απο την εκδρομη στην καραντινα..
Ανεφερα οτι θα παω στη ρωμη.
Πηγα και μπορω να πω οτι παρα τα διαφορα ασχημα που συνεβησαν,περασα υπεροχα..
Μας μουτζωσαν,δεν εξηγειται αλλιως.
Ειμαστε στο αεροδρομιο και ενα απο τα παιδια λιποθυμαει,οποτε δεν πεταξε μαζι μας κι ηρθε την επομενη μερα.
Μεσα στις 6 μερες της εκδρομης σχεδον ολοι ανεβασαμε πυρετο..αλλοι λιγο αλλοι πολυ! Πανω απο 37.8 ανεβασαν περιπου 9-10 παιδια εκ των οποιων τα 2 εφτασαν μεχρι 40-41 και τους ετρεχαν στα νοσοκομεια.στο λεωφορειο για την επιστροφη μια καθηγητρια ετρεχε απο παιδι σε παιδι με το θερμομετρο.
Και το χειροτερο για μενα...καναμε μια σταση και οι κολλητες μου εχουν κατεβει για τουαλετα και εγω εχω κατεβει αλλα ειμαι στο παρκινγκ.μετα απο λιγο ακουω ενα αγορι ασχετο να λεει πως λιποθυμησε μια κοπελα..κατευθυνομαι προς το κτιριο οταν ακουω οτι ειναι μια απο τις κολλητες μου.ας πουμε οτι εγω γενικοτερα τρεχω σαν χελωνα και σημερα νιωθω σαν να διακτινιστηκα.οταν την ειδα στο πατωμα,(ειχε ψιλοσυνελθει,ηταν με ανοιχτα τα ματια) φοβηθηκα και αγχωθηκα τοσο,ισως πρωτη φορα στη ζωη μου,που με επιασε δυσπνοια και δακρυζα.μια κοπελα μου ειπε να μην την πλησιασω ετσι για να μη με δει και τρομαξει περισσοτερο.ειχε δικιο φυσικα.πηγα παραπερα,προσπαθησα να συνελθω και μετα ηθελα ολα μα ολα να τα κανω εγω για να ειμαι σιγουρη πως γινονται σωστα και πως ειναι καλα.μπηκα μαζι της στην τουαλετα,την στηριζα πανω μου για να περπαταει κλπ. Οταν καθησα στο λεωφορειο,ξεσπασα σε κλαματα και η αλλη κολλητη μου με πηρε αγκαλια.μετα μου ειπε να μην φοβαμαι τοσο ωστε να μπορω να βοηθησω σε τετοιες περιπτωσεις,οσο κι αν αγαπαω το προσωπο αυτο.μου ειπε οτι ξερει για τετοιες καταστασεις. Δεν εχω νιωσει πιο δεμενη με τις φιλες μου. Δεν μπορουσα ποτε να φανταστω οτι θα νιωσω τετοιο αγχος,φοβο και πονο για καποιον.
Οκ,το θεμα ηταν ακυρο και βαρετο,αλλα τελοσπαντων...
Μα ποση γκαντεμια αυτη η εκδρομη!;