Αυτοκτονία-Για μένα είναι λύση!
Βασικά, να πω λίγα για μένα, είμαι 23 ετών, με μηδενική κοινωνική ζωή, λίγο με ενδιαφέρει αυτό, μηδενική ερωτική ζωή, αυτό με νοιάζει, αλλά τελευταία κάτι παει να γίνει ωστόσο έχω πολλά στο κεφάλι μου.Πάσχω από κατάθλιψη και Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, από πάντα η ζωή μου είναι ένα ΜΑΥΡΟ χάλι, το γράφω με κεφαλαία για να τονίσω την ένταση της μαυρίλας της ζωής μου, παιδικά χρόνια μέσα στους καβγάδες λόγω γονέων, χώρισαν επιτέλους, και τότε πίστευα ότι η μαύρη περίοδος είχε τελειώσει για μένα, αλλά πόσο αφελής ήμουν τελικά, η ζωή μου συνεχίστηκε με τις ίδιες δυσκολίες, στο σχολείο ήμουν συχνά ο στόχος των "δυνατών" γιατί ήμουν αντικοινωνικός, με την έννοια ότι προτιμούσα είτε λίγα άτομα για να κάνω παρέα, είτε κανέναν, αφού πέρασε και αυτό φτάνουμε στην εφηβεία όπου ο πατέρας μου ξαναέκανε οικογένεια, και ένα ακόμα παιδί, βασικά αυτό δεν θα με πείραζε, αν δεν άφηνε την νέα του σύζυγο να μπει αναμεσά μας, τώρα μου συμπεριφέρεται σαν αν είμαι ξένος, μάλλον να το θέσω καλύτερα, σαν να είμαι εχθρός, και όλο του το σόϊ παίρνει φυσικά το μέρος του, καταρρίπτωντας ευθύνες σε μένα και τον αδερφό μου, τεσπα, θα φτάσω στο ζουμί γιατί το παρατράβηξα, πρόσφατα η μητέρα μου ανέλαβε την μητέρα της (γιαγιά μου) που έχει Αλτσχάϊμερ, έτσι αναγκαστηκά δεν πάει για δουλειά, και ζούμε από τους μισθούς της γιαγιάς αλλά και απο περιστασιακές δουλειές δικές μας (εμένα και του αδερφού μου), ήρθε όμως και ο Θείος μου και αδερφός της, να μείνει με εμάς, ένα καμμένο χαρτί, τζογαδόρος και πολύ παλιάνθρωπος, η διχόνοια προσωποποιημένη κυριολεκτικά, από τότε άρχισαν τα σοβαρά προβλήματα, έκανε καβγάδες ο κύριος με απειλές, και όχι τίποτα άλλο είναι ένα βόϊδι μέχρι εκεί πάνω, όχι ότι τον φοβήθηκα ποτέ μου, από τότε η μάνα μου έχει πάρει την κάτω βόλτα, έχει κάποιες αιμορραγίες σαν περίοδο, που ΔΕΝ είναι περίοδος, πήγαμε γιατρό, τις σταμάτησε, αλλά ξανάρχισαν, και τώρα θα πρέπει να πάει να κάνει καθαρισμό και βιοψία να δούν μήπως είναι κάτι...άλλο, επειδή εγώ όμως δεν αντέχω την πίεση γύρω μου, εγώ τρώω τις κατσάδες, και όμως ανησυχώ περισσότερο από τους γύρω μου, απλώς δεν το δείχνω, το κεφάλι μου, θα σκάσει ανα πάσα στιγμή από τους ατμούς που έχω, στρες,στρες και στρες, και ρωτάω τώρα εγώ, πείτε μου 1 λόγο να συνεχίσω αυτή την "υπέροχη" ζωή; μην μου πείτε "Είσαι νέος, έχεις την ζωή μπροστά σου κτλ κτλ" την ζωή που έχω μπροστά μου την βλέπω, και δεν μ'αρέσει καθόλου, και πριν πείτε κάτι άλλο, λέω ότι λέω σε πλήρη ηρεμία και είμαι και στην αγωγή μου κανονικά, απλώς δεν αντέχω άλλο, δεν αντέχω πως να το πω για να περαστεί χωρίς να με περάσετε για τρελό; Θα στενοχωρηθούν οι δικοί μου θα πείτε; Στην αρχή μετά, θα ανακαλύψουν ότι έχουν έναν λιγότερο να ανησυχούν, η κοπέλα που της αρέσω προφανώς; θα βρει κάποιον άλλον, έτσι και αλλιώς δεν έχει γίνει κάτι, που θα την στιγματίσει, οπότε νομίζω ότι άνετα, θα μπορούσα να το σχεδιάσω και να το κάνω κάποια στιγμή, βασικά θα θεωρείται ότι αποζητάω την προσοχή σας, ΌΧΙ απλώς θέλω να τα πω κάπου, να ακουστώ έστω και λίγο, δεν με νοιάζει αν θα με πουν δειλό, ίσως και να είμαι, η ζωή δεν παλεύεται παίδες, δεν είμαστε όλοι μαχητές εδώ γύρω...:(:(
