Τι έχω;

Εδώ και ένα χρόνο, είμαι άνεργη με οικογενειακά προβλήματα. Δεν έχω αντοχή να κάνω δουλειές στο σπίτι, το μαγείρεμα ήταν ιεροτελεστία και τώρα το κάνω τυπικά.Εχω πολλά νεύρα και φωνάζω στο παιδί μου και μετά νιώθω ενοχές και κλαίω. Τους τελευταίους μήνες μου χει κοπεί η όρεξη για φαγητό. Έχω αδυνατίσει 9 κιλά από τον Αύγουστο. Δεν έχω σεξουαλική επιθυμία και από τη γεννα και μετά ούτε σεξουαλική ολοκλήρωση. Εκεί που κάθομαι κλαίω, κάνω άσχημες σκέψεις κυρίως ότι παθαίνουν κάτι οι γονείς μου. Τώρα τελευταία βρίζω και τρέμω από τα νεύρα μου.Άλλες μέρες είμαι καλά. Εχω χάσει όμως το δυναμισμό που είχα και τις παλιές μου συνήθειες.Εχω γίνει μια νωθρή νοικοκυρα που περιπλανιέται απτον έναν καναπέ στον άλλον.Βλέπω να χάνω τον εαυτό μου, τη ζωή μου, το παιδί μου και τον αντρα μου.Φοβάμαι ν'απευθυνθώ σε γιατρό.

mrtheo, αν αισθανεσαι οτι πνιγεσαι κ οτι δεν μπορεις να βρεις λυση να βγεις απο αυτο το αδιεξοδο μονη σου, θα ηταν πολυ καλη ιδεα να απευθυνθεις σε γιατρο.
δεν εισαι ουτε η μονη, ουτε ειναι αθεραπευτο, αλλα πιθανοτατα χρειαζεσαι βοηθεια.
καλο θα ηταν να απευθυνθεις σε ενα ειδικο, ψυχολογο ή ψυχιατρο κ να συζητησεις ο,τι σε απασχολει. δεν ειναι ντροπη, ουτε οι γιατροι δαγκωνουν.

εχω περασει κ εγω καταθλιψη κ με τη βοηθεια ειδικου, το ξεπερασα. αν δεν πηγαινα δεν ειμαι καθολου βεβαιη οτι θα καταφερνα να το ξεπερασω μονη μου! στην αρχη αισθανομουνα κ εγω αμηχανα που χρειαστηκε να παω σε ψυχολογο, αλλα τελικα με βοηθησε παρα πολυ! κ εννοειται οτι δεν υποτιμουν, ουτε προσβαλλουν τους ανθρωπους, ενα προβλημα ειναι κ αυτο, οπως κ τα σωματικα προβληματα.

καλη δυναμη σου ευχομαι κ ελπιζω να κανεις το πρωτο κ πιο δυσκολο βημα να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο για να βοηθησεις τον εαυτο σου! :)

μια ασχημη φαση περνας, ενας γιατρος σιγουρα θα βοηθησει

Το έχεις συζητήσει τουλάχιστον με το σύντροφό σου? Και αν ναι, τι έχει πει ή κάνει για να σε βοηθήσει?
Το να μην έχεις όρεξη να κάνεις δουλειές μη σε προβληματίζει και μη βάζεις με το νου σου όλα τα 'πρέπει' στα οποία αισθάνεσαι υποχρεωμένη να ανταποκριθείς.
Δε θα πάθει τίποτε το σπίτι, μη φοβάσαι, εκεί θα είναι, κοίτα εσύ να νιώσεις καλύτερα. Ζήτα από το σύντροφό σου να κρατάει κάποιες ώρες την εβδομάδα το παιδί σας να μπορείς να έχεις τις δικές σου ελεύθερες ώρες, που θα δραπετεύεις από τα πρέπει της οικογένειας. Δοκίμασε επίσης ένα χόμπυ που θα μπορείς ν'ασχολείσαι μαζί του και μέσα στο σπίτι, τις ώρες που το παιδί κοιμάται ή είναι ήρεμο γενικά. Επίσης θα ήθελα να σε ρωτήσω, πόσων χρόνων είναι το παιδί? (και να ευχηθώ να το χαίρεσαι)

Σας ευχαριστώ όλους. Επέλεξα να γράψω στο topic ΓΕΝΙΚΑ γιατί όντως δεν ήξερα τι είχα.
Ο σύντροφός μου δουλευει συνέχεια, και τις ελάχιστες ώρες που βρισκόμαστε είτε παιζει με το παιδι είτε ξεκουράζεται. Φταίω κι εγώ, δεν ανοίγομαι.Είμαι σίγουρη πως έχει καταλάβει, απλά δεν το παραδέχεται.
Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για σπορ και αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου. Μπορώ να πω πως η ανέχεια, η στέρηση που βιώνω μ'έχει οδηγήσει περισσότερο σ'αυτή τη φάση.