ΛΙΓΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΤΟΥΣ...

When the day is long..
and the night..,
the night is yours alone...

When you’re sure you’ve had enough of this life..,
...well hang on.

Don’t let yourself go,
everybody cries
and everybody hurts sometimes...

Sometimes everything is wrong...
Now it’s time to sing along.

When your day is night alone...

If you feel like letting go...

When you think you’ve had too much of this life,
...well hang on.

Everybody hurts...
Take comfort in your friends...
Everybody hurts...
Don’t throw your hand...
Oh, no... Don’t throw your hand.

If you feel like you’re alone...,
no, no, no, you are not alone

If you’re on your own in this life,
the days and nights are long...,

When you think you’ve had too much of this life... to hang on.

Well, everybody hurts sometimes...,
Everybody cries...
And everybody hurts sometimes...
So, hold on..., hold on...

Everybody hurts...
You are not alone...

Πολυ ωραιο κομματι και με εκφραζει πολυ. Θα μπορουσα καλλιστα να το ειχα ποσταρει εγω...

ΑΓΓΕΛΙΚΗ,

Μράβο σου.

Μου έφταξες την ημέρα.!

Χαιρομαι πολυ μπουμπου!!

\" ʼνοιξε τα μάτια σου,μάζεψε κι ένωσε τα κομμάτια σου,
μπορείς ΑΚΟΜΑ\' κι απ\'αυτό το ψυχοφθόρο τέλμα κι όρμα,
αναζήτησε το ΣΟΚ που θα σε βγάλει από το κώμα.
Βάλε σε μια σειρα τα πράγματα μεσ\'το κεφάλι σου,
ΠΟΤΕ δεν είναι αργά για να πιστέψεις στις δυνάμεις σου.
ΕΣΥ είσαι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει,
να δώσεις ένα τέρμα σε αυτήν την καταρραμένη πτώση..\"

Το βρήκα σε ένα έδρανο,όταν είχα πάει να δώσω μάθημα σε κάποια εξεταστική..Μήνυμα ελπίδας, που φανερώθηκε μπροστά μου εκεί που έπρεπε όταν έπρεπε...

Quote:

---

Originally posted by hliostasio
\" ʼνοιξε τα μάτια σου,μάζεψε κι ένωσε τα κομμάτια σου,
μπορείς ΑΚΟΜΑ\' κι απ\'αυτό το ψυχοφθόρο τέλμα κι όρμα,
αναζήτησε το ΣΟΚ που θα σε βγάλει από το κώμα.
Βάλε σε μια σειρα τα πράγματα μεσ\'το κεφάλι σου,
ΠΟΤΕ δεν είναι αργά για να πιστέψεις στις δυνάμεις σου.
ΕΣΥ είσαι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει,
να δώσεις ένα τέρμα σε αυτήν την καταρραμένη πτώση..\"

---

Going\' Through και Πτώση

Μια υπέροχη ευκαιρία - Τρύπες

Δεν ειν\' αργά δεν ειν\' αργά ποτέ
Φτάνει να θέλεις να επιμένεις να πιστεύεις
Για νέες ήττες για νέες συντριβές
Για όσα ποθείς μονάχα αξίζει να παλεύεις

Γι\' άλλη μια χρεοκοπία κι άλλη μια υποταγή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Γι\' άλλη μια θεραπεία κι άλλη μια υποτροπή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία

Δεν ειν\' νωρίς δεν ειν\' νωρίς ποτέ
Στάσου στα πόδια σου μη πέφτεις, μη νυστάζεις
Για νέες πίκρες για νέες συμφορές
Για όσα σου ανήκουνε ξεκίνα μη διστάζεις

Γι\' άλλη μια θεραπεία κι άλλη μια υποτροπή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Γι\' άλλη μια ισορροπία κι άλλη μια ανατροπή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία

...

Μη λες ποτέ, ποτέ μη λες ποτέ
Τ\' αύριο πάντοτε θα\' ναι μια άλλη μέρα
Καινούριοι θρήνοι και πιο βαθιές πληγές
Σε περιμένουνε λιγάκι παραπέρα

Γι\' άλλη μια ιδεολογία κι άλλη μια διαστροφή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Γι\' άλλη μια κτηνωδία γι\' άλλη μια σφαγή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία

Μη σταματάς μη σταματάς ποτέ
Ο πιο αδίστακτος εχθρός μέσα σου στέκει
Μπορείς αν θες παντοτινά να κλαις
Φτάνει να ξέρεις που πονάς για να χτυπιέσαι

Όταν κανείς δε σου χτυπά
κι ούτε κανείς σου απαντά
μη μου τρομάζεις.
Όταν σου πάνε όλα στραβά
στον έρωτα και στα χαρτιά
να το γιορτάζεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις τη ζαριά
με τη σειρά σου.
Μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε φωτιά τα όνειρά σου.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Έξω εκεί στην ερημιά
έμαθες χίλια μυστικά
να τα φυλάξεις.
Έπεσες τόσο χαμηλά
για να πατήσεις πιο γερά
και να πετάξεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

(O,τι δε σκοτώνει,Νίκος Πορτοκάλογλου)

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (Νίκος Καββαδίας)


Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σας σώσει
Κάτι που παντα βρισκεται σε αιώνια εναλλαγή
κατι που σχίζει τις θολες γραμμες των οριζόντων
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατέλειωτη γη.

Κάτι που θα κανε γοργά να φύγει το κοράκι
που του γραφειου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά

Κάτι που θα κανε τα υγρά παραδοξα σας μάτια
που αβρές μαθήτριες τ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί
χαρούμενα και προσδοκία γεματα, να γελάσουν
με κάποιο τρόπο που όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε βέβαια να σας σώσει
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ..Σκεφτήτε....Εγώ.
Ενα καράβι...Να σας πάρει Καίσαρ....Να μας πάρει..
Ενα καράβι που πολυ μακριά θα τ΄οδηγώ

Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν
τα βρωμερα νερά η βροχη θα ράντιζε
κι΄γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν

Οι πολιτείες ξένες θα μας δεχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι΄εγώ σ΄αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές θερμές μου αγαπημένες

Τα βράδια βάρδια κάνοντας θα λέγαμε
παράξενες στην γέφυρα ιστορίες
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα
για τους καιρούς,τις άπνοιες τις πορείες

Οταν πυκνή ομίχλη θα μας σκέπαζε
τους φάρους θε ν΄ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ΄ακούγαμε
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι΄ο ήλιος παντα μονους να μας βρίσκει
εσείς τσιγάρα ΚΑΜΕΛ να καπνίζετε
κι εγω σε μια γωνιά να πείνω ουίσκυ

Και μια γρια στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος
μια γριά σ΄ενα πολύβουο καφενείο
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε
κι΄ενα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.

Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα
θα δειτε,ίσως, τη Γκρέτα να επιστρέψει

Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι΄από πεζο χωμάτινο ένα μνήμα
δε θα΄ναι πιο ποιητικώτερο και πιο όμορφο
ο διάφεγγος βυθός και τ΄αγριο κύμα?

Λόγια μεγάλα, ποιητικά,ανεκτέλεστα
λόγια κοινα,κενά,καπνός κι αιθάλη
που ίσως διαβάζοντας τα να με οικτίρετε
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι

Η μόνη μου παράκληση όμως θα΄τανε
τους στίχους μου να μην ειρωνευθήτε.
Κι΄όπως εγώ για έναν αδερφό εδεήθηκα
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ

Ο κόσμος είναι ένα βουνό
τα λόγια που πετούνε
αντιλαλούνε στις πλαγιές
σε εμάς ξαναγυρνούνε

Καλύτερα να μην μιλάς
κακές αν κάνεις σκέψεις

μα αν συλλογάσαι όμορφα
είναι χρυσές οι λέξεις

Ο κόσμος είναι ποταμός
και θάλασσα που αφρίζει
άμα μολύνεις το νερό
πια δεν σε καθαρίζει

Καλύτερα να μην μιλάς
αν δεν πολυκατέχεις
μα αν ξέρεις μην κρατάς κρυφό
το θησαυρό που έχεις

Χε, ωραίες μαντινάδες:)

STAIND

\"Outside\"

And you
Bring me to my knees
Again
All the times
That I could beg you please
In vain
All the times
That I felt insecure
For you
And I leave
My burdens at the door

But I\'m on the outside
I\'m looking in
I can see through you
See your true colors
\'Cause inside you\'re ugly
You\'re ugly like me
I can see through you
See to the real you

All the times
That I felt like this won\'t end
It\'s for you
And I taste
What I could never have
It was from you
All the times
That I\'ve cried
My intentions
Full of pride
But I waste
More time than anyone

But I\'m on the outside
And I\'m looking in
I can see through you
See your true colors
\'Cause inside you\'re ugly
You\'re ugly like me
I can see through you
See to the real you

All the times
That I\'ve cried
All this wasted
It\'s all inside
And I feel
All this pain
Stuffed it down
It\'s back again
And I lie
Here in bed
All alone
I can\'t mend
But I feel
Tomorrow will be OK

But I\'m on the outside
And I\'m looking in
I can see through you
See your true colors
\'Cause inside you\'re ugly
You\'re ugly like me
I can see through you
See to the real you

Breathe-Nickelback

Two men started walkin\', started talkin\' \'bout better days.
One says to the other we\'d do it all again since I knew I would.

And now I found it, found I adored it.
I didn\'t want this. Can somebody help me see?
And now I feel that, feel that I\'ve been there.
I didn\'t need this. Can somebody help me breathe?

Here we are, again, just face to facing each other another day.
Who wins? Well, who cares? It always ends up the same since I knew I would.

And now I found it, found I adored it.
I didn\'t want this. Can somebody help me see?
And now I feel that, feel that I\'ve been there.
I didn\'t need this. Can somebody help me stand?
And now I told him, already warned him.
I didn\'t want this. Can somebody help me breathe?

It\'s always them that I wanna be, wanna see.
If I could pack my life in a moment, wanna know, would you want me to go?
Gonna keep it all never ending.
Never stop myself from pretending that you always knew that I never could.

All I ever really wanted was to be the same.
Equal treatment never ever comes and here they go again.
All I ever really wanted was to be like you.
So perfect, so worthless. If I could take it all back, think again, I would

And now I found it, found I adored it.
I didn\'t want this. Can somebody help me see?
And now I feel that, feel that I\'ve been there.
I didn\'t need this. Can somebody help me stand?
And now I told him, I didn\'t want this, I didn\'t need this.
Can somebody help me breathe? Can somebody help me breathe? Yeah.
Can somebody help me?

Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ!!!!

Αν κοιταξεις βαθεια μου,
αν ποτε σου βρεθεις
μες στα δυο μυστικα μου
διαλεξε δρομο κοντα μου να ρθεις...

Αν φοβασαι ακομα
αν μοναχη σου ζεις
σε ενα γυαλινο σωμα
διαλεξε ισκιο να ξεκουραστεις...

Να σε δω να λυγιζεις ξανα
δε θελω
τα ονειρα σου ξανα να πουλας
δε θελω
να σ ακουω να λες δεν μπορω
δε θελω
η ζωη σου φωναζει
εδω σε θελω...

Αν γυριζεις τον κοσμο
σ ενα δωματιο μικρο
και δε βρισκεις πια δρομο
στη ψυχη σου θα μ εχεις φρουρο...

Μα αν φοβασαι ακομα
αν μοναχος σου ζεις
θα σκεπασω με χρωμα
τη φωνη σου πριν να μου αρνηθεις...

(ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ)
Κι αυτο το ταξιδι που λεγεται ζωη δεν μπορεις να το κανεις χωρις διαβατηριο το ονειρο!!!