Είναι αρκετές μέρες τώρα που με βασανίζουν σκέψεις μετά απο έναν ανεφ προηγουμένου τσακωμό ( με την σύζυγό μου) και το χειρότερο μπροστά στο ενα απο τα 2 παιδιά μας , δεν πιάναν τα φρένα τις λογικής μου και όσο και να λέω πως λογικό είναι με τόσο βάρος
1 εργασιακό με το να τρέχω το διπλάσιο και με ρίσκο ,
2 οικονομικό 30% κάτω στις αποδοχές και με τον φόβο τις απόλυσης , η και το κλείσιμο τις εταιρίας που εργάζομαι
3 προσωπικό που θα πρέπει να διαχειριστώ το άγχος μου και την ριμάδα την θλίψη που έχουν μια τάση πολλαπλασιασμού * 10=ξαναριμαδοκατάθλιψη (και την μοναξιά λόγο επαγγέλματος ) και που πάλι καλά μέσα απο το φόρουμ σε κάποια επιλεκτικά θέματα βρίσκω σκέψεις και καταφέρνω να ισορροπώ μέσα μου ,
Παρ όλα αυτά όμως το γεγονός ότι ως ζευγάρι έχουμε χάσει την επικοινωνία (αλλά πως να χάσεις κατι όταν δεν το είχες ποτέ ? υπερβολή τις στιγμής ? ίσως ) κατ αρχήν και κατ όπιν όλα τα υπόλοιπα , πως και τι θα πρέπει να κάνουμε για να διαχειριστούμε αυτήν την κρίση χωρίς να λέω η να σκέφτομαι πχ , πόσο δίκιο εχω όταν τα έλεγα εδώ και πολύ καιρό ? πως τα πράγματα δεν θα είναι για πάντα έτσι και γενικά η κριτική χωρίς τον διάλογο
Ισως έχω την ---απαίτηση--- να με καταλαβαίνουν ενω ξέρω πολύ καλά πως δεν είμαι καλός στο να εκφράζομαι , κουβαλάω ένα παρελθόν απο το σπίτι που μεγάλωσα το στίγμα του παράξενου , του μελαγχολικού , του τεμπέλη ( που να ΄ξερα τότε για κατάθλιψη ) για μια καλή κουβέντα θα έπρεπε να κάνω χάρες και χατίρια και όταν ζητούσα εγώ ,,,,,, δικαιολογίες
Τόσα χρόνια είχα μάθει λάθος , να είμαι αρεστός στους άλλους για να έχω την αποδοχή τους , και μετά οι σκέψεις σκέψεις σκέψεις και μετά ουσίες για να τις πνίγω
Σήμερα μετά απο τόσα χρόνια προσπαθώ να γίνω ----άλλος άνθρωπος ----, με το σκεπτικό πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αλλά προσαρμόζονται
Εχω μιλήσει με την γυναίκα μου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω και πως μόνο με την επικοινωνία και τον διάλογο αλλά κυρίως με την εφαρμογή των όσων λέμε
Και εκεί χαλάει το πράγμα , στην εφαρμογή
Προσωπικά πιστεύω πως πρώτα παραδέχεσαι αποδέχεσαι το πρόβλημα και μετά στρέφεις την προσοχή σου σε λύσεις
Τα προβλήματα υπάρχουν γιατί προ υπάρχουν οι λύσεις , γιατί στην περίπτωση που ένα πρόβλημα δεν έχει λύση παύει να υφίσταται ως πρόβλημα
Τι και αν έχω προσπαθήσει να εφαρμόσουμε οποιαδήποτε τεχνική με μόνο κριτίριο το αποτέλεσμα , κάτι που ίσως έχει καταντήσει εμμονή , λέγοντας πως αμα δεν βρούμε λύση δεν παει παρακάτω , και εγώ εκει , πάντα εκεί νε επημένω και να αμφιβάλω , και να λέω
---βρε μπας και μου έχουν λασκάρει παραπάνω απο μια βίδα ?---
Είναι και η απόσταση , δεν λέω , αλλά και ένα γράμμα δεν είναι τρόπος επικοινωνίας ? ακόμα και κώδικες επικοινωνίας έχω επιστρατεύσει
Ισως δεν έχω τον τρόπο να μεταδώσω στον άλλον τις σκέψεις μου
Καταλαβαίνω πως γενικολογώ τόση ώρα γιατί μου είναι πολύ ψυχοφθόρο να αναφερθώ σε λεπτομέρειες
Και το αποτέλεσμα ? προηγουμένως δεν έλεγα για το αποτέλεσμα ?
Και εκείνη απο την δική της πλευρά δεν περνά και ζωή χαρισάμενη , κατ αρχήν λόγο επαγγέλματος (ταξιδεύω συνεχώς ) είμαι πολύ λίγες μέρες στο σπίτι
Οταν γνωριστήκαμε δεν ταξίδευα στο εξωτερικό , κεραυνοβόλος έρωτας (όχι αμοιβαίως όμως ) με έκανε να βρώ δουλειά (ο έρωτας ) στην ελλάδα αλλά με ρίσκο να συνεργαστώ με ένα πρόσωπο (πατέρας) που ήταν η αιτία να ταξιδεύω στο εξωτερικό , και δεύτερο ( μανα) μην είσαι χαζός μάζευε και ας είναι ρόγες , σαν να λέμε μακρυά και αγαπημένοι , άλλωστε έχουν την πρώτη ευθύνη μιας που με παροτρύναμε να παρατήσω το σχολείο αφου δεν ---τα έπαιρνα τα γράμματα--- ( 11 χρονών!!! Τα σκέφτομαι και τρελαίνομε ) και πως λόγο τις αφοσίωσής μου και τις υπομονής μου θα έπαιρνα την δουλειά του μιας και εκείνος είχε την δυνατότητα να ασχοληθεί με κάτι άλλο (υπήρχε-χει η δυνατότητα απο ενοίκια
2 χρόνια άντεξα και ότι είχα μαζέψει , απο ξενύχτια και αγωνία , πάνε
Με πολύ ύπουλο τρόπο μάλιστα , φανταστείτε να πρέπει να πάρεις πρωτοβουλία για αγορά νέου εξοπλισμού μιας και ο υπάρχων ήταν προβληματικός και λόγο παλαιότητας μη ανταγωνιστικός και το ΟΧΙ να είναι καθημερινή εθνική επέτειος του ΟΧΙ
Οχι ακόμα και στο όχι
Σαν θύελα για να μην πω τυφώνας μέσα στο μυαλό μου οι μνήμες απο το παρελθόν , δεν κοιτάω πίσω όχι ( ένα απο τα όχι που λατρεύω ποια ) αποφασίζω να βλέπω μπροστά μου , και στο τότε μπροστά μου είδα εκείνη , άγγελος , όαση ,
Εχει παγώσει το σώμα σας στιγμιαία ? εμένα κοκάλωσε απο την πρώτη ματιά
Ο έρωτας είναι ένα παραμύθι που φτιάχνουμε για λογαριασμό μας , και η ερώτηση πρόκληση ?
---Γιατί να μην το πραγματοποιήσω το παραμύθι η το όνειρό μου αυτό ?---
Ετσι και αλλιώς η αγάπη περνάει εμπόδια , τοίχους , φωτιές , βουνά , θάλασσες , ποτάμια ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ( να μην συνεχίσω καλύτερα θα βγώ εκτος - ιδεολιψίες ?- )
Ο έρωτας όμως σταματάει εκεί που μαθαίνεις τον άλλον , και τι επιλέγεις μετά ? το παραμύθι η την αλήθεια ? το παλεύω να βρώ λύση στα όποια εμπόδια μεχρι να κάνω το όνειρο πραγματικότητα ? η να αλλάξω όνομα και να με λέω δον Κιχότη ?
Ξέρω πως μέσα στην σύγχυση δεν μπορείς να βρείς αυτό που ψάχνεις μέχρι να κατασταλάξει η λάσπη
Εχω να ξεπεράσω την κάθε μέρα απο τα κουλά τα τρέμουλα και τα πλακώματα στο στήθος που μετά απο κάποια τεχνάσματα που πραγματοποιώ παίρνω τα πάνω μου λέγοντας πως κέρδισα μια μάχη και σήμερα , είναι απαίτηση η υπερβολή να θέλω να με καταλαβαίνει σε αυτό μου το πρόβλημα η σύντροφός μου ? και πως να το ξαναπω όταν την πρώτη φορά που είπα το πως , και τι είναι αυτά τα συμπτώματα , είδα τα χρώματα τις ίριδας στο πρόσωπό της ?
Με ποια επιχειρήματα η τεχνική η τακτική θα μπορέσω να κατορθώσω να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα ? όταν κάποια ψυχή καθρέπτης μου είπε πως άλλο πράγμα να είσαι ερωτευμένος και άλλο να ταιριάζεις
Αισθάνομαι πολύ κουρασμένος αυτήν την στιγμή δεν μπορώ να συνεχίσω τα μάτια μου κλείνουν και αύριο έχει αγώνα
Τουλάχιστον μαθαίνω να εκφράζομαι καλύτερα
όταν μου λένε τα λάθει μου
φίλοι
Καλό βράδυ
Και ρεμάλια το νου σας
