ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ

όλα ξεκίνησαν όταν μετά από μία παρατεταμένη ουλίτιδα, η οδοντίατρός μου με ρώτησε αν έχω κάνει εξέταση για AIDS...Ξαφνικά ενεργοποίησε το μεγαλύτερο φόβο της ζωής μου με αποτέλεσμα για ξεκινήσουν οι κρίσεις πανικού και επισκέψεις κάθε βδομάδα στα επείγοντα των νοσοκομείων με αφορμές διάφορα παθολογικά συμπτώματα. το παρατεταμένο στρεσάρισμα για αρκετούς μήνες στη ζωή μου για το φόβο κάποιας αρρώστιας που δεν είχα θεωρώ πως έφερε την κατάθλιψη. ξεκίνησα ψυχοθεραπείες με πολυ αρνητικά συναισθήματα για το ότι βρισκόμουν στο ιατρείο ενός ψυχιάτρου...οι κρίσεις πανικού αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία αλλά η κατάθλιψη υφίσταται ακόμα. σκέφτομαι να ξεκινήσω και πάλι τις ψυχοθεραπείες αλλά ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι τα φάρμακα που ίσως μου προταθούν να ξεκινήσω και αναβάλλω συνεχώς την επισκεψη στον ψυχίατρο....αυτό που με εκνευρίζει όμως περισσότερο και από την κατάθλιψη αυτό τον 1,5 χρόνο είναι η συμπεριφορά των φίλων που θεωρούν ή ότι είναι μια ίωση που θα περάσει ή ότι έχω αρχίσει και τρελαίνομαι....

τι είναι αυτο που σου προκαλεί τωρα κατάθλιψη? σκέψεις ή καμιά σχεση με σκέψεις δλδ κατι το οργανικό? αν είναι σκέψεις τι αποδείξεις έχεις οτι οι σκεψεις σου αυτες ειναι η πραγματικότητα? μήπως είναι έμμονες ιδέες, φανταστικά σεναρια της σκέψης σου για σενα που όμως δεν έχουν καμιά σχεση με την πραγματικότητα? πως απαντας στα ερωτήματα αυτα?

δεν έχει να κάνει με σκέψεις πλέον παρά με με μία παγιωμένη κατάσταση που δεν αλλάζει όσο και αν προσπαθώ, ό,τι και αν κάνω για να νοιώσω καλύτερα...το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτά τα θέματα χρειάζονται τη βοήθεια ενός καλού ειδικού...

gemini30

Οι φιλοι δυσκολα θα καταλαβουν αυτο που περνας.. Κι εγω πριν το παθω η ιδια,και δεδομενου οτι ημουν ατομο υπερδραστηριο που λατρευε τη ζωη,μου φαινοταν αδυνατο να καταλαβω πως μπορει καποιος να χαθει τοσο βαθεια μεσα στον εαυτο του. Αυτο δε σημαινει οτι δε σε αγαπουν,απλα δε μπορουν να νιωσουν οτι νιωθεις. Βεβαια αυτο καποιες φορες ειναι καλο... Ας πουμε δεν προκειται να σε αντιμετωπισουν σαν αρρωστη,θα ειναι φορες που θα σου λενε "ελα σηκω παμε μια βολτα,δεν εχεις τιποτα". Αυτο εμενα με βοηθαει προσωπικα... Μου δινει δυναμη,μου βγαζει την ταμπελα της αρρωστης και αδυναμης που εχω κολλησει στον εαυτο μου και με κανει να σκεφτομαι οτι ειναι απλα μια φαση που θα περασει...

Γενικα προσπαθησε να μην μιλας εντονα για αυτο που περνας στους φιλους σου γιατι δεν μπορουν να καταλαβουν και δεδομενου οτι πρεπει να σε αγαπανε πολυ,θα αισθανονται και αυτοι ασχημα που δεν μπορουν να σε καταλαβουν και να σε βοηθησουν ουσιαστικα. Μην τσατιζεσαι μαζι τους...

Χαλαρωσε... Ξεκινα να πας παλι σε ενα γιατρο. Μολις πας και ξεκινησεις να δραστηριοποιεισαι και παλι με την θεραπεια σου θα δεις οτι δεν ειναι κατι φοβερο,δεν ειναι ο Γολγοθας που βλεπεις μπροστα σου. Γενικα μην σκεφτεσαι οτι εισαι "αρρωστη" γιατι δεν εισαι και οσο το σκεφτεσαι θα αρρωσταινεις ολο και πιο πολυ. Ο οργανισμος σου απλα εχει υψωσει καποια τειχη προστασιας στον κοσμο γυρω του,βασει καποιων ασχημων περιστατικων που εχεις ζησει και λειτουργει "αμυντικα". Ενας ειδικος παντα ξερει πως να σου κανει καλο και πως να σε φροντισει σωστα. Μπορει να σου δωσει παλι φαρμακα αλλα θα σε βοηθησουν (αφου βοηθησεις κι εσυ τον εαυτο σου) να ορθοποδησεις παλι. Αν φοβασαι την αγωγη ζητησε του μια πιο ηπια για αρχη. Μην αγχωνεσαι... Αν ηξερες ποσος κοσμος εκει εξω νιωθει οπως εσυ και χειροτερα πολλες φορες,δε θα ενιωθες τοσο μονη...

Αν θελεις πες μας περισσοτερα για εσενα.... Ειναι πολυ λιγα αυτα που γραφεις για να μπορουμε απο την αλλη ακρη τoy pc να βρουμε μιαν ακρη