ΜΕΝΩ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ

Είμαι 30 χρ και μένω ακόμα με τους γονείς μου. Πριν από 2 μήνες παραιτήθηκα από τη δουλειά λόγω πίεσης και τώρα κάνω κάποια πράγματα που με ευχαριστούν τα οποία είχα παραμελήσει. Το θέμα της δουλειάς δν με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή αφενός γιατί έχω κάνει κάποιες οικονομίες και αφετέρου γιατί πιστεύω ότι θα βρω. (άσχετα με ο, τι λένε) Το θέμα είναι ότι στη δουλειά ήμουν αρκετό καιρό αλλά το τελευταίο διάστημα είχε γίνει η κατάσταση απάλευτη. Και τότε όμως έμενα με τους γονείς.. (Εκτός από στρατό δν έχω φύγει ποτέ). Στόχος μου ήταν να μπορέσω να ζήσω μόνος αλλά τα λεφτά δεν έφταναν με τίποτα. ήμουν χάλια εκείνη τη περίοδο και δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μαμόθρεφτο και δν είμαι. Που βαδίζουμε? Ποια είναι η γνώμη σας?

Τίποτα πιο φυσιολογικό στην εποχή μας να μένει κάποιος και μετά τα 25 με τους γονείς του με τέτοια κρίση που υπάρχει.... να μην αισθάνεσαι καθόλου χάλια... εδώ έφτασα εγώ να σκέφτομαι να γυρίσω σε μια πόλη που σιχαίνομαι και να ξαναζήσω με τους δικούς μου, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, ενώ ζω μόνη μου από τα 17 μου... βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο αυτό είναι το μόνο σίγουρο....

το μετα τα 25 ξεπεραστηκε πλεον, τωρα πια λεμε μετα τα 30, μη σου πω και τα 35 και 40! αντε μετα να προχωρησεις σαν ανθρωπος και να εξελιχτεις, οταν δε μπορεις να εχεις ουτε σχεση ετσι. διοτι που θα πατε να βγαλετε τα ματια σας, οταν δεν υπαρχει ουτε αυτοκινητο, ουτε τιποτα αλλο ? μια ζωη σαπιλα με τους γονεις, τουλαχιστον ας παραδεχτουμε οτι ειμαστε ανθρωποι κι εχουμε αναγκες, τις οποιες δεν καλυπτουμε λογο χωρας.

Δεν είναι καθόλου παραξενο αυτο που ζεις φίλε, πολλοί μενουν με τους γονείς τους και μετα τα 25 και μετα τα 30. Απ εκεί και περα εξαρταται αν ο λογος είναι το οικονομικό ή ένα αίσθημα μοναξιάς άμα θα ζεις κάπου μόνος απλά για να λες έφυγα απ τους γονείς μου.
Πάντως αρκετοί φάνηκαν ορεξάτοι, δυναμικοί, με καθαρό μυαλό, ευστροφία και ενθουσιώδεις για ζωή από μικρή ηλικία, από τα 20 με 25, κοίταζαν μπροστα χωρις να απασχολούνται με το αν υπάρχει ανεργία ή οικονομική κρίση και συνεπώς αυτό να τους ρίχνει ψυχολογικά, όπως συνεβαινε με πάρα πολλούς άλλους. Έτσι έχουν κατορθωσει να αποκατασταθούν όχι μόνο επαγγελματικά αλλά και οικογενειακά και πλεον να μην έχουν καθολου ανάγκη τους γονείς. Άμα αφήνει κανεις την απαισιοδοξία και τις φοβίες να γυροφερνουν στο μυαλο του και να κυριαρχούν ψάχνει διακιολογίες για τα μετα τα 30 και ηρεμα όταν βλεπει αρκετους στην ιδια κατασταση.

Τι θες να πεις βρε Γιάννη μου, ότι αυτοί που είναι άνεργοι και αναγκασμένοι να ζουν (έτσι όπως είναι η κατάσταση...) με τους γονείς τους ή κάτω από δύσκολες καταστάσεις το θέλουν και είναι έτσι;; Εκτός από μερικούς επαγγελματίες τεμπέληδες που ξέρω, όλοι οι άλλοι είναι άνθρωποι που κόπιασαν στη ζωή τους σπούδασαν (ενδεχομένως), έκαναν μια προσπάθεια, είναι πανέξυπνοι άνθρωποι που προσπαθούν πάντα για το καλύτερο και η υπάρχουσα κατάσταση τους έχει πετάξει στο περιθώριο... δε συμφωνώ καθόλου... τουλάχιστον εμένα ουκ ολίγοι φίλοι μου και γνωστοί (κυρίως γυναίκες) έτσι είναι....

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Τι θες να πεις βρε Γιάννη μου, ότι αυτοί που είναι άνεργοι και αναγκασμένοι να ζουν (έτσι όπως είναι η κατάσταση...) με τους γονείς τους ή κάτω από δύσκολες καταστάσεις το θέλουν και είναι έτσι;; Εκτός από μερικούς επαγγελματίες τεμπέληδες που ξέρω, όλοι οι άλλοι είναι άνθρωποι που κόπιασαν στη ζωή τους σπούδασαν (ενδεχομένως), έκαναν μια προσπάθεια, είναι πανέξυπνοι άνθρωποι που προσπαθούν πάντα για το καλύτερο και η υπάρχουσα κατάσταση τους έχει πετάξει στο περιθώριο... δε συμφωνώ καθόλου... τουλάχιστον εμένα ουκ ολίγοι φίλοι μου και γνωστοί (κυρίως γυναίκες) έτσι είναι....

---

Εντάξει ΙρενΜαρινα, συμφωνώ μαζί σου, σε καταλαβαίνω. Ξέρω τι σημαινει να χεις τα προσοντα και όρεξη για δουλεια αλλά να σ εχουν πεταξει στο περιθωριο και εκει να βιωνεις την απελπισία. Όμως η προσπάθεια για να πετυχουμε αυτό που μας αξίζει δεν πρεπει να σταματα, δεν ειναι καθολου ευκολος ο δρομος και το ξερω, όσες αποτυχιες και απορρίψεις και αδικιες βρουμε στην πορεια. Ας μην τα βαζουμε κατω, αυτο θελω να πω. Με τον τροπο αυτο υπαρχουν έστω αμυδρες ελπίδες. Από το τιποτα κατι είναι κι αυτο. Με το προηγουμενο μου μνμ ήθελα να πω πως καποιοι τα έχουν καταφερει από τα 25 είτε με την αξία τους ειτε επειδή αλλοι τους βοηθησαν, αλλα δεν εχουν για πολλους ετσι τα πραγματα.

Α! έτσι όπως το θέτεις συμφωνώ!!! Ναι πράγματι μερικοί τα καταφέρνουν και άλλοι όχι, αλλά όχι πάντα με την αξία τους και κυρίως στην Ελλάδα!!! Και αντίθετα άλλοι άνθρωποι που είναι άξιοι και εργατικοί και φιλόδοξοι κι έχουν όλα τα προσόντα για να πάνε μπροστά χαντακώνονται από το κράτος και από την κατάσταση που επικρατεί!! Η αναξιοκρατία αυτού του κράτους είναι η μεγαλύτερή του πληγή κατά τη γνώμη μου...

Ευχαριστώ για το χρόνο σας. Τεμπέλη δν με θεωρώ καθότι έχω προσπαθήσει αρκετά σκληρά. Επίσης έχω μόρφωση, όλα μαζί 17-18 χρόνια σπουδές με ξένη γλώσσα κλπ. Αλλά τι να κάνεις όταν θα σου δώσουν εκ των προτέρων 700 ευρω? Πώς να τα καταφέρεις??

Να το παλέψεις όσο μπορείς chaos. Όπως το παλεύουν όλοι. και μη "μασάς" που μένεις με τους δικούς σου. Φαντάζομαι ότι εκτός από τη μόρφωση έχεις και την ανάλογη παιδεία για να καταλάβεις που βρίσκεται η αξία της ζωής.

Έχεις απόλυτο δίκιο Χάος!!!! Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα... δουλεύουμε σα σκλάβοι για 700 ευρώ κάτω από άθλια αφεντικά που μας δίνουν ψίχουλα, απαιτούν το μέγεθος των δυνατοτήτων μας και ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι, ούτε εκτιμάνε αυτό που προσφέρουμε!!! Δυστυχώς η κατάσταση είναι τραγική και θα γίνει ακόμη χειρότερη.. υπομονή και κουράγιο δεν ξέρω τι άλλο να πω... κι εγώ και πολλοί άλλοι στην ίδια μοίρα είμαστε δυστυχώς...

Ναι αλλά και η ποιότητα και η αξιοπρέπεια στη ζωή μας που πάνε ρε βαθύ μωβ? παιδεία ναι, έχω κ απ' αυτό. Προσπαθώ.

Μένεις στην Ελλάδα....οπότε θεωρείται φυσιολογικό. Μην ανησυχεις. ;) Εφόσον έχεις τα προσόντα θα το παλέψεις και θα τα καταφέρεις! Αυτό που στ' αλήθεια είναι πρόβλημα είναι η προσωπική σου ζωή, αν με εννοείς. Πως τα καταφέρνεις σ' αυτόν τον τομεα?


Υπάρχει και η λύση της εξόδου προς Δυσμάς. Το έχεις σκεφτεί ποτε?

Έχεις δίκιο gypsy, πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε απλά περνάει η ζωή μας και αυτό δν είναι καλό, όσο για out ναι το έχω
σκεφτεί αλλά αγαπώ τη πατρίδα, δν θέλω να φύγω απλά να τιμωρηθούν κάποια λαμογιάκια. το κλείνω εδώ γιατί το forum
θα γίνει πολιτικό χαχαχα. Στην προσωπική μου ζωή η κατάσταση δν είναι καλή.. μοναξιές αρκετό καιρό, πήγε να γίνει κάτι
πριν λίγο καιρό αλλά κατέληξε φόλα και πλέον νομίζω ότι είναι σαν τον ίσκιο σου, ότι γίνει πλέον.

παντως το γεγονος οτι κ απο πριν που δουλευες προτιμουσες να μενεις με τους δικους σου, σημαινει κατι για σενα.. εισαι βολεμενος κ δεν προκειται να ξεβολευτεις ευκολα,οπως κ ολοι οι αλλοι 30ρηδες ελληνες που μενουν με τους γονεις τους..κ το γεγονος οτι δεν εχεις επιδιωξει μεχρι στιγμης να κανεις μια σοβαρη σχεση για να αποκτησεις την ανεξαρτησια σου κ να προχωρησεις στη ζωη σου, επιβεβαιωνει ακριβως αυτο το πραγμα... φετουλα??

βρε αναφέρω στο πρώτο μ μνμ ότι δεν έφταναν τα λεφτά.. εις άτοπο επαγωγή. όσο για σοβαρή σχέση είχα πριν καιρό αλλά η κοπέλα τελικά ήταν ακατάλληλη
και φτάσαμε πάλι στο μηδέν. τι να κάνω πια? μαγικά??