ρε παιδά να κάνω μια ερώτηση????? εχει κανεις πονο στο κεφάλι {οχι πόνο ακριβώς} ,κατι σαν σουβλίες για δευτερόλεπτα!!!???? σαν να γυρναει το κεφάλι!!! νομίζω οτι εχω κατι κακό. τρέλα με εχει πίασει!!!
:(:(:(:(
Printable View
ρε παιδά να κάνω μια ερώτηση????? εχει κανεις πονο στο κεφάλι {οχι πόνο ακριβώς} ,κατι σαν σουβλίες για δευτερόλεπτα!!!???? σαν να γυρναει το κεφάλι!!! νομίζω οτι εχω κατι κακό. τρέλα με εχει πίασει!!!
:(:(:(:(
Και εγω τα παθαινω κατι τετοια.Σε εμενα οφειλονται καθαρα σε αγχος,αλλα για να εισαι σιγουρη καλυτερα περνα μια βολτα απο εναν νευρολογο.
Είχα χρόνια τέτοια πράγματα και κάθε φορά που έτρεχα στους γιατρούς η στα επείγοντα μου έλεγαν το ίδιο. "Άγχος". Και αυτό ήταν, σωματοποιήσεις από το άγχος. Καταρχάς τις πιο πολλές φορές ο όγκος στον εγκέφαλο κάνει εστιακά νευρολογικά σημεία. Δηλαδή προβλήματα στην βάδιση, στην ομιλία, στον λόγο, στην άρθρωση, στο βλέμμα, στην όραση, στην ακοή κλπ. Το 1/3 των περιπτώσεων κάνει επιληπτικές κρίσεις. Είναι πολύ σπάνιο ο όγκος στον εγκέφαλο να είναι α-συμπτωματικός η απλά να εκφράζεται μόνο με "ζαλάδα" και πονοκέφαλο. Δεν είναι ότι "αχ ζαλίστηκα" και μάλλον έχω όγκο λολ (όσο βαριά και αν είναι η ζαλάδα, ο ίλιγγος και ο πονοκέφαλος). Πρέπει να έχεις και άλλα εστιακά νευρολογικά συμπτώματα για να σε παραπέμψουν και για μαγνητική ακόμα. Εντάξει επειδή φοβάσαι πήγαινε στον νευρολόγο, αυτός θα σου κάνει την εξέταση και δεν θα βρει τίποτα και επειδή θα σε δει τρομοκρατημένη θα σου πει "άντε κάνε και μια αξονική να σου φύγει η ιδέα".
Αλλά θα είσαι στο 40% των περιπτώσεων που βλέπουν οι ιδιώτες νευρολόγοι. Δηλαδή σωματοποιημένοι ασθενείς με "ζαλάδες", "πονοκεφάλους", "ιλίγγους", "μουδιάσματα", "αίσθηση αμνησίας" που νομίζουν ότι είτε έχουν όγκο, είτε σκλήρυνση κατα πλάκας, είτε κάποια σπάνια νευρολογική ασθένεια που βρήκαν στο ιντερνετ και που ο ίδιος ο νευρολόγος πρέπει να ανατρέξει σε κάποιο αρχαίο τόμο για να την διαβάσει λολ.
Προσπάθησε να σταματήσεις να το ψάχνεις. Υπάρχουν πραγματικά άπειρες ασθένειες που μπορούν να σου τύχουν (για να μην μιλήσουμε για ατυχήματα), αν αρχίσουμε και φοβόμαστε για κάθε τι πιθανό που μπορεί να μας τύχει ζήτω που καήκαμε. Όσο πιο πολύ ανησυχείς, τόσο και πιο πολύ θα έχεις τέτοια συμπτώματα και θα εγκλωβίζεσαι σε φαύλους κύκλους με καινούργια συμπτώματα, εξετάσεις από νέους γιατρούς που θα σε καθησυχάζουν για λίγο, μέχρι να βρεθεί ένα νέο σύμπτωμα και ούτω καθ εξής. Η υποχονδρία γίνεται εμμονή, καινούργια σωματικά συμπτώματα εμφανίζονται (από πονοκεφάλους μέχρι περίεργα μουδιάσματα στα πόδια και στα χέρια και ότι άλλο θες), το να επισκεφθείς τον γιατρό η τα επείγοντα το «τελετουργικό» που καθησυχάζει και άντε πάλι από την αρχή. το έχω περάσει το λούκι και μπορεί να γίνει ένας χρόνιος εφιάλτης. Απλά μάθε να ζεις με όποια «σωματικά» σου προκύψουν όσο άσχημα και αν είναι και μην τους δίνεις σημασία ούτε και να τα φοβάσαι. Και να δεις πως τότε θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας όλα. Επισκέψου έναν ειδικό ψυχικής υγείας που να γνωρίζει για ψυχοθεραπεία σωματοποιήσεων αλλιώς υπάρχει και η λύση των άτυπων αντικαταθλιπτικών. Πήγαινε στον νευρολόγο και μετά η πάλεψε το μόνη σου η επισκέψου έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Μ' όλ' αυτά που ζούμε σήμερα είν' επόμενο και πόνους νάχουμε και να ξεφεύγουμε εντελώς όμως! Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι και η μόνη. Σαφώς, αν επιμένει ένα σύμπτωμα, χρειάζεται κάτι να κάνουμε γι' αυτό. Το πιο απλό σε πρώτη φάση, είναι να ρωτήσουμε ακόμα και τον φαρμακοποιό μας. Αυτός σίγουρα θα μας κατευθύνει. Από κει και πέρα λίγη ψυχραιμία μας κάνει να δούμε τα πράγματα πιο ρεαλιστικά.
Σήμερα βλέπω ότι υπάρχουν πολλά θέματα που μπορώ να γράψω και να πω και εγώ τις εμπειρίες μου. Εδώ και ένα χρόνο μέχρι το καλοκαίρι είχα κι εγώ την υπόνοια ότι κάτι κακό έχω στο κεφάλι. Πονοκέφαλο δεν είχα αλλά είχα έντονο βαρος στον αυχένα και στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Πήγα σε δύο νευρολόγους σε ψυχίατρο σε ψυχολόγο όλοι μου είπαν ότι ήταν άγχος. Πέρναγα βέβαια γερά προβλήματα και περνάω ακόμα και θα περνάω αφού το παιδί μου έχει εγκεφαλική παράλυση και κατά 90% δε θα περπατήσει. Τελος πάντων έκανα αξονική και όλα ήταν φυσιολογικά και καρκινικούς δείκτες και αυτοί φυσιολογικοί. Η ιδέα μου έφυγε αλλά παραμένει η ιδέα μήπως τρελαθώ. Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως έχει πειραχτεί κανά νεύρο στον εγκέφαλο που επηρεάζει τα συναισθηματα ή τις αντιδράσεις και νιώθω πολλές φορές σα χαμένη και χωρίς κανένα σκοπό. Αλλά πάλι το διώχνω από το μυαλό μου και λέω ότι είναι απλά άγχος με όλα αυτά που βιώνω και ακούω και βλέπω καθημερινά.
παιδία σας ευχαριστω πολύ όλους που μου απαντήσατε!! η αλήθεια είναι πως και σε νευρολόγο πήγα και μου ειπε οτι ειναι όλα μια χαρα....και πως ολα αυτά ειναι σωματοποίηση του αγχους.!!
αλλα πως βγάζεις αυτές τις δέες απο το μυαλό σου?????
θα ήθελα πάρα πολύ να μην περνάει καμία αρνητική σκέψη απο το μυαλό μου αλλααααααα!!!!
αλλααααααά!!!! κοριτσάκι μου και θα περνάνε αρνητικές σκέψεις απ' το μυαλό μας και θα τις αντικαθιστούμε με θετικές όποτε μπορούμε, που είναι και πιο λειτουργικές. Εξ' άλλου άνθρωποι είμαστε! Αποστειρωμένοι δεν μπορούμε να ζούμε συνέχεια.
πραγματικα υποκλινομαι στην απαντηση του PETRAN.... αν και μου ειναι δυσκολο να το βγαλω ολο αυτο στο μυαλο μου, διαβαζω αυτα που γραφεις και παιρνω δυναμη και προσπαθω να το πιστεψω οτι δεν ειναι τιποτα ολα αυτα... αλλα δεν τα καταφερνω παντα... δυστυχως...
παρ ολα αυτα παντως ΕΥΓΕ! Τα λες πολυ καλα!
οχι βέβαια ,αλλά εμένα μου περνάμ μόνο αρνητικές σκέψεις απο το μυαλό.!!!!
καποιος ψυχολόγος μου ειπε πως επειδή δεν εχω αυτοπεποίθηση μου συμβαίνουν όλα αυτα!!! και μάλλον δεν εχει και αδικο μαρκέλα μου.
για τα ποιο μικρα και ασύμαντα πράγματα και για τα ποιο μεγάλα .....αγχος,αγχος,αγχος και μετα πονοι παντού!!!
μακαρι να ξυπνούσα ένα πρωι και να μην έλεγα πόνάω καπου. μα καρδια θα είναι ....μα κεφάλι θα είναι, μα στομάχι θα είναι πάντα κάπου πονάω
στην ουσια δεν ειναι αγχος ειναι βαθυτερα τα αιτια συνηθως εχουν να κανουν με ασχημα βιωματα κ ιοκογενειακα προβληματα παγιωμενα .....οι κρισεις πανικου για καποιο λογο ξεκινουν...να μας θυμισουν τα αλυτα μας κ να φροντισουμε εμας γθατι κανεις αλλος δεν θα το κανει....
Πολλές φορές τα αγχωτικά γεγονότα στην ζωή-όπως π.χ. οικογενειακά προβλήματα- πυροδοτούν την κρίση πανικού, το γενικευμένο άγχος κλπ. Αλλά σίγουρα δεν είναι η πρωταρχική αιτία από αυτά τα πράγματα . Αλλιώς το 40% του πληθυσμού θα κατέληγε με διαταραχή κρίσεων πανικού και γενικευμένο άγχος. Μετά, ακόμα και να λύσεις κάποια οικογενειακά προβλήματα δεν πάει να πει ότι την επόμενη μέρα θα φύγουν οι πανικοί και το άγχος. Εντάξει είναι και θέμα γενετικής προδιάθεσης και ψυχολογικής ανάπτυξης κατά την παιδική/εφηβική ηλικία, κάποια άτομα γίνονται πιο ευαίσθητα σε σύγκριση με κάποια άλλα, οπότε ένα γεγονός που θα στοιχίσει "50" σε έναν "πέρα-βρέχει" σε έναν πιο ευαίσθητο θα στοιχίσει "1000" και αυτό μπορεί να ξεπεράσει ένα «κατώφλι» αντοχής και να μεταφραστεί σε κρίση πανικού, σωματοποιήσεις κλπ. Μπορείς βέβαια με ψυχοθεραπεία να αρχίζεις να σκέφτεσαι πιο ψύχραιμα και να μάθεις να διαχειρίζεσαι το άγχος σου. Κάποιες άλλες φορές θα χρειαστούνε παράλληλα και φάρμακα. Είναι ανάλογα της σοβαρότητας/χρονιότητας της κατάστασης.Quote:
Originally Posted by PENAKI1986
geia soy niki
h alithia einai oti prin kamia 15meres eixa aytes tis soyvlies poy les.einai stigmiaies kai meta fevgoyn. epeidi ypofero apo imikranies nomiza oti itan arxi imikranias alla telika den itan... ypofero omos k apo poly anxos teleftaia k fantastika oti isos einai kati psyxosomatiko... dn ksero.. esy to epsakses katholoy?