Originally Posted by
ioannis2
σε κατασταση άγχους και μάλιστα έντονου δεν παίρνουμε ποτέ αποφάσεις και μάλιστα σοβαρές, αλλά σε κατάσταση χαλάρωσης.
τις ιδεοληψίες και τους ψυχαναγκασμούς μαθαίνουμε πρώτα να τους αναγνωρίζουμε ως τετοιους και να τους κατανοούμε κατά το χρόνο που βρίσκονται σε εξέλιξη στη σκέψη μας, σαν εσωτερική παρατήρηση. μαθαίνουμε πρώτα να κατανοούμε τις σκέψεις αυτές ως παράλογες, φανταστικές, ως πράγματα που δεν έχουν έρεισμα στην πραγματικότητα, ως σενάρια, ως καταστροφικές σκέψεις, ως γεγονότα που συμβαίνουν στο κεφάλι μας και πουθενα αλλού. μαθαίνουμε στο ίδιο πλαίσιο να ξεχωρίζουμε το λογικό από το παράλογο στη σκέψη. άμα τα κάνεις αυτά μάθε μετά να τις διώχνεις, να τις σταματάς ως τετοιες ενώ ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη με το να φέρνεις στο νου σου άλλες σκέψεις ευχάριστες, πχ ένα ευχάριστο γεγονός ή συναίσθημα ή ένα στόχο ή ξεκινάς να ασχολείσαι με κάτι που σε κανει να ξεφευγεις από τις σκέψεις αυτές ώστε να αντικαθιστας τις σκεψεις αυτες. Το να τις σταματας να το κανεις όσο πιο συντομα γινεται με το που θα ξεκινήσουν να εξελισσονται στη σκέψη. Όπως βλεπεις καποιον τριτο που έρχεται από μακριά και τον σταματάς. Είναι επιγραμματικά μια μεθοδος αντιμετωπισης της γνωστικης συμπεριφορικης μεθόδου, που άμα την κατανοήσεις και την εφαρμόσεις με πείσμα βλέπεις αποτέλεσμα.