:
Originally posted by atwa
αν δεν υπαρχει τιποτα, τοτε γιατι δεν κανει ο καθενας ο,τι θελει?
γιατι δε ξοδευουμε τη μερα μας περνωντας καλα? γιατι ασχολουμαστε τοσο πολυ με το αν ποναμε ή αν προκαλουμε πονο στους αλλους?
Πως θα καταφερω να ηρεμησω απο υτη τη σκεψη? Δε ψαχνω απαντηση σε αυτο το ερωτημα απλα τροπο να ηρεμησω μες αυτο. Ουτε ψυχιατρος ουτε ψυχολογος νιωθω οτι θα μα κανει καλυτερα... Ισως ειναι κατι που θελει καιρο. Η ισως και να ειμαι ετσι απο δω και περα, με στιγμες βασανισμου στο μυαλο μου για αυτο το ερωτημα. Και ξερω καθε τι πιθανο που θα πει οποισδηποτε του στυλ \"και να σκεφτεσαι ετσι δεν αλλαζει τιποτα, ουτως η αλλος ετσι βρεθηκαμε εδω ετσι γεννηθηκαμε δε μπορεις να το αλλαξεις, αποδεξου το κτλ.\"... ΔΕ ΜΠΟΡΩ ομως... Απλα δε μπορω.... Δε ξερω γιατι αλλα δε μπορω να σκεφτω λογικα, κατι με εμποδιζει... Εχω απογοητευτει... Δε με αφηνει να ζω κανονικα οπως πριν αυτο, τα βλεπω ολα απαισιοδοξα.