Πρόβλημα με τη μητέρα μου-λεφτά.

Καλησπέρα σας,

είμαι καινούρια εδώ και καλώς σας βρήκα.

Θα ήθελα να σας παραθέσω ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω εδώ και πολλά χρόνια με τη μητέρα μου και με ανησυχεί αλλά δεν μπορώ να καταλήξω κάπου με το φτωχό μου μυαλό.
Αρχικά να αναφέρω ότι είμαστε μια τριμελής οικογένεια, η μητέρα μου, εγώ και η μεγαλύτερη αδερφή μου.
Τον πατέρα μου τον έχουμε χάσει εντελώς ξαφνικά πριν από πολλά χρόνια, όταν εγώ και η αδερφή μου ήμαστε μικρά παιδιά και η μητέρα μου στα 27 της. Από τότε έδωσε γενναίο αγώνα μαζί με τους παππούδες μας να μας μεγαλώσει και δούλευε πολλές ώρες. Πάντοντε όμως είχε πρόβλημα με τα χρήματα. Όσα και να περνούσαν από τα χέρια της ποτέ δεν ήταν αρκετά. Ψώνιζε φυσικά και για το σπίτι, όπως και τους λογαριασμούς αλλά η πρώτη της προτεραιότητα ήταν να ψωνίζει ρούχα, αξεσουάρ και παπούτσια για την ίδια, να αλλάζει εμφάνιση και πάει λέγοντας.
Αρκετά χρόνια αργότερα έκανε μια σχέση που διήρκησε δέκα χρόνια αλλά όταν τελείωσε το πράγμα χειροτέρεψε, και κορυφώθηκε όταν εγώ και η αδερφή μου φύγαμε από το πατρικό μας( εκείνη γιατί παντρεύτηκε και εγώ για να μείνω μόνη μου). Τότε μου έλεγε συνεχώς ότι τρελαίνεται να είναι μέσα στο σπίτι μόνη της και συνέχισε να δουλεύει δύο δουλειές. Να αναφέρω ότι από τότε αρχισαν οι διαφωνίες με εμένα και την αδερφή μου για τα λεφτά που μας είχαν μαζέψει οι παππούδες και τα είχε ξεκοκκαλίσει. (και μιλάμε για λεφτά!)
Τότε είχε αποφασίσει να επισκέπτεται μία ψυχολόγο και όντως είδα μεγάλη βελτίωση στη γενικότερη συμπεριφορά της όμως ξαφνικά μια μέρα σταμάτησε να πηγαίνει γιατί, όπως είπε, η εν λόγω ψυχολόγος τη ζήλευε και ήθελε να την κάνει να ντύνεται σαν καμιά γριέντζω. (δικά της λόγια) Εγώ της εξήγησα ότι όντως κάποια από τα ρούχα που φοράει δεν ταιριάζουν στην ηλικία της(τώρα 51) αλλά έγινε επιθετική και ειρωνική κατευθείαν και υποστήριξε ότι την καταπιέζουν μια ζωή και δε θα μας δώσει λογαριασμό. Πάσο εγώ...
Πρόσφατα λοιπόν έμαθα ότι παλιά είχε πάρει ένα τεράστιο δάνειο το οποία τώρα κατάφερε να ξεχρεώσει, μαζί με πιστωτικές επι χρόνια κ.ο.κ, και ότι εδώ και δέκα χρόνια μου τρώει ΤΑ λεφτά από κάτι που έπρεπε να εισπράτουμε και οι δύο.
Προσπαθώ εδώ και χρόνια να τη λογικέψω(αν και ομολογώ ότι πολλές φορές έχω χάσει την υπομονή μου μαζί της) ότι γίνεται παρανοική όταν πρόκειται για χρήματα, γιατί όταν της ζήτησα το λόγο που μου το κρατούσε κρυφό ότι έπρεπε να εισπράτω και εγώ το συγκεκριμένο ποσό και το έπαιρνε μόνο εκείνη και το δικό μου μερίδιο, μου επιτέθηκε λέγοντας ότι είμαι άπληστη και ότι θέλω να της φάω τα λεφτά της και ότι συμπεριφέρομαι σαν να τη μισώ. Φυσικά, τρελάθηκα και προσπάθησα να την πείσω ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο αλλά ήταν ανένδοτη. Γενικά, η συγκεκριμένη κουβέντα πήρε εντελώς παράλογη στροφή καθώς η μητέρα μου άλλαζε συνεχώς θέματα και προσπαθούσε να επιρρίψει την ευθύνη σε οποιονδήποτε εκτός από τον εαυτό της και όταν της έλεγα με επιχειρήματα την αλήθεια με ειρωνευόταν ότι μια ζωή είμαι όλο παράπονο(βασικά αυτό λέει πάντα σε όλους όταν τη στριμώχνουν).
Τα οικονομικά αυτα θέματα έχουν γίνει αρκετές φορές αιτία προστριβών μεταξύ μας(καθώς έχω ξεχρεώσει εγώ 2 φορές δάνειά της με μεγάλες προσωπικές στερήσεις και μου έχει επιστρέψει ένα μικρό πόσο, τα άλλα υπέρ πατρίδος...) με αποτέλεσμα να μην της έχω πιά καμία εμπιστοσύνη όσον αφορά τα χρήματα γιατί δεν έχει έλεγχο. Πάντως, να αναφέρω ότι ο καταναλωτικός οίστρος που την πιάνει δεν επεκτείνεται σε 'άχρηστα' αντικείμενα(πχ μπαστούνια του γκολφ) αλλά ρούχα και αξεσουάρ.
Και να αναφέρω επίσης ότι έχει γενικώς ένα θέμα με τις ευθύνες. Συνήθως δεν παραδέχεται ότι είναι λάθος(στο οτιδήποτε) και επιτίθεται με ειρωνεία, ενίοτε με δόσεις "θύματος" ότι μόνιμα τη σταυρώνουμε και την κατηγορούμε "αυτή τη μάνα".

Αναγνωρίζετε κάτι σε αυτά που γράφω για να ξεκινήσω να ψάχνω πώς μπορώ να τη βοηθήσω;

...καλως ήρθες Ev....:)
Δεν νομίζω πως είναι θέμα διαταραχής το να είναι κανείς σπάταλος, αλλά χαρακτήρα.
Το θέμα είναι να αποστασιοποιηθείς εσύ οικονομικά από τη μητέρα σου. Είναι λίγο δύσκολο σε αυτή την ηλικία να αλλάξει καποιος πόσο μάλλον ένα τέτοιο χαρακτηριστικό της.
Τα δάνεια που λες πως ξεπλήρωσες και ήταν της μητέρας σου, για ποιο λόγο τα πήρες?

Το πόσο συχνα ψωνίζει και για τι ποσά μιλάμε θα βοηθούσε τη συζήτηση, παρόλαυτα πιστεύω πως τό χει ανάγκη σαν γυναίκα, γιατί πέρα απο μάνα είναι και χήρα με βλέψεις ίσως να ξαναβρεί ένα σύντροφο για το υπόλοιπο της ζωής της, οπότε συνεπάγεται σε αγορές, καλωπισμούς, και γενικά μια σπατάλη παραπάνω απο μια μητέρα με σύζηγο. Τώρα αν μου πείς οτι παίρνει π.χ 1000 και δίνει σε ρούχα κλπ. 1500 οκ πάσο.'Οτι χρήματα σου πήρε μη το βλέπεις οτι τα σπατάλησε σε ρούχα, σας μεγάλωσε με αυτά, ήταν μια βοήθεια. Απο δώ και πέρα απο τη στιγμή που έχετε φυγει και οι δύο μπορεί να τα τρώει σε ότι θέλει, είναι επιλογή του καθενός.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...καλως ήρθες Ev....:)
Δεν νομίζω πως είναι θέμα διαταραχής το να είναι κανείς σπάταλος, αλλά χαρακτήρα.
Το θέμα είναι να αποστασιοποιηθείς εσύ οικονομικά από τη μητέρα σου. Είναι λίγο δύσκολο σε αυτή την ηλικία να αλλάξει καποιος πόσο μάλλον ένα τέτοιο χαρακτηριστικό της.
Τα δάνεια που λες πως ξεπλήρωσες και ήταν της μητέρας σου, για ποιο λόγο τα πήρες?

---

Το ένα το πήρα εγώ, γιατί εκείνης δεν της επιτρεπόταν, για το γάμο της αδερφής μου και το άλλο ήταν στο δικό της όνομα. Και για τα δύο με παρακάλεσε να τη βοηθήσω οικονομικά και θα μου τα επέστρεφε. Τότε ακόμα δεν γνώριζα για τα υπόλοιπα χρέη και ατασθαλίες και λέω από το να γίνουμε ρεζίλι στο γάμο ή να τη βάλουν φυλακή ας κάνω μια προσπάθεια.
Αυτό που με ανησυχεί δεν είναι ότι είναι σπάταλη΄ είναι μεγάλη γυναίκα, ας χειριστεί όπως νομίζει τα οικονομικά της. Το 'πρόβλημα' ξεκινάει για μένα στο ότι ζει επί χρόνια εις βάρος μου, με τα δάνεια που ξεχρέωνα εγώ κι εκείνη ήταν στον κόσμο της με τα ταξίδια της και τις αγορές της και ότι όταν θα της θέσεις οικονομικό θέμα, όπως αυτό που προέκυψε πρόσφατα, αγιρεύει λες και της απειλείς τη ζωή . Δεν το βρίσκω φυσιολογικό(αν μου επιτρέπεται ο όρος) να τρώς τόσα λεφτά από τα ίδια σου τα παιδιά και να συνεχίζεις την επίθεση όταν σου λένε ότι είσαι λάθος, αποποιούμενος κάθε ευθύνη, όντας παράλληλα και σε φάση άρνησης, "είμαι μια χαρά, εσείς είστε καταπιεστικές".
Τώρα πια έχω ξεκαθαρίσει τα οικονομικά μου, και το τελευταίο φυσικά, αλλά η μητέρα μου δε μου μιλάει (τουλάχιστον προσωρινά).
Γενικά είναι ένας άνθρωπος αρκετά κυκλοθυμικός, άλλοτε έξω καρδιά κι άλλοτε πολύ βυθισμένη στα δικά της. Και πάντα όταν παμε να μιλήσουμε για τέτοια θέματα "κάτι έχει", ψυχολογικά, κατάθλιψη, ορμονικά, ο κατάλογος είναι ατελείωτος με αυτά που σκαρφίζεται για να ελιχθεί.
Εγώ να την πιστέψω ότι κάτι έχει...αλλά δε θέλει να βοηθηθεί. Ή κάτι δεν καταλαβαίνω εγώ καλά;

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Το πόσο συχνα ψωνίζει και για τι ποσά μιλάμε θα βοηθούσε τη συζήτηση, παρόλαυτα πιστεύω πως τό χει ανάγκη σαν γυναίκα, γιατί πέρα απο μάνα είναι και χήρα με βλέψεις ίσως να ξαναβρεί ένα σύντροφο για το υπόλοιπο της ζωής της, οπότε συνεπάγεται σε αγορές, καλωπισμούς, και γενικά μια σπατάλη παραπάνω απο μια μητέρα με σύζηγο. Τώρα αν μου πείς οτι παίρνει π.χ 1000 και δίνει σε ρούχα κλπ. 1500 οκ πάσο.'Οτι χρήματα σου πήρε μη το βλέπεις οτι τα σπατάλησε σε ρούχα, σας μεγάλωσε με αυτά, ήταν μια βοήθεια. Απο δώ και πέρα απο τη στιγμή που έχετε φυγει και οι δύο μπορεί να τα τρώει σε ότι θέλει, είναι επιλογή του καθενός.

---

Κωνσταντίνε μου, εγώ ήμουν η πρώτη που πάντα έλεγα ότι η μάνα μου είναι ήρωας. Αλλά το τι λεφτά έχουν περάσει από τα χέρια της δεν το χωράει ο νους σου. Όταν, μαζοχιστικά κάποτε τα έβαλα κάτω, βγάζοντας τα έξοδά μας, μιλάμε για δύο σπίτια. Διότι το μεγάλωμά μας γινόταν και με γενναίες χορηγίες από τους παππούδες και σύνταξη που εισπράτταμε και οι τρεις από τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου(τώρα πια οι δικές μας δεν υφίστανται πια και έχει μόνο τη δική της από 'έξτρα έσοδα').
Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν είμαι όντως καταπιεστική και παράλογη αλλά και η αδερφή μου την ίδια γνώμη έχει και έχουν πλακωθεί άλλες τόσες φορές όσες εγώ με τη μάνα μου γι' αυτό το θέμα. Και τώρα επειδή διαχώρισα το τελευταίο μας εισόδημα και μειώθηκε το συνολικό που έπαιρνε με έβγαλε και κακιά.

Ευακι μου συγνώμη αλλά συνεχίζω να επιμένω πως η μητέρα σου δεν έχει τίποτε ψυχολογικό και πρέπει να δεις κατάματα την αλήθεια: ετσι είναι ο χαρακτήρας της.
Αν έλεγες πως της βγήκαν τώρα όλα αυτά, θα σου έλεγα πως είναι κρίση ηλικίας, πως την επηρέασε ο χωρισμός της και και και...
Ομως, ήταν πάντα έτσι και το χώρο τον δώσατε εσείς.
Τι περιμένεις τώρα? Να σου πει συγνώμη ή να σου δώσει πίσω τα χρήματα που ξόδεψες?
Πολύ χλωμό το βλέπω κάτι τέτοιο.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Ευακι μου συγνώμη αλλά συνεχίζω να επιμένω πως η μητέρα σου δεν έχει τίποτε ψυχολογικό και πρέπει να δεις κατάματα την αλήθεια: ετσι είναι ο χαρακτήρας της.
Αν έλεγες πως της βγήκαν τώρα όλα αυτά, θα σου έλεγα πως είναι κρίση ηλικίας, πως την επηρέασε ο χωρισμός της και και και...
Ομως, ήταν πάντα έτσι και το χώρο τον δώσατε εσείς.
Τι περιμένεις τώρα? Να σου πει συγνώμη ή να σου δώσει πίσω τα χρήματα που ξόδεψες?
Πολύ χλωμό το βλέπω κάτι τέτοιο.

---

Θα το σεβαστώ αυτό που λες, άλλωστε γι' αυτό απευθύνθηκα στο φόρουμ σας, και θα προσπαθήσω απλά να το προσπεράσω αν και δεν θα το παίξω άνετη-έχω ξαγρυπνήσει πολλά βράδια να είμαι θυμωμένη μαζί της και με τον εαυτό μου.
Σε αυτό που με ρωτάς η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι περιμένω...πάντα έβλεπα το σάλιο μου σε αυτό το θέμα να χαραμίζεται αλλά μάνα μου είναι και έλεγα να μην την αφήσω μόνη της. Θα ομολογήσω πως μια συγνώμη δε θα με χάλαγε, αν και επίσης δεν είναι στο χαρακτήρα της. Το μόνο που ήθελα για εκείνη είναι να μάθει με πιο λίγα για να είναι κάποτε ευτυχισμένη, τώρα τη βλέπω να τυρρανιέται γιατί ένα εισόδημα που θα έθρεφε δύο οικογένειες δεν της φτάνει και κλαίγεται μονίμως. Αυτό και τίποτα άλλο.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μου αφιερώσατε. :)

Quote:

---

Originally Posted by Evaki28

Θα το σεβαστώ αυτό που λες, άλλωστε γι' αυτό απευθύνθηκα στο φόρουμ σας, και θα προσπαθήσω απλά να το προσπεράσω αν και δεν θα το παίξω άνετη-έχω ξαγρυπνήσει πολλά βράδια να είμαι θυμωμένη μαζί της και με τον εαυτό μου.
Σε αυτό που με ρωτάς η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι περιμένω...πάντα έβλεπα το σάλιο μου σε αυτό το θέμα να χαραμίζεται αλλά μάνα μου είναι και έλεγα να μην την αφήσω μόνη της. Θα ομολογήσω πως μια συγνώμη δε θα με χάλαγε, αν και επίσης δεν είναι στο χαρακτήρα της. Το μόνο που ήθελα για εκείνη είναι να μάθει με πιο λίγα για να είναι κάποτε ευτυχισμένη, τώρα τη βλέπω να τυρρανιέται γιατί ένα εισόδημα που θα έθρεφε δύο οικογένειες δεν της φτάνει και κλαίγεται μονίμως. Αυτό και τίποτα άλλο.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μου αφιερώσατε. :)

---

Ευακι εγω δεν είμαι ειδικός για να σου πω αν έχει ή όχι κάτι, λέω μόνο την προσωπική μου άποψη...:)
Αυτό που διακρίνω είναι η δική σου πίκρα και φυσικά έχεις δίκιο.
Μητέρα σου είναι, κουράστηκε να σας μεγαλώσει, σου λείπει ο πατέρας, καταλαβαίνω πως έκανες περισσότερο πίσω απ όσο έπρεπε.
Όλοι μας όμως όταν αφορά άτομα που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε, το ίδιο θα ενεργούσαμε γιατί μπαίνει μπροστά το συναίσθημα και όχι η λογική.
Αν έχεις τη δύναμη να το ψάξεις, πρότεινε της να πάτε μαζί και για τις ΔΥΟ σε έναν ειδικό ώστε να συζητήσεις τα παραπονά σου.
Νομίζω πως εσύ έχεις περισσότερη ανάγκη από βοήθεια, δεδομένου πως νιώθεις η προδομένη της υπόθεσης και αυτό δεν σου το αναγνωρίζει η μητέρα σου.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Ευακι εγω δεν είμαι ειδικός για να σου πω αν έχει ή όχι κάτι, λέω μόνο την προσωπική μου άποψη...:)
Αυτό που διακρίνω είναι η δική σου πίκρα και φυσικά έχεις δίκιο.
Μητέρα σου είναι, κουράστηκε να σας μεγαλώσει, σου λείπει ο πατέρας, καταλαβαίνω πως έκανες περισσότερο πίσω απ όσο έπρεπε.
Όλοι μας όμως όταν αφορά άτομα που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε, το ίδιο θα ενεργούσαμε γιατί μπαίνει μπροστά το συναίσθημα και όχι η λογική.
Αν έχεις τη δύναμη να το ψάξεις, πρότεινε της να πάτε μαζί και για τις ΔΥΟ σε έναν ειδικό ώστε να συζητήσεις τα παραπονά σου.
Νομίζω πως εσύ έχεις περισσότερη ανάγκη από βοήθεια, δεδομένου πως νιώθεις η προδομένη της υπόθεσης και αυτό δεν σου το αναγνωρίζει η μητέρα σου.

---

Αυτή ήταν πάντα η σκέψη μου, να πάμε παρέα.
Τη δύναμη την έχω αλλά δεν ξέρω αν θα δεχτεί να πάμε. Ελπίζω πως θα με διαψεύσει και θα δεχτεί την πρότασή μου. (εγώ μονίμως με μια ελπίδα ζω!)
Όσο για την πίκρα, ναι το παραδέχομαι, είναι το σημείο κλειδί της ζωής μου που με έχει στείλει δύο φορές στο νοσοκομείο νομίζοντας ότι πεθαίνω, σβήνω, χάνομαι και ήταν φυσικά κρίσεις πανικού γιατί είμαι κλειστός άνθρωπος και δεν μοιράζομαι τα πρόβληματά μου με τρίτους(το παράπονο του άντρα μου!) και έφτασα να σκάσω.
Θα το προτείνω πάντως και θα δούμε τί θα γίνει.

Quote:

---

Originally Posted by Evaki28

Αυτή ήταν πάντα η σκέψη μου, να πάμε παρέα.
Τη δύναμη την έχω αλλά δεν ξέρω αν θα δεχτεί να πάμε. Ελπίζω πως θα με διαψεύσει και θα δεχτεί την πρότασή μου. (εγώ μονίμως με μια ελπίδα ζω!)
Όσο για την πίκρα, ναι το παραδέχομαι, είναι το σημείο κλειδί της ζωής μου που με έχει στείλει δύο φορές στο νοσοκομείο νομίζοντας ότι πεθαίνω, σβήνω, χάνομαι και ήταν φυσικά κρίσεις πανικού γιατί είμαι κλειστός άνθρωπος και δεν μοιράζομαι τα πρόβληματά μου με τρίτους(το παράπονο του άντρα μου!) και έφτασα να σκάσω.
Θα το προτείνω πάντως και θα δούμε τί θα γίνει.

---

τοτε αυτό πες της..:)
Μιλα της ειλικρινα, πες της πως δεν σε νοιαζουν τα χρηματα αλλα ολο αυτο σου έχει κάνει ζημιά στην ψυχολογία σου.
Βρες πρώτα εσύ έναν αξιόπιστο ειδκό, πήγαινε μίλα μαζί του ΄΄ωστε να σου δώσει κατευθυντήριες γραμμές για το πως θα την πείσεις και πηγαίνετε.
Είναι κρίμα να υποφέρεις για λάθη άλλων.

Θέμα χαρακτήρα είναι, ο άνθρωπος όσα κ αν έχει πάντα θέλει τα περισσότερα, δεν είναι θέμα ειδικού, όπως είπες, παίρνει χρήματα που θα ζούσαν 2 οικογένειες κ πάλι γκρινιάζει, ο ειδικός τί να σου κάνει δλδ?

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

τοτε αυτό πες της..:)
Μιλα της ειλικρινα, πες της πως δεν σε νοιαζουν τα χρηματα αλλα ολο αυτο σου έχει κάνει ζημιά στην ψυχολογία σου.
Βρες πρώτα εσύ έναν αξιόπιστο ειδκό, πήγαινε μίλα μαζί του ΄΄ωστε να σου δώσει κατευθυντήριες γραμμές για το πως θα την πείσεις και πηγαίνετε.
Είναι κρίμα να υποφέρεις για λάθη άλλων.

---

Θα το κοιτάξω.
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σου. :)

Ευακι κουραγιο, εμενα η μαμα μου ειναι 72! παιρνει 3000 το μηνα και δεν την φτανουν και ζουσε μεχρι προτινος μονη της.

Μοδιστρες, υφασματα, παπουτσια, ινστιτουτα, κομμωτηριο, ειναι πολλα τα εξοδα μια λουσατης γυναικας

Την νυφη την πληρωσα στα προηγουμενα 10 χρονια οταν ανελαβα την επιχειρηση σαν αρνι στο θυσιαστηριο, χρωκοπησαμε, εφαγα καμμια 70αρια μηνες φυλακη για ακαλυπτες επιταγες και φυσικα θα ειμαι black list σε αυτον και στον αλλο κοσμο και σε οποιον αλλο υπαρχει.

Εμεινα χηρα πριν 7 μηνες, με ενα αγορακι 3,5 χρονων με μισθο 1000€ στο νοικι, και δεν ηθελα να μεινω μαζι της για αυτο το λογο, γιατι θα φρικαριζα με τη ζωη της και το πως εμαθα να ζω εγω.

Δεν αλλαζει και καθε φορα που τσακωνομασταν ηταν γιατι κατα τις 25 του μηνα μου ζηταγε 50- 100€ δανεικα να βγαλει το μηνα ( απο εμενα που επαιρνα 1000) και εγω τη ρωτουσα τι εκανε τα δικα της λεφτα και μετα γινοταν ο χαμος!!!!

ειμαι 39, ειναι 72!
ειμαστε χηρες και οι δυο.
Ειλικρινα το μονο που σκεφτομαι ειναι μηπως πρεπει να σκεφτω την αποκατασταση της μπας και βρεθει κανας χριστιανος και την μαζεψει!
Δεν κοιτας και εσυ να την παντρεψεις καλυτερα μπας και ησυχασεις????? Λεω εγω τωρα...........

Εμάς η μάνα μας γιατί δηλαδή κοιτάει ότι έχει να τα δώσει στα παιδιά της και αυτη άς μην έχει να φάει? Είναι θέμα χαρακτήρα κ μόνο, ξαναλέω ο ειδικός θα την μεταπείσει για λίγο, μετά πάλι τα δικά της θα κάνει.

Κωνσταντινε μην ξαναγραψεις για τη μαμα σου!! Ζηλευωωωωωω