Σχεση με χωρισμενη μητερα....

Καταρχην οφειλω να χαιρετησω το φορουμ στο πρωτο μου αυτο μηνυμα και να δωσω πολλα συγχαρητηρια για την προσπαθεια αυτη! Ανακαλυψα αυτο τον ιστοτοπο, ψαχντοντας αποψεις και ισως και απαντησεις στο ''θεμα'' που με απασχολει και εχει ως εξης:
Πριν λιγους μηνες γνωρισα ''την γυναικα της ζωης μου''.Θα μου πειτε, μεγαλη κουβεντα αυτη-οντας ηδη παντρεμενος- αλλα αυτα ως γνωστον δεν τα προγραμματιζεις... Αυτο το ξεχωριστο ατομο λοιπον εκλεψε την καρδια μου πολυ γρηγορα και αυτο ηταν αμοιβαιο,κατα ομολογια της. Απο τις πρωτες συναντησεις διεκρινα μια ''περιεργη'' συμπεριφορα (τακτικος ελεγχος του κινητου, αυστηρο χρονοδιαγραμμα στα ραντεβου και μια αυρα μυστηριου γυρω απο την προσωπικη της ζωη,πλην του οτι μου ειχε νωρις πει οτι ειναι ελευθερη,χωρις καποια σχεση). Αυτη ολη η συμπεριφορα με εβαζε σε σκεψεις αλλα δεν πολυρωτουσα καθοτι και εγω δεν ειχα αφθονο χρονο και οι συναντησεις στα κλεφτα ηταν αναγκαιες. Βεβαια απο την πρωτη στιγμη της γνωριμιας ειχα κανει γνωστο οτι ημουν παντρεμενος και εκεινη το ειχε αποδεχτει αυτο. Μετα απο εναμιση μηνα περιπου σχεσης και αφου τα αισθηματα ειχαν ''φουντωσει'', αποφασισε να μου εκμυστηρευθει την αληθεια για την προσωπικη της ζωη.Οτι δηλαδη ειναι χωρισμενη εδω και καποια χρονια και οτι ειναι μητερα δυο παιδιων και μαλιστα στην εφηβεια. Αυτο δεν αλλαξε σε τιποτα τα αισθηματα μου για αυτη, ισα ισα που ενιωσα ακομα καλυτερα... Ολα κυλουσαν αρμονικα μεταξυ μας και μαλιστα και εκεινη ενιωθε πλεον πιο ανετα, μετα την ''εξομολογηση'' της. Λογω επαγγελματικων υποχρεωσεων μου, τους τελευταιους μηνες λειπω στο εξωτερικο και η επικοινωνια μας ειναι πλεον αποκλειστικα τηλεφωνικη. Η σχεση ομως παρολη την αποσταση εξελλισεται και το δεσιμο μας ειναι δυνατοτερο απο ποτε. Το προβλημα εντοπιζεται στο αυριο.
Εγω απο μερους μου, την εχω ενημερωσει πως εχω παρει αποφαση πλεον να παρω διαζυγιο μιας και επιθυμια μου ειναι να ειμαι αποκλειστικα και μονο μαζι της. Σε μια συζητηση μας ομως, μου ειπε πως αυτο εν μερει την προβληματιζει, γιατι φοβαται πως αυτη δεν μπορει να μου προσφερει αυτα που θα αποζητουσα ισως μελλοντικα... Φοβαται να αποκαλυψει στα παιδια της την σχεση μας γιατι,οπως μου εχει πει,μετα το διαζυγιο, η αποκλειστικη μεριμνα της ηταν τα παιδια και ετσι εκεινα σχηματισαν την εικονα πως η μητερα τους ειναι αφοσιωμενα αποκλειστικα σε αυτα και η προσωπικη της ζωη δεν μπορει να εχει καποια συνεχεια. Ετσι φοβαται και μονο στην σκεψη να τους μιλησει γιατι ''μαντευει'' πως η αντιδραση τους δεν θα ειναι θετικη και δεν θελει με τιποτα να τα πληγωσει ή να τα ''απομακρυνει''. Αυτο με αππογοητευσε αρκετα, αλλα συμφωνησαμε πως ακομα ειναι νωρις να κανουμε αυτη την συζητηση και πως καλυτερα θα ειναι να περιμενουμε τουλαχιστον να επιστρεψω. Βεβαια το γεγονος πως ουτε καν σκεφτεται -για την ωρα τουλαχιστον- να μιλησει με τα παιδια της, να τους δωσει να καταλαβουν οτι δεν ειναι εγκλημα το οτι ερωτευτηκε καποιον, με πληγωνει, ομως δεν θελω να φανω πιεστικος και απλα περιμενω το αυριο.... Σκεφτειτε ομως, δεν ειναι και η ευκολοτερη κατασταση- να μιλαμε στο τηλεφωνο στα κρυφα, ουσιαστικα να δινουμε ραντεβου για να μιλησουμε οταν εκεινη θα μπορει ανετα να μου εκφραστει, παντα οταν δεν παιδια δεν ειναι μαζι της. κανω υπομονη και θα κανω οση χρειαζεται. Αυτο που της εχω πει ειναι οτι ακομα και ''μιση ζωη'' μαζι της θα την δεχτω,απλα θα ηθελα οσο τιποτα να εξελιχθουν τα πραγματα οπως τα ονειρευομαι, να ειμαστε σαν κανονικο ζευγαρι και οχι να βρισκομαστε σαν τους κλεφτες... Προσπαθω να καταλαβω αυτη την ''φοβια'' της να μιλησει με τα παιδια, στην τελικη ποτε δεν θα επιθυμουσα να χαλασει η σχεση της μαζι τους. Και οσο δεν συζηταμε για αυτο το θεμα, δεν μπορω να κανω ή να πω κατι,τουλαχιστον να προσπαθησει να δει και τα πραγματα πιο αισιοδοξα. Αυτη η αναμονη και η αβεβαιοτητα με πληγωνει και δεν μπορω να το εκφρασω για να μην φανει οτι ασκω πιεση. Δεν ειναι και θεμα που το λυνεις τηλεφωνικα, οποτε αναγκαστικα μενω με την αγωνια...
Οποιεσδηποτε ιδεες, γνωμες, συμβουλες και προτασεις , ευπροσδεκτες.
Συγγνωμη και για το μακροσκελες κειμενο,αν κουρασε καποιους....

μπαντγουλφ, κατά τη γνώμη μου η "γυναίκα της ζωής σου" έχει χίλια δίκια. Η σχέση σας είναι σχετικά πρόσφατη, αριθμεί κάποιους μήνες μόνο, εκ των οποίων οι τελευταίοι είναι εξ αποστάσεως... Έχε υπομονή. Δεν είναι ακόμα σίγουρη για τη σταθερότητα των προθέσεών σου ώστε να βάλει τα παιδιά της σε μια τέτοια διαδικασία (αλήθεια, εσύ έχεις παιδιά απ το δικό σου γάμο?). Στο φινάλε, σε 2-3 χρόνια θα ενηλικιωθούν και τότε αλλάζουν πολλά. Μη βιάζεσαι.
Τέλος, να σημειώσω πως δν μας είπες τπτ για το γάμο σου. Υπάρχει μια σύζυγος, γνωρίζει την κατάσταση? είστε αποξενωμένοι? σε διάσταση? ή κοιμάται τον ύπνο του δικαίου? δε δικαιούται να γνωρίζει? κ θα ξαναρωτήσω, παιδιά έχεις?

Αυτό που πρέπει να ξέρεις πρωτίστως είναι ότι μια γυναίκα, από την στιγμή που γίνεται μητέρα έχει πάντα ως πρώτη μέριμνα τα παιδιά της και ο εαυτός της μπαίνει δεύτερος. Θα μου πεις, δεν σου λέω κάτι καινούριο αλλά μοιάζεις να μην το έχεις συνειδητοποιήσει. Στην δική σας περίπτωση βέβαια το καλό είναι ότι τα παιδιά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να κατανοήσουν ότι η μητέρα τους χρειάζεται και αυτή μια σχεση για να νιώθει ολοκληρωμένη σαν άνθρωπος. Προς το παρόν, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να περιμένεις λίγο καιρό και να μην την πιέζεις. Κάποια στιγμή, μόνη της θα πάρει την απόφαση και θα το αποκαλύψει. Δείχνεις πολύ ανυπόμονος, γι' αυτό σου το λέω.

συμφωνω με ολους.σκεψου μια μανα που εχει παιδια στην εφηβεια να λεει οτι κοιμαται με αλλον αντρα.περα απο το γεγονος οτι ειναι χωρισμενη για τα παιδια ειναι η μανα τους.ειναι πολυ δυσκολη η θεση της.βεβαια υπαρχουν και παιδια που θελουν οι γονεις τους να ειναι ευτυχισμενοι και δεν εχουν προβλημα να ξαναφτιαξουν την ζωη τους και αλλα να γινονται θηρια και να αποκαλουν την μανα με χιλια δυο κοσμιτικα.
δωσε της χρονο και μην πιεζεις καταστασεις.η γυναικα σου εχει αντιληφθει κατι;ποσα χρονια εισαι παντρεμενος; εχεις παιδια; και πως ηταν οι σχεσεις σας μεχρι να γνωρισεις την γυναικα των ονειρων σου;
αληθεια σε περιπτωση που η γυναικα αυτη εξακολουθουσε να ειναι παντρεμενη και να εχετε ερωτευτει αλλα να μην μπορει να χωρισει για διαφορους λογους παιδια κλπ πως θα το αντιμετωπιζες;
θα συνεχιζες να ζεις μιση ζωη, να βλεπεστε κρυφα;θα μπορουσες να περασεις οσα χρονια αντεξει η σχεση με τετοιο τροπο;

υπαρχει καμια πιθανοτητα η φιλη σου να ειναι παντρεμενη, η σε διασταση και οχι χωρισμενη?

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

υπαρχει καμια πιθανοτητα η φιλη σου να ειναι παντρεμενη, η σε διασταση και οχι χωρισμενη?

---

ειναι κι αυτο μια σωστη σκεψη.

Οπως ανέφερε και ο/η imagine δεν είπες τπτ για τον γάμο σου.
Να ρωτήσω και εγώ.
Παιδιά έχεις?
Γιατί θέλεις να χωρίσεις?
Η γυναίκα σου το ξέρει? Είναι μαζί σου στο εξωτερικό?
Δεν γίνεται ανάκριση παλιολύκε, αλλά ζητάς ιδέες, γνώμες, συμβουλές, προτάσεις, χωρίς να θέτεις και τα απαραίτητα στοιχεία για μόρφωση άποψης των μελών, που θα ήθελαν να σου γράψουν τι νομίζουν.
Τώρα, γράφεις ότι είσαι έτοιμος να δεχθείς και "μισή ζωή" μαζί της και ονειρεύεσαι το μέλλον σαν κανονικό ζευγάρι.
Τι θέλεις? Οτι προκύψει ή ότι αποφασίσει η αγαπημένη σου ή οι συνθήκες που θα διαμορφωθούν?

Ευχαριστω ολους για τις απαντησεις.Ζητω συγγνωμη για την καθυστερημενη μου επιστροφη, αλλα η προσβαση μου στο ιντερνετ δεν ειναι οσο τακτικη θα ηθελα, λογω εργασιας.
Συγκεντρωνω τις απαντησεις σε ερωτηματα που τεθηκαν, για να σχηματιστει και πληρεστερη εικονα της καταστασης:
- Την συζυγο μου την γνωριζω 15 χρονια και ειμαστε παντρεμενοι 7 χρονια
- Δεν εχουμε παιδια
- Η σχεση μου με την συζυγο μου θα ελεγα πως ηταν αρκετα καλη, απο μερους μου βεβαια ο ερωτας ειχε αρχισει να ''ξεφτιζει'', πριν την καινουργια γνωριμια.
- Αποφασισα να χωρισω, πρωτα απ'ολα γιατι καποια στιγμη συνειδητοποιησα πως ο γαμος μου, η ζωη μου, δεν με γεμιζαν. Κατοπιν, δεν θα μπορουσα να συνεχισω, ξεροντας πως το μυαλο μου,
η καρδια μου, ανηκουν σε καποια αλλη...Θα ηταν ανεντιμο προς την γυναικα μου αυτο. Ουτε θα μπορουσα να ειμαι τοσο υποκριτης, να εχω μια παραλληλη σχεση και να κανω πως δεν τρεχει τιποτα στο
γαμο μου.
- Στην συζυγο μου εχω μιλησει για το θεμα, γνωριζει την υπαρξη τριτου προσωπου, καθως και την επιθυμια μου να χωρισουμε. Την πληγωσα πολυ με αυτη την αποκαλυψη, αλλα στο μυαλο
μου, ειναι προτιμοτερο αυτο, απο την τυχον κοροιδια που θα επρεπε να υποστει...
-Δεν εχω ζητησει απο την αλλη να μου δειξει και το χαρτι του διαζυγιου, αλλα απ'οσο γνωριζω, ειναι οντως χωρισμενη.

Ξανατονιζω βεβαια, πως με τιποτα δεν θα ηθελα να φανω πιεστικος, πρωτα απ'ολα γιατι δεν θα εκανα ποτε κατι που θα την πληγωνε ή θα της δημιουργουσε βαρος ή και προβλημα
στην πολυ καλη σχεση που εχει με τα παιδια της. Εχω καταλαβει πολυ καλα πως θα πρεπει να ειμαι εξαιρετικα υπομονετικος και προσεκτικος στο πως θα χειριστω την κατασταση.
Απ'την αλλη ομως, ερχονται στιγμες που δεν μπορω να καταλαβω πως μια ωριμη γυναικα, δεν μπορει να εχει εκεινη τον ελεγχο της ζωης της. Το λεω αυτο γιατι μου εχει εκμηστυρευτει πως ο μεγαλυτερος φοβος της αφορα την αντιδραση της κορης της. Η οποια εχει αναλαβει τον ρολο του ''προστατη'' της μαμας και με τον τροπο της δειχνει πως δεν μπορει να διανοηθει καν πως
καποιος προσεγγιζει την μητερα της και μαλιστα η ατακα της ειναι :''η μαμα μου ειναι για μενα μονο'' . Αν λοιπον ενα 16χρονο κοριτσι ουσιαστικα προσπαθει να ελεγξει την μητερα, αυτο πως αντιμετωπιζεται???
Ξερω καλα και δεχομαι πως μπορει τελικα να εχω ''μιση'' ζωη με αυτη την γυναικα, την αγαπω τοσο που και αυτο θα μου εφτανε, ομως το γεγονος αυτο δεν μπορει να με αποτρεψει
απο το να ονειρευομαι εστω ενα μελλον σαν ''κανονικο'' ζευγαρι....
Ανοιξα αυτο το θεμα, προσπαθωντας να παρω γνωμες ακομα και συμβουλες για το πως να διαχειριστω σωστοτερα αυτη την πρωτογνωρη για μενα κατασταση.
πιστευω η απαντησεις μου και η τοποθετηση μου να καλυψε τις οποιες αποριες ειχαν δημιουργηθει και ευχαριστω ξανα για τον χρονο που αφιερωνετε στο θεμα....

Τις θερμοτερες ευχες μου σε ολα τα μελη του φορουμ, για μια χαρουμενη νεα χρονια, γεματη υγεια και ευτυχια και οσο το δυνατον με λιγοτερα προβληματα για ολους...!!!!