Καλησπερα σε ολους με συγχωρειτε για το ανοητο μυνημα-εξομολογηση, απλα ειχα αναγκη να μιλησω για μενα για οσα ζω.
Ειμαι 26 χρονων ηρθα με τους γονεις μου απο εξωτερικο λογω πολεμου στην ελλαδα οταν ημουν ακομα 5 ετων.
οι γονεις μου σκληρα εργαζομενοι παντα ενδιαφεροντουσαν να μεγαλωσω να σπουδασω να εχω μια καλη δουλεια και να βρω εναν καλο ανθρωπο να παντρευτω διοτι σαν μοναχοπαιδι με δυο γονεις πολυ μεγαλους σε ηλικια φοβοντουσαν μην παθουν τιποτα και μεινω ολομοναχη. ετσι απλα λαικιστικα και μελοδραματικα.
ο φοβος αυτος τους εσπρωξε να με αρραβωνιασουν με εναν απο την χωρα τους στα 14 μου παιδι ακομα γνωρισα το σεξ και οχι τον ερωτα αγνα ομως αγουρα...
υστερα απο λιγους μηνες το μετανιωσαν και μας χωρισαν εγω σαν μαριονετα απλα εβλεπα μονο σαν θεατης την ζωη μου.
υστερα ηρθε το λυκειο εγω ειχα μαθει το σεξ και ετσι ξεκινησα ολοκληρωμενη σχεση μετα μια αλλη και αλλη και αλλη..... ανωριμη και ανευθυνη παρορμητικη.. υστερα ηρθαν οι σπουδες και οι εφημερες σχεσεις ξανα
ενιωθα ενα κενο στην ψυχη μου προσπαθουσα απεγνωσμενα να αγαπησω και να αγαπηθω αλλα ο εγωισμος μου η ανευθυνοτητα μου η αφελεια μου τα γκρεμιζε ολα εκανα παραλληλες σχεσεις ενθουσιαζομουν και εσβηνε με το παραμικρο καθε τι...
υστερα καταλαβα πως ολα αυτα ηταν λαθος δεν υπηρχε ελεγχος επρεπε να ξυπνησω μετα απο περιοδο καταθλιψης που εν τελει μου εκανε και καλο εκανα επιτελους μια σταθερη σχεση ομως δεν ηταν αρκετα λεφτας...και οι δικοι μου ειχαν ενστασεις γιατι με αυτον που ειστε στην ιδια ηλικια ποτε θα σε παντρευτει? ειναι ακομα φοιτητης...
Δυστυχως η μητερα μου αρρωστησε ηταν στο νοσοκομειο το 2009 μου ζητησε να χωρισω τον συντροφο μου γιατι φοβοταν πως δεν θα επιζουσε
επελεξα να ειμαι με καποιον γνωστο τους μεγαλυτερο μου κατα 9 χρονια με περιουσια και μια καλη δουλεια για να ευχαριστησω την μητερα μου
ωσπου λυγισα δεν αντεξα πανω απο 3 μηνες να παιζω θεατρο επαιξα με δυο ανθρωπινες ψυχες και με την δικη μου εφυγα απο εναν ανθρωπο που δεν θα μπορουσα να κανω ευτυχισμενο και θα ημουν ψευτικη μια ζωη.
γυρισα στον πρωην συντροφο μου εμεινα εγκυος ομως εκεινος δεν αντεχε την ιδεα των γονιων μου και ενος παιδιου ετσι απλα και την πληρωσε αλλος ενας ανθρωπος εστω και αν δεν ειχε γεννηθει ακομα.. :(
ξανα καταθλιψη η μητερα μου μετανιωσε για ολα τα λαθοι της σταματησε το καθε τι... υστερα ηρθε στην ζωη μου ο Α... 2 χρονια σχεσης μεχρι πριν λιγες μερες συγκατοικηση αγαπη ερωτας εμπιστοσυνη... με ενα ομως εμποδιο μια αρρωστη αδερφη στα 22 της με ανιατη σοβαρη ασθενεια να την προσεχει εκεινος σαν γονιος διοτι οι γονεις ηταν στην επαρχια με αλλο ενα παιδι εκει και το κοριτσι επρεπε να ειναι Αθηνα κοντα σε νοσοκομειο συγκεκριμενο και ο Α δουλευε Αθηνα....
το κοριτσι ομως αυτο κλειστο σε χαρακτηρα χωρις κοινωνικες επαφες φιλους κλπ.. στο σπιτι εβγαζε ισως και αθελα της κακιες ζηλιες για μενα και τον αδερφο της λογια...ξεκινησαν καυγαδες αρχισαμε να απομακρυνομαστε μιζεριασαμε δεν μπορουσαμε να νιωσουμε χαρα ετσι εφυγα την Παρασκευη του ζητησα να μεινουμε χωρια δεν αντεχα να βλεπω την σχεση μας να πιανει πατο και δεν μπορουσαμε οσες ευκαιριες ειχαμε και προσπαθειες καναμε.
ημουν τοσο κουρασμενη ψυχολογικα ξεσπασα εφυγα και την αλλη αμεσως μερα πηγα με εναν πρωην μου εκανα σεξ σαν ζωο ετσι απλα γιατι πιστευα πως ηταν ο μονος τροπος να τελειωσω το δεσιμο που ειχα με τον Α.
Ξερω πως θα με κρινετε οσοι διαβασετε το μηνυμα αυτο ομως χρειαζομαι βοηθεια απο ειδικο ξερω πως δεν γινεται ενας ανθρωπος να εχει τοσο βρωμικη ψυχη να ποναει και να προδιδει τους ανθρωπους που τον αγαπουν. σκεφτηκα να βαλω τερμα στην ζωη μου αλλα ειμαι δειλη. δεν ξερω τι να κανω.
