Originally Posted by
Lou!
ταλικιλλερ, δεν ξεκινας σιγα σιγα τις δραστηριοτητες που θελεις να κανεις, και να κανεις οσο μπορεις. μη συγκρινεις τον εαυτο σου με παλια. ισως τωρα να μπορεις λιγοτερο. δεν πειραζει. ξεκινα σιγα σιγα, και προσπαθησε να εισαι ανοιχτος. πιθανως αν ξαναπιασεις τις δραστηριοτητες σου, σιγα σιγα να επανελθεις. αλλα μην πιεζεις τον εαυτο σου παρα πανω απο οσο μπορει. αποδεξου τον οπως ειναι τωρα, οχι οπως μπορουσε παλια. τωρα τα δεδομενα σου ειναι αλλα. εχεις κ μια ασθενεια, καλως ή κακως, τα εχεις παρατησει, οποτε λογικα θα εχεις σκουριασει, εχεις χασει πιθανοτατα την αυτοπεποιθηση σπυ μετα απο ολη αυτη την στρεσογονα περιπετεια.
να αγαπας τον εαυτο σου οπως ειναι τωρα, κ πιασε λιγο λιγο ενα μαθημα, κανε λιγο ποδοσφαιρο η χορο, ο,τι σου αρεσει περισσοτερο κ προσπαθησε να χαιρεσαι τις διαδικασιες και να χαιρεσαι που μαθαινεις και βελτιωνεσαι κ μην κανεις πολλες συγκρισεις. πώς ησουν καποτε, πώς ειναι ο γειτονας κλπ.
ολα ειναι μεσα στη ζωη. αλλος παθαινει το ενα, αλλος παθαινει το αλλο. δεν εχει νοημα να στηνουμε τον εαυτο μας στον τοιχο σε σχεση με το παρελθον μας. τωρα ειμαστε νεοι κ σε καλη φυσικη κατασταση. μεθαυριο θα ειμαστε γεροι, κ μπορει να μην μπορουμε να περπατησουμε. εχει νοημα να λεμε, μα καποτε μπορουσα, γιατι τωρα που γερασα δεν μπορω?
ζησε το παρον σου και αξιοποιησε τα χαρισματα σου οσο μπορεις κ προσπαθησε να χαρεις τη ζωη οσο μπορεις! :)