ΑΓΧΟΣ & ΕΡΩΤΑΣ

Γειά σας φίλοι μου,
πιστέυετε πως οταν ψυχολογικά δεν είμαστε καλα..οταν δλδ ειμαι πολυ πιεσμένοι μπορει να είναι λογος να μην νιωθουμε καλα με τον συντροφο μας?η απο τον συντροφο ισως να ξεκιναει το πρόβλημα?;)

Το ένα αλληλεπιδρά με το άλλο φυσικά. Έξαρτάται. Αν αντιμετωπίζεις και οικονομικά προβλήματα για παράδειγμα, τότε είναι χειρότερα. Το δικό σου άγχος από που πηγάζει κατα κύριο λόγο?

Δεν εχω δουλεια..δεν εχω παρει ακομα το πτυχιο μου,μενω με τους δικους μου..και ακολουθω τους ορους του σπιτιου...ειμαι μονιμως με ενα αγχος..ποτε θα τελειωσω με τη σχολη,
ποτε θα πιασω δουλεια,να κανω δουλειες στο σπιτι μη λενε παλι τα δικα τους,η μανα μου ειναι ψυχολογικα χαλια γτ ο πατερας της εχει καρκινο οποτε ξεσπαει σε εμενα πολλες φορες...
ζω σε σπιτι που θα πρεπε λογικα εγω τωρα να χω παντρευτει,να μη κυκλοφορω με τη σχεση μου κ τους εκθετω,να μην αργω να γυρισω,να μαι το καλο παιδι κλπ

Γεια σε όλους. Είμαι νέο μέλος (σημερινό). liodaraki διάβασα αυτά που λες. Όλα είναι πιθανά. Πιστεύω ότι το κάθε τι έχει την αξία που του δίνεις εσύ. Για παράδειγμα. Άν ο σύντροφος είναι σημαντικός για σένα είναι φυσικό ότι θα σε επηρεάσει. Άν είναι ακατάλληλος μπορεί το πρόβλημα να ξεκινάει από εκεί. Η πίεση είναι φαινόμενο της εποχής. Δεν είσαι δηλαδή η εξαίρεση αν αυτό σε παρηγορεί. Πόσων χρονών είσαι? Είσαι κορίτσι ή αγόρι? Αν σπουδάζεις τότε λογικά είσαι μικρός/ή οπότε χαλάρωσε. Το θέμα της δουλειάς που αναφέρεις είναι πάρα πολύ σημαντικό και μπράβο που σε ενδιαφέρει. Προσπάθησε να μην αγχώνεσαι για το θέμα του πτυχίου (αν μπορείς) απλά προσπάθησε όσο περισσότερο γίνεται να το πάρεις. Είναι πολύ σημαντικό να εντοπίσεις τι θες. Απ' ότι αναφέρεις το κλίμα στο σπίτι δεν είναι πολύ κατάλληλο για διάβασμα οπότε συνιστώ την βιβλιοθήκη, δοκιμασμένο. Το ότι μένεις ακόμα με τους γονείς από κάποια στιγμή και έπειτα καταντάει κουραστικό και για τους άλλους αλλά κυρίως για σένα. Γενικά φαίνεσαι αγχωμένος/η αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου τραγικά. Η μητέρα σου είναι άσχημο να ξεσπάει σε σένα εξαιτίας του παππού, δεν θα έλεγα όμως ότι είναι παράλογο. Υπάρχει η τάση για αποφόρτιση όταν έχουμε στρες. Πάνω από όλα πρέπει να προσπαθείς να αισθάνεσαι εσύ καλά με τον εαυτό σου και μην αισθάνεσαι άσχημα όταν εσύ είσαι ευχαριστημένη. Να το θυμάσαι αυτό. Επίσης το καλύτερο θα ήταν κατά τη ταπεινή μου γνώμη όταν η μητέρα σου έχει εριστική διάθεση να φεύγεις. Πήγαινε μια βόλτα.

chaos ειμαι 27 χρονων..εχω τελειωσει με το Τει 1,5 χρονο αλλα η πτυχιακη με εχει αφησει πισω..δε μπορω να λκανω μεταπτυχιακο ουτε να δηλωσω καπου ωρομισθια κλπ...
η σχεση ειναι 2 μηνων περιπου..αλλα μεσα σε αυτο το διαστημα δε περασαμε πολυ χρονο μαζι ουτε καναμε πολλα πραγματα λογω του λιγου χρονου που εχω στη διαθεση μου αλλα και λογω της πιεσης του σπιτιου.
Δε ξερω αν αυτος ο ανθρωπος ειναι ο καταλληλος για μενα...ειναι στιγμες που νιωθω καλα μαζι του κι αλλες εντελως απομακρη.
Αν με ρωτουσες τι με χαλαει..θα σου λεγα απλα οτι δε μου βγαζει το αντρικο...το πιο μπρουταλ..ειναι πιο κυριλλε σαν τυπος..δλδ.μερικες φορες μου το βγαζει..
ισως ομως φταιει που δεν εχουμε περασει κ χρονο μαζι γιατι αυτος μου λεει οτι τωρα αρχιζει κ μου ανοιγιεται
Σαν ελλαττωματα θα λεγα αυτο οτι επειδη ειναι πολυ προσγειωμενος και σοβαρος δε μου βγαζει πολυ να τον βαλεις κατω που λεμε και ισως οτι ειναι αρκετα αμηχανος μαζι μου ακομα..βγαζει μια διστακτικοτητα.
Ενταξει σπιρταδα δεν εχει αλλα ειναι πανεξυπνος.

Αχα! Σε καταλαβαίνω. Ή τουλάχιστον περίπου. όντως το θέμα της πτυχιακής έχει λίγο ζόρι αλλά είσαι ΔΕ, κάτι είναι κ αυτό. Άν πάντως θες τη γνώμη μ κ απ' αυτά που γράφεις δώστα όλα στη πτυχιακή να σου λυθούν τα χέρια. Το αντιμετώπισα στο στρατό και όταν τέλειωσε πια αυτό αισθάνθηκα πιο καλά. Κάνε καμιά περιστασιακή δουλίτσα για χαρτζηλικάκι αλλά πιο πολύ για να είσαι μέσα στα πράματα. Επίσης νομίζω ότι αυτό π λες για το παιδί δεν είναι απαραίτητα κακό, ίσως είναι χαμηλών τόνων και να ξερεις ότι ο άντρας πρέπει να είναι άντρας εκεί π πρέπει. Τώρα τι άλλο να πω δν ξέρω! Ξαναδιάβασε το πιο πάνω μ μήνυμα κ όλα θα πάνε καλά. Προχώρα!

Eμένα η γνώμη μου είναι να προπαθήσεις να βοηθήσεις την μητέρα σου και να της δείξεις κατανόηση σ' αυτήν την τόσο κρίσιμη φάση. Ένας καρκίνος στην οικογένεια δεν είναι και λίγο πράγμα. Εγώ την κύρια αιτία του άγχους σου την εντοπίζω στις σπουδές. Έχεις αργήσει λίγο όπως και να το κάνουμε. Βάλε τα δυνατά σου τώρα με την πτυχιακή και μην σε νοιάζει τίποτα άλλο. Όσο το σκέφτεσαι τόσο πιο πολύ θ' αγχώνεσαι. Όσον αφορά την ερωτική σχέση, αν σε ελκύει δώσε του κι άλλο χρόνο, 2 μήνες είναι λίγο πιστεύω. Μην σε χαλάει που δεν είναι brutal. Φαντάσου να ήταν και να ήταν ηλίθιος. Περισσότερο μετρά η ευφυία, θα με θυμηθείς! Έχετε τα ίδια ενδιαφέροντα?

απλα δεν σε ικανοποιει ο συντροφος

Οχι, από εμάς ξεκινάει.