αγοραφοβία και κρίσεις πανικού...που δεν λένε να σταματήσουν με τίποτα!

καλησπερα!
μπορει καποιοι απο σας να εχετε διαβασει την πονεμενη ιστορια μου στο τοπικ διπολικη διαταραχη.
η διαγνωση τοσο του ψυχιατρου μου οσο και της ψυχολογου μου ειναι οτι εχω πολυ ισχυρη αγχωδη διαταραχη και ελαφριας μορφης διπολικη.
αυτος ειναι και ο λογος που ανοιγω θεμα σε αυτο το τοπικ.
τα διπολικα ειναι πλεον υπο πληρη ελεγχο αλλα ρε παιδια το αγχος μου δεν παλευεται με τπτ...
ειμαι 37 χρονων και εχω αγχος σχεδον απο οταν θυμαμαι τον εαυτο μου...
αλλα αυτη την περιοδο για πρωτη φορα ειναι σε τοσο μεγαλη εξαρση!
δεν τολμαω να βγω απο το σπιτι και τσουπ αρχιζουν τα οργανα...τρεμουλο στα ποδια και στα χερια,ζαλαδες,λιποθυμικες τασεις,χτυποκαρδια και δεν συμμαζευεται...
ειλικρινα υποφερω.
εχω γινει πλεον απολυτως δυσλειτουργικη.
εχω αναγκαστει να αναθεσω στους γονεις μου ολες τις εξωτερικες δουλειες και κανω καποιες δουλιτσες εντος σπιτιου.
προσπαθω να του παω κοντρα οσο μπορω και αυτο (το αγχος) παντα με νικαει.
επειδη εχω σαπισει μεσα σημερα ειπα να παω μεχρι το φουρνο οπου πηγε να με πιασει κριση πανικου μολις ειδα κοσμο να μπουκαρει.
οι ευχαριστησεις μου εχουν περιοριστει στο να ακουω μουσικη καπνιζοντας και να σερφαρω στο ιντερνετ.
απο φαρμακα παιρνω ενα καρο (ladose,remeron,zyprexa,lyrica,rivotril) και ουτε αυτα με βοηθανε απλα με κανουν να νιωθω καπως καλυτερα παρα να μην τα επερνα.
νιωθω κατα μια ενοια σαν να εχω καταγμα στο ποδι και να μου δινουν ενα μπαστουνακι (τα φαρμακα) ενω χρειαζεται να μπει το ποδι μου σε ναρθηκα.
ευτυχως η ψυχολογος μου με βοηθαει σημαντικα παρολο που περναω εναν γολγοθα μεχρι να φτασω στο γραφειο της.
και το θεμα ειναι οτι προκειμενου να ξεφυγω απο τη μιζερια εχω κανει αιτηση για να με παρουν σε ενα κεντρο ημερας, στο οποιο ενω λαχταραει η ψυχη μου να παει πολυ φοβαμαι μηπως δεν τα καταφερω τελικα γιατι ειναι πολυ μακρυα απο το σπιτι μου και δεν με παιρνει να πηγαινοερχομαι με ταξι ουτε υπαρχει η δυνατοτητα να με παει καποιος εκει με αυτοκινητο.
η ψυχολογος μου με διαβεβαιωνει πως δεν θα κρατησουν οι κρισεις για παντα αλλα εγω ρε παιδια ειλικρινα κουραστηκα.
τελικα η αγχωδης διαταραχη ειναι ενα μαρτυριο.
σε καθηλωνει κυριολεκτικα και σε κανει να βλεπεις τη ζωη να φευγει μεσα απο τα χερια σου....

Απίστευτα πράγματα ακούγονται όλα αυτά amelie74.Eίσαι πολύ δυνατή και αντέχεις.Ήθελα να ρωτήσω αν το τρέμουλο που ανέφερες, σταματά με τα φάρμακα.

ζαφειρη το τρεμουλο και τα λοιπα συμπτωματα ναι σταματανε με τα φαρμακα οταν ειμαι εντος σπιτιου.
οταν βγαινω εξω πρεπει να παρω μια σακουλα αγχολυτικα προκειμενου να μην με πιασει πανικος.
δλδ το αγχος μου ειναι κυριως αγοραφοβικο.

Για εκτός σπιτιού ρώτησα.Εστω και με μια σακούλα φάρμακα.Εξαφανίζονται τα συμπτώματα;

αν παρω παραπανω απο οσα μου εχει καθορισει ο γιατρος μου κατι γινεται αλλα και παλι δεν εξαλειφεται εντελως το αγχος...

Αν πάρεις περισσότερα απ' όσα σου έχει γράψει ο γιατρός, το αναφέρεις τουλάχιστον;

του το λεω ναι.
καθε μηνα επαναλαμβανεται η ιδια κ η ιδια ιστορια.
να πηγαινω στο γραφειο του και να τον παρακαλαω επιμονα να μου γραψει περισσοτερα αγχολυτικα και εκεινος να εμενει πεισματικα οτι τα λαντοζ θα μου κανουν καλο στο αγχος (πραγμα που δεν εχει συμβει μεχρι στιγμης και φυσικα του το εχω αναφερει) και μου γραφει αγχολυτικα με το σταγονομετρο...

καλησπερα, με την δικη μου μικρη εμπειρια θα σου προτεινα να πεις στο γιατρο σου να σου αλλαξει τ αντικαταθλιπτικα..Ισως τα λαντοζ δεν ειναι για σενα και σε κανουν να νιωθεις χειροτερα.Δεν εχω ξανακουσει να παιρνει καποιος φαρμακα και παρ ολα αυτα να μην μπορει να ξεπερασει την αγοραφοβια και το αγχος

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

του το λεω ναι.
καθε μηνα επαναλαμβανεται η ιδια κ η ιδια ιστορια.
να πηγαινω στο γραφειο του και να τον παρακαλαω επιμονα να μου γραψει περισσοτερα αγχολυτικα και εκεινος να εμενει πεισματικα οτι τα λαντοζ θα μου κανουν καλο στο αγχος (πραγμα που δεν εχει συμβει μεχρι στιγμης και φυσικα του το εχω αναφερει) και μου γραφει αγχολυτικα με το σταγονομετρο...

---

Αφού επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία γιατί δεν αλλάζεις γιατρό; Όταν ενημερώνουμε για κάτι που δεν πάει καλά στην θεραπεία, ο γιατρός οφείλει να μας λαμβάνει σοβαρά υπόψην αλλιώς αλλάζουμε γιατρό. Το πρόβλημα δεν λύνεται με το ν' αυξομειώνεις εσύ από μόνη σου την δοσολογία.

Εγω εναν γιατρο που δινει φαρμακα με το σταγονομετρο τον εμπιστευομαι πιο πολυ απο καποιον που του λες "δωσε μου κι αλλα" και σου δινει μια χουφτα ακομα..

Μπορει να πιστευει πως δεν χρειαζεται να μπλεξεις και με αλλα φαρμακα. Οταν σου λεει οτι θα σταματησουν οι κρισεις αν κανεις λιγο υπομονη τοτε ισως εχει δικιο. Καλυτερα να παιρνεις λιγα και απλα να σε βοηθανε να "την παλευεις" χωρις να σε ανακουφιζουν πληρως παρα να σου δινει πολλα,να γινεσαι φυτο,να μην ανησυχεις για τιποτα και στο τελος να εθιστεις και σε κανενα. Γνωμη μου... Αλλα πηγαινε και σε καποιον αλλο απλα να του δειξεις την διαγνωση και την αγωγη σου και να τον ρωτησεις αν ειναι ολα οκ .

Αμελιε, παίρνεις ένα καρο φαρμακα όπως λες, όμως ουσιαστικά δεν άλλαξε τίποτα με το πρόβλημα σου. Απ την άλλη μου κάνει εντύπωση ο συγκροτημενος σου λόγος και το ότι συνηδητοποιείς με ακρίβεια το πρόβλημα σου και την ανάγκη να το ξεπεράσεις. ΄Θα θελα να ρωτησω, έχεις δει βελτίωση σημαντική στη ζωή σου από τοτε που ξεκινησες με την ψυχολόγος ? Περαιτερω θα θελα να μας πεις, αν σου μαθε καποια μεθοδο χειρισμού της σκέψης, σαν εσωτερική παρατήρηση ή απλά εξαντλείστε στο να αναλύεται σκόρπια περιστατικά και σκέψεις. Γιατί πιστεύω ότι είναι καιρός να χρησιμοποιήσεις περισσότερο εσύ τις δικές σου εσωτερικές δυνάμεις για να ξεπεράσεις το πρόβλημα (άλλωστε μου φαίνεται να τις διαθέτεις, αυτο βγαζω από τον τροπο με τον οποιο γραφεις). Νομίζω πως σου χρειαζεται καποια μεθοδος χειρισμού της σκεψης, των διαστρεβλωμενων και παραλογων σκεψεων σαν εσωτερική παρατήρηση, να ξεριες να διακρινεις τη σκεψη σαν παραλογη την ωρα που βρισκεται σε εξέλιξη και να την απωθείς, από τη μια, και απ την άλλη τρόπος συμπεριφοράς, δρασης απεναντι σ αυτα που υποτίθεται σε φοβίζουν, το να υπερβαινεις τις εσωτερικες αντιστασεις και να εκτίθεσαι εστω βημα βημα σ αυτα που υποτιθεται φοβιζουν.

πασχω και εγω απο γενικευμενη αγχωδη διαταραχη,κρισεις πανικου και λιγο απο αγοραφοβια.σε καταλαβαινω απολυτα.υπηρχε μια περιοδος που δεν εβγαινα και εγω απο το σπιτι.τοτε καταλαβα οτι δεν γινεται να ζω ετσι.ειπα η θα πεθανω προσπαθωντας να αλλαξω καποια πραγματα η θα ζησω οσο πιο νορμαλ μπορω.δεν υπαρχει αλλη λυση.τωρα απο φαρμακα παιρνω ladose xanax και lyrica.ζω σχεδον σαν φυσιολογικος ανθρωπος.μην αφηνεις τον φοβο να νικησει.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα επειδή υπήρχε μια περίοδος που έβγαινα με το ζόρι από το σπίτι και μόνο όταν ήταν απαραίτητο. Τώρα μετά από 11 περίπου μήνες μπορώ να πω οτι είμαι πολύ καλύτερα χωρίς κανένα φάρμακο παρά μόνο με θέληση και αποφασιστικότητα. Εμένα με βοήθησε πολύ και η γυμναστική και η σταδιακή έκθεση στον έξω κόσμο. Τους φόβους μας πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε και να τους βλέπουμε στα μάτια. Μην το αφήσεις να σε παρασύρει. Προσπάθησε να μην το σκεύτεσαι συνέχεια. Πάρε την απόφαση οτι εσυ θα βγείς νικήτρια και οχι ο φόβος.