Καλησπέρα,
Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με forum ή τέτοιες σελίδες. Ψάχνω εδώ και ώρα να μάθω για την οριακή διαταραχή προσωπικότητας και κατέληξα εδώ. Είμαι σε πολύ κακή κατάσταση και δεν έχω κανέναν να μιλήσω. Χρειάζομαι να συζητήσω με κάποιον που απλά.. καταλαβαίνει.
Έχω φοβερά προβλήματα από πολύ μικρό παιδί και τώρα είμαι 23. Ο θάνατος είναι μια εμμονή που μόνο τα τελευταία 3χρόνια ξεπέρασα οριστικά. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά κάθε τόσο φαντασιώνομαι την πιθανότητα.
Πριν 1,5 μήνα χώρισα από τη μοναδική σχέση που έχω κάνει κ κράτησε με τα χίλια ζόρια 7μήνες. Μέχρι και το λύκειο ήμουν σίγουρη ότι έχω κατάθλιψη και πήγα σε μια ψυχίατρο, μου έδωσε cipralex, αλλά τώρα που κοιτάζω πίσω βλέπω ότι το χειρίστηκα εντελώς λάθος. Πριν ένα μήνα πήγα στο νοσοκομείο σε κατάσταση σοκ, δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω ή να αναπνεύσω καν φυσιολογικά και νόμιζα ότι αν κάτσω ξανά σπίτι και το περάσω μόνη μου απλά θα εκραγεί το μυαλό μου. Εκεί ζήτησα σε πανικό έναν ψυχίατρο. Έχουμε κάνει 4 συνεδρίες μαζί με αυτή του νοσοκομείου. Μου έδωσε seropram και συνέστησε γενικές αίματος γιατί για πρώτη φορά έχω ταχυκαρδίες κάθε μέρα και αναγούλα. Χθες ήταν σχεδόν τρομακτική η εμπειρία της συνεδρίας. Μόνο που δεν τον ικέτευσα να μου πει τι έχω και δε μου έλεγε. Μου μιλούσε τόσο αινιγματικά και με έκανε να νιώσω ότι με αντιπαθεί και με θεωρεί ανώριμη, ενώ ο άνθρωπος απλά μου παρουσίαζε την μέχρι τώρα συμπεριφορά μου. Αφού τον πίεσα πάρα πολύ και αφού με πίεσε κι αυτός, κάποια στιγμή μου είπε ότι λεει: τέλος πάντων αν πρέπει να βάλουμε έναν τίτλο κι έναν όρο, στο χώρο ονομάζεται οριακή δομή. Και αυτό, δε μου είπε τίποτα άλλο.
Δεν αντέχω, είμαι τρομοκρατημένη. Δε μπορώ να μιλήσω σε κανέναν. Μένω μόνη μου. Διαβάζω τόση ώρα για οριακά άτομα και δε μπορώ να καταλάβω αν αυτό εννοούσε. Περιγράφει συμπτώματα που έχω βιώσει χιλιάδες φορές και συμπεριφορές που το ήξερα και πριν ότι κάνω συστηματικά και μου έχουν καταστρέψει τη ζωή. Από την άλλη δεν είναι δυνατόν να το έχω εγώ αυτό. Θέλω απελπισμένα να μιλήσω με τον γιατρό αλλά δεν ξέρω πώς να χειριστώ τις συνεδρίες. Ο χρόνος είναι τόσο λίγος και δεν ξέρω από που να αρχίσω, πώς να εξηγήσω τι θέλω. Κι όλο πηγαίνει την κουβέντα σε πράγματα που δεν με απασχολούν καν και φοβάμαι να του πω τι θέλω να συζητήσω. Ενώ είναι καταπληκτικός σε αυτό που κάνει και αισθάνομαι άνετα μαζί του, δεν αισθάνομαι άνετα με τον εαυτό μου. Δε μπορώ να χειριστώ την συνεδρία παρόλο που θέλω απελπισμένα να βρίσκομαι εκεί. Κάθε φορά φεύγω όλο και πιο απογοητευμένη. Τη Δευτέρα το βράδυ έχω ραντεβού. Πρέπει να προετοιμαστώ. Δεν μου απαντάει σε αυτά που θέλω να μάθω και δε ξέρω πώς να του εξηγήσω ότι όσο δε μου λέει τόσο πιο πολύ ταράζομαι.
Χρειάζομαι κάποιον που να έχει περάσει αυτή την πρώτη περίοδο. Χρειάζομαι οποιονδήποτε ξέρει για τι πράγμα μιλάω να το συζητήσει μαζί μου.
