Χαμηλη αυτοπεποιθηση, αυτοεκτιμηση

Καλησπερα!Το προβλημα μου ειναι το εξης..Μεχρι τα 15 μου,ζουσα ετσι οπως ηθελα,κανενα κοινωνικο αγχος,υψηλη αυτοπεποιθηση,παρεες και οτι ηθελα να κανω πιστευα οτι μπορουσα και το παλευα...

Οταν κολλησα ομως για 2 χρονια με τον υπολογιστη,εχασα τις παρεες μου και εμεινα μονος,εγω με τον εαυτο μου,αλλαξα 180 μοιρες...Χαμηλη αυτοπεποιθηση,αρνητικη αυτοεικονα και απο αισιοδοξος εγινα ενας φανατικος απαισιοδοξος...

Δεν μπορω να πω οτι η ζωη μου ειναι ασχημη...Εχω καταφερει σε οτι εβαλα στοχο...π.χ αγγλικα,πανελλαδικες,μπορε ι να μην ειναι ο πιο κοινωνικος ανθρωπος,αλλα ξερω ατομα,δεν ειμαι απομακρος και εχω 1 φιλο σαν αδελφο!Ειμαι σχετικα εμφανισιμος,και παρολο που εχω μαθει κοριτσια που μου αρεσαν,να με ηθελαν και αυτες,εγω εξακολουθω να εχω χαμηλη αυτοπεποιθηση και αυτοεκτιμηση...Πολλοι πιστευουν οτι ειμαι ευτυχισμενος με τη ζωη μου,γιατι πραγματικα δεν μου λειπει τιποτα(δεν εννοω υλικα αγαθα),αλλα τι να τους πω,οταν ο καθενας εχει υψηλοτερη αυτοπεποιθηση απο εμενα?(δεν το λεω αρνητικα)

Δεν μπορω να πω ψεμματα,φοβαμαι τις γυναικες και το να δειξω το χαρακτηρα μου,,,κρυβω τα θελω μου για να ικανοποιησω τα θελω μου...Εχω γινει αρκετα απαισιοδοξος και η αυτοπεποιθηση μου ειναι περιστασιακη,π.χ αν μαθω οτι ενας φιλος μου ειναι με κοπελια,αντι να χαρω,εγω νοιωθω χαλια και πεφτει η αυτοπεποιθηση μου,ενω αν π.χ δω οτι με θελει μια κοπελια,θα ανεβει η αυτοπεποιθηση μου...Αυτο που θελω να πω,ειναι πως η αυτοπεποιθηση μου δεν πηγαζει απο την προσωπικοτητα μου,αλλα απο εξωγενεις παραγοντες...

Δυστυχως,σκεφτηκα για ψυχολογο αλλα ειναι πολλα τα λεφτα:(

Ευχαριστω εκ τον προτερον

Καλησπέρα... αυτό που γράφεις για τον υπολογιστή δυστυχώς συμβαίνει σε πολλούς. Έχω δει πολλά άτομα να κολλάνε και μετά όταν βγαίνουν να νιώθουν πως "απειλούνται" και δεν είναι τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους. Νομίζω η χαμηλή αυτοπεποίθηση είναι πρόβλημα αρκετών. Ακόμα και ατόμων που εμφανισιακά είναι όμορφοι (αυτό όσον αφορά ερωτικές σχέσεις). Ίσως είσαι απλά ντροπαλός. Πόσο χρονών είσαι και έχεις κάνει αρκετές σχέσεις στη ζωή σου? Αν είσαι μικρός ακόμα, ίσως θες χρόνο. Απλά, νομίζω πως πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου. Ακούγεσαι συνειδητοποιημένο άτομο και το ότι ξέρεις πού οφείλεται η απόσταση που έχεις με τους γύρω σου σε κάνει ακόμα πιο συνειδητοποιημένο. Το θέμα είναι να αποβάλεις αυτό που αισθάνεσαι. Δε βλέπω το λόγο γιατί να νιώθεις μειονεκτικά. Είσαι ωραίος και προφανώς και έξυπνος για να τα έχεις πετύχει όλα αυτά. Οπότε πάτησε γερά στα πόδια σου και θα δεις πως όλα θα πάνε καλά... :) :)

Ειμαι 18...Ειχα μονο περιστασιακες σχεσεις με τις κοπελες,γυρω στις 5 και δεν κρατουσε παραπανω,λογω της χαμηλης αυτοπεποιθησης μου και του αγχους απεναντι στις γυναικες...Πολλες φορες πιστευω οτι αυτα τα προβληματα που εχω ειναι βουνο και οτι μονο εγω εχω προβληματα...Ενω βλεπω και ατομα απο εδω που γραφουν ακραιες καταστασεις,αλλα και γυναικες που εξωτερικα ειναι τοσο ομορφες και απλησιαστες,εσωτερικα να εχουν χιλια προβληματα(δεν το λεω με κακια),εγω εξακολουθω να ειμαι απαισιοδοξος και να χανω τις ευκαιριες και την χαρα της ζωης..

Δεν μπορω να πω πως δεν γελαω αν δω κατι αστειο,πολλοι φιλοι μου πιστευουν οτι ειμαι ο πιο στα τετια του ανθρωπος και δεν με πειραζει τιποτα,γελαω συνεχως,ενω οπως ειπα και παραπανω πολυ εξωγενεις παραγοντες εχουν επιπτωση στην ψυχικη μου υγεια και εσωτερικα μου δεν ΄γελαω'

Και εγώ έχω τα προβλήματά μου και τελευταία δεν είμαι καλά. Με είχε πιάσει κ μένα η απαισιοδοξία μου οπότε σε καταλαβαίνω. Ίσως το πρόβλημά σου εντοπίζεται στο ότι δεν είσαι πολύ άνετος στο να είσαι με μία γυναίκα ακόμα. Μπορεί να μη νιώθεις έτοιμος να είσαι σε σχέση (πολλοί το βλέπουν σαν περιορισμό οπότε μπορεί να σου συμβαίνει αυτό). Από την άλλη, έχεις δίκιο. Γύρω μας υπάρχουν πολλά προβλήματα... βγες μια μέρα με ένα φίλο και δες πως θα είσαι όταν έρθουν κ κοπέλες στην παρέα. Αν νιώσεις κάπως μειονεκτικά, προσπάθησε να εισαι ο εαυτός σου. Και αν αυτό δεν αρέσει δεν πειράζει... ακούγεσαι ευαίσθητο παιδί... και αυτό αρέσει στις γυναίκες. Θα βρεις σίγουρα κάποια να το εκτιμήσει ακόμα και αν αργήσει...

βγες,πιες,κανε μαλακιες και διασκεδασε φιλε μου.μια χαρα εισαι και θα βρεις και την αυτοπεποιθηση σου.εισαι σε περιεργη ηλικια και να ξερεις οτι το να καθεσαι στον υπολογιστη πολλες ωρες μονο καλο δεν κανει.αντε λοιπον,βγες και τολμησε.

Quote:

---

Originally Posted by GirlyGirl

Καλησπέρα... αυτό που γράφεις για τον υπολογιστή δυστυχώς συμβαίνει σε πολλούς. Έχω δει πολλά άτομα να κολλάνε και μετά όταν βγαίνουν να νιώθουν πως "απειλούνται" και δεν είναι τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους.

---

κι εγω κατα καποιο τροπο αυτο επαθα, απο τοτε που κολλησα με τον διαβολο που λεγεται διαδικτυο, ειναι λες κι εχασα καπως την οποια σιγουρια ενιωθα για μενα. μακαρι να μπορουσα να ξεκοψω τελειως και να ξαναγινω οπως πρωτα, αλλα πλεον ειναι αδυνατο γιατι δεν εχω απολυτως κανεναν εκει εξω!

.....(Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησες)....γι' αυτό ακριβώς δεν είναι αυτοπεποίθηση, επειδή δεν πηγάζει από μέσα σου. Βρίσκεσαι σε δύσκολη φάση (εφηβεία) και είναι φυσιολογικό να έχεις σκαμπανεβάσματα όμως. Τώρα θα βάλεις τα θεμέλια για το μέλλον σου. Με τους γονείς σου πως τα πηγαίνεις? Σου δείχνουν ότι αξίζεις, ότι μετράς γι' αυτούς? Να ξέρεις ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η σχέση που έχουμε τους γονείς στο θέμα αυτοπεποίθηση.

Όπως λες, εχεις καταφερει όλα όσα έβαλες στόχο, πχ αγγλικα, πανελλαδικες κλπ, γιατί να μην τα καταφέρεις και με τις γυναίκες? μήπως σου εχει μπει έμμονη ιδέα ότι δεν τα πας καλά με τις γυναίκες και αυτο σου δημιουργεί όλο το άγχος και τη δυσκολια στις σχέσεις? και γιατί φοβάσαι να δείξεις το χαρακτήρα σου? όταν τον έδειξες δλδ σε παρεξήγησαν και γι αυτο φοβάσαι να το κάνεις?
νοιώθεις χαμηλή αυτοεκτίμηση ενώ τα δεδομένα από τη ζωή σου δεν δικαιολογούν κάτι τετοιο. και το ότι ξεκίνησες κάποιες σχέσεις είναι πολύ σημαντικό για την ηλικία σου, άρα σε γούσταραν, άρα τις πλησίασες ωραία και ξέρεις τον τροπο να ξεκινάς μια σχέση, μην το υποτιμάς. ξέρεις τι είναι αυτο που δυσκολεύει ή διαλύει τις σχεσεις σου, δλδ άγχος, χαμηλη αυτοεκτίμηση, δλδ τις αιτιες τις ξερεις, εκεί να επικεντρωθείς. να επιδιωκεις κοινωνικοποίηση, άφηνε τον εαυτο σου ελευθερο, αυθόρμητο να εκφραζει άμεσα αυτο που έχεις στη σκέψη, εκεί που ο εαυτός σου κομπλαρει όταν είσαι με κοπέλα κάνε την υπέρβαση κανοντας αυτο που νοιωθεις, μάθε να ξεχωρίζεις και μετα διώχνεις ή να περιορίζεις στη σκέψη σου κάθε παράλογο ή υπερβολή που ειναι αιτιες αγχους, κάθε φορά επεδίωκε σε ότι κανεις ένα βήμα παραπάνω. καθημερινή εξάσκηση σ αυτα μέχρι να εξοικοιωθείς και να σου φυγουν χωρις να το καταλαβεις αυτα που σε ταλαιπωρούν. και καθε φορα που γινεται ενα βημα προς τα εμπρος η αυτοεκτιμηση τονωνεται.

Ευχαριστω παιδια για τις απαντησεις σας!

Αρχικα να πω,οτι 1.5 χρονο ειχα 'καει' με ενα παιχνιδι στον υπολογιστη..Βλεποντας ομως το κατηφορο στην ποιοτητα της ζωης μου,αποφασισα να το σταματησω..Πλεον ασχολουμαι μονο με το διαδικτυο,οσο ειμαι σπιτι αρκετες ωρες μεν αλλα απλα σερφαροντας,χωρις να κολλησω καπου δε...

Η σχεση μου με τους γονεις μου ειναι ιδιαιτερη...Με τον πατερα μου μαλωνω συνεχως για μικροπραγματα και καποιες συμπεριφορες του που δεν μου αρεσουν,αλλα στο επομενο λεπτο μπορει να ειμαστε τα καλυτερα φιλαρακια και να μιλαμε σαν φιλοι,με σεβασμο εννοειται....Με εκτιμαν πολυ,απλα ο πατερας μου το κανει με λαθος τροπο...Ποτε δεν παραδεχεται π.χ οτι εχω δικιο,αντιθετως κραταει την δικια του θεση,θελοντας με να πεισμωνω περισσοτερο και να το διεκδικω με αποφασιστικοτητα,χωρις να τα περιμενω ολα αγαθα και ροδινα...Ετσι,'σκληρος' ηταν και ο πατερας του και απο εκει εμαθε,απλα εμενα με κουραζει ολο αυτο..

Με την μητερα μου,επισης μαλωνω για μικροπραγματα αλλα το κανω καποιες φορες απο αντιδραση...

Βεβαια τους αγαπω και τους 2 απιστευτα και τους σεβομαι..Ποτε δεν θα μπορουσα να τους αποκαλεσω 'ο γερος μου' και αλλα τετοια...Απλα η συμπεριφορα του πατερα μου με κανει να νοιωθω πιο ασχημα οταν το εχω αναγκη και νοιωθω μονος...

Οσο αφορα την κοινωνικοποιηση,γνωριζα ατομα και τωρα στη σχολη γνωριζω συνεχως και κανω γνωριμιες συνεχως..

Απο τοτε που επαθα αυτο με τον υπολογιστη,προσπαθω να βελτιωνω οσο μπορω τον εαυτο μου σε ολους τους τομεις..απο γυμναστηριο μεχρι διαβασμα επιστημονικων βιβλιων για αυτοβελτιωση..

Απλα εξακολουθω να ειμαι απαισιοδοξος και να χανω τον αυθορμητισμο μου,καθως το μυαλο μου κατακλυζεται απο 1 εκκατομυριο σκεψεις αρνητικες και 'πρεπει'..Οι σχεσεις μου με τις γυναικες βελτιωθηκαν,ελαχιστα μεν σημαντικα δε,αλλα η απαισιοδοξια μου με κανει να βλεπω οτι ειμαι και χειροτερα απο οτι παλια..Φυσικα ολα τα παραπανω,επηρεαζουν την αυτοεκτιμηση/αυτοπεποιθηση μου...

Δεν βλέπω κάποιο σημαντικό πρόβλημα. Η συμπεριφορά του πατέρα σου είναι κλασική κτητική συμπεριφορά γονιού. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως από που πηγάζει αυτή η απαισιοδοξία. Εσύ παρατηρώντας τον εαυτό σου που το αποδίδεις?

Πραγματικα δεν γνωριζω που πηγαζει αυτη η απαισιοδοξια...Πιστευω πως τα παντα γυριζουν γυρω απο την επιτυχια μου με τις γυναικες,και πως ακομα και να κανω κατι αξιοσεβαστο,θα συνεχιζω να με θεωρω εναν ΄'αποτυχημενο΄'...

Απο τοτε που εχω γινει απαισιοδοξος,εχω πλεον χασει το ρισκο για τη ζωη στο τομεα αυτο..Φοβαμαι την απορριψη,γιατι θα με βυθισει ολο και πιο πολυ...

Ίσως θα ήταν καλό να μιλήσεις σε ψυχολόγο, αν δεν έχεις χρήματα μπορείς ν' απευθυνθείς και σε κάποια δημόσια υπηρεσία στον δήμο που ανηκεις. Mια συζήτηση μ' έναν ειδικό πάντα βοηθάει.