ΠΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ...ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΕΜΦΡΑΓΜΑ!!!

Καλησπερα σε ολους...εδω και 2 μερες εχω εντονους πονους στο στηθος που αντανακλανε και στην πλατη,φοβαμαι πολυ οτι θα παθω εμφραγμα!Πασχω απο κρισεις πανικου και αγχωδης διαταραχη,εδω και 4 χρονια και την παλευω με διαφορες θεραπειες...ποτε ειμαι καλα ποτε με ξαναπιανουν καποιες μικρες κρισεις!Πριν περιπου 20 μερες ειχα τα ιδια συμπτωματα,πηγα στα επειγοντα νοσοκομειου,οπου μου εκαναν καρδιογραφημα,τριπλεξ καρδιας και εξετασεις αιματος...ολα βγηκαν μια χαρα,οι γιατροι μου ειπαν να μην ανησυχω η καρδια μου ειναι μια χαρα!Παρολα αυτα οι πονοι ειναι τοσο εντονοι που με φοβιζουν και δεν μπορω να ησυχασω με τπτ,εχω πανικοβληθει!Υπαρχει περιπτωση να ειναι ψυχοσωματικο και οχι κατι το παθολογικο??

minaspap,γεια σου!Σε καταλαβαινω!!Τι βασανιστικο ειναι να εχεις παει σε γιατρους,να σου χουν πει οτι δεν εχεις κατι,αλλα να νιωθεις οτι τα συμπτωματα εξακολουθουν και υπαρχουν,και να ειναι πραγματικα,οχι της φαντασιας σου!!Τι να πω......κι εγω μια απ τα ιδια!Καποιες φορες με πιανουν κατι πονοι,κατι σφηξιματα,κατι τσιμπιματα στην καρδια & με κυριευει ο κολοφοβος και εννοειται οτι το μυαλο "τρωει" κολλημα οτι κατι κακο θα παθω.....αστα να πανε!Εμενα η απορια μου ειναι,αν καποιοι ανθρωποι εχουν ευαισθησια σε καποιο μερος του σωματος,το ιδιο ισχυει & για την καρδια?Δηλαδη,αυτα τα συμπτωματα που εχουμε στην καρδια ειναι το ευαισθητο σημειο μας ας πουμε?

Επειδή το πέρασα και εγώ αυτό..και είναι σαν να ακούω τον εαυτό μου πρίν λίγους μήνες.. βρήκα ένα τρόπο να το ξεπεράσω και λειτουργεί άψογα!! Αφού λοιπό έχω κάνει όλε τις εξετάσεις και είμαι απόλυτα υγιής ... όπως μου είπαν και οι ιατροί... "αν κοπέλα μου ήταν να πάθεις έμφραγμα θα το είχες πάθει!! δεν θα ήμασταν εδώ να το συζητάμε." και είχαν δίκιο. Πραγματικά τα συμπτώματα εκείμη την ώρα είναι τόσο έντονα που σκέφτεσαι "έτσι πρέπει να νιώσαν όσοι πέθαναν απο καρδιά...πόπο πόσο θα τρόμαξαν.." κτλ κτλ. Όμως παιδιά μην κοροιδεύουμε τον εαυτό μας.. αν παθολογικά μας έχουν διαβεβαιώσει οτι δεν έχουμε τίποτα απλά δεν έχουμε και τίποτα να φοβόμαστε.Αλλά ξέρετε και κάτι άλλο? επειδή εγώ βαρέθηκα πλέον με τον παραμικρό πόνο στην πλάτη και κάψιμο στο στήθος να φοβάμαι οτι θα πεθάνω.. πλέον απλά έπαψα να φοβάμαι τον θάνατο. Όταν με πιάνει κάτι τέτοιο κάθομαι στο κρεβάτι μου ή βρίσκω μια ήρεμη γωνιά και λέω "άντε έλα χάρε να με πάρεις να τελειώνουμε να ηρεμήσω κιόλας απο τα βάσανά μου".. και κατα "σύμπτωση εκείνη την ώρα αμέσως ηρεμώ και εξαφανίζονται όλα.
Μέχρι που πλέον κοιτάω να το απολαμβάνω.. δηλαδή ξαπλώνω πέρνω μια βαθειά ανάσα και λέω αν είναι να πεθάνω ας πεθάνω ήρεμα και ας το ευχαριστηθώ ρε αδερφέ. αμαν πια δηλαδή. Και τσάφ.. όλα εξαφανίζονται πλέον.Πέρνω και τον σκύλο μου αγκαλιά και αυτό με βοηθάει πολύ περισσότερο. Ο άτιμος έχει γίνει πλέον το φάρμακό μου.
Εναλλακτικά πέρνω τηλ κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο που ξέρει τι περνάω και του λέω "πιάσε μου κουβέντα δεν αισθάνομαι καλά.."και μου λέει άλλα νταλον για να ξεχνιέμαι και με βοηθούν να το ξεπεράσω αφού ακούγοντάς τους νιώθω ανακούφηση και απο την άλλη.. αν όντως πάθω κάτι εκείνη την ώρα ξέρω οτι κάποιος θα ειδοποιήσει για βοήθεια.
Οπότε βοηθάει πολύ εκείνη την ώρα να μην είμαστε μόνοι!! ε αν έχεις και κανα ηρεμηστικό στο συρτάρι σου πάρε το και όλα θα είναι καλύτερα σε λίγα λεπτά (αν είναι τόσο έντονο όσο το πέρασα εγώ που δεν μπορούσα πχ ούτε να αναπνεύσω).
Έχει τύχει να βρίσκομαι σε επαγγελματικό ραντεβού σε δείπνο σε εστιατόριο και να το πάθω και εκεί να δείτε τι πέρασα. Έβαζα την κολλητή μου να με πέρνει κάθε 5 λεπτά και να βρίσκω έτσι πρόφαση να βγαίνω να πέρνω αέρα και να κουβεντιάζω μαζί της και να με ενθαρρύνει, και δικαιολογήθηκα στα αφεντικά μου οτι υπάρχει ένα οικογενειακό πρόβλημα οπότε έτσι δεν έδινα αφορμή να εκτεθώ..και βρήκα και αφορμή να φύγω νορίτερα για να πάω να συναντήσω και καλά την αδερφή μου που με είχε ανάγκη!!
σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Μην πτοείστε όμως.. αν ήταν να πεθάνουμε απο κρίση πανικού τότε κανείς μας δεν θα ήταν εδώ τώρα να τα συζητάμε. Κανείς δεν έχει πεθάνει απο αυτό..οπότε όλα είναι μες στο μυαλό μας και απλά πρέπει να συνεργαστούμε με το σώμα μας εκείνη την ώρα που πάει να μας ξεγελάσει.

που να δεις εγω ποσες φορες το εχω παθει εχω παει μεσα σ 3 μηνες 4 φορες στα επειγοντα επειδη νομιζα οτι θα παθω εμφραγμα απο πονους. πηρα απο μονη μου βαλεριανα ξεκινησα θεατρο, χορο και αυτο το μηνα δεν το εχω παθει εκτονωνομαι καπου ειχα πολυ αγχος και καμια φορα και χωρις ιδιαιτερο λογο μουδιαζα και ποναγε η πλατη μου και ο θωρακας ασε... παντως μην ανησυχεις εγω το ξεπερναω σιγα σιγα

συνηθως αυτα ειναι ψυχοσωματικες εκδηλωσεις αγχους, υπαρχει κατι που να σε αγχωνει κ να σε στρεσσαρει αυτην την περιοδο?? η αγχωδης διαταραχη δεν ειναι ευκολο πραγμα, στο λεω εκ πειρας κ με τις κρισεις πανικου που σε πιανουν στα καλα καθουμενα, συνηθως οταν αγχωνεσαι πχ οτι θα παθεις κριση δεν παθαινεις γιατι το εχεις στο μυαλο σου, παρ ολα αυτα δεν χρειαζεται να δινεις στους πανικους μεγαλη εκταση κ αξια, εφοσον κανεις κ εξετασεις αιματος, καρδιας κτλ τοτε θα πρεπε να κοιταξεις κ το αλλο καθως κ τι σου προκαλει ολο αυτο το αγχος

Εχετε ολοι δικιο,ετσι ειναι,αν ηταν να παθουμε κατι θα το χαμε παθει!Εγω δεν το βαζω κατω,το πολεμαω πολυ το θεμα,αλλα βρε παιδια,τα συμπτωματα στην καρδια ενταξει να με πιαναν σε στιγμες αγχους & εντασης αλλα με πιανουν & στα καλα του καθουμενου,ενω ειμαι μια χαρα...δηλαδη εσεις πιστευετε οτι για να πεθανει καποιος ξαφνικα απο καρδια πρεπει να εχει τρομερους πονους & οχι μονο ψιλοπονακια,σφιξιματα & τσιμπηματα??

Παιδια οι πιο βαρβατες κρισεις πανικου συμβαινουν στο ακυρο ! Εκει που εισαι μια χαρα ηρεμος κ ολα καλα δλδ κ δεν το εχεις στο μυαλο σου, τοτε σε πιανουν ολα μαζι κ δεν σε αφηνουν! Κ ειναι πολυ εκνευριστικο αυτο γιατι δεν εισαι καθολου προετοιμασμενος κ σε πιανουν ολα τα αγχωτικα μαζι κ σε κανουν χαλια..καλα οι ταχυκαρδιες ειναι ο,τι χειροτερο ..

Όντως μια κρίση πανικού μπορεί να εμφανιστεί πολύ απρόσμενα ακόμα και όταν βρίσκεσαι σε μια παρέα και διασκεδάζεις. Δεν σημαίνει απόλυτα οτι θα έρθει σε μια κατάσταση άγχους ή φόβου. Βασικά εμένα οι κρίσεις πάντα με έπιαναν σε φάσεις ηρεμίας και όταν ήμουν έξω με φίλους ή συνεργάτες ή ακόμη και όταν ξυπνούσα, ξυπνούσ αμε πανικό...και το πιο παράξενο? με έχει πιάσει κρίση ενώ έκανα έρωτα!! αυτό τι σας λέει? για γέλια και για κλάμματα. Μέχρι να καταλάβω τι είναι όλο αυτό και να το ξεπεράσω με ψυχιατρική βοήθεια και χάπια.. πέρασα μια πραγματική κόλαση. Μάλιστα στην τελευταία ψυχίατρο που πήγα πρίν ακόμα μπώ στο γραφείο της με πιάσανε τα κλάματα και της είπα πριν καν μιλήσει "σας παρακαλώ βοηθήστε με δεν αντέχω άλλο υποφέρω". Και με το πέρασμα του χρόνου ηρέμησαν τα πράγματα χωρίς ακόμη όμως να είμαι απόλυτα καλά.. ίσα ίσα ακόμα δίνω τον αγώνα μου και τα έχω όλα όσα πέρασα μες στο μυαλό μου και με ακολουθούν στην καθημερινότητά μου. Αλλά είμαι αποφασισμένη να μην επιτρέψω ξανά στον εαυτό μου να βρεθώ σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν μου αξίζει, αξίζω πολλά περισσότερα και είμαι άτομο που δεν ανέχομαι τις αδυναμίες!!
Όσο για το θέμα της καρδιάς.. έχω χάσει ανθρώπους απο ξαφνηκά εμφράγματα και αυτό γιατί ένιωσαν ένα πόνο/ενόχληση πίσω στην πλάτη που νόμιζαν οτι είναι .."νευρόπονος". Αλλά δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι. Αν είναι να ψάχνουμε πως νιώθει ένας καρδιοπαθής, ένας καρκινοπαθής, ένας διαβητικός, ένας που έπαθε εγκεφαλικό κτλ κτλ.. τότε όλη μέρα κάθε μέρα με το παραμικρό που θα νιώθουμε (ακόμη και με ενα απλό πονοκέφαλο) θα νομίζουμε οτι θα πάθουμε τα χειρότερα, και δεν θα ξεπεράσουμε ποτέ το άγχος, φοβίες και κρίσης πανικού και Θα καταλήξουμε αρρωστοφοβικοί. Είναι καλό να κάνουμε γενικές εξετάσεις (ακόμα και καμια αξονική αν έχουμε τα χρήματα) που θα μας διαβεβαιώσουν οτι δεν έχουμε κάτι παθολογικό και μετά είμαστε αδικαιολόγητοι αν συνεχίζουμε να πιστεύουμε οτι θα πάθοουμε τα χειρότερα με το κάθε τι που νιώθουμε.

jock,γραφεις οτι ηξερες ανθρωπους που εχασαν τη ζωη τους ξαφνικα απο απλα πονακια στην πλατη?Εγω εχω ακουσει οτι για να παθεις εμφραγμα υποφερεις απο τον πονο....αχχ...δεν μου αρεσε αυτο που διαβασα....ξερετε τωρα...:(

Panh μου αν εχεις αμφιβολίες απλά επισκέψου ένα καρδιολόγο. Αν δεν σου βρεί τίποτα παθητικό ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ!!! ας ξεκολήσουμε λιγάκι και μην μας πιάνουν παράνιες!!!

jock,εχω επισκεφτει ΠΟΛΛΟΥΣ καρδιολογους!Οσο για το οτι πρεπει να ξεκολλησουμε,εχεις πολυ δικιο,το ιδιο πιστευουμε ολοι εδω μεσα οτι πρεπει να γινει,αλλα αν ηταν τοσο ευκολο οσο να το λεμε η να το γραφουμε δεν θα υπηρχαν αυτα τα forum για να αλληλοβοηθιομαστε!

Σημερα επισκευτηκα τα επειγοντα στο νοσοκομειο για 2η φορα σε διαστημα 3 εβδομαδων!Παλι τα ιδια συμπτωματα,εντονος πονος στο στηθος και στην πλατη,τοσο εντονος που με εκανε να ξυπνισω απο το κρεβατι και να πω: παθαινω εμφραγμα σιγουρα!Αρχιζουμε ξανα τα ιδια,καρδιογραφημα(απο 2 φορες),τριπλεξ καρδιας(απο 2 φορες),αιματολογικες και ακτινογραφιες θωρακα...ολα βγηκαν μια χαρα,ολες οι εξετασεις τελειες,δεν εχει τπτ η καρδια σου μου λενε...το μονο που παρατηρησαν ηταν πως εχω λιγο μεγαλυτερη καρδια απ'οτι πρεπει για την ηλικια μου αλλα αυτο εχει να κανει σχεση με τον αθλητισμο που κανω χρονια και πως δεν παιζει ρολο για τους πονους που εχω...αυτο που μου ειπαν οι γιατροι ειναι πως κοιταξαμε πολυ καλα την καρδια σου και δεν εχεις να φοβασαι τπτ,δεν υπαρχει καποια αλλη εξεταση που να εχουμε παραληψει...αν θες κανε και ενα τεστ κοποσεως μονο μου ειπαν!Παντως ακομα και τωρα που ξερω πως η καρδια μου ειναι γερη,ανησυχω ακομα...ειναι τοσο εντονοι οι πονοι που λεω απο μεσα μου: λες να καναν λαθος οι γιατροι?Να τους ξεφυγε τπτ??

Έτσι ακριβώς..τα λέμε για να τα ακούμε και οι ίδιοι και να αλληλοβοηθιόμαστε αλλά πρέπει να καταλάβουμε οτι όσο δύσκολο και αν είναι πρέπει να πίσουμε τον εαυτό μας οτι δεν έχουμε τίποτα επικύνδινο αφού φυσικά προηγουμένος μας το έχουν διαβεβαιώσει και οι ιατροί. Είναι ανούσιο να νομίζουμε οτι θα πεθάνουμε οταν πχ η καρδιά μας είναι σε άριστη κατάσταση. Οπότε τι κάνουμε? απλά αποδεχόμαστε τον "πόνο" αλλά χωρίς να τρομάζουμε οτι θα πεθάνουμε. Ξέρω οτι είναι δύσκολο να το κάνουμε στην πράξη αυτό γιατί εκείνη την στιγμή πραγματικά χάνουμε τα αυγά και τα πασχάλια (εμένα μου κόβεται και η αναπνοή και νομίζω οτι δεν θα μπορώ να αναπνεύσω..πείρα μέχρι και φιάλες οφυγόνου!!!) Απλά όσοι περνάμε κρίσεις πανικού είμαστε καταδικασμένοι να υποφέρουμε εκείνη την στιγμή.. αλλά πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον θάνατο γιατί αυτό επιδεινόνη την κρίση. Εγώ όπως είπα και σε άλλο ποστ.. όταν με πιάνει κρίση λέω πλέον "να το έρχεται..ξεκινάμε πάλι..αντε να δούμε.. " και προσπαθώ να το διακομοδίσω με τον εαυτό μου.. όσο και αν υποφέρω λέω "δεν θα με πάρεις κουφάλα νεκροθάφτη ακόμα".. και κάτι τέτοια που τελικά σε λίγα λεπτά περνάνε όλα γιατι απλά..δεν το αφήνω να με τρομάξει περισσότερο. Έμαθα οτι είναι κάτι που το νιώθεις, σε ταλαιπορεί αλλά περνάει. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΠΟ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ. κανεις μα κανεις. Οπότε έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε γιατί όσο επιμένουμε να φοβόμαστε το θάνατο δεν θα ξεμπερδέψουμε ποτέ απο αυτό. Εγώ κατάφερα και συμβιβάστηκα με την ιδέα του θανάτου. Πλέον μην σας πώ οτι παρακαλάω να πεθάνω.. και απο τότε που παρακαλάω να πεθάνω δεν έχω ξανανιώσει και κρίση πανικού. Ίσα ίσα προσπαθώ να το προκαλέσω μόνη μου μπας και ξεραθώ μια και καλή και ησυχάσω επιτέλους απο τα τόσα βάσανα στη ζωή μου.