Περι ανικανότητας ψυχολόγου

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομος γίνεται.Εχω και γώ πρόβλημα με πανικούς και αγοραφοβία.Πάω λοιπόν σε μια ψυχολόγο για κάμποσο καιρό.Την θεωρούσα αρκετά καλή. Βέβαια βελτίωση δέν είδα ουτε στο τόσο.

Σήμερα λοιπόν της λέω, "ξέρεις τι παρατηρώ.Όταν βρισκόμαστε και λέμε λεμε λέμε εγώ χειροτερεύω." Και το βρίσκω και φυσιολογικό μιας και με κυριεύει αυτό το πράγμα με το πολύ μπλα μπλα και την πολύ σκέψη. Από την άλλη βέβαια είμαι διατεθιμένος να χειροτερεύω αν αυτός είναι ο σωστός δρόμος.

Και μου λέει μετά απο τόσο καιρό έτσι απλά, δεν θα συνεργαστούμε ξανα.Λές και συνεργαζόμασταν δηλαδή.Απλά εγώ πλήρωνα.Της είχα ζητήσει να με βοηθήσει μπάς και κόψει κανα τάλιρο απο τα 60 ευρώ που ζητάει, γιατί δέν δουλεύω.Βέβαια ούτε λόγος.Κατα τα άλλα με 60 ευρώ την ώρα, φωνάζει όλη την ημέρα για την κυβέρνηση και οτι δέν πληρώνει.

Αφού μου λεεί χειροτερεύεις οταν το σκαλίζουμε δέν υπάρχει λόγος.Πώς σας φαίνεται αυτή η απάντηση απο έναν "ειδικό" ο οποίος έχει περάσει και πανικούς (και καλά).Εμένα πάλι μου φαίνεται εντελώς κοροιδία. Το οτι παίζει απλά με τον πόνο μου, μίας και δέν έχω εναλλακτική.Ο τρόπος που το λέγε ρε παιδιά με γύρισε στα νήπια. Τέτοια ηλιθιότητα και ανωριμότητα μαζί.Έχεις την ανάγκη μου και σου κάνω την δύσκολη ένα πράγμα.

Στα 20 λεπτά λοιπόν παίρνει το στυλό να κόψει απόδειξη. Καταλαβαίνετε που την έβαλε την απόδειξη γιατί απλά σηκώθηκα και έφυγα.

Δέν θύμωσα παρόλο που είμουν κρεμασμένος απο πάνω της.Με καίει πολύ το να γίνω καλά, όπως και ολους σας. Αλλά σκεφτόμουν, εμείς τι σκατοδικαιώματα έχουμε απέναντι σε κάτι τέτοιες μαλακισμένες; Δηλαδή μπορεί ο κάθε άνθρωπος να μην προσφέρει τπτ και να πληρώνετε; Δέν υπάρχει καν ενας νόμος ρε παιδία ώστε αν δεν δείς αποτέλεσμα να παίρνεις τα μισά λεφτά πίσω;

Όταν τελιώσουν η παπαρολογίες τα ρίχνουν σε μας. Αμα ήξερα καλή μου πώς να φερθώ τι στο διάλο να κάνω να ρθω σε σένα. Απο δικαιολογίες βρίσκω και γω πολλές.

Και καταλήγω.Το φτωχο μου το μυαλουδάκι λεει οτι δουλεία του κάθε ψυχολόγου είναι να μπεί στον κάθε χαρακτήρα του ανθρώπου και να τον κάνει να βγεί απο το αδιέξοδο του.Δέν πληρώνεσαι χάχα για να το παίζεις έξυπνος με αερολογίες.Σε πληρώνουμε για αυτή την πολύ ιδιαίτερη επαφή. Να σπάσεις την αντίσταση του και να τον βοηθήσεις. Πίστευω πώς δέν είμαι τόσο αρνητικός, όσο πχ ένας δολοφόνος στην φυλακή. Κιόμως μαντέψτε; Υπάρχουν ψυχολόγοι που μιλανέ και με αυτους.Δέν είπε κανένας, παιδία εγώ δέν μπορώ να συνεργαστώ μαζί του.


Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω και μου διαφεύγει, θα θελα πολύ να με ενημερώσετε.

Quote:

---

Originally Posted by shifter

Και μου λέει μετά απο τόσο καιρό έτσι απλά, δεν θα συνεργαστούμε ξανα.Λές και συνεργαζόμασταν δηλαδή.Απλά εγώ πλήρωνα.Της είχα ζητήσει να με βοηθήσει μπάς και κόψει κανα τάλιρο απο τα 60 ευρώ που ζητάει, γιατί δέν δουλεύω.Βέβαια ούτε λόγος.Κατα τα άλλα με 60 ευρώ την ώρα, φωνάζει όλη την ημέρα για την κυβέρνηση και οτι δέν πληρώνει.

---

Γειά, είχαμε μιλήσει και παλαιότερα για το θέμα. Και τελευταία σου είπα χαίρομαι που έχεις αυτή την άποψη εδώ http://www.e-psychology.gr/forum/sho...329-agorafovia .
Και σε εμένα συνέβη κάτι ανάλογο παλιότερα. Και αυτά τα γεγονότα είναι που σου αυξάνουν την αγοραφοβία. Αντί να υπάρξει υποστήριξη υπάρχει ανταγωνισμός στο ποιος θα κερδίσει. Να κερδίσει τι;

Όπως είπα άκουσα και εγώ το "δεν θα συνεργαστούμε". Πολύ αργότερα κάθισα και σκέφτηκα το θέμα. Για το θέμα αυτό δεν είναι όπως π.χ. πήρα ένα μάστορα ή ένα μηχανικό να μου χτίσει το σπίτι, μου έχτισε το μισό και μετά έφυγε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει γίνει η δουλειά που έχει πληρωθεί. Στην περίπτωση του ψυχολόγου δαπανήθηκε χρόνος κόπος και χρήμα για να γίνει η αρχική επαφή. Εντάξει, ας πούμε πήγα 20 φορές με 60 ευρώ την ώρα. Δηλαδή 1200 ευρώ. Τώρα δηλαδή εγώ τι κάνω; Πάω σε άλλον ψυχολόγο και ξεκινώ από την αρχή και μέχρι να μάθει τα δεδομένα μου ξοδεύονται άλλα 1200 ευρώ, κόπος, κλπ; Με αυτή τη σκέψη εξοργίστηκα πολύ περισσότερο. Γιατί αν το δει κανείς έτσι είναι. Με ελαφριά την καρδιά και με ανευθυνότητα δεν νομίζω ότι μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς τίποτα, πόσο μάλλον τη δυστυχία κάποιου!!

Η συγκεκριμένη ψυχολόγος με την οποία συνέβη το περιστατικό που αναφέρω, στο τέλος είχε "θετική" στάση ως προς εμένα. Αλλά τι να το κάνω, όταν η συμπεριφορά και συνεπώς το αποτέλεσμα είναι στην ουσία αρνητικό. Η θετική στάση με έκανε να μην αντιδράσω τότε, αλλά αργότερα που τα σκέφτηκα με έκανε όπως είπα να αισθανθώ πολύ άσχημα.

Έχω μάθει στη ζωή μου να μην τσουβαλιάζω πράγματα. Δηλαδή αν μου φέρθηκαν 100 ψυχολόγοι άσχημα να μην θεωρήσω ότι και ο 101 είναι το ίδιο. Αλλά, πώς να το κάνουμε έχω μια αρκετά επιφυλακτική στάση. Και έχω μάθει να μπορώ να έχω επιφυλακτική στάση, χωρίς να προσβάλω και χωρίς να δυσκολέψω κανέναν. Δηλαδή σε μια σχέση σε οποιαδήποτε σχέση (από σχέση με τον περιπτερά, τη σχέση με τον ψυχολόγο και μέχρι τη σχέση με τη σύντροφο) να μπορώ να έχω επιφυλακτικότητα αλλά αυτό να μην επηρεάζει τη σχέση.
(Εδώ κάνω παρένθεση, θυμάμαι ένα αστείο περιστατικό. Είναι να βρεθώ με κάποια που γνώρισα μέσω ίντερνετ. Τη ρωτώ απλά, για ποιό λόγο εκείνη θέλει να βρεθεί μαζί μου. Και μου απαντά ότι είμαι πολύ επιφυλακτικός γι' αυτό δεν θέλει να βρεθεί μαζί μου. Δεν είχε ούτε στο ελάχιστο κατάλάβει τη δική της επιφυλακτικότητα. Όταν κάποιος ξέρει αυτό που είναι, τότε αυτό που είναι δεν τον επηρεάζει πια).

Τώρα που μπορώ να τα σκεφτώ ψύχραιμα, έχω και σωστή άποψη. Σε εμένα η επαφή με ψυχολόγο μου έκανε πολύ χειρότερο κακό παρά καλό. Το πληρώνω ακόμα. Αν αναφέρω ιστορίες θα σηκωθεί η τρίχα. Όμως συνέβησαν. Και έχω εξηγήσεις για το γιατί συνέβησαν, τι παίζεται, πώς σκέφτεται κάποιος κλπ. Και για αυτούς τους λόγους όσοι με ξέρουν θα ξέρουν ότι δεν συμβουλεύω εύκολα κάποιον να πάει σε ψυχολόγο. Το αντίθετο μάλιστα.
Πάντως υπάρχει εξήγηση γιατί κάποιος ψυχολόγος να φερθεί με τρόπο που να κάνει κακό. Και είναι τέτοιο το είδος της δοσοληψίας που η πιθανότητα στο κακό είναι πολύ μεγάλη.

Στη ζωή μου βρέθηκα και εγώ να έχω μια τέτοια επαγγελματική ιδιότητα (δεν θέλω να αναλύσω εδώ) που να αναγκαστώ (και λόγω συνθηκών) να κάνω κακό σε ανθρώπους. Αν και ποτέ δεν έχω φτάσει να κάνω τόσο κακό όσο μου έκαναν (δεν μιλάω υποκειμενικά, τα έχω σκεφτεί εξαιρετικά πολύ και έχω αντικειμενική άποψη).


> Και καταλήγω.Το φτωχο μου το μυαλουδάκι λεει οτι δουλεία του κάθε ψυχολόγου είναι να μπεί στον
> κάθε χαρακτήρα του ανθρώπου και να τον κάνει να βγεί απο το αδιέξοδο του.Δέν πληρώνεσαι χάχα
> για να το παίζεις έξυπνος με αερολογίες.Σε πληρώνουμε για αυτή την πολύ ιδιαίτερη επαφή.

Πρώτα απ' όλα σκέψου. Για να το κάνει κανείς αυτό θα πρέπει να είναι σχεδόν ήρωας. Μπορεί να μπει στον χαρακτήρα 5, 10, 20 ανθρώπων, να ταυτιστεί μαζί τους, να υποφέρει μαζί τους. Αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει επ' αόριστον και για πάρα πολύ κόσμο. Θα τρελαθεί! Εδώ κάποιοι δεν βοηθάνε έναν άνθρωπο, πώς θα ζητήσουμε από κάποιον να βοηθήσει τουλάχιστον 100 άτομα κατά την επαγγελματική του ζωή; Και το 100 που λέω είναι λίγο! Ή λοιπόν θα γίνει ήρωας με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει να καταστραφεί ή να κινδυνεύσει να καταστρέψει άλλους.

Μπορεί κάποιος να απαντήσει ότι ένας ψυχολόγος έχει μάθει να μην επηρεάζεται από τη σχέση του με τον πελάτη, να κρατά απόσταση από το πρόβλημα. Εδώ μπορεί να γίνει μια ολόκληρη κουβέντα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν μπορεί να βοηθήσει στις περισσότερες περιπτώσεις, εκτός μόνο από τη συμβουλευτική ψυχολογία, δηλαδή να συμβουλέψει κάποιον να δει πράγματα που ως τώρα δεν έχει δει. Κάποια εκκολαπτόμενη ψυχολόγος μου είχε πει: "έχουμε μάθει να προσπαθούμε να απευαισθητοποιηθούμε". Απευαισθητοποίηση σημαίνει αναισθησία. Συγνώμη που αναγκάζομαι να πω τη σημασία των λέξεων. Απευαισθητοποίηση ακούγεται πιο εύπεπτο, ενώ το αναισθησία "κάπως". Αλλά η ουσία είναι η ίδια. Είναι το ίδιο με έναν γιατρό που κάνει εγχειρήσεις. Για να μπορεί να κάνει εγχειρήσεις θα πρέπει να μην πονά για τον ασθενή του. Να τον βλέπει όπως ένας τεχνικός επισκευάζει ένα aircondition. Μπορεί να κάνει την κάθε συγκεκριμένη επέμβαση, αλλά δεν θα περιμένουμε να έχει οποιαδήποτε συναισθηματική επαφή με τον ασθενή του. Γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Μου φαίνεται το ίδιο για έναν ψυχολόγο, μπορεί να κάνει την συγκεκριμένη "επέμβαση" αλλά δεν θα περιμένουμε να έχει επαφή με τον πελάτη του.
Και όσο οδυνηρό είναι για τον ψυχολόγο να μπει στη θέση του πελάτη, άλλο τόσο οδυνηρό είναι για τον πελάτη να μην μπει στη θέση του! Δύσκολο ε;

Προσπάθησα να πω τα πράγματα όσο πιο αληθινά μπορούσα. Συγνώμη αν ίσως δυσαρέστησα κάποιους. Η αλήθεια μπορεί να πονάει, αλλά δεν οδηγεί σε λάθος δρόμο που φέρνει περισσότερο πόνο.

Well, υπάρχουν μεγάλες διαφορές από ψυχολόγο σε ψυχολόγο στην Ελλάδα, από την προσέγγιση που ακολουθεί, μέχρι την ικανότητα, την εμπειρία και τον χαρακτήρα του (που σε κάποιους θα κάνει, σε κάποιους δεν θα κάνει).


Το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να αναγνωρίζει τις ειδικότητες. Π.χ. στο εξωτερικό κανονικά, είναι άλλο πράγμα ο "συμβουλευτικός ψυχολόγος"-που είναι για πιο "ελαφριά προβλήματα" π.χ. για τις καθημερινές δυσκολίες, θέματα προσωπικότητας κλπ. και είναι συνήθως χιουμανιστικής η ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπευτικής κατεύθυνσης- και άλλο ο "κλινικός ψυχολόγος" συνήθως γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης που είναι για πιο "κλινικά" προβλήματα π.χ. άγχος, πανικούς, κατάθλιψη, ΙΨΔ. Μετά υπάρχουν και άλλα είδη ψυχολόγων όπως ο σχολικός ψυχολόγος, ο εργασιακός ψυχολόγος κλπ.


Δηλαδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει γνώμονας για το ποιος πρέπει και ποιος δεν πρέπει να ασχολείται με συγκεκριμένα θέματα, με αποτέλεσμα ότι λέει ο καθένας να είναι. Π.χ. στην Αγγλία με τα πιο "κλινικά προβλήματα" ασχολούνται οι "κλινικοί ψυχολόγοι" που γίνονται με τρία χρόνια διδακτορικού-πρακτικής μετά το πρώτο πτυχίο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο οπότε δεν μπορεί να διασφαλίσει κάποιος τις γνώσεις και τις ικανότητες του καθενός.

Είναι όντως κουφό-και για εμένα λάθος- να έχεις π.χ. πανικούς με γενικευμένο άγχος, η ιδεοψυχαναγκαμσούς με κατάθλιψη και να κάνεις τρία και τέσσερα χρόνια ψυχανάλυση γιατί το πιο πιθανό είναι κάτι τέτοιο να μην βοηθήσει (φυσικά καποιους λόγω του χαρακτήρα τους μπορεί να τους "κάνει" αλλά σε κάποιους μπορεί και να το χειροτερέψει το πρόβλημα). Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται πιο "πρακτική" και "επεμβατική" θεραπεία τύπου γνωσιακή-συμπεριφορική όπου ο θεραπευτής πρέπει να αλλάξει μέσα από την κουβέντα κάποιες ψυχολογικές δομές που πιθανότατα ενεργοποιούν και τροφοδοτούν το πρόβλημα, να δίνει στο άτομο "δοκιμασίες" για το σπίτι ώστε η θεραπεία να γίνεται και έξω από το γραφείο, να προκαλεί σταδιακά πανικούς η ψυχαναγκαμσούς στο άτομο μέσα στο γραφείο του η έξω, ώστε το άτομο σταδιακά να το συνηθίσει (όσο επίπονο και να ακούγεται κάτι τέτοιο, αυτή είναι η επίσηση θεραπεία του προβλήματος δεν υπάρχει άλλη τόσο αποτελεσματική), κλπ. Δεν έχει τόσο νόημα να το συζητάς, να κάνεις αναδρομές για το πως το απέκτησες κλπ. το νόημα δεν είναι η σφαιρική αυτογνωσία αλλά η αλλαγή/βελτίωση του προβλήματος. Φυσικά για να κάνει κάποιος σωστή γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία θέλει πολύ εμπειρία κάτι που στην Αγγλία διασφαλίζεται με την επίσημη 3ετή διδακτορική πρακτική στην κλινική ψυχολογία. Στην Ελλάδα που δεν υπάρχει κάτι τέτοιο πρέπει να δοκιμάζει ο καθένας σε διάφορους ειδικούς μέχρι να βρει τον σωστό δυστυχώς.

Ρε συ john11 όλα καλά και άγια.Εγώ όμως δέν το βλέπω έτσι.Ο ψυχολόγος που βοηθάει το πολύ 100 άτομα στην ζωή του πληρώνεται απο όλους εμάς και όχι απο τα 100 αυτά άτομα μόνο.Απο την στιγμή που υπάρχει απόδειξη και πληρωμή, δεν πάει να λέμε οτι να ναι.Θέλω αποτέλεσμα.Δηλαδή πώς το κόβεται ρε παιδία είμαστε εμείς σε ψυχολογική και οικονομική κατάσταση να χαρίζουμε λεφτά και να ψάχνουμε τον σωστό;

Εγω σας το έχω ξαναπεί, στην οποιαδηποτε δουλεία που κάνω, αν δέν δώσω αποτέλεσμα,έφυγα.Και επειδή έχω μιλήσει με κάποιους ανθρώπους απο εδώ και ξέρω οτι όλοι ταλαιπωριούνται με αυτό το θέμα,γιαυτό τα λέω.

Δέν ξέρω παιδιά λυπάμαι πολύ γιαυτη την κατάσταση, γιατί δέν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το να εκμεταλλεύεσαι έναν άνθρωπο στην ανάγκη του. Αλλά απο την στιγμή που δέν υπάρχει κανένας έλεγχος, έτσι θα πηγαίνει.

Quote:

---

Originally Posted by PETRAN

Το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να αναγνωρίζει τις ειδικότητες. Π.χ. στο εξωτερικό κανονικά, είναι άλλο πράγμα ο "συμβουλευτικός ψυχολόγος"-που είναι για πιο "ελαφριά προβλήματα" π.χ. για τις καθημερινές δυσκολίες, θέματα προσωπικότητας κλπ. και είναι συνήθως χιουμανιστικής η ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπευτικής κατεύθυνσης- και άλλο ο "κλινικός ψυχολόγος" συνήθως γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης που είναι για πιο "κλινικά" προβλήματα π.χ. άγχος, πανικούς, κατάθλιψη, ΙΨΔ.

---

Kαλά στο θέμα πτυχίων, κλπ, είναι αξιοπρόσεκτο το τι συμβαίνει. Αν τυχόν δει κανείς τις ανταποκρίσεις σε αγγελίες θα διαπιστώσει αναζήτηση από:
1. ένα περίπου 70% αποφοίτων κολλεγίων (συνήθως εξωτερικού που εδρεύουν στην ελλάδα)
2. ένα περίπου 20% αποφοίτων της Φιλοσοφικής σχολής,
3. ένα περίπου 5% αποφοίτων σχολών εξωτερικού (δεν ξέρω το γιατί αλλά κυρίως από αγγλία ή αμερική), συνήθως με μεταπτυχιακό/διδακτορικό,
4. και ένα περίπου 5% διάφορες άλλες περιτπώσεις.

Quote:

---

Originally Posted by shifter

Ρε συ john11 όλα καλά και άγια.Εγώ όμως δέν το βλέπω έτσι.Ο ψυχολόγος που βοηθάει το πολύ 100 άτομα στην ζωή του πληρώνεται απο όλους εμάς και όχι απο τα 100 αυτά άτομα μόνο.

---

Εννοούσα να έχει συνολικούς πελάτες 100 άτομα.

> Απο την στιγμή που υπάρχει απόδειξη και πληρωμή, δεν πάει να λέμε οτι να ναι.Θέλω
> αποτέλεσμα.Δηλαδή πώς το κόβεται ρε παιδία είμαστε εμείς σε ψυχολογική και οικονομική
> κατάσταση να χαρίζουμε λεφτά και να ψάχνουμε τον σωστό;
> Εγω σας το έχω ξαναπεί, στην οποιαδηποτε δουλεία που κάνω, αν δέν δώσω αποτέλεσμα,
> έφυγα.Και επειδή έχω μιλήσει με κάποιους ανθρώπους απο εδώ και ξέρω οτι όλοι
> ταλαιπωριούνται με αυτό το θέμα,γιαυτό τα λέω.

Δεν σου απάντησα αμέσως γιατί ήθελα να το σκεφτώ πως θα απαντήσω. Τώρα που στο μυαλό μου είναι πιο ξεκάθαρα μπορώ. Δεν σου κρύβω πως όταν θυμήθηκα τι έχω περάσει με αυτά τα θέματα, λυπήθηκα και θύμωσα πολύ. Σχεδόν για μια μέρα πέρασα ένα είδος σόκ.
Αν παρατηρήσεις δεν είναι όλοι οι άνθρωποι υπέυθυνοι. Υπεθυνότητα δεν είναι να κάνουμε πολλά πράγματα με επιτυχία. Ούτε να τα καφέρνουμε. Υπεθυνότητα είναι να μην κάνουμε λάθη. Το δύσκολο είναι πως δεν καταλάβουμε πότε κάνουμε λάθος. Έτσι, όταν κάποιος βρίσκεται σε πανικό, στον πανικό της ψυχολογικής κατάρευσης, μπορεί να κάνει "διάφορα πράγματα" για να σωθεί. Μέσα σε αυτά τα "διάφορα πράγματα" περιλαμβάνονται και λάθη.

Και σε ρωτώ, θα έκανες ένα "λάθος" -γνωρίζοντας το- αν ήξερες ότι θα γλύτωνες από το μαρτύριο των δυσκολιών που έχεις; Μπορεί να μπεις στον πειρασμό, αλλά γενικά είναι δύσκολο. Γιατί το μυαλό σου γνωρίζει το λάθος.
Αν όμως το μυαλό σου απέφευγε να δει ένα "λάθος" σαν λάθος θα ήταν πολύ εύκολο να το κάνεις αυτό στους άλλους για να σωθείς. Κάτι τέτοιο έκανε και η ψυχολόγος που πήγαινες. Γι' αυτό εμφανίζεται σαν ανεύθυνη αλλά εκείνη δεν το ξέρει και πιστεύει ότι είναι υπεύθυνη.

Για να γίνουν κατανοητά αυτά. Υπάρχει το αίσθημα του κενού και μηδαμινότητας, το αίσθημα του εγώ δεν είμαι και ο άλλος είναι, το αίσθημα του εγώ δεν έχω και ο άλλος έχει. Ας το πούμε με μια λέξη "κόμπλεξ". Ένας τρόπος για να "γλυτώσει" κανείς από αυτό το αίσθημα είναι να πιστέψει ότι ο ίδιος σε κάποιο/ους τομείς είναι σπουδαίος, είναι ανώτερος από άλλους. Αν το πιστέψει αυτό είναι εύκολο το "μεταδώσει" στους άλλους και να τους κάνει να αισθανθούν κατώτεροι. Δηλαδή, κάνοντας τους άλλους να αισθανθούν κατώτεροι κάποιος αισθάνεται ανώτερος.
(Μπορώ να αναλύσω γιατί αυτή η μέθοδος δεν είναι αποδοτική, αλλά θα με κάνει να γράφω ώρες...)
Πες μου αν κατάλαβες τι λέω;


> Δέν ξέρω παιδιά λυπάμαι πολύ γιαυτη την κατάσταση, γιατί δέν υπάρχει χειρότερο πράγμα
> απο το να εκμεταλλεύεσαι έναν άνθρωπο στην ανάγκη του.

Ναι είναι. Αν καταλάβεις το γιατί γίνεται θα διαπιστώσεις οτι σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή σου το έχεις κάνει και εσύ. Και επίσης θα χρειαστεί να ψάξεις για άλλο τρόπο, όπως είπα πριν.

Κοίτα αν εγώ εκμεταλευόμουν ανθρώπους δέν θα ήμουν απλά εδώ να το συζητάμε.Ξέρεις ολοι εμείς με πανικούς φημιζόμαστε οτι είμαστε καθίκια,εκμεταλευτές, και γενικός κολοχαρακτήρες.Νομίζω όμως ξεφεύγουμε απο το θέμα μας.Τα βλέπεις τα πράγματα κάπως καρμικά.Εγώ δεν τα βλέπω έτσι

να πω κ εγω μια γνωμη μιας και πηγαινα σε ψυχολογο για αρκετο καιρο για τις κρισεις πανικου..
να ξεκινησω λεγοντας οτι οι ψυχολογοι δεν ειναι θεοι!ουτε και σανιδα σωτηριας..αν δεν εισαι ετοιμος μεσα σου να κανεις εσυ βηματα να πας μπροστα δεν κανεις τιποτα!αρα λοιπον η θεραπεια εξαρτιεται πρωτα απο εσενα και την ορεξη σου και υστερα στις υποδειξεις-συμβουλες του ψυχολογου!
υστερα δεν μπορω να καταλαβω πως καποιοι μετα απο μεγαλο διαστημα συνεργασιας με τον ψυχολογο τους και οντας ευχαριστημενοι ξυπνανε μια ωραια πρωια και λενε δεν μου κανεις!δεν λεω οτι δεν παιζει τετοια περιπτωση αλλα μετα απο τοσο καιρο?καπως ανωριμο μου φαινεται..
shifter σε καποιο σημειο λες ξερει οτι εχεις την αναγκη της και κανει την δυσκολη!αν εχεις δειξει κατι τετοιο η αν νιωθεις οντως οτι την εχεις αναγκη κατι δεν εχει παει καλα στο θεραπευτικο κομματι για να μην πω και στην μεταξυ σας σχεση..

Shifter όντως έπεσες σε ψυχολόγο ακατάλληλη και ανίκανη να διαχειριστεί το θέμα που της έθεσες.
Μάλλον αυτή χρειάζεται ψυχοθεραπεία.
Λίγοι στην Ελλάδα έχουν τα προσόντα να το κάνουν αυτό σωστά.
Οπως αναφέρθηκε παραπάνω δεν υπάρχει δυστυχώς ακόμα το θεσμικό πλαίσιο που θα το εξασφαλίσει αυτό.
Το ότι γινόσουν χειρότερα μιλώντας για το προβλημά σου, δεν είναι λάθος σου.
Πιστεύω παρόμοια έχουν νιώσει κάποια φορά όλοι όσοι έχουν κάνει θεραπεία.
Εμένα με έστειλε ο γιατρός μου (αν. καθηγητής) πριν 5 χρόνια σε κέντρο ψυχικής υγείας, χωρίς να χρειάζεται να πληρώνω, εκτός τον τελευταίο καιρό που έβαλε ο λοβέρδος τα 5 ευρω την επίσκεψη και σε πληροφορώ έγινε σωστή δουλειά.
θα υπάρχει και στην πόλη σου, δεν χάνεις τίποτε να προσπαθήσεις.

Τη βρίσκω απαράδεκτη!!! ότι και να 'ναι σε καμιά περίπτωση δε φέρεσαι έτσι σ' έναν άνθρωπο που έχει έρθει να ζητήσει μια βοήθεια σε κάποιο αδιέξοδό του.. ήταν σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο ή οργανισμό; δεν έχω καταλάβει ακριβώς... γιατί αν ήταν εξηγείται η συμπεριφορά της και η ανευθυνότητα της... τι να πεις....

dora αυτή μου πε να διακόψουμε οχι εγω.

Rex πήγα στο κέντρο ψυχ υγείας στο βολο και μου πε μια πανέξυπνη οτι η παθηση μου χρειάζεται τουλάχιστον 2 χρόνια ψυχοθεραπεία.Πανικούς έχω ετσι;Μετά απο αυτό τι να κάνεις;

Τεσπα το πρόβλημα μου προσπαθώ να λύσω,Αυτό αποφάσισα να κάνω όταν είδα οτι δεν μπορουσα να στρώσω μόνος μου,Να πάω σε έναν ειδικό.Ούτε έχω όρεξη να κρίνω κανένα ουτε και με ενδιαφέρει.Αλλά οκ διάθεση δεν υπάρχει.Όταν άκουσα πώς έχει 13 χρόνια στα θρανία και οτι λεεί αυτή είναι το σωστό, ε ήξερα η γυναίκα είναι άκυρη.Βλέπω στην αγγλία που πάνε βόλτα με τους αγοραφοβικούς οι ψυχολόγοι για να απευαίσθητοποιηθούν.Ποιός να σηκωθεί απο αυτά τα χαιβάνια εδώ;Επίσης φανταστείτε οτι οι αγοραφοβικοί περνουν επίδομα σε αμερική και καναδά. Εγώ οχι επίδομα παιρνω.Πληρώνω και 60 ευρώ για να μιλάω με μια γερομπεμπέκα που τις περισσότερες φορές το διασκεδάζει κιόλας. Τι ωραία.

Εγώ σας το πα.Όταν το ανοίγεις το μαγαζάκι σου, ή θα έχεις αποτέλεσμα η κλείσ'το.Τώρα αμα πιέζεσαι και εισαι ψυχολογικά ράκος όταν τελιώνεις το βράδι απο τις τόσες συνεδρίες, πήγαινε και δούλεψε για 25 ευρώ μεροκάματο σε άλλη δουλεία για να σαι καλύτερα.Με 60 ευρώ την ώρα φυσικά θα πάρει ο κόλος σου αέρα και θα απορίπτεις κόσμο.

καλα ναι οντως ειναι μερικοι χεσε μεσα εκτος απ το οτι δεν σε καλυπτουν σου βαζουν και ιδεες και θελει προσοχη. ειχα παει σε κεντρο ψυχικης υγειας και καλα και οπως ειπες με 60 ευρω την ωρα και μου βγαζε μισος για τον πατερα μ αυτος και ολο σημειωνε σημειωνε σημειωνε σε τετραδιο. τι σημειωνεις συνεχεια γμτ.....και οταν του ειπα πως δεν μπορω να ρχομαι καθε βδομ επειδη δεν με σηκωνει οικονομικα και να ρχομαι καθε 2, μου ειχε πει με υφος ''θα το δουμε αυτο........''

εχω πετυχει βεβαια κ ατομο που μ ειπε απ την αρχη πως δεν μπορει να με αναλλαβει. τουλαχιστον δεν μου φαγε τα λεφτα με ακυρωσε με την μια

Έχω επισκεφθεί 2-3 ψυχολόγους στο παρελθόν πετυχαίνοντας μια τρύπα στο νερό. Έχω πεισθεί ότι είναι οι πιο άχρηστοι που υπάρχουν.

Πολύ χαίρομαι sheldon.Την ίδια γνώμη έχω και γώ. Άσχετο, απο το sheldon cooper το nick?

Quote:

---

Originally Posted by shifter

dora αυτή μου πε να διακόψουμε οχι εγω.

Rex πήγα στο κέντρο ψυχ υγείας στο βολο και μου πε μια πανέξυπνη οτι η παθηση μου χρειάζεται τουλάχιστον 2 χρόνια ψυχοθεραπεία.Πανικούς έχω ετσι;Μετά απο αυτό τι να κάνεις;

Τεσπα το πρόβλημα μου προσπαθώ να λύσω,Αυτό αποφάσισα να κάνω όταν είδα οτι δεν μπορουσα να στρώσω μόνος μου,Να πάω σε έναν ειδικό.Ούτε έχω όρεξη να κρίνω κανένα ουτε και με ενδιαφέρει.Αλλά οκ διάθεση δεν υπάρχει.Όταν άκουσα πώς έχει 13 χρόνια στα θρανία και οτι λεεί αυτή είναι το σωστό, ε ήξερα η γυναίκα είναι άκυρη.Βλέπω στην αγγλία που πάνε βόλτα με τους αγοραφοβικούς οι ψυχολόγοι για να απευαίσθητοποιηθούν.Ποιός να σηκωθεί απο αυτά τα χαιβάνια εδώ;Επίσης φανταστείτε οτι οι αγοραφοβικοί περνουν επίδομα σε αμερική και καναδά. Εγώ οχι επίδομα παιρνω.Πληρώνω και 60 ευρώ για να μιλάω με μια γερομπεμπέκα που τις περισσότερες φορές το διασκεδάζει κιόλας. Τι ωραία.

Εγώ σας το πα.Όταν το ανοίγεις το μαγαζάκι σου, ή θα έχεις αποτέλεσμα η κλείσ'το.Τώρα αμα πιέζεσαι και εισαι ψυχολογικά ράκος όταν τελιώνεις το βράδι απο τις τόσες συνεδρίες, πήγαινε και δούλεψε για 25 ευρώ μεροκάματο σε άλλη δουλεία για να σαι καλύτερα.Με 60 ευρώ την ώρα φυσικά θα πάρει ο κόλος σου αέρα και θα απορίπτεις κόσμο.

---

Γεια σου shifter,

καταλαβαινω απο οσα μας λες οτι η ειδικος που απευθυνθηκες ηταν εντελως ακαταλληλη. Προσωπικα βρισκω αδιαννοητο το να σε "στειλει" ετσι. Αυτο ομως που δεν καταλαβαινω απο την δικη σου πλευρα ειναι πώς ενω δεν εβλεπες διαφορα, ενω αντικρυζες καθε φορα μια γερομπεμπεκα με διαθεση σχεδον μηδενικη, τί σε κρατουσε εκει? τί σε εδενε σε μια επαγγελματια που εκρινες - και αρα ηταν - αναποτελεσματικη?

Ξερεις, εγω πιστευω πως υπάρχουν πολυ ικανοι θεραπευτες κ ειχα την τυχη να δουλεψω με μια τετοια. Το δυσκολο ομως σ αυτο το επαγγελμα ειναι πώς δεν μπορεις να βασιστεις μονο σε ενα πλουσιο βιογραφικο με διδακτορικα κ τις ιστοριες αυτες....ειναι αναγκαιο να νιωσεις εσυ κ μονο, πως γινεται δουλεια. Κ κανεις δεν μπορει να σου πει πώς γινεται οντως δουλεια (κανενα μεταπτυχιακο κ κανενας τιτλος) παρα μονο ο εαυτος σου.

Ευχομαι να βρεις τη δυναμη κ το κουραγιο να προχωρησεις εμπιστευομενος περισσοτερο τον εαυτο σου!

υγ. υπάρχουν κ στην Ελλαδα πολλοι θεραπευτες που κανουν αυτο που λες οτι δεν γινεται: δλδ βγαινουν εξω με τους πελατες τους στα πλαισια της θεραπειας. Τωρα, σε οτι αφορα την κοινωνικη πολιτικη της Ελλαδας, ειναι ενα πονεμενο θεμα που δυστυχως δεν σταματα στην προνοια αλλα επεκτεινεται σχεδον σε ολους τους τομεις του κρατους.