ΤΕΛΕΙΟΘΗΡΙΑ!ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ "ΙΔΑΝΙΚΟ"

τι κριμα που πολλοι απο εμας χανουμε την πραγματικη ουσια και στεκομαστε σε επιφανειακα πραγματα!ποσο δυστυχισμενος μπορει να ειναι ενας ανθρωπος που ειναι καταδικασμενος...να αναζητα παντα αυτο το "κατι" το παραπανω απο οτι παντα εχει ...το "ιδανικο".Και το κακο ειναι οτι και η κοινωνια μας πλεον...προωθει τετοια προτυπα...δημιουργωντας ολο και περισσοτερο...ατομα κενα...δυστυχισμενα...και το χειροτερο ειναι οτι ....πολλοι απο αυτους το καταλαβαινουν αλλα δν μπορουν να το αντιμετωπισουν ,να βγουν απο αυτη την παγιδα,και να ζησουν αληθινα!το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν υπαρχει αυτο το ιδανικο..το τελειο ...το "κατι "διαφορετικο και το μονο που καταφερνουμε ειναι να χαραμιζουμε τη ζωη μας..ΠΩΣ τελικα μπορουμε να αναθεωρησουμε τις αξιες μας...και να μαθουμε να κοιταμε τα ουσιαστικα πραγματα στη ζωη?

νομιζω πως αυτο το θεμα ειναι το ιδανικο να περιγραψω κι εγω τη κατασταση που ζω με τις γκομενες εδω στην Αθηνα. που ολες κοιταζουν πως να κανουν φιγουρα, παριστανωντας οτι ζουν τη τελεια γαματη ζωη, κι εχουν και τον τελειο γαματο γκομενο, με την τελεια γαματη αμαξαρα, τη τελεια γαματη σπιταρωνα, τη τελεια γαματη δουλεια, και φυσικα περνανε τελεια γαματα παντα! ολα ειναι τελεια γιαυτο ειναι βαρετα. ακομα κι αν δεν εχουν τον τελειo γαματο γκομενο που ονειρευονται ομως, οι ιδιες νομιζουν οτι ειναι τελειες κι αξιζουν πολλα, λες κι ανηκουν σε αλλου ειδους κλαση, ανωτατο επιπεδο, μονιμως σοβαροφανεις και μιγιαγγιχτες, αρπαζονται και στραβωνουν με το παραμικρο! το βλεπουμε κι εδω στο φορουμ αλλωστε, με παρομοιες συμπεριφορες απο μελη που "χαλιουνται" και κανουν παρατηρησεις. δοξα το ΘΕΟ μπορω να ειμαι περηφανος που δεν ειμαι τελειος! και δεν ψαχνω για καμια τελεια. ελπιζω να βρω μια κοντη, χοντρη, βρωμιαρα, αρρωστη, αντικοινωνικη, μα πανω απ'ολα αυθορμητη κι αυθεντικη, γιατι πραγματικα δεν αντεχω την τελειοτητα. μονο ο Παναγιωτης Τοκος την αντεχε, που την αγγιζε κι ολας. σκατα στους τελειους ανθρωπους! το τελειο ειναι υποκειμενικο, δεν υπαρχει, τζαμπα το παλευουν ολοι!

δυστυχως δν νομιζω να το κανουν συνειδητα...ξες μπαινεις στο τρυπακι...απο μικρος..ή η οικογενεια σου σε μαθαινει οτι καποιος εισαι..και εισαι ξεχωριστος απο τους αλλους ανθρωπους....(λογω καλης οικονομικης καταστασης ασ πουμε) ή καμια φορα(οπως εγω ασ πουμε)αν εχεις καποιες αλφα δυνατοτητες...και αρχιζουν να σε αντιμετωπιζουν ως το πανεξυπνο παιδι τον καλυτερο μαθητη τον τελειο στα αγγλικα..κτλ γοητευεσαι ...και υοθετεις ασυνειδητα αυτο τον κατε με...τραγικο τροπο ζωης και φτανεις 20 χρονων και αναρωτιεσαι τι παει στραβα με σενα..αμα εισαι τυχερος...γτ πολλοι δεν το καταλαβαινουν ποτε και ζουν και καλα ευτυχισμενοι μεσα στο δικο τους ψευτικο κοσμο...παρολαυτα ειναι πολυ δυσκολο να βγεις απο ολο αυτο..απο προσωπικη εμπειρια...ακομα το παλευω

Εγω παντως θελω να βελτιωνομαι συνεχεια , οσο μπορω χωρις να το κανω αυτοσκοπο. Δεν ειναι μια προσπαθεια να φτασεις σε ενα ιδανικο εαυτο...το οποιο και αν φτασεις θα θες μετα να φτασεις καποιο αλλο σημειο πιο μπροστα?
Δεν μου αρεσουν τα τελματα.

αλλο να βελτιωνεσαι φυσιολογικα και θεμιτα...και αλλο να γινεται σκοπος τησ ζωης του της καθημερινοτητας σου να εισαι η πιο επιτυχημενη η πιο ομορφη η πιο ποθητη...η πιο η πιο η πιο...ειναι η χειροτερη παγιδα...εγω κανω σχεσεις και ξυπναω ενα πρωι και λεω ποιος ειναι αυτος...ποτε δν ενιωσα κατι για αυτον ειναι αγνωστος γτ δν αγαπαω ουσιαστικα κανεναν..με νοιαζει μονο να ειμαι ομορφη να του αρεσω να τον κερδισω και μετα πνιγομαι θελω συνεχεια κατι αλλο διαφορετικο με αποτελεσμα να τον μισω στο τελος και ν λεω πως τα ειχα με αυτο το εκτρωμα

Εαν θες να στρεψεις τον εαυτο σου προς μια αλλη κατευθυνση , μια αλλη φιλοσοφικη σταση ζωης , απλως ψαχνεις ενα διαφορετικο πιο "ιδανικο" εαυτο και ερχεσαι στα λεγομενα μου.

Εντελως φιλοσοφικα αυτα , τωρα για τα των σχεσεων με τους αλλους ανθρωπους ειναι μεγαλο ζητημα και δεν εχω κατι να γραψω τωρα....:)

..........................................

εχω να προσθεσω οτι παραδοσιακα αυτο ειναι γυναικειο χαρακτηριστικο κ συνδεεται με διαφορα ψυχοπαθολογικα προβληματα οπως χρονιο αγχος,καταθλιψηλ,κλπ.. μηπως τελικα οι αντρες που δεν προσπαθουν τοσο πολυ να ειναι σε ολα τελειοι εχουν πιασει το νοημα της ζωης?

δεν ξερω ρε παιδια προβληματιζομαι

Quote:

---

Originally Posted by kalopisti

εχω να προσθεσω οτι παραδοσιακα αυτο ειναι γυναικειο χαρακτηριστικο κ συνδεεται με διαφορα ψυχοπαθολογικα προβληματα οπως χρονιο αγχος,καταθλιψηλ,κλπ.. μηπως τελικα οι αντρες που δεν προσπαθουν τοσο πολυ να ειναι σε ολα τελειοι εχουν πιασει το νοημα της ζωης?

---

Αυτο με τους ανδρες απο που το συμπερανες ??!
Μακαρι να ηταν ετσι ,(ι αμ ε μαν),,,αλλα μαλον ολοι στο ιδιο καζανι βραζουμε...

Οσο για την τελειοθηρια εχει τις ριζες της στην ιδια τη φυση . Επικρατει και ηγειται το δυνατοτερο ,το εξυπνοτερο, το ομορφοτερο,το πονηροτερο κλπ κλπ .
Ειναι ανταγωνιστικο στη βαση του συστημα, η ιδια η εξελιξη των ειδων .
Βεβαια υποτιθεται πως το ανθρωπινο ειδος προσπαθει να διαφοροποιηθει απο αυτη την γραμμη ,,και μεσα απο τις πολιτισμικες του πρακτικες να 'φρεναρει' καπως αυτο τον ακρατο αναταγωνισμο που κινδυνευει να τον εξισωσει με τους νομους της ζουγκλας ...(μερες που ειναι... !)

Quote:

---

Originally Posted by path

Αυτο με τους ανδρες απο που το συμπερανες ??!
Μακαρι να ηταν ετσι ,(ι αμ ε μαν),,,αλλα μαλον ολοι στο ιδιο καζανι βραζουμε...

---

οι γυναικες γενικα εχουν πιο περιπλοκη σκεψη,ειναι πιο αγχωδεις,τα ψαχνουνε ολα πολυ κ προσπαθουνε περισσοτερο απο τους αντρες..φυσικα υπαρχουν κ αντρες τελειομανεις.. αλλα νομιζω οτι ο χαλαρος τροπος σκεψης κ ζωης ειναι κυριως αντρικο χαρακτηριστικο..

Quote:

---

Originally Posted by path

Οσο για την τελειοθηρια εχει τις ριζες της στην ιδια τη φυση . Επικρατει και ηγειται το δυνατοτερο ,το εξυπνοτερο, το ομορφοτερο,το πονηροτερο κλπ κλπ .
Ειναι ανταγωνιστικο στη βαση του συστημα, η ιδια η εξελιξη των ειδων .
Βεβαια υποτιθεται πως το ανθρωπινο ειδος προσπαθει να διαφοροποιηθει απο αυτη την γραμμη ,,και μεσα απο τις πολιτισμικες του πρακτικες να 'φρεναρει' καπως αυτο τον ακρατο αναταγωνισμο που κινδυνευει να τον εξισωσει με τους νομους της ζουγκλας ...(μερες που ειναι... !)

---

yep man! Το 'σωσες!
Ο Vygotsky ειχε πει πως το αλφα και το ωμεγα της εξελιξης των πολιτισμων ειναι η δημιουργια πλαγιων διαδρομων.
Δηλαδη δε θα πεταμε στον καιαδα εναν που εχει ας πουμε μιαν αναπηρια (νοητικη ή σωματικη) αλλα θα στηριζεται ωστε να φτασει στο υψηλοτερο σημειο των δυνατοτητων που του παρεχει το γενετικο του υλικο (κοινως DNA) σε συναρτηση με το κοινωνικο του περιβαλλον.

Οσον αφορα τωρα την τελειοθηρια και την αναζητηση του "ιδανικου", ειναι θεμα νοοτροπιας-χαρακτηρα που περναει κι εμμεσα βεβαια κι απο την εντονη ανταγωνιστικοτητα που επικρατει στο κοινωνικο οικοδομημα. Η επικρατηση αυτου που διαθετει τα περισσοτερα εφοδια, του "ισχυρου". Το βλεπουμε αλλωστε και στην ευρεση εργασιας οπου σε στηνουν σε γραμμη προτεραιοτητας αναλογα με το χαρτομανι που εχεις συλλεξει (εκτος κι αν διαθετεις την καταλληλη γνωριμια στο καταλληλο μερος, οποτε αλλαζει το πραγμα εδω στο Ελλαδα lol).
Καποιοι βεβαια το φιλοσοφουν λιγο περισσοτερο καταληγοντας πως η ζωη ειναι πολυ μικρη για να καταπιεζομαστε με ολη αυτην την "τελειοτητα" και το κυνηγι της...

Τελος, να πω οτι αυτου του ειδους η αναζητηση του "τελειου", "ιδανικου", "υπερλαμπρου" και μπλα μπλα, δεν εχει να κανει με τη γενετικη προδιαθεση καποιου απο τα δυο φυλα. Απλως ισως στις γυναικες να παρατηρειται περισσοτερο κοινωνιολογικα καθως δεχονται πιο πολυ αυτην την πιεση της "τελειοτητας" λογω των συνεχων δοκιμασιων που υποβαλλονται για να "αποδειξουν" οτι ειναι ισοτιμες με τους ανδρες σε μια δυσπιστη κοινωνια (ευτυχως οχι τοσο σημερα). Μερικα παραδειγματα πανω σε αυτο: Μια γυναικα θα πρεπει να αποδεικνυει συνεχως στον εργοδοτη της οτι αξιζει προαγωγη, να οδηγαει χωρις καμια παραβιαση , να βγαινει παντοτε ντυμενη υπερπαραγωγη για να μην κακοχαρακτηριστει γιατι αλλιως θα πεφτει "λιγη" στον περιζητητο γαμπρο που θα την παρει.... Μαλιστα τωρα θυμηθηκα μια φραση στο πλαισιο της διακωμωδησης ολων αυτων (καποιος στοχαστης την ειχε πει αλλα δε θυμαμαι τωρα ονομα): "Οταν ενας ανδρας διαπραξει καποιο σφαλμα, θα πουν οτι ο Νικος/ο Γιωργος/ο Ανδρεας... ειναι αχρηστος ενω οταν μια γυναικα κανει κατι αντιστοιχο, θα πουν οτι ολες οι γυναικες ειναι αχρηστες!" lol

Οταν καταφερεις να βρεις την απαντηση,θα εισαι πραγματικα ενας αλλος ανθρωπος....
Θα βρεις χαρα,θα σε ενδιαφερουν αυτα που πραγματικα αξιζουν και το κυριοτερο θα εχεις τιθασευσει τον εγωισμο σου.
Εστιασε στην καλωσυνη αντι στην εξωτερικη ομορφια.
Προσπαθησε να βρεις μεσα σου την ομορφια και οχι εξω σου.
Προσπαθησε να δημιουργησεις σχεσεις εμπιστοσυνης και οχι επιδιξιωμανιας.
Το κακο ειναι πως μια ζωη μας τροφοδοτουνε με λανθασμενη πορεια,αλλα μας αρεσει γιατι μας τονωνει το εγω.
Ο δρομος της χαρας ειναι η συλλογικοτητα,η σχεσεις,το αγαθο,η εμπιστοσυνη σε ατομα που την αξιζουν,το μοιρασμα,η ομορφη επικοινωνια.
Χαιρομαι που απο τα 19 σου εχεις βρει την σωστη κατευθυνση,μενει τωρα να την ακολουθησεις :)

Εγω ειμαι 28 και ακομα παιδευομαι με ολο αυτο...

Εχω φτασει στο σημειο να μην ειμαι ευχαριστημενος με τιποτα και συνεχως να αναζητω κατι επιπλεον...μετα απο δυο μεγαλες σχεσεις που προφανως δεν μου ηταν αρκετες, με φιλους που δεν με καλυπτουν οπως θελω να περναω εγω, με μια μανια να δοκιμαζω καινουρια χομπυ και με μια εμφανιση που ωρες ωρες δεν ξερω σε τι επιπεδα κυμαινεται...και ολα αυτα παρα το γεγονος οτι εχω καταφερει να εχω μια δουλεια που με καλυπτει και εχω καταφερει να αγορασω οτι πραγματα ηθελα απο πριν ξεκινησω να δουλευω (καλο αμαξι, ρουχα μπλα μπλα μπλα...)