ψυχηκα νεκρος

Καλησπερα σε ολους.
Γραφω εδω,σε εσας γιατι δεν μπορω,δεν μου βγαινει να μιλησω πουθενα αλλου,νιωθω οτι ολους τους κουραζω αδικα μιας και δεν μπορυν να κανουν τιποτα.
Διαβαζω το φορουμ απο τον ιουνιο οταν νοσυλευομουν στο νοσοκομειο στην ψυχιατρικη μετα απο αποπειρα αυτοκτονιας.....νοσυλευτικα περιπου 20 μερες και πηρα μια ανασα-ελπιδας για ζωη...
τα τελευταια 7-8 χρονια εχω προβληματα με την καταθληψη,βασανιζομαι πολυ,εχω παρει φαρμακα,εχω γυρισει σχεδον ολους τους ψυχιατρους αλλα παντα κατι συμβαινει και ξανα κιλαω απο την αρχη παλι...
για να καταλαβεται θα σας πω την ζωη μου εν συντομια...
παντρευηκα 20 χρονων,εχω δυο υπεροχα παιδια 14 χρονων και 5 χρονων,αλλα πριν 5 χρονια χωρισαμε με την γυναικα μου και τοτε αρχησε η καταστροφη μου,οικονομικη στην αρχη και ψυχολογικη μετα,κατα καιρους δεν εβλεπα αλλη λυση εκτος την αυτοκτονια,αλλα παντα κατι γινοταν και την γλυτωνα...
μεσα σε ολη αυτη την ''μαυριλα'' γνωρισα εναν αγγελο,την συντροφο μου που εδω και ενα χρονο με στιριζει παρα πολυ,αγαπαει πραγματικα τα παιδια σαν να ειναι δικα τις,τα εχει αγκαλιασει με πολυ αγαπη και ποτε δεν εχει βαριγκομησει για εκεινα ....ειναι διπλα μου παρολο τα προβληματα που εχω και εχει περασει καταστασεις που δεν ειναι υποχρεωμενη να περναει καν...
πιστευα λοιπον οτι τα πραγματα φτιαχουν εστω σιγα σιγα....
αλλα λογαριαζα χωρις τον ξενοδοχο....
πριν μερικες μερες η πρωην συζηγος,μου εστηλε μια αποφαση δικαστιριου που λεει να τις δηνω 400 ευρω τον μηνα διατροφη και ζηταει αναδρομικα 45.000 ευρω διατροφες...τα οποια εαν δεν τις τα δωσω θα μου κανει κατασχεση στο σπιτι....στο σπιτι που μου εδωσε ο πατερας μου και εγω με επισκευαστικο δανειο το εφτιαξα για τα παιδια....
να σας πω οτι τα παιδια μου τα λατρευω,τα περνω ανελειπος καθε παρασκευη μεχρη κυριακη βραδυ,παρολο τα οικονομικα προβληματα που εχω τους προσφερω τα παντα,ρουχα παπουτσια σχολικα φροντιστιρια,στερουμε τα παντα για να εχουν εκεινα σας το ορκιζομαι και η Αθηνα συμπληρωνει απο τον μισθο τις για να καλυψει οτι αλλες αναγκες τυχη να εχουν τα μικρα.
αυτο δεν φτανει ομως στην μανα τους,που παρολο που ξερει την κατασταση μου οτι χρωταω σε δανειο 100.000 και οτι εχω τα οσα προβληματα εχω,θελει και τα χρηματα που εγραψα ποιο πανω...εχω να εργαστω 3 χρονια,ειμαι με ενα επιδομα απο την προνοια που με αυτο προσφερω στα παιδια μου και με την τραπεζα να με απειλει οτι θα παρει το σπιτι,το σπιτι που εφτιαξα οχι για εμενα αλλα για τα παιδια μου...
παιδια δεν αντεχω ειλικρινα αλλο...δεν μπορω να ηρεμισω θελω να φωναξω βοηθεια με ολη μου την δυναμη αλλα ποιος θα με ακουσει...
δεν ξερω τι αλλο να κανω......η συντροφος μου μαραζωνει που με βλεπει ετσι,δεν της αξηζει να ειναι με εναν ανθρωπο σαν εμενα,δεν της αξηζει ουτε αυτης ουτε στα παιδια μου.... καταστρεψα και τα παιδια μου και οσους ειναι διπλα μου τους μαραζωνω καθε μερα.....κρυβομαι και κλαιω αλλα δεν περναει τιποτα...ειναι τοσος ο πονος που θα ειχα καλυτερα να εχω καρκινο παρα ολλα αυτα.
καταθληψη-τραπεζες-πρωην συζηγος,ολα επανω σε εναν ολα να κτυπανε το ενα πισω απο το αλλο.....δεν αντεχω δεν αντεχω.....δεν τρωω,πεινω μονο καφεδες,βασικα δεν μπορω δεν θελω να ζω....τον ιουνιο εδω ειχα γραψει ο ιδιος οτι το να αυτοκτονησει κανεις δεν ειναι παρα μονο οδυνη και πονος που θα προκαλεσει σε οσους εχει διπλα του,σημερα το ιδιο ακομα πιστευω αλλα πως ενας νεκρος συναισθηματικα-ψυχηκα ανθρωπος μπορει να δινει χαρα??? βλεπω ολους οσους ειναι κοντα μου και υποφερουν λιωνουν και δεν μπορω να κανω τιποτα....τιποτα εκτος απο να τους απαλαξω απο την παρουσια μου ισως....και δεν τα λεω αυτα σαν απειλες τα λεω γιατι υποφερω παρα πολυ και δεν με νιαζει για εμενα τοσο οσο για ολους αυτους που ειναι διπλα μου και δεν αξηζουν να περνανε ολα αυτα... αρχηστος πατερας αρχηστος συντροφος αχρηστος γιος...συγνωμη μανα που σε απογουτευσα,συγνωμη αγαπες μου που σας ετυχα εγω για πατερας,συγνωμη Αθηνα που με γνωρισες...συγνωμη που σας καταστρεψα την ζωη...συγνωμη συγνωμη

δυσκολη κατασταση.............μα σου συνιστω ψυχραιμια.......................

Quote:

---

Originally Posted by spiros33

Καλησπερα σε ολους.
Γραφω εδω,σε εσας γιατι δεν μπορω,δεν μου βγαινει να μιλησω πουθενα αλλου,νιωθω οτι ολους τους κουραζω αδικα μιας και δεν μπορυν να κανουν τιποτα.
Διαβαζω το φορουμ απο τον ιουνιο οταν νοσυλευομουν στο νοσοκομειο στην ψυχιατρικη μετα απο αποπειρα αυτοκτονιας.....νοσυλευτικα περιπου 20 μερες και πηρα μια ανασα-ελπιδας για ζωη...
τα τελευταια 7-8 χρονια εχω προβληματα με την καταθληψη,βασανιζομαι πολυ,εχω παρει φαρμακα,εχω γυρισει σχεδον ολους τους ψυχιατρους αλλα παντα κατι συμβαινει και ξανα κιλαω απο την αρχη παλι...
για να καταλαβεται θα σας πω την ζωη μου εν συντομια...
παντρευηκα 20 χρονων,εχω δυο υπεροχα παιδια 14 χρονων και 5 χρονων,αλλα πριν 5 χρονια χωρισαμε με την γυναικα μου και τοτε αρχησε η καταστροφη μου,οικονομικη στην αρχη και ψυχολογικη μετα,κατα καιρους δεν εβλεπα αλλη λυση εκτος την αυτοκτονια,αλλα παντα κατι γινοταν και την γλυτωνα...
μεσα σε ολη αυτη την ''μαυριλα'' γνωρισα εναν αγγελο,την συντροφο μου που εδω και ενα χρονο με στιριζει παρα πολυ,αγαπαει πραγματικα τα παιδια σαν να ειναι δικα τις,τα εχει αγκαλιασει με πολυ αγαπη και ποτε δεν εχει βαριγκομησει για εκεινα ....ειναι διπλα μου παρολο τα προβληματα που εχω και εχει περασει καταστασεις που δεν ειναι υποχρεωμενη να περναει καν...
πιστευα λοιπον οτι τα πραγματα φτιαχουν εστω σιγα σιγα....
αλλα λογαριαζα χωρις τον ξενοδοχο....
πριν μερικες μερες η πρωην συζηγος,μου εστηλε μια αποφαση δικαστιριου που λεει να τις δηνω 400 ευρω τον μηνα διατροφη και ζηταει αναδρομικα 45.000 ευρω διατροφες...τα οποια εαν δεν τις τα δωσω θα μου κανει κατασχεση στο σπιτι....στο σπιτι που μου εδωσε ο πατερας μου και εγω με επισκευαστικο δανειο το εφτιαξα για τα παιδια....
να σας πω οτι τα παιδια μου τα λατρευω,τα περνω ανελειπος καθε παρασκευη μεχρη κυριακη βραδυ,παρολο τα οικονομικα προβληματα που εχω τους προσφερω τα παντα,ρουχα παπουτσια σχολικα φροντιστιρια,στερουμε τα παντα για να εχουν εκεινα σας το ορκιζομαι και η Αθηνα συμπληρωνει απο τον μισθο τις για να καλυψει οτι αλλες αναγκες τυχη να εχουν τα μικρα.
αυτο δεν φτανει ομως στην μανα τους,που παρολο που ξερει την κατασταση μου οτι χρωταω σε δανειο 100.000 και οτι εχω τα οσα προβληματα εχω,θελει και τα χρηματα που εγραψα ποιο πανω...εχω να εργαστω 3 χρονια,ειμαι με ενα επιδομα απο την προνοια που με αυτο προσφερω στα παιδια μου και με την τραπεζα να με απειλει οτι θα παρει το σπιτι,το σπιτι που εφτιαξα οχι για εμενα αλλα για τα παιδια μου...
παιδια δεν αντεχω ειλικρινα αλλο...δεν μπορω να ηρεμισω θελω να φωναξω βοηθεια με ολη μου την δυναμη αλλα ποιος θα με ακουσει...
δεν ξερω τι αλλο να κανω......η συντροφος μου μαραζωνει που με βλεπει ετσι,δεν της αξηζει να ειναι με εναν ανθρωπο σαν εμενα,δεν της αξηζει ουτε αυτης ουτε στα παιδια μου.... καταστρεψα και τα παιδια μου και οσους ειναι διπλα μου τους μαραζωνω καθε μερα.....κρυβομαι και κλαιω αλλα δεν περναει τιποτα...ειναι τοσος ο πονος που θα ειχα καλυτερα να εχω καρκινο παρα ολλα αυτα.
καταθληψη-τραπεζες-πρωην συζηγος,ολα επανω σε εναν ολα να κτυπανε το ενα πισω απο το αλλο.....δεν αντεχω δεν αντεχω.....δεν τρωω,πεινω μονο καφεδες,βασικα δεν μπορω δεν θελω να ζω....τον ιουνιο εδω ειχα γραψει ο ιδιος οτι το να αυτοκτονησει κανεις δεν ειναι παρα μονο οδυνη και πονος που θα προκαλεσει σε οσους εχει διπλα του,σημερα το ιδιο ακομα πιστευω αλλα πως ενας νεκρος συναισθηματικα-ψυχηκα ανθρωπος μπορει να δινει χαρα??? βλεπω ολους οσους ειναι κοντα μου και υποφερουν λιωνουν και δεν μπορω να κανω τιποτα....τιποτα εκτος απο να τους απαλαξω απο την παρουσια μου ισως....και δεν τα λεω αυτα σαν απειλες τα λεω γιατι υποφερω παρα πολυ και δεν με νιαζει για εμενα τοσο οσο για ολους αυτους που ειναι διπλα μου και δεν αξηζουν να περνανε ολα αυτα... αρχηστος πατερας αρχηστος συντροφος αχρηστος γιος...συγνωμη μανα που σε απογουτευσα,συγνωμη αγαπες μου που σας ετυχα εγω για πατερας,συγνωμη Αθηνα που με γνωρισες...συγνωμη που σας καταστρεψα την ζωη...συγνωμη συγνωμη

---

Φιλε γεια σου!
Αυτο που περιγραφεις ειναι μια πολυ δυσκολη κατασταση και η καταθλιψη σαν αποτελεσμα ολων των παραπανω ειναι δυσκολο να φυγει.Αυτο που χρειαζεται τωρα για μενα ειναι να εκτιμησεις ισως οτι υπάρχει ενας τουλαχιστον ανθρωπος που σε στηριζει και αυτο ειναι σημαντικο τουλαχιστον για να μην αισθανεσαι μονος σ ολο αυτο.Το επομενο ειναι να ανασυνταχτεις να σφιξεις τα δοντια και να κοιταξεις να παρεις τα πανω σου..Βρες πραγματα που σε κανουν να αισθανεσαι καλα και επενδυσε πανω σε αυτα.Βρες μια δουλεια θα σε ανεβασει ψυχολογικα αν αισθανθεις οτι εισαι χρησιμος και δημιουργικος.Ψαξε να βρεις τους μηχανισμους μεσα σου προσπαθησε να ανακαλεσεις μνημες απο στιγμες που ησουν καλα με τον εαυτο σου για να καταλαβεις πως λειτουργουσες τοτε για να λειτουργησεις και τωρα.Και προς Θεου φιλε μην τιμωρεις τοσο αυστηρα τον εαυτο σου εισαι ανθρωπος με καλα και κακα δειξε λιγο αγαπη σε σενα,λιγο φροντιδα και λιγο ενδιαφερον.Αν δεν καταφερεις να προσφερεις σε σενα πως θα προσφερεις στα παιδια σου???
Σταματα το αυτομαστιγωμα και σηκω επανω,αξιζεις....................

φίλε κ γω βρέθηκα νεκρός δεν διάβασα το μήνυμα σου δεν κάνω έτσι προσπαθώ να περάσω καλά με έχουν βασανύσει εσύ τι πρόβλημα έχεις;

φιλε ''ανεμε'' αυτα που μου λες να κανω τα εχω κανει εως τωρα πολλες φορες,πολλες φορες εσφιξα τα δοντια,σηκωθηκα αλλα παλη μετα απο λιγο ξανα κατω...και καθε φορα χειροτερα...καθε φορα βαθυτερα...οσο για δουλεια δεν υπαρχει τιποτα..μερικες μικρο δουλιες με φωναζουν και κανω που και που....παω οπου μου πουν... δεν εχω παραπονο απο τον κοσμο...δεν μου φταιει αυτος.εμπιστευτηκα εναν ανθρωπο,της εδωσα της ζωη μου,εκανα μαζι της δυο παιδια και το μονο που περνω πισω σαν ανταβηβη ειναι εκδικηση-καταστροφη-εξωντωση και ιδικα οταν ξερει οτι ειμαι σχεδον τελειωμενος... δυστυχος δεν μπορω να βλαψω αλλον ανθρωπο...συστυχος δεν ειναι η εκδηκηση για εμενα η δικαιωση,η δικαιωση θα ηταν να ειμαι διπλα σε οσους αγαπαω υγιης...αλλα δυστυχος αυτο δεν θα συμβει ποτε.
με την καταθληψη και τις κρισεις πανικου παλευω απο την εφηβεια,παντα ελεγα θα φτιαξουν τα πραγματα,αλλα τωρα δεν μπορω να το πω αυτο,δεν προκειτε ποτε να φτιαξουν,βλεπω τα παιδια και την Αθηνα και μαραζωνουν διπλα μου.ξερεις φιλε μου,οταν αγαπας καποιους ανθρωπους δεν αντεχεις να τους βλεπεις να αρρωστενουν επειδη εσυ φταις.τοτε το μυαλο κανει συνηρμους ξαχνει λυσεις και η μονη λυση που βρισκω ειναι να φυγω απο κοντα τους για παντα τους κανω κακο.
το πιστευεις οτι πριν μερικες μερες πηγα σε μια κηδεια και ζηλευα τον πεθαμενο? ηθελα τοσο πολυ να ειμαι στην θεση του.

Σπύρο δύσκολο αυτό που περνάς και δεν είμαι στη δική σου θέση για να σο πω ότι σε καταλαβαίνω.....αλλά έχεις ένα άνθρωπο δίπλα σου, την Αθηνά για να το παλέψετε μαζί. Και μόνο αυτό αξίζει τον κόπο η υπομονή και η προσπάθεια.
Από ότι κατάλαβα δύναμη και θέληση έχεις ακόμη μην τα βάζεις κάτω.

Σίγουρα όσα έχεις βιώσει είναι πολύ δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι καθόλου εύκολο για κάποιον να ερωτεύεται , να παντρεύεται, να αποκτάει παιδιά και να χωρίσει με επώδυνες συνέπειες. Επίσης σίγουρα δεν είναι εύκολο να μην έχει καταφέρει κάποιος βρει λίγη ψυχική ηρεμία και να νοσηλεύεται συνεχώς. Εγώ προσωπικά το έχω πει πολλές φορές σε αυτό το forum, ότι δεν εγκρίνω την εισαγωγή φαρμάκων ψυχικής ισορροπίας με το παραμικρό, και ότι την υποστηρίζω σε άτομα που πάσχουν χρόνια και έχουν άσχημες ψυχικές δυσκολίες. Εσύ δυστυχώς αγαπητέ μου Spiro από ότι είπες και εσύ και από ότι έχω συμπεράνει από τα λεγόμενά σου, δυστυχώς ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία.

«νοσυλευομουν στο νοσοκομειο στην ψυχιατρικη μετα απο αποπειρα αυτοκτονιας.....νοσυλευτικα περιπου 20 μερες και πηρα μια ανασα-ελπιδας για ζωη...
τα τελευταια 7-8 χρονια εχω προβληματα με την καταθληψη,βασανιζομαι πολυ,εχω παρει φαρμακα,εχω γυρισει σχεδον ολους τους ψυχιατρους αλλα παντα κατι συμβαινει και ξανα κιλαω απο την αρχη παλι...
για να καταλαβεται θα σας πω την ζωη μου εν συντομια...»

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι ψυχολόγοι – ψυχίατροι - η νοσηλεία - η φαρμακευτική αγωγή, μπορούν να βοηθήσουν λίγο, εώς πολύ κάποιο άτομο, αναλόγως βέβαια και με την προσωπικότητα κάθε ατόμου. Αλλά επισημαίνω ότι η ψυχική ισορροπία μας, πηγάζει κατά κύρια βάση από μέσα μας. Δηλαδή πέρα από όλα τα παραπάνω που ανέφερα, ο σημαντικότερος τρόπος για να προσπαθήσουμε σιγά, σιγά και με απεριόριστη υπομονή να ξεφεύγουμε από επώδυνες ψυχικές καταστάσεις που μας βαραίνουν, είναι:
- Να δεχτούμε τον εαυτό μας ως έχει, να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποια θετικά στον χαρακτήρα μας και να δίνουμε περισσότερο βάση σε αυτά παρά στα αρνητικά.
- Να δεχτούμε ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος, έτσι και εμείς!!! Άρα, όλοι μας έχουμε ελαττώματα και όλοι μας έχουμε κάνει σοβαρά λάθη στη ζωή μας.
- Να συνειδητοποιήσουμε ότι μία μελανιά, ένα σωματικό τραύμα, επουλώνεται πολύ πιο γρήγορα από ένα ψυχικό τραύμα, επομένως πρέπει να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να ηρεμίσει και να μην σκέφτεται ότι πέρασε πολύς χρόνος και δεν επουλώθηκε το τραύμα, άρα αυτό ήταν καταστραφήκαμε  !!
- Αντί να επικεντρωνόμαστε σε άτομα που μας προκαλούν κακό (όπως η πρώην γυναίκα σου) να επικεντρωνόμαστε σε άτομα που μας εκπέμπουν θετική ενέργεια (όπως η τωρινή σύντροφός σου και τα παιδιά σου). Επομένως κατά την γνώμη μου, συζητώντας μανιωδώς με τα άτομα που σε αγαπάνε, όλο αυτές τις άσχημες καταστάσεις, φυσικό είναι να μην γίνεσαι ούτε εσύ ευτυχισμένος, ούτε αυτοί. Άρα, τι κάνουμε?? Προσπάθησε πολύ απλά να μην τα συζητάς, να μην τα σκέφτεσαι, και να κάνεις όνειρα, ακόμα και αν είναι άπιαστα με αυτούς που αγαπάς και σε αγαπάνε!!!
- Όσο για τις σκέψεις αυτοκτονίας θα σου πω το εξής.., φαντάσου τον εαυτό σου νεκρό, άσπρο, ασάλευτο, μέσα σε ένα μαύρο φέρετρο. Πολύ μακάβριο ε?? Ζηλεύεις ακόμα τον νεκρό στην κηδεία που πήγες πρόσφατα?? Τότε θα σου πω ότι έτσι όπως φαντάστηκες τον εαυτό σου νεκρό πριν, είναι εντελώς παράδοξο, όντας νεκρός να σηκωθείς και να αγαλλιάσεις τα παιδιά σου που θα κλαίνε από πάνω σου. Να τα πεις ότι τα αγαπάς και ότι είναι τα πάντα για σένα. Είναι και αστείο, ακόμα και να μπορούσες να τα πεις όντας νεκρός, που αυτό είναι φύση αδύνατον, τότε ξέρεις τι απάντηση θα έπαιρνες από τα παιδιά σου
« ΜΠΑΜΠΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!!!» . Τι θα μπορούσες να τους πεις μετά από αυτό?? Εκείνος που πήγες στην κηδεία πρόσφατα, δυστυχώς δεν μπορούσε να αγκαλιάσει αυτούς που αγαπούσε, γιατί πολύ απλά ήταν πολύ αργά!! Εσύ, ναι έχεις ψυχικά προβλήματα, ναι έχεις οικονομικά προβλήματα, ναι σου την σπάει η μαλάκο η πρώην σου, ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!!! Το ότι δεν πέθανες ακόμα παρά τις προσπάθειές σου αυτό δεν σου λέει κάτι?? Πρέπει να συνεχίσεις να ζεις, για να αγκαλιάζει ο προβληματικός πατέρας τα παιδιά του, για να αγαλλιάζει ο απαράδεκτος σύντροφος την κοπέλα που αγαπάει. Πρέπει να ζήσεις γι αυτούς που αγαπάς και σε αγαπάνε. Αυτήν την φορά κάνε μία τεράστια και χρονοβόρα προσπάθεια, αλλά ΠΟΤΕ ΧΑΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, να ονειρεύεσαι και να ζεις με αυτούς που αγαπάς. Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου μαζί τους. Είσαι πολύ τυχερός τελικά που έχεις άτομα που σε αγαπάνε και αγαπάς. Κάποιοι δεν έχουν ούτε αυτό το μεγαλειώδες προνόμιο!! Απόλαυσε την θετική πλευρά!!! Ζήσε τα όνειρά σου με αυτούς που αγαπάς και που σε έχουν ανάγκη!!

(Ήταν αρκετά όσα σου είπα, ελπίζω να σε βοήθησα και να σου έδωσα το κίνητρο της ζωής σου και της ευτυχίας σου. Κυνήγησέ το , πάλεψέ το, ονειρέψου το, Ζήσ’ το!!).

Σπυρο καλημερα! Εχεις συζητησει με την πρωην γυναικα σου οτι δεν μπορεις να πληρωνεις τοσα λεφτα? Εχεις συμβουλευτει καποιον ειδικο για το θεμα της διατροφης? Αν δεν εχεις την δυνατοτητα να πληρωνεις ολοκληρο το ποσο τι γινεται? Σου κανει κανενας τιποτα?

Quote:

---

Originally Posted by spiros33

φιλε ''ανεμε'' αυτα που μου λες να κανω τα εχω κανει εως τωρα πολλες φορες,πολλες φορες εσφιξα τα δοντια,σηκωθηκα αλλα παλη μετα απο λιγο ξανα κατω...και καθε φορα χειροτερα...καθε φορα βαθυτερα...οσο για δουλεια δεν υπαρχει τιποτα..μερικες μικρο δουλιες με φωναζουν και κανω που και που....παω οπου μου πουν... δεν εχω παραπονο απο τον κοσμο...δεν μου φταιει αυτος.εμπιστευτηκα εναν ανθρωπο,της εδωσα της ζωη μου,εκανα μαζι της δυο παιδια και το μονο που περνω πισω σαν ανταβηβη ειναι εκδικηση-καταστροφη-εξωντωση και ιδικα οταν ξερει οτι ειμαι σχεδον τελειωμενος... δυστυχος δεν μπορω να βλαψω αλλον ανθρωπο...συστυχος δεν ειναι η εκδηκηση για εμενα η δικαιωση,η δικαιωση θα ηταν να ειμαι διπλα σε οσους αγαπαω υγιης...αλλα δυστυχος αυτο δεν θα συμβει ποτε.
με την καταθληψη και τις κρισεις πανικου παλευω απο την εφηβεια,παντα ελεγα θα φτιαξουν τα πραγματα,αλλα τωρα δεν μπορω να το πω αυτο,δεν προκειτε ποτε να φτιαξουν,βλεπω τα παιδια και την Αθηνα και μαραζωνουν διπλα μου.ξερεις φιλε μου,οταν αγαπας καποιους ανθρωπους δεν αντεχεις να τους βλεπεις να αρρωστενουν επειδη εσυ φταις.τοτε το μυαλο κανει συνηρμους ξαχνει λυσεις και η μονη λυση που βρισκω ειναι να φυγω απο κοντα τους για παντα τους κανω κακο.
το πιστευεις οτι πριν μερικες μερες πηγα σε μια κηδεια και ζηλευα τον πεθαμενο? ηθελα τοσο πολυ να ειμαι στην θεση του.

---

σπυρο καλησπερα
παρα την μεγαλη σου απελπισια και τις σοβαρες δυσκολιες που περνας, εχεις διπλα σου τους ανθρωπους σου.
εχεις την συντροφο σου που και αγαπιεστε και σε στηριζει με καθε τροπο κι εχεις και τα παιδια σου.
ουσιαστικα, ολη την απελπισια σου την προκαλει η οικονομικη σου κατασταση πλεον, εφοσον κατα τα αλλα, η ζωη σου δειχνει να μπαινει σε μια ωραια φαση.

πρεπει λοιπον να μπεις σε μια διαδικασια επιλυσης πρακτικων ζητηματων.
προτεινω να συμβουλευτεις εναν ενημερωμενο δικηγορο (δυστυχως δεν ειναι ολοι σωστα ενημερωμενοι) και να δεις τι γινεται με ολες αυτες τις απιτησεις της γυναικας σου, οταν εσυ εισαι σε αυτη την κατασταση που μας λες και ανεργος τοσα χρονια.
εχω την εντυπωση οτι οι διατροφες εκδικαζονται αναλογα με τις δυνατοτητες του καθενα, δεν μπορω να καταλαβω τι πρεπει να κανει καποιος ανεργος. μαθε το παντως.
το ιδιο πρεπει να κανεις με την τραπεζα. πρεπει να ψαξεις αν σε αφορα αυτη η ιστορια με τα κουρεματα των παλιων δανειων , ποσο μπορεις να ελαφρυνθεις και να μπορεις να κανεις κατι με διακανονισμους γι αυτα τα βαρη...
ΟΤΑΝ καταληξεις με σωστες πληροφοριες για ολα αυτα και εχεις μπορστα σου τα τελικα δεδομενα, τοτε θα δεις πως θα τα αντιμετωπισεις.
ΑΝ τελικα παρ ολες τις προσπαθειες βρεθεις με το χρεος που ξερεις και τωρα (ως προς την διατροφη) δεν χρειαζεται να αφησεις να σου κατασχεσουν το πσιτι για 45 χιλ. πουλα το μονος σου στην τιμη που πρεπει για να μπορεσεις να επωφεληθεις απο τα χρηματα που θα περισσεψουν.

εχεις περασει ασχημη περιοδο και αναφερομαι στον καιρο της αποπειρας..
δεν ξερω σε ποιο βαθμο τα εχεις αφησει πισω σου ολα αυτα και αν εχεςι και τωρα καποια ψυχικη βοηθεια.
ισως θα ειναι καλη ιδεα να εχεις μια βοηθεια εστω και συμβουλευτικη απο εναν ψυχοθεραπευτη. ακομα και να σε βοηθαει να βαζεις προτεραιοτητες και να σε απαλλασει καπως απο αγχη, θα ειναι πολυ σημαντικο.

Quote:

---

Originally Posted by spiros33

φιλε ''ανεμε'' αυτα που μου λες να κανω τα εχω κανει εως τωρα πολλες φορες,πολλες φορες εσφιξα τα δοντια,σηκωθηκα αλλα παλη μετα απο λιγο ξανα κατω...και καθε φορα χειροτερα...καθε φορα βαθυτερα...οσο για δουλεια δεν υπαρχει τιποτα..μερικες μικρο δουλιες με φωναζουν και κανω που και που....παω οπου μου πουν... δεν εχω παραπονο απο τον κοσμο...δεν μου φταιει αυτος.εμπιστευτηκα εναν ανθρωπο,της εδωσα της ζωη μου,εκανα μαζι της δυο παιδια και το μονο που περνω πισω σαν ανταβηβη ειναι εκδικηση-καταστροφη-εξωντωση και ιδικα οταν ξερει οτι ειμαι σχεδον τελειωμενος... δυστυχος δεν μπορω να βλαψω αλλον ανθρωπο...συστυχος δεν ειναι η εκδηκηση για εμενα η δικαιωση,η δικαιωση θα ηταν να ειμαι διπλα σε οσους αγαπαω υγιης...αλλα δυστυχος αυτο δεν θα συμβει ποτε.
με την καταθληψη και τις κρισεις πανικου παλευω απο την εφηβεια,παντα ελεγα θα φτιαξουν τα πραγματα,αλλα τωρα δεν μπορω να το πω αυτο,δεν προκειτε ποτε να φτιαξουν,βλεπω τα παιδια και την Αθηνα και μαραζωνουν διπλα μου.ξερεις φιλε μου,οταν αγαπας καποιους ανθρωπους δεν αντεχεις να τους βλεπεις να αρρωστενουν επειδη εσυ φταις.τοτε το μυαλο κανει συνηρμους ξαχνει λυσεις και η μονη λυση που βρισκω ειναι να φυγω απο κοντα τους για παντα τους κανω κακο.
το πιστευεις οτι πριν μερικες μερες πηγα σε μια κηδεια και ζηλευα τον πεθαμενο? ηθελα τοσο πολυ να ειμαι στην θεση του.

---

φυσικα και τοπιστευω μου εχει συμβει και εμενα.Εγραψες οτι η καταθλιψη σε σενα δεν ειναι μια καινουργια ιστορια αλλα σε <<συντροφευει>> απο παλια απο την εφηβεια σου.Θελω να σε ρωτησω αν εκτος απο ψυχιατρους οι οποιοι σου εγραψαν φαρμακα εχεις επισκεφτει καποιον ψυχολογο?Σε προβληματιζει το γεγονος οτι οι κρισεις πανικου συνεχιζονται μετα απο τοσα χρονια?Δηλαδη ο μονος τροπος που εχεις διαχειριστει αυτην την ιστορια ειναι η φαρμακοληψια??

καλησπερα παιδια και σας χιλια ευχαρισω ολους σας για το ενδιαφερον,ειλικρινα σας ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου.
θα σας απαντησω σε ολα τα ερωτηματα που θεσατε.
Οσο αφορα το οικονομικο,η Αθηνα εχει παει στην προστασια του καταναλωτη και εχει ξεκινησει τις ενεργειες οσο αφορα τις τραπεζες,χωρις βεβαια ακομα να ειναι τιποτα συγουρο.
οσο αφορα την διατροφη που δικασε η πρων γυναικα μου,απο οτι μου ειπαν εχει καθε δικαιωμα να τα ζηταει,ασχετα εαν εγω εχω οικονομικους πορους η' οχι... βεβαια το τραγικο ειναι οτι της εβγαλαν 400 ευρω οταν εγω περνω μονο ενα επιδομα απο την προνοια.... αυτο ειναι η δικαιοσυνη παιδια...
δεν εχω χρηματα να παω σε δικηγορο,φανταστητε οτι το διαζηγειο εχει βγει και δεν το εχω παρει ακομα γιατι δεν μπορω να πληρωσω το δικηγορο...και οταν προχθες τον πηρα τηλ για να του πω οτι μου ηρθε το χαρτη της διατροφης και τα αναδρομικα μαζι,μου απαντησε να βρω μια δουλεια.....ξερετε οταν καποιος δεν εχει να πληρωσει δεν μπορει να κανει τιποτα...
οσο αφορα τα προβληματα τα ψυχολογικα,δεν μπορω λογο οικονομικων να παω σε καποιον ιδιοτη γιατρο,οποτε παω στο κρατικο νοσοκομειο...εκει ειναι εισαγωγη και φαρμακα,συζητηση με τον γιατρο ειναι του 5 λεπτου..... τα ξερετε πιστευω....
εχω παρει παρα πολλα φαρμακα, ξεκινησα απο το σεροπραμ,πηγα σεχοραξ,λαντοζ,ρενομερ,ζαν� �ξ και αλλα τα οποια δεν θυμαμε τωρα σε διαφορους συνδιασμους... το ζαναξ βεβαια ειναι σε καθημερινη βαση εδω και 5 σχεδον χρονια....γιατι οι κρισεις πανικους ειναι και αυτες σε καθημερινη βαση....
οσο αφορα την πρωην γυναικα μου,ειναι ενας ανθρωπος που εχει μαθει να επειζει πατοντας επι πτωματων...δυστηχος δεν την νιαζει τιποτα...απειρες φορες εχει πει σε διαφορους γνωστους οτι θα κανει τα παντα για να με καταστρεψει...η μονη ελπιδα ειναι η κορη μου που πολλες φορες βλεπει η μαθαινει αυτα που κανει η μανα της και της βαζει ''χερι'' ηρεμη για λιγο και μετα ξανα τα ιδια...
συγνωμη εαν τα γραφω ανακατεμενα,ειμαι με ζαναξ και με εχει ζαλισει...

Αυτο που προσπαθω να καταλαβω και νομιζω οτι εισαι πολυ σαφης ειναι αν εχεις δοκιμασει κατι αλλο περα απο την φαρμακοληψια!Ξερεις εγω προσωπικα πιστευω οτι η φαρμακοληψια ειναι ενας τροπος να ντιμετωπιζεις το αποτελεσμα και οχι την αιτια.Ειναι σαν να εχεις πονοδοντο και να παιρνεις ασπιρινη ενα πραγμα.Ο πονος θα σταματησει μονο αν πας στον οδοντογιατρο.Η καταθλιψη ειναι ενας τροπος για να σου πει ο εαυτος σου οτι κατι δεν παει καλα με σενα με πολυ απλα λογια.Οσα χαπια και αν παρεις δεν αλλαζει κατι,μπορει σημερα να δουλευουν αυριο ομως οχι!!!Αλλωστε εχεις την εμπειρια αυτου του γεγονοτος απο οτι εγραψες..
Ομως αν δεις και τις πραγματικες συνθηκες που υπάρχουν σημερα εχεις καθε λογο να εχεις καταθλιψη.Χωρισμος,οικονομ ικη στενοτητα,ανεργια φτανουν και αρκουν να ριξουν και τον πιο ισορροποημενο ανθρωπο ετσι δεν ειναι??Οποτε μην κατηγορεις τον εαυτο σου και μην εισαι τοσο σκληρος μαζι σου...
Για μενα προσωπικα οπως σου εγραψα και στο πρωτο ποστ μου προσπαθησε να απομονωσεις τα αρνητικα συναισθηματα και προσπαθησε με καθαρο μυαλο να λυσεις τα πρακτικα θεματα.Θελει δραση και κινηση να αισθανεσαι οτι πολεμας.........Η ρεμ εδωσε αρκετες πρακτικες λυσεις δες τις......Αν μπορεις παραλληλα πηγαινε σε καποιο ΚΨΥ νομιζω ειναι δωρεαν και κλεισε καποιο ραντεβου!!!!Δεν εχεις τιποτε να χασεις.Νομιζω οτι η στηριξη απο καποιον ειδικο θα σε βοηθησει και να τα βγαλεις περα αλλα και να σε βοηθησει να ανακαλυψεις απο προερχεται η καταθλιψη απο το παρελθον και ισως καποια στιγμη μπορεσεις να την αντιμετωπισεις!!!!

Κρύος ιδρώτας μ' έλουσε διαβάζοντας το θέμα σου.... υπομονή και κουράγιο τι άλλο να πει κανείς...

Καλημερα

Ηρεμησε... Κατ'αρχας γιατι παιρνεις το επιδομα απο την Προνοια? Εχεις βγαλει γνωματευση επικηρωμενη απο επιτροπη γιατρων οτι δεν μπορεις να εργαστεις λογω της διαταραχης που εχεις?

Αν εχεις αυτη την γνωματευση δεν μπορει το δικαστηριο να σε υποχρεωσει να δινεις 400 ευρω διατροφη. Αν δεν την εχεις ξεκινα διαδικασια να την βγαλεις,δεν ειναι τιποτα.

Μετα,το σπιτι που εχεις ειναι στο ονομα σου? Ειναι πρωτη κατοικια? Αν ειναι πρωτη κατοικια και δεν εχεις καποιο αλλο περιουσιακο στοιχειο στο ονομα σου δεν μπορουν να στο παρουν ετσι απλα. Απαντησε μου με οσες πιο πολλες λεπτομερειες μπορεις. Ο αδερφος μου και ο πατερας μου ειναι δικηγοροι και μπορω να τους ρωτησω. Παντως απο τα λιγα που ξερω σιγουρα προστατευεσαι και δε μπορουν να σου παρουν ετσι απλα το σπιτι.