Διατροφική διαταραχή!

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Ξέρω τι είναι η ανορεξία όπως επίσης και η βουλιμία... το πρόβλημα μου είναι πως ανα περιόδους πέφτω ήτε στο ένα ήτε στο άλλο. Μεγάλες περιόδους που τρώω πραγματικά πολύ σπάνια με το ζόρι τραγικά ελάχιστες ποσότητες φαγητού, και κάποιες περιόδοι που πέφτω με τα μούτρα και τρώω ακατάσχετες ποσότητες φαγητού χωρίς να μπορώ να σταματήσω... ΔΕΝ μπορώ σε καμία περίπτωση να ελέγξω την πείνα μου, τρώώ και συνεχίζω να τρώω ένα σωρό φαγητό αλλά ακόμα και όταν αισθάνομαι το στομάχι μου γεμάτο και έτοιμο να σκάσει δεν μπορώ να μετριάσω ούτε καν για λίγο την πείνα μου με αποτέλεσμα να κάνω εμετό (ήτε να τον προκαλέσω ήτε να έρθει απο μόνος του. και μονίμως πέφτω απο την μία κατάσταση στην άλλη... Δυστυχώς δεν μπορώ να βγάλω άκρη με αυτό. Ή δεν θα τρώω απολύτως τίποτα ή θα κάνω κανονική επιδρομή και δεν θα μένει τίποτα απολύτως.
Προσπαθώ να σκεφτώ λογικά αλλά δεν με αφήνει ήτε η πείνα στην μία μεριά ή μία απέχθεια για το φαγητό από την άλλη... Μόνο κατα μικρές περιόδους η ποσότητες οι οποίες τρώω σταθεροποιούνται και τρώω φυσιολογικές ποσότητες όπως ο υπόλοπος κόσμος.
Τι μπορώ να κάνω για αυτό;

Βρίσκω κάποια κοινά με την δική μου τάση να είμαι στα όρια, όχι βέβαια σε τέτοιο βαθμό ωστε να μου προκληθεί διατροφική διαταραχη...
Ετσι όταν δεν ήμουν καλά ψυχολογικά έκλεινα το στόμα και έχανα γρήγορα κι εύκολα καποια κιλά , το στομάχι έκλεινε και με έπιανε απέχθεια για το φαγητό και κοροίδευα κι αυτους που δε συγκρατούν την πείνα τους. ¨οταν απο την άλλη ήμουν καλά δώστου και κατέβαζα... φυσικά ανέβαιναν και τα κιλά ... τότε μου φαινόταν πως αν δεν έτρωγα αυτό που μου καρφωνόταν αδυνατούσα να συγκεντρωθώ σε οτιδήποτε άλλο.
Σε κάποια μεταγενέστερη φάση, το βάροσ μου έπεφτε όταν μου τελέιωνε η περίοδος οπότε και σχεδόν δεν έτρωγα αλλά μια μιση βδομάδα πριν την επόμενη περίοδο έτρωγα δυο και τρεις μερίδες μόνο για μεσημέρι...οπότε στην αρχή του μήνα ήμουν γύρω στα 57 και στο τέλος στα 60 61 κιλά...
Σταδιακά αυτό το πράγμα ατόνησε και κράτησα σταθερό το βάρος.. Καποιες εντάσεις έφυγαν, αντιμετώπισα καλύτερα κάποια πράγματα, κι αυτο βοήθησε πιστεύω, σε συνδυασμό με τη γυμναστικη..
Πάντως ενημερωτικά , όταν κάποιος προκαλέι εμετό, αποβάλλει γύρω στις μισές θερμίδες απο αυτό που κατανάλωσε, το διάβασα πρόσφατα σε βιβλίο σχετικά με τη βουλιμία.
Προσπάθησες να συζητήσεις με ένα ψυχολογο το θέμα? Μην το αφήνεις άλλο να σε δυσκολέυει.
Φιλικα

mohok μου καλώς ήρθες στο forum και ευελπιστώ να βρεις ψυχική παρέα που σου ταιριάζει! :):)

Όντως το θέμα σου σίγουρα σε ταλαιπωρεί και με το δίκιο σου! Συμφωνώ απόλυτα με τη φίλη μας weird να επισκεφτείς κάποιον ειδικό ώστε να προσεγγίσει δημιουργικά και αποτελεσματικά το πρόβλημά σου.


Κατά καιρούς και εγώ όταν είμαι στεναχωρημένη ή αγχωμένη δεν πάει τίποτε κάτω (......κάτι που γίνεται συχνά μπορώ να σου πω....).
Υπάρχουν όμως και στιγμές που μου ανοίγει απότομα η όρεξη και τρώω αρκετά.... Το αποτέλεσμα είναι να μην ξεφεύγω ποτέ από τα 59-60 κιλά.....

Ακούω άλλα παιδιά εδώ που όταν είναι στεναχωρημένοι το ρίχνουν στο φαγητό............ενώ εμένα το στομάχι μου γίνεται κόμπος και δεν πάει τίποτε κάτω.......:(:(

Γενικά βρε παιδί είσαι αγχωτικός τύπος?

Φιλιά......χάρηκα που μας συνάντησες!!!;);)

παιδιά δεν ξέρω... με παρακολουθεί ψυχολόγος .... εδώ και μερικούς μήνες...

Η διάγνωση που έχω απο τον γιατρό είναι:

α)Μείζονα κατάθλιψη, μοναδικό επεισόδιο, μέτριου βαθμού, χρόνιο. Αδιαφοροποίητη σωματόμορφη διαταραχή.
β) Μικτή διαταραχή προσωπικότητας με ψυχαναγκαστικά, σχιζότυπα και ψυχαναγκαστικά στοιχεία

έχω προσπαθήσει να το συζητήσω μαζί του αυτό το θέμα αλλά φαίνεται πως για αυτό δεν δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό.... μήπως είναι παρενέργεια απο τα υπόλοιπα δύο;

και εγω νιωθω κατι παρομοιο αλλα προσπαθω να βαλς κιλα ειμαι υπερβολικα αδυνατος τρωω αρκετα ωρεσ ωρες τρωω τα παντα και δεν χορτενω αλλα με τιποτα δεν ξεφευγς απο το οριο 57-62 κιλα εχω 1.90 υψοσ κ ειλικρινα ειμαι σαν ακτνογραφια