Συνηθως οταν ειμαι σε μια παρεα μενω βουβος γιατι δεν εχω κατι να πω.
Αλλα και στις υπολοιπες δραστηριοτητες της ζωης μου σπανια μιλαω και αυτο με οδηγει στην μοναξια...τοσο γιατι κανενας δεν θελει παρεα καποιον που δεν μιλαει οσο και γιατι εγω αποφευγω τους ανθρωπους γιατι δεν εχω κατι να πω.
Θα μου πειτε οτι αυτο οφειλεται σε χαμηλη αυτοπεποιθηση..αυτοεκτιμησ η ή οτι απλως ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου αλλα οχι ειναι ενα αρνητικο συμπτωμα της ασθενειας και παρολο που ποτε δεν ημουν και ο πιο ομιλητικος τυπος δεν ειχα τετοια προβληματα παλιοτερα.
Τι ζηταω?
Συμβουλες πως θα μπορουσα να ξεπερασω ως ενα βαθμο αυτο το προβλημα...ποιου ειδους ψυχοθεραπεια θα μπορουσα να κανω και να ακουσω και αλλους ομοιοπαθουντες πως τα βγαζουν περα.
Οποιαδηποτε γνωμη ευπροσδεκτη.
Ευχαριστω.