Ο φόβος Του φόβου Τον φόβο Ω ΦΟΒΕ

Στην ζωη μου εχω ερθει αντιμετωωπη με διαφορων ειδων φοβιες.
Πρωτα φοβος για το σκοταδι,νοσοφοβια,αγοραφοβ ια και παει λεγοντας.
Μεγαλωνοντας καταλαβα οτι οι περισσοτεροι φοβοι δεν εχουν καμμια λογικη βάση.
Τον τελευταιο καιρο εχω μαθει να καλωσοριζω τον καθε νεο φοβο ή την κάθε νεά ιδεοληψια,και να λεω μεσα μου,δεν μπορει θα περάσει και αυτο.
Ελα όμως που τωρα εχω εναν νέο φοβο που οσο και αν προσπαθω να τον αντικρουσω λογικα δεν μπορω.
Δεν μπορω γιατι ισως να μην ειναι μια νεα φοβια,παροδικη,αλλα ενα ισως λογικο ερώτημα.

Τι θα γινει αν ξαναερθει η καταθλιψη?
Tι θα γινει αν αρχισω να παθαινω παλι καθημερινες κρισεις?
Θα καταφέρω ποτε να σπουδασω εντέλει?
Ή θα ειμαι καταδικασμένη να αποτυγχανω παντα λογω των νευρωσεων μου?
Θα μπορέσω να κάνω παιδια?
Και αν ναι θα μπορέσω να είμαι μια καλή μητέρα?
Tι θα γινει αν κανω παιδι και ολα γυρισουν ξάνα?


Εχει κανεις μια απαντηση?

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Στην ζωη μου εχω ερθει αντιμετωωπη με διαφορων ειδων φοβιες.
Πρωτα φοβος για το σκοταδι,νοσοφοβια,αγοραφοβ ια και παει λεγοντας.
Μεγαλωνοντας καταλαβα οτι οι περισσοτεροι φοβοι δεν εχουν καμμια λογικη βάση.
Τον τελευταιο καιρο εχω μαθει να καλωσοριζω τον καθε νεο φοβο ή την κάθε νεά ιδεοληψια,και να λεω μεσα μου,δεν μπορει θα περάσει και αυτο.
Ελα όμως που τωρα εχω εναν νέο φοβο που οσο και αν προσπαθω να τον αντικρουσω λογικα δεν μπορω.
Δεν μπορω γιατι ισως να μην ειναι μια νεα φοβια,παροδικη,αλλα ενα ισως λογικο ερώτημα.

Τι θα γινει αν ξαναερθει η καταθλιψη?
Tι θα γινει αν αρχισω να παθαινω παλι καθημερινες κρισεις?
Θα καταφέρω ποτε να σπουδασω εντέλει?
Ή θα ειμαι καταδικασμένη να αποτυγχανω παντα λογω των νευρωσεων μου?
Θα μπορέσω να κάνω παιδια?
Και αν ναι θα μπορέσω να είμαι μια καλή μητέρα?
Tι θα γινει αν κανω παιδι και ολα γυρισουν ξάνα?


Εχει κανεις μια απαντηση?

---

Ναι, προσπάθησε να κόβεις στην αρχή της κάθε πρόταση του μυαλού σου που αρχίζει από "αν..."


Δύσκολο στην πράξη το ξέρω αλλά γίνεται :p

Ευχαριστω για την απαντηση σου
Το προβλημα εγκειται στο οτι ξερω οτι αυτα τα ερωτηματα εχουν μια βαση.
Ενω εχω καταφέρει αρκετα μεσα στον τελευταιο χρονο,αυτες τις σκεψεις δεν μπορω να τις ελεγξω ευκολα.
Και ο φιλος μου το ιδιο μου λεει, δεν υπαρχει αν, υπαρχει το τωρα και αυτο πρεπει να σκεφτομαι,αλλα κολλαω μερικες φορες.

Κι είναι πολύ ανθρώπινο να νιώθουμε και λίγο ευάλωτοι. Σημασία έχει να μην δίνουμε διάρκεια στις σκέψεις αυτές, που μας αναστατώνουν και κάνουν την ζωή μας δύσκολη. Ένα μικρό μυστικό για τις ελέγχεις όσο μπορείς, είναι κάθε φορά που έρχεται μια τέτοια σκέψη στο νου ταυτόχρονα να σκεφτείς τα υπέρ και τα κατά της π.χ. Θα ξαναπάθω κατάθλιψη; Δεν βρίσκω νάχει κανένα υπέρ το να κάνω μια υποτροπή! Απ' την άλλη, τα κατά της είναι, ότι με γεμίζει αγωνία, με ακινητοποιεί κ.λπ. Στην αρχή φαίνεται λίγο δύσκολο, αλλά αν το δεις σαν νοητικό παιχνίδι τότε θα διαπιστώσεις, ότι έτσι κάπως ελέγχονται. Καλή επιτυχία!

Ευχαριστω Μαρκελα για την συμβουλη σου.
Η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν ειχα σκεφτει να κανω λιστα με υπερ και κατα των σκεψεων μου.
Θα το δοκιμασω.

Στο πρώτο σου το ποστ βλέπω αρκετη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο για πολλά. Οι φοβίες ενδυναμώνονται μέσα μας, παγιώνονται και στο τέλος μας αφήνουν στάσιμους στη ζωή όσο δεν δοκιμάζουμε αυτα που υποτίθεται μας φοβίζουν. Η φοβία ενδυναμώνεται με τη δικαιολογία της αναβολής. Η φοβία κρατά το άτομο σε στασιμότητα, και η στασιμότητα δημιουργεί στο άτομο την πεποίθηση ότι είναι ανίκανο, δεν θα τα καταφέρει, θα αποτυχει κλπ. Το ζήτημα δεν είναι να καλοσωρίζεις τους φόβους αλλά να τους βλέπεις στα μάτια, δλδ να τους αντιμετωπίζεις. Εκεί που ο εαυτος σου βρίσκει δικαιολογίες για να μην κανεις κατι, εσύ να βρίσκεις το κουράγιο να το κάνεις. Είναι με το να εκτεθείς στο φόβο και να τον αντιμετωπίσεις που τον νικάς. Και τοτε είναι που τονώνεται η αυτοεκτίμηση σου. Ο φόβος νικάται όταν δοκιμάζεις εκεί που όλος σου ο κακος εαυτος βγαινει στο προσκηνιο και σου λέει όχι. Όλοι οι άλλοι τα καταφερνουν μια χαρα σε όλα αυτα για τα οποια εσυ για το άτομο σου αμφιβάλλεις, εσύ γιατι να μην τα καταφέρεις? οι άλλοι είναι καλύτεροι σου? ή τους θεωρείς καλύτερους επειδή επέβαλες στον εαυτο σου τετοια πεποίθηση?
μάθε να διακρίνεις τη σκέψη σου, το λογικο από την διαστρέβλωση, σαν εσωτερική παρατηρηση, κατα το χρονο που η σκεψη ειναι σε εξέλιξη, να αναγνωρίζεις τη διαστρεβλωμενη σκέψη ως τετοια και να την περιορίζεις ή να τη διώχνεις αναγμωρίζοντας το παράλογο της και τις άσχημες συνεπειες της αποδοχης της. για τις φοβιες θέληση και κουραγιο για μικρα βηματα για αρχή στις καταστασεις που σε φοβιζουν μέχρι να εξοικειωθείς με το φόβο και να διαπιστωσεις το παραλογο του.

Βρηκα και εγω το θεμα σου και επειδη εχουμε παρομοιες ανησυχιες θα σου πω κατι που μου ειπε η μητερα μου σημερα σε μια συζητηση για τα δικα μου προβληματα και μου εδωσε δυναμη. Της ελεγα λοιπον για το οτι ανησυχω αν θα τα καταφερω με ολες τις δυσκολιες της ζωης οτι μου φαινονται ολα βουνο και πως θα τα καταφερω να γινω μανα αφου νιωθω τοσο αδυναμη σαν χαρακτηρας και με ολα τα ψυχολογικα που εχω.
Αυτο που μου ειπε ειναι οτι θα τα καταφερω αναγκαστικα γιατι ετσι ειμαστε φτιαγμενοι...να αντεχουμε. Και αν δεν εχουμε αλλη επιλογη τελειωσε το θεμα...μα κουτσα μα στραβα θα τα καταφερουμε οπως ολος ο κοσμος!
Στη ζωη μας ερχεται οτι μπορουμε να αντεξουμε. Θα γινουμε καταπληκτικες νοικοκυρες, επαγγελματιες, μητερες, συντροφοι γιατι αυτο θελουμε! Δεν το θελουμε? ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ!
Ετσι θα σκεφτομαστε και ολα θα τα καταφερουμε! (τα λεω σε εσενα να τα ακουω και εγω :P) Αγωνιστικους χαιρετισμους!

Εγω φοβαμαι να παω εξωτερικο. Παλια οταν ημουν νιος για παραδειγμα και πηγα φοιτητης (σε αλλη ελληνικη πολη) δεν φοβομουν τιποτα ισα-ισα που με συνεπερνε να βρεθω σε ενα ξενο τοπο κλπ. Τωρα που μεγαλωσα φοβαμαι...που να παω εξω σκεφτομαι , μονος πως θα την παλεψω και χιλια δυο αλλα. Αλλα πραγματικα δεν βλεπω μελλον εδω. Σε γενικες γραμμες ολοι την ζωη μας ισως να την καθοριζουν φοβοι , φοβασαι να κανεις μια αλλαγη , φοβασαι να πας σε μια δουλεια , φοβασαι να την πεσεις σε μια γυναικα και δεν εχει τελειωμο η λιστα.
Και οταν κανεις την υπερβαση και προσπερνας ενα φοβο , την θεση του παιρνει ενα αλλος. Ως βασικο συναισθημα μαλλον παντα θα υπαρχει και θα φρεναρει πολλες προσπαθειες μας , ειτε ειναι δικαιολογημενος φοβος ειτε αν φαινεται γελοιος.

Δεν θα ηθελα να φτασω παντως σε μεγαλη ηλικια και να γυρισω και να πω στον εαυτο μου...φοβηθηκες να ζησεις (αλλος φοβος λολ) , θελω να νιωσω μια πληροτητα ζωης τελος παντων:)

Επειδη ολοι ειμαστε ανθρωποι πανω-κατω τα ιδια νιωθουμε αν και μερικοι φοβοι σε φρεναρουν απιστευτα. Αλλο να φοβασαι να κανεις μια επιχειρηση και αλλο να εχεις αγοραφοβια. Σαφως το δευτερο σε χαντακωνει πιο πολυ. Το παραδοξο ειναι οτι οσο πιο παραλογος ο φοβος πολλες φορες , τοσο πιο καταστρεπτικος για τον καθε ανθρωπο. Τι περιεργο. Δεν εχω καποια ιδιαιτερη συμβουλη να δωσω. Αδραξε τη μερα.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Στην ζωη μου εχω ερθει αντιμετωωπη με διαφορων ειδων φοβιες.
Πρωτα φοβος για το σκοταδι,νοσοφοβια,αγοραφοβ ια και παει λεγοντας.
Μεγαλωνοντας καταλαβα οτι οι περισσοτεροι φοβοι δεν εχουν καμμια λογικη βάση.
Τον τελευταιο καιρο εχω μαθει να καλωσοριζω τον καθε νεο φοβο ή την κάθε νεά ιδεοληψια,και να λεω μεσα μου,δεν μπορει θα περάσει και αυτο.
Ελα όμως που τωρα εχω εναν νέο φοβο που οσο και αν προσπαθω να τον αντικρουσω λογικα δεν μπορω.
Δεν μπορω γιατι ισως να μην ειναι μια νεα φοβια,παροδικη,αλλα ενα ισως λογικο ερώτημα.

Τι θα γινει αν ξαναερθει η καταθλιψη?
Tι θα γινει αν αρχισω να παθαινω παλι καθημερινες κρισεις?
Θα καταφέρω ποτε να σπουδασω εντέλει?
Ή θα ειμαι καταδικασμένη να αποτυγχανω παντα λογω των νευρωσεων μου?
Θα μπορέσω να κάνω παιδια?
Και αν ναι θα μπορέσω να είμαι μια καλή μητέρα?
Tι θα γινει αν κανω παιδι και ολα γυρισουν ξάνα?


Εχει κανεις μια απαντηση?

---

Σε καταλαβαίνω, και πως να το πεις το φόβο σου ο κόσμος θα σε διώξει, θα σε κάνει πέρα γιατί εκείνοι είναι οι τυφλοί δεν είσαι εσύ.
Το ίδιο προσπαθώ και γω να αντικρούσω τον φόβο μου με τη λογική.

Μην το σκέφτεσαι, κοίτα να απασχολείς τον εαυτό σου μέ κάτι.
Να σπουδάσεις εφόσον το θέλεις εννοείται, καλό θα σου κάνει.
Παιδιά γιατί θες να κάνεις; Είμαστε ήδη 7 δις, τρέμω και μόνο στην περαιτέρω διάδοση της ιδέας ότι πρέπει να κάνουμε και άλλα. Μην σε πτοεί βέβαια αυτό, πιο πιθανό είναι να κάνεις παρά να μην κάνεις.

betelgeuse μου θάθελα να μου δώσεις τηλέφωνο του χώρου όπου θα κάνεις γνωσιακή με 20Ε το μήνα. Το ανέφερες στο θέμα " θα τα καταφέρω?" της kritsini. Ευχαριστώ

Μαρκελα δεν μενω Ελλαδα.
Αλλα αν εξακολουθεις να θελεις σου λεω

Πάντως, έτσι κι αλλιώς θερμά ευχαριστώ! Καλή χρονιά σου εύχομαι με ΥΓΕΙΑ κι ΕΥΤΥΧΙΑ! Σε ποιο κράτος είσαι τυχερή να βρίσκεσαι?
Α, το μόνο που θάθελα είναι να μου πεις σχετικά με την γνωσιακή είναι πόσες συνεδρίες απαιτούνται ακόμα κι αν πρόκειται για σοβαρή περίπτωση.
Έτσι για να δω τι ισχύει και στο εξωτερικό. Και πάλι ευχαριστώ!

Καλημερα Μαρκελα,στηνΓερμανια ειμαι.
Λοιπον η θεραπεια κραταει γυρω στις 8 εβδομαδες,αλλα δεν ξερω για σοβαροτερες ποσο κραταει.Μερικοι κανουν μονο για 1 μηνα.
Να σου πω την αληθεια,δεν ξερω πολλα πανω στην ψυχοθεραπεια,οταν ξεκινησω θα σου πω περισσοτερα.