Ας ξεκινησω εγω πρωτη λεγωντας οτι μπορω να συγχωρω τα λαθη αλλα δεν μπορω να συγχωρησω με τιποτα τα επαναλλαμβανομενα λαθη. Εσεις???
Printable View
Ας ξεκινησω εγω πρωτη λεγωντας οτι μπορω να συγχωρω τα λαθη αλλα δεν μπορω να συγχωρησω με τιποτα τα επαναλλαμβανομενα λαθη. Εσεις???
αδυνατώ να συγχωρήσω ένα φιλο που θα με πουλησει σε μια ασχημη στιγμή της ζωής μου.
αυτο που χω καταλαβει ειναι οτι ποτε μην λες ποτε,ο ανθρωπος μπορει να ανεχτει και να συγχωρεσει πολλα.οταν ερθει εκεινη η στιγμη το καταλαβαινεις
Συμφωνω οτι ποτε δεν πρεπει να λεμε ποτε και προσπαθω να το αποφευγω. Το θεμα ειναι τι μπορουμε και τι οχι, εστω την δεδομενη αυτη στιγμη ετσι οπως γνωριζουμε τον εαυτο μας.. αργοτερα ποτε δεν ξερεις τι θα ειναι αυτο που μπορει να σου αλλαξει τα δεδομενα!Quote:
Originally Posted by aleg
το θεμα για μενα ειναι :"τι ακριβως ειναι η συγχωρεση"
συγχωρεση ειναι, να θεωρουμε αυτο που μας ενοχλησε σαν μη γενομενο και να συνεχιζουμε την σχεση μας με τον αλλο?
η απλα να συνεχιζουμε την σχεση μας με τον αλλο.
προσωπικα, εχω πααααρα πολλες φορες δωσει τοπο στην οργη και συνεχισα σχεσεις με καποιους που με ειχαν ενοχλησει οι πραξεις τους, αλλα ποτε δεν ξεχασα αυτο που ειχε συμβει. απλα το παρεβλεψα. ειναι αυτο συγχωρεση?
εγω νομιζω οτι δεν ειναι, γιατι μετα απο ενα σοβαρο τετοιο γεγονος, που και να θελεις, δεν μπορεις να το ξεχασεις , γιατι δειχνει πραγματα για τον αλλο, τις ποιοτητες του, τις σκεψεις του και τις προθεσεις του για σενα, η σχεση ακομα και να δειχνει, δεν ειναι ποτε ιδια με την αρχικη.
συγχωρεση νομιζω ειναι να καταλαβεις τους λογους των πραξεων των αλλων αλλα και να ξεχασεις πραγματικα το προβληματικο θεμα.
αυτο για μενα , δεν παιζει.
για συχωροχαρτια απευθυνθειτε στους αγιους πατερες..
Quote:
Originally Posted by Remedy
ρεμ, καποια γεγονότα είναι αδυνατο για μενα να τα ξεχασεις.
τα αφηνεις πισω σου μονο κ συνεχίζεις γιατί θα ζυγισεις τα πραγματα.
στην ουσια δν ειναι συγχωρεση, αλλα απλα κατανοηση.
remedy συμφωνω απολυτα μαζι σου..
άλλο ανεχομαι κ αλλο συγχωρώ.Quote:
Originally Posted by aleg
απεχει μιλια.
Γενκως ειμαι ατομο που δεν κραταω κακιες κ βαζω τα πραγματα στη θεση τους οταν πρεπει κ οπως πρεπει κ εχω μηχανισμους αμυνας κ διαχωριστικα πλαισια ποσο θα με επηρεασει κατι η οχι...
Δεν θα ελεγα οτι "συγχωρω" κατι, απλα το προσπερναω κ δεν δινω περαιτερω εκταση... αλλο το ενα κ αλλο το αλλο, απεχει παρασαγκας...
Γενικα πιστευω οτι η εννοια κ ουσια της συγχωρεσης ειναι υπερεκτιμημενη καθως κ το "απο τοτε που βγηκε η συγγνωμη χαθηκε το φιλοτιμο.."
Τι να την κανω την συγγνωμη σου ρε φιλε, να την βρασω μετα συγχωρησεως λολ (να παλι η καταχρηστικη σημασια της "συγχωρεσης"!) οταν εχεις κανει τα μυρια οσα κ σε επαναλαμβανομενες δοσεις....
Γενικα αμα μου κανουν κατι πολυ χοντρο, μπορω να φτασω κ στην εκδικηση, αλλα προσπαθω γενικα να μην ειμαι μικροψυχη κ δινω σημασια στα παντα..... εχει παντα σημασια ΠΟΙΟΣ το κανει κ ΤΙ κανει καθως κ σε ποιο βαθμο...
Αλλα κατα τ αλλα με πραγματα μηδαμινης σημασιας απλα δεν ασχολουμαι κ κοιταω τη ζωη μου... αμα τα παιρναμε ολα τοις μετρητοις θα ειμασταν πολυ πολυ δυστυχισμενοι.....
Μια άλλη άποψη....
Ειναι ευχής έργο να μπορεί να συγχωρεί κανείς τους άλλους ανθρώπους.... μια πραγματικά στάση ζωής δύσκολη να επιτευχθεί.... όμως πιστεύω πως ο ανθρωπος μπορεί να μάθει να συγχωρεί με τη δύναμη του Θεού.... αφού μαθει πρώτα να συγχωρεί τον εαυτό του για τα λάθη που κάνει στη ζωή.......και να καταλάβει ότι τα λάθη αποτελούν βήματα προς την βελτίωσή του... τότε ίσως κάποτε να φτάσει σε υψηλότερο συνειδησιακό επίπεδο όπου θα επικρατεί η αγάπη και η καλοσύνη μεταξύ των ανθρώπων.... πράγμα που σήμερα ίσως φαντάζει δύσκολο να πραγματοποιηθεί .... δυνατό όμως να γίνει αν κανείς αναλογιστεί την πορεία του ανθρώπου και την εξέλιξή του στο πέρασμα των αιώνων...
Λεφτερη ανθρωποι ειμαστε ομως, με ευαισθησιες, λαθη, παθη, οχι θεοι.... ωραιο αυτο που περιγραφεις αλλα δυστυχως δεν ζουμε σε κοινωνια αγγελων... πρεπει να σαι πολλες φορες σκληρος κ αμειλικτος για να "επιβιωσεις"... η πλειοψηφια των ανθρωπων ετσι εχει γινει πλεον... λυπηρο, αλλα ειναι πραγματικοτητα......
Mεγάλο θέμα ανοίγετε. Το θεωρώ πολύ προσωπικό το ζήτημα της συγχώρεσης και είναι κάτι που εγώ πιστεύω πως πρέπει να γίνεται μετά από αρκετή ενδοσκόπηση και όχι έτσι επιπόλαια. Για να είναι αληθινή πάνω απ' όλα.
εγω δεν μπορω να συγχωρησω τον πατερα που εξαφανιστηκε απο τα 6μεχρι τα 12 απο τη ζωη μου..κανω πως ολα πανε καλα αλλα εχω μια πικρια κ ενα κενο μεσα μου απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου
:( εχει ο καιρος γυρισματαQuote:
Originally Posted by elirene
μπορω επιτελους να συγχωρεσω τον μπαμπα μ! τον αγαπαω παρα πολυ! με ενοχλει η προδοσια και η κοροιδια γι αυτο ειμαι καχυποπτη. ομως παρ ολα αυτα ΕΜΑΘΑ να συγχωρω ΤΑ ΠΑΝΤΑ! (οσο ειναι ανθρωπινο δλδ)