Αισθανομαι τοσο ενοχη,τοσο θυμωμενη,τοσο μονη...Η ηλικια μου ειναι αρκετα μικρη,ειχα μια σχεση κατα την οποια αισθανθηκα πολυ πιεσμενη ψυχολογικα και με οδηγησε στην αποφαση να χωρισω.Ομως αμεσως δεχτηκα την απειλη της αυτοκτονιας την οποια ο εν λογω κυριος πραγματοποιησε με αποτυχια,υστερα απο 2 εβδομαδες ξαναπροσπαθησε και τον σταματησα αναγκαστικα λεγοντας του πως συνφωνω να τα ξαναβρουμε καθως η θεση μου ηταν πολυ δυσκολη.Ο καιρος που ειμασταν παλι μαζι ηταν λιγος καθως αισθανομουν υπερβολικο ψυχολογικο βαρος,ημουν δυστυχισμενη,ενιωθα πως ηθελα να προχωρησω και πως δεν ειχα κατι αλλο να προσφερω στην σχεση αυτη.Ετσι και εγινε λοιπον λιγο καιρο νωριτερα...αυτην την φορα ηξερα πως δεν θα εκανε καμια αποπειρα καθως ηταν συμφωνημενο μεταξυ μας..ομως παρουσιαστηκε ενα σαβοαρο προβλημα υγειας το οποιο θα μπορουσε να αντιμετωπισει.Παρα ταυτα, ισχυριζεται πως θελει να πεθανει ,πως δεν τον νοιαζει η ζωη του,πως ηθελε παντα να πεθανει και πως απλα του δοθηκε η ευκαιρια.Ομως,αφηνε να εννοηθει ξεκαθαρα πως αν ημουν μαζι του θα εκανε την απαραιτητη θεραπεια και ολα θα ηταν καλα.Η θεση μου ειναι πολυ δυσκολη,δεν ξερω πως να συμπεριφερθω πλεον,σκεφτηκα μηπως ξανα δεθω μαζι του για να τον σωσω.Ομως τι θα οφελησει?θα ειμαι ολη μου την ζωη καταπιεσμενη?Πως ειναι δυνατον να αγαπησεις εναν ανθρωπο που δεν αγαπαει τον εαυτο του?Γιατι αφηνει να εννοηθει πως πεθαινει ΚΑΙ εξαιτιας μου?Ποια ειναι η θεση μου σε αυτην την περιπτωση?Τι πρεπει να κανω?Βρισκομαι σε απογνωση..Να σημειωσω πως για τον συγκεκριμενο εχω αισθηματα ομως πλεον σε φιλικο επιπεδο...και πως εχουμε αρκετη διαφορα ηλικιας...σας παρακαλω ας με βοηθησει καποιος...δεν ξερω τι να κανω..(Επιπροσθετως μιλησα μαζι του αρκετες φορες,του ειπα ολα οσα σκεφτομαι,μιλησα με φιλουσ του με γονεις του...ομως ειναι ανενδοτος)
Ευχαριστω εκ των προτερων για τις απαντησεις σας...
