χωρις τιτλο...

Γεια σας,

Δειλα δειλα αποφασισα να παρω μερος στις συζητησεις. Οι αποριες μου πολλες, οι σκεψεις μου στριμωχνονται να παρουν μια σειρα..ουτε αυτο δεν μπορω να καταφερω πια.

Βρισκομαι σε μια δυσκολη φαση της ζωης μου..και για να ειμαι ειλικρινης αισθανομαι οτι η μεχρι τωρα πορεια μου στη ζωη χαρακτηριζεται ως \"δυσκολη φαση\". Απλα..τωρα χανω το μυαλο μου, τωρα αισθανομαι την μαυρη σκια να ειναι παντα πισω μου, διπλα μου, μεσα μου. Ακομα μια φορα θελω να ζητησω βοηθεια..γιατι δεν εχω τη δυναμη να παλευω μονη μου να \"γιατρευτω\". Εχω κλειστει στον εαυτο μου..χωρις δουλεια, χωρις φιλους..χωρις ελπιδα, χωρις θεληση να συνεχισω. Εχω χασει τον υπνο μου, παραμελησα τον εαυτο μου, αρνουμαι να φαω..να γελασω, να μιλησω, να επικοινωνησω. Απωλεια βαρους..προβλημα υγειας..αλλα οχι οργανικο..ο παθολογος μου συνεστησε να δω καποιον ψυχολογο. Κρυβομαι απ\'ολους..προσπαθω να φανω δυνατη..ως ποτε? Μειωνω τον εαυτο μου, παντου αποτυχιες...θα ειμαι παντα δυστυχισμενη? Υπαρχει κουραγιο καπου..να συναντησω? Κουραστηκε το μυαλο μου, το σωμα μου, η ψυχη μου. Ναι..παρακαλαω για το τελος..

Αισθανομαι μονο μια ανακουφιση που βρεθηκα στο site..γιατι επιτελους θα μοιραστω μαζι σας λιγες απο τις σκεψεις μου, τους φοβους μου..και ας ειναι ολα μπερδεμενα στο μυαλο μου..

Σας ευχαριστω που με \"ακουσατε\"...

skyline,
χαίρομαι για το μήνυμα σου, χαίρομαι που βρέθηκε έστω μια ιστοσελίδα να σου δώσει ψύγματα ανακούφισης.
Φαίνεται ότι η ζωή σου φέρθηκε σκληρά και καταλαβαίνω πως σε τέτοιες φάσεις, τα ευχολόγια φαντάζουν σχεδόν.... ειρωνικά.

Είμαι στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς... είτε να σου προσφέρω έναν ώμο να ακουμπήσεις, είτε για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς (και περνά απ το χέρι μου).