ΣΩΣΤΟ Η ΛΑΘΟΣ?

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΤΟΑΡΧΙΣΩ..ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ.Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΝΑΣ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ,ΑΠΟ ΜΩΡΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ,ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ.ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΕ 5 ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.ΠΟΝΟΣ ΠΟΛΥΣ.ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΑΠΕΙΡΑ.ΕΚΕΙΝΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΟΓΚΟ.ΕΚΑΝΕ 3 ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ,ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ,ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΤΑ 2 ΗΤΑΝ ΚΥΣΤΕΣ.ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΧΑΜΕΝΟ,ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟ.ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.ΑΡΧΙΣΕ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ,ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΒΕΙ,ΜΙΑ ΠΑΝΩ ΔΕΚΑ ΚΑΤΩ.ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΧΑΛΙΑ.ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ 63 ΕΤΩΝ ΣΑΝ ΜΩΡΟ ΣΚΙΖΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.ΠΛΑΣΤΕΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ,ΞΕΡΕΙ ΛΙΓΑ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΟΛΑ.ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΛΕΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΝΑ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΛΕΝΕ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ,ΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΓΗΚΕ ΚΑΛΗ,ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΕΙ.ΠΡΟΧΘΕΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ.ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΕΣ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ.ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΝΟΥΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ?ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ...ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ.ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ.Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΠΟΝΑΕΙ.

καλησπέρα ρόβη...(περίεργο νικ)
Σίγουρα δεν περνάτε και τις καλύτερες στιγμές...:( ...Μόλις σήμερα μάθαμε για μια γειτόνισα/φίλη πως έχει οξεία λευκαιμία. νιώθω πως όλοι είμαστε απροστατευτοι. Θα σου πω ότι είπα και στην φίλη μου που αυτή η γυναίκα σχεδόν την έχει μεγαλώσει: όσο μπορείτε κάντε αυτό τον άνθρωπο να χαμογελάσει. Δεν βλέπω κανένα λόγο να το επιβαρύνετε με διαγνώσεις, τι μπορεί να του προσφέρει παραπάνω θλίψη?

Καλησπέρα σου. Μην αναρωτιέσαι τί είναι σωστό ή λάθος. Οι έννοιες αυτές είναι σχετικές. Αυτό που σήμερα είναι σωστό αύριο μπορεί να είναι λάθος και τ' αντίστροφο. Μόνο κουράγιο, δύναμη και πίστη στο θαύμα. Έτσι κρατάς την άμυνα ανεβασμένη, γιατί ο καρκίνος δεν είναι καν ασθένεια, αλλά σύμφωνα με τον δρ. Χάμερ είναι ένας βιολογικός μηχανισμός επιβίωσης του σώματος σε ισχυρά ψυχολογικά "σοκ". Όσο για την αλήθεια που δεν ξέρει.. δεν πειράζει, γιατί η αλήθεια, που δοκιμάζει, που μπορεί και να σκοτώσει καλύτερα να μην γίνεται γνωστή. Περαστικά του!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΘΕΟΦΑΝΙΑ[ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ],ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ.ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΑΝ ΠΟΥΛΑΚΙ.ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΗΝΕΣ..

Μπράβο ρόβη να'ναι καλά ο πατέρας σου. Είναι πολύ άσχημη αρρώστια ο καρκίνος, εγώ νομίζω θα πεθάνω από καρκίνο γιατί καπνίζω πολύ και όχι μόνο αυτό αλλά το νιώθω στα κόκαλα μου και στη ψυχή μου ότι θα πεθάνω από καρκίνο και από έλλειψη αγάπης γιατί είμαι αγωνιστής και γω και οι αγωνιστές φεύγουν με την ανάμνηση του πόνου.
Θυμήθηκα κιόλας από κάπου που άκουσα ένας άνθρωπος όταν έμαθε πως πάσχει από λευχαιμία πήδηξε από το μπαλκόνι του νοσοκομείου και πέθανε από την δύναμη της πτώσης. Σαν τον άλλο που όταν άκουσε πως πάσχει από σχιζοφρένεια πήδηξε και αυτός. Καλύτερα να πεθάνουμε στον πόλεμο λοιπόν.

Από προσωπικές εμπειρίες, καλύτερα ο άρρωστος να ξέρει λιγότερα για την πραγματική του κατάσταση και να του δίνουν ένα μήνυμα πως πάει καλά. Αυτα μας έλεγε πρόσφατα ένας καλός γιατρος για συγγενικό μου πρόσωπο που έπαθε εγκεφαλικό και νοσηλευοταν σε χαλια κατασταση, και μας έκανε παρατηρηση που καποια στιγμη μιλουσαμε μπροστα του για την άσχημη του κατασταση παρα το ότι εξωτερικα δεν επικοινωνουσε με το περιβαλλον του. Τελικά το ξεπέρασε, πέρα απο καθε προσδοκία. Πιστευω σ αυτο συνεβαλε και η δική μας αισιοδοξια και πίστη μεσα από τη θετικη ενέργεια που αυτα εκπέμπουν. Όλη αυτη η αντιμετωπιση τουλάχιστο τονώνει την ψυχολογική κατάσταση ενος αρρωστου. Έχω ακούσει από ειδικούς ότι η δημιουργια καλής ψυχολογικής κατάστασης στον άρρωστο συμβάλλει σημαντικά στη θεραπεία του.

Καπως ετσι ηταν και για τον ιδιο.Μετα ομως αλλαξαν τα πραγματα.Εκανε οικογενεια γνωρισε την αγαπη που τοσο ειχε στερηθει απο μωρο,καπνιζε τοτε πολυ,εδω και 5 χρονια οχι,τωρα ξαναρχισε,και σιγουρα ηταν και ειναι αγωνιστης.Ξερεις ομως κατι,αυτα τα λιγα παιδικα χρονια καθοριζουν ολη την μεγαλη πορεια που κανουμε στη ζωη.Πικρα,λυπη,χαρα ο,τι παιρνουμε εχουμε στην καρδια μας.Και οταν αντιληφθουμε το κακο που συμβαινει μεσα μας τις περισσοτερες φορες ειναι αργα.Αυτο μαλλον συμβαινει με τους αγωνιστες το γυρνανε ολο το κακο μεσα τους,το πολεμανε και στο τελος...?Αξιζει τελικα?

δεν ηξερα αν επρεπε να σου απαντησω ροβη..και ακομα δεν ξερω αν κανω καλα γιατι η δουλεια μου εδω και 5 χρονια ειναι με καρκινοπαθεις..ειναι παρα πολυ δυσκολο ακομα και για εμας που υποτιθεται ειμαστε σκληροι και συνηθισμενοι σε αυτο που λεγεται καρκινος,να αντιμετωπισουμε αυτους τους ανθρωπους,να τους λεμε ψεμματα να τους "κοροιδευουμε"..η αντιμετωπιση δεν ειναι ιδια σε ολους,ειναι θεμα χαρακτηρα και ποση αληθεια μπορει να αντεξει και να αποδεχτει καποιος,εν ολιγοις σε καποιους λεμε την αληθεια οχι γιατι πρεπει,αλλα γιατι δεν μπορεις να τους κοροιδεψεις..
θα τους κοροιδεψεις τον πρωτο μηνα μετα αρχιζοντας τις χημειοθεραπειες θα πεσουν τα μαλλακια τους,το ανοσοποιητικο τους πεφτει και μαζι και το ηθικο τους.
ξερεις με το που πεφτουν τα μαλλια αμεσως καταλαβαινουν το "κακο" οσο και αν εμεις τους λεμε οτι ειναι "δυνατη η αντιβιωση".
οσο και αν εμεις και η οικογενεια τους,λεμε οτι ολα ειναι καλα πας παρα πολυ καλα δεν μπορουν να το πιστεψουν γιατι πολυ απλα αυτη την πεποιθηση την προδιδει το ιδιο το σωμα τους,ο οργανισμος τους και οι παλιοχημειοθεραπειες,που οσο καλο μπορει να κανουν αλλο τοσο κακο κανουν..ξερεις μαζι με τα ξερα καιει και τα χλωρα..
καποιοι λοιπον το καταλαβαινουν και ειμαστε ειλικρινεις και εχω δει ατελειωτες παλες στους γνωστες των πραγματων και πολυ κλαμα και δυναμη και αδυναμια και θυμο αλλα και αποδοχη..
καλα κανετε και δεν του λετε τιποτα και αυτο να μην αλλαξει γιατι ο πατερουλης σου δεν αντεχει..και ποιος αντεχει θα μου πεις να ξερει οτι ερχεται το τελος?εγω να σου πω την αληθεια παντα ημουν υπερ της αληθειας,να εχει δλδ ο ανθρωπος την ευκαιρια να επεξεργαστει αυτο που του συμβαινει,να παλεψει!λυπαμαι που στα τμηματα καρκινοπαθων δεν υπαρχει ψυχολογικη υποστηριξη απο εναν ειδικο,οχι απο την νοσηλευτρια(γιατι και αυτη την χρειαζεται)..τεσπα μου ερχονται απειρες ιστοριες ανθρωπων στο μυαλο αχ!
ροβη μου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ο πατερας σου να βγει νικητης με οσο το δυνατον λιγοτερο πονο!να εχετε πιστη.. :(

ροβη μου, συνήθως παίρνουμε ό,τι δίνουμε! Επειδή όμως δεν έχουμε εκπαιδευτεί αρκετά.., στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτούμε - ειδικά όταν είμαστε πολύ δοτικοί - να πάρουμε, ακόμα κι αν ο άλλος δεν είναι σε θέση να δώσει, παρά μόνο τ' αρνητικά του π.χ. ζήλια, πίκρα, λύπη. Εμείς, πόσο αφήνουμε τον καθένα συνέχεια να "καθρεφτίζει", την κάθε είδους άρνησή του πάνω μας; Χρειάζεται να γίνεται αυτό; Προσωπικά πιστεύω, ότι ούτε εμάς εξυπηρετεί, γιατί αφήνουμε να μας δηλητηριάζει, αλλά ούτε και τον άλλο, που μένει μια ζωή στάσιμος στα λάθος πιστεύω του. Έπειτα υπάρχουν άνθρωποι, που ούτε αγάπη, ούτε φιλία μπορούν να δώσουν κι ας τα πάρουν από μας. Αξίζει να στεναχωριόμαστε και γι' αυτό; Σημασία λένε δεν έχει τόσο τι θα πάρεις απ' τον άλλον, αλλά κατά πόσο μπορείς να δώσεις εσύ! Χρειάζεται δουλειά για να φτάσουμε σ' αυτό το επίπεδο, αλλά πίστεψέ με είναι και μονόδρομος για να αποφεύγουμε περιττές στεναχώριες.Τώρα όσον αφορά τα δύσκολα παιδικά χρόνια, σίγουρα και επηρεάζουν τις επιλογές μας, αλλά μέχρι τη στιγμή που όλ' αυτό το καταλαβαίνουμε και αρχίζουμε και το παρατηρούμε. Νομίζω ότι μπορούμε, όσο γίνεται βέβαια, ν' αντικαθιστούμε τα δυσάρεστα μ' ευχάριστα κι αισιόδοξα.

Τα χριστουγεννα παντα ηταν η αγαπημενη μου γιορτη.Φετος ειναι διαφορετικα.Ευχαριστω ολους σας για τα καλα σας λογια.Dora θελω να σου πω ποσο δικιο εχεις σε ολα οσα μου εγραψες.Λιγο παραπανω απο βδομαδα ειμαστε νοσοκομειο.Μετασταση στο κεφαλι.Επιτελουςθα αφησει και κατι?Ποσο πια?Δεν τρωει παρα μονο σαν πουλακι,δεν μιλαει,δεν περπαταει..πονος πολυς,ζαλαδες,ασταθεια.Πλη� �η διαυγεια δυστυχως.Ξερει πια.Εμεις χαλια.Κανουμε καποιες παρηγορηκες θεραπειες για καλυτερη ποιοτητα ζωης λενε,αλλα καθε μερα και πιο χαλια.Οταν ερχεται εκεινη η στιγμη,κανει την θεραπεια του και μετα χανεται,στον κοσμο του,στις σκεψεις του.Δεν ξερω τι να πω,τι να σκεφτω,τα εχω πια χασει.Την μια πιστευω πως θα γινει καλα,μετα λεω οχι,μετα μακαρι να εμενε σταθερη η νοσος,μετα λεω οχι ετσι δεν του αξιζει!Ειναι πολυ αδικο ολο αυτο.Κανενας,ουτε και ο χειροτερος ανθρωπος να μη τα ζησει.Εχω ακουσει και το¨θελημα θεου¨.Ο θεος λοιπον να θελησει να τον κανει καλα και οχι να τον κραταει αρρωστο...Ας με συγχωρησουν οσοι το πιστευουν αλλα ποναω που ποναει.Γιατι ξερω πως σε ολο αυτο ειναι μονος,μονος του υποφερει,μονος του παλευει για την ζωη του,το δικο του σωμα αρρωστησε μαζι και η ψυχη του,και εμεις δεν μπορουμε να κανουμε κατι για να τον βοηθησουμε!Να κανουμε κατι για να ειμαστε οπως παλια.Να σχεδιαζουμε..για το αυριο!Για τα καλοκαιρια με τα εγγονακια του,και για το μωρακι μου που θα εχει το ονομα του.

Τα χριστουγεννα παντα ηταν η αγαπημενη μου γιορτη.Φετος ειναι διαφορετικα.Ευχαριστω ολους σας για τα καλα σας λογια.Dora θελω να σου πω ποσο δικιο εχεις σε ολα οσα μου εγραψες.Λιγο παραπανω απο βδομαδα ειμαστε νοσοκομειο.Μετασταση στο κεφαλι.Επιτελουςθα αφησει και κατι?Ποσο πια?Δεν τρωει παρα μονο σαν πουλακι,δεν μιλαει,δεν περπαταει..πονος πολυς,ζαλαδες,ασταθεια.Πλη� �η διαυγεια δυστυχως.Ξερει πια.Εμεις χαλια.Κανουμε καποιες παρηγορηκες θεραπειες για καλυτερη ποιοτητα ζωης λενε,αλλα καθε μερα και πιο χαλια.Οταν ερχεται εκεινη η στιγμη,κανει την θεραπεια του και μετα χανεται,στον κοσμο του,στις σκεψεις του.Δεν ξερω τι να πω,τι να σκεφτω,τα εχω πια χασει.Την μια πιστευω πως θα γινει καλα,μετα λεω οχι,μετα μακαρι να εμενε σταθερη η νοσος,μετα λεω οχι ετσι δεν του αξιζει!Ειναι πολυ αδικο ολο αυτο.Κανενας,ουτε και ο χειροτερος ανθρωπος να μη τα ζησει.Εχω ακουσει και το¨θελημα θεου¨.Ο θεος λοιπον να θελησει να τον κανει καλα και οχι να τον κραταει αρρωστο...Ας με συγχωρησουν οσοι το πιστευουν αλλα ποναω που ποναει.Γιατι ξερω πως σε ολο αυτο ειναι μονος,μονος του υποφερει,μονος του παλευει για την ζωη του,το δικο του σωμα αρρωστησε μαζι και η ψυχη του,και εμεις δεν μπορουμε να κανουμε κατι για να τον βοηθησουμε!Να κανουμε κατι για να ειμαστε οπως παλια.Να σχεδιαζουμε..για το αυριο!Για τα καλοκαιρια με τα εγγονακια του,και για το μωρακι μου που θα εχει το ονομα του..

ροβη υπομονη κοπελια,ειναι σκατοαρρωστια....
μη νοιωθετε ενοχες που δεν του λετε την αληθεια,αν δεν την αντεχει την αληθεια πολυ καλα κανετε και δεν του τη λετε...
και ετσι να συνεχισετε,βεβαια καποια στιγμη θα το καταλαβει και αυτος απο μονος του...
καλη δυναμη με οσο δυνατον λιγοτερο πονο σας ευχομαι...

Καλη χρονια σε ολους.Ευχομαι αυτος ο χρονος να φερει υγεια χαρα ευτυχια και ολα τα καλα.Επειδη ομως ολα αυτα δεν τα γραφουν ουτε τα παραμυθια,ευχομαι αυτος ο χρονος να ειναι καλυτερος απο τον προηγουμενο.Ο καθενας μας ξερει καλυτερα τι μπορει αυτο να σημαινει.Εμεις τα γνωστα,καθε μερα και πιο δυσκολα.Βαδιζουμε προς ...Με πολυ πονο.Το χειροτερο απο ολα ειναι πως ο μπαμπας μου εχει σχεδον 100%επαφη με το περιβαλλον,και το λεω αυτο γιατι τις φορες που δεν κοιμαται καταλαβαινει τα παντα.Βλεπει την ολη κατασταση κλαιει,βυθιζεται σε σκεψεις..Τωρα πια δεν μπορει καθολου να κινηθει.Συνεχως λεω γιατι αυτη η κολοαρρωστια να μην αγγιζε την κινηση αλλα την μνημη την λογικη το συναισθημα?Να ξεχνουσε τα παντα,εμας,γεγονοτα,στιγμε� �,να ξεχνουσε και αυτη την μετασταση που του ειπαμε μετα απο μεγαλη του επιμονη.Ισως συμβει και αυτο!Παραγγελιες ομως δεν δεχεται ο καρκινος και ετσι βουλιαζει περισσοτερο.Ειναι απιστευτο ποσο γρηγορα αλλαζουν αυτα που ευχομαστε.Μετα απο καθημερινες εκπληξεις λες στην αρχη μακαρι να περασει,μετα μακαρι να σταματησει εδω,δεν σου κανει την χαρη και λες να μην ποναει,μα ποναει,υποφερει,λιωνει.Φτα� �εις σε ενα σημειο που ευχεσαι να κοιμηθει και ετσι να ηρεμησει..Οχι για εμας,ξερω ποσο ολοι τον αγαπαμε,και δεκα ζωες αν ζουσαμε παλι το ιδιο πλαι του θα ημασταν,αλλα για εκεινον που ειναι τοσο περηφανος και που λεει ¨θελω να εχω συνεχεια τα ματια κλειστα για να μην σας βλεπω και στεναχωριεμαι¨.

Quote:

---

Originally Posted by ροβη

Καλη χρονια σε ολους. Ευχομαι αυτος ο χρονος να φερει υγεια χαρα ευτυχια και ολα τα καλα. Επειδη ομως ολα αυτα δεν τα γραφουν ουτε τα παραμυθια,ευχομαι αυτος ο χρονος να ειναι καλυτερος απο τον προηγουμενο. Ο καθενας μας ξερει καλυτερα τι μπορει αυτο να σημαινει. Εμεις τα γνωστα, καθε μερα και πιο δυσκολα. Βαδιζουμε προς ... Με πολυ πονο.
Το χειροτερο απο ολα ειναι πως ο μπαμπας μου εχει σχεδον 100%επαφη με το περιβαλλον, και το λεω αυτο γιατι τις φορες που δεν κοιμαται καταλαβαινει τα παντα. Βλεπει την ολη κατασταση κλαιει,βυθιζεται σε σκεψεις..
Τωρα πια δεν μπορει καθολου να κινηθει.Συνεχως λεω γιατι αυτη η κολοαρρωστια να μην αγγιζε την κινηση αλλα την μνημη την λογικη το συναισθημα?
Να ξεχνουσε τα παντα, εμας, γεγονοτα, στιγμες, να ξεχνουσε και αυτη την μετασταση που του ειπαμε μετα απο μεγαλη του επιμονη. Ισως συμβει και αυτο! Παραγγελιες ομως δεν δεχεται ο καρκινος και ετσι βουλιαζει περισσοτερο.
Ειναι απιστευτο ποσο γρηγορα αλλαζουν αυτα που ευχομαστε. Μετα απο καθημερινες εκπληξεις λες στην αρχη μακαρι να περασει, μετα μακαρι να σταματησει εδω, δεν σου κανει την χαρη και λες να μην ποναει, μα ποναει, υποφερει, λιωνει.
Φτανεις σε ενα σημειο που ευχεσαι να κοιμηθει και ετσι να ηρεμησει.. Οχι για εμας,ξερω ποσο ολοι τον αγαπαμε, και δεκα ζωες αν ζουσαμε παλι το ιδιο πλαι του θα ημασταν, αλλα για εκεινον που ειναι τοσο περηφανος και που λεει ¨θελω να εχω συνεχεια τα ματια κλειστα για να μην σας βλεπω και στεναχωριεμαι¨.

---

Καλη χρονια κ καλη δυναμη... Μακαρι να μπορουσαμε να διαλεξουμε την ασθενεια 'η τον τροπο που θα πεθανουμε..ανωδυνα... Κ πραγματικα σας ευχομαι ο τροπος που θα φυγει απο κοντα σας να ειναι ηρεμος....

Καλή χρονιά ρε παιδιά, αλλά αν κάποιος Θεός έχει ανακαλύψει τα εγκλήματα του παρελθόντος σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν ζωντανό.