Απο την αγοραφοβία στην αρρωστοφοβία...
Καλησπέρα σας,
σαν νέο μέλος κι εγω σας παραθέτω τη δική μου ιστορία έτσι όπως την έζησα μέχρι τώρα.
Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα περίπου χρόνο όταν άρχισα να νιώθω μια μικρή αρχικά αδυναμία και ζάλη. ΄Εκανα τις απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις και όλα έδειξαν φυσιολογικά. Εγω όμως συνέχιζα να μην νιωθω καλά και να μειώνω στο ελάχιστο τις εξόδους μου. ΄Ενιωθα ασφαλής μόνο όταν ήμουν στο σπίτι και κοντά στους δικούς μου. Ακόμα και μέχρι το περίπτερο απέφευγα να παω γιατί ένιωθα τρομερή αστάθεια. Να μην σας πω καλύτερα τι συνέβαινε όταν ήμουν σε ουρά καποιου καταστήματος ή στην κίνηση. Και κάπως έτσι συνεχίστηκαν οι επόμενοι μήνες...όταν αναγκαστηκά έπρεπε να παω σε κάποια εκδήλωση, ίδρωνα απίστευτα, ένιωθα αδυναμία στα πόδια και γενικά ήθελα να παω στο σπίτι μου το συντομότερο. Έλεγα πως δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει σε μένα...αλλά μετά προχώρησα στο γιατί όχι σε μένα. Κι ετσι άρχισα να το αποδέχομαι και να προσπαθώ να το ξεπεράσω. Σταδιακή έκθεση στα μέρη που μου προκαλούσαν φόβο όποτε ένιωθα έτοιμη και χωρις να πιέζω τον εαυτό μου. Και δόξα το Θεό το νίκησα σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Αυτό που δεν μπορω να καταλάβω τώρα είναι γιατί κάθε φορά που νιώσω ένα μικρό πόνο να νομίζω οτι θα πεθάνω ή οτι έχω κάποια ασθένεια.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με "ακούσατε" κι ελπίζω να μην σας κούρασα.:)