Printable View
πιστευετε οτι τα αγχη που εχουμε περνανε μεγαλωνοντας και ωριμαζοντας?σε εμενα βλεπω διαφορα προς το καλο σε σχεση με παλιοτερα χρονια ,και εχω ακουσει και πολλους να λενε πχ" οταν ημουν μικρος ημουν πολυ ντροπαλος και οχι πολυ κοινωνικος",εσεις τι πιστευετε?εχετε δει καθολου διαφορα με τα χρονια?
εμενα το αντιθετο συμβαινει, οσο μεγαλωνω τοσο πιο πολυ αγχωνομαι!!
Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα ότι όσο μεγαλώνουμε, αποκτάμε εμπειρία κι εξελισσόμαστε, τόσο βελτιώνουμε τον εαυτό μας και ξεπερνάμε κάποια άγχη και φοβίες. Και έτσι θα έπρεπε να είναι.
Παρόλα αυτά, δεν ισχύουν τα ίδια πράγματα για όλους τους ανθρώπους. Υπάρχουν κάποιοι που μένουν στάσιμοι, υπάρχουν και άλλοι που χειροτερεύουν. Εξαρτάται από το άτομο, από τις εμπειρίες του και την πορεία της ζωής του και πάνω απ' όλα, από την δουλειά που έχει κάνει με τον εαυτό του.
Για παράδειγμα, πόσο καλύτερα μπορεί να είναι κάποιος που έχει μπλέξει με κάποια εξάρτηση?
Μπορει να καταλαβει το λαθος του κ να ξεμπλεξει απο την εξαρτηση! Αρα να εχει κανει προοδο! :)
Το γεγονός πως βελτιώθηκες στο θέμα του άγχους ενδεχομένως να συνδέεται με μια σειρα παραμέτρων όπως αν σε βοήθησε η φαρμακευτική αγωγή αν παίρνεις, φιλικότερο εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον, μια σχέση, η βελτίωση του φυσικού σου περιβάλλοντος, η σωματική άσκηση κ.α. Έχω διαβάσει πως το τρέξιμο διώχνει το άγχος, γι αυτό φορέστε τα σπορτέξ σας και τρεχάτε στο πλησιέστερο γήπεδο που σας εμπνέει σαν χωρος ή ακόμα καλύτερα πηγαίνετε πεζοπορία στο πλησιέστερο βουνό αν υπάρχει που προσφέρει χαλάρωση και ευχάριστο τοπίο.Quote:
Originally Posted by xrhstos
Εκτός απο την μείωση του άγχους αυτό θα βελτιώσει την σωματική σας υγεία και εξωτερική εμφάνιση πράγμα το οποίο με την σειρά του θα βελτιώσει την διαθεσή σας π.χ. πριν την γυμναστική είστε λιγότερο ή περισσότερο παχουλοί και σε πολλές εξόδους σας νιώθετε άβολα, ντροπή και μειονεκτικά για την εμφάνιση σας σε σχέση με τους υπόλοιπους. Εαν όμως κουνήσετε λίγο τα κωλαράκια σας και αθλείστε σιγά σιγά σε καθημερινή βάση, πρόσεξετε λίγο και την διατροφή σας, ίσως σε κανά εξάμηνο η ζυγαριά να δείχνει 10 κιλάκια παρακάτω. Δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια για να επιτύχει κανείς αυτό το αποτέλεσμα. Τεσπα ξέφυγα λίγο. Όσον αφορά την φράση " οταν ημουν μικρος ημουν πολυ ντροπαλος και οχι πολυ κοινωνικος " αν εννοείς στα χρόνια της εφηβείας ενδεχομένως να σχετίζεται με τις τεράστιες αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα και μυαλό ενός έφηβου που σε αρκετές περιπτώσεις πυροδοτεί μια αγχώδη διαταραχή βραχείας ή μακράς διάρκειας. Και το bullying θεωρείται μια απο τις αιτίες δημιουργίας άγχους και φοβίας στα θύματα.
..ακριβώς...:)Quote:
Originally Posted by marian_m
Γι αυτό υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνοντας γίνονται χειρότεροι..
Περιμένουν από το σύμπαν να τους κάνει καλά, ενώ οι ίδιοι δεν καταβάλουν την παραμικρή προσπάθεια γι αυτό.
Εχω δει και εγω καποια διαφορα,αλλα πιστευω οτι οφειλεται στην προσπαθεια που εχω κανει και οχι τοσο στο οτι μεγαλωσα.
Γενικα συμφωνω με την Θεοφανια και την Μαριαν.
Και πιστευω επισης οτι οσο πιο κοντα φτανουμε στην αυτογνωσια τοσο καλυτερα ελεγχουμε τα ελατωματα μας.
Αν ειναι να μιλησουμε καθαρα για το αγχος πιστευω οτι οταν αλλαζουμε φασεις στην ζωη μας το αγχος μεγαλωνει,αλλα αν εχουμε μαθει να το διαχειριζομαστε δεν θα κανει κουμαντο στην ζωη μας(που αυτο νομιζω πως ειναι και το κλειδι στα προβληματα μας).
Και αυτο ειναι κατι που το εχω παρατηρησει και στο γκρουπ αυτοβοηθειας στο οποιο συμμετεχω.
Το αγχος εμφανιστηκε σε ολους οταν ηταν σε καποιο μεταβατικο σταδιο.
Σε εμενα απο την εφηβικη στην ενηλικη ζωη,σε καποιους αλλους οταν εκαναν παιδια,σε αλλους οταν εβγαιναν σε συνταξη ή οταν επαιρναν διαζυγιο.
Και ολοι ειδαν βελτιωση οταν αποδεχτηκαν το προβλημα και προσπαθησαν να το περιορισουν.
το άγχος μειώνεται άμα τολμήσεις και δοκιμάσεις αυτα που σε αγχώνουν. αν δεν το κανεις όσα χρονια κι αν περασουν τιποτα δεν θα αλλάξει.
συνειδητοποιείς ότι η ζωή δεν είναι καθόλου αυτό που φανταζόσουν στα 12 και ότι δεν έχει νόημα να αγχώνεσαι!
βασικα πιστευω αποκτας μια σιγουρια μεγαλωνοντας που δεν ειχες πιο μικρος και ειδικα εγω που ειμαι 18 νιωθω πως ειναι μια μεταβατικη περιοδος που σιγα σιγα αποκτω την ονομασια Αντρας χαχα...ισως και γιατι αντιμετωπιζεις τους φοβους σου πια και εξοικειωνεσαι μαζι τους και ξερεις πια τι να περιμενεις και πως να αντιδρασεις αποκτας εμπειρια
Εμπειρικά μιλόντας, δεν ύπαρχει κάποιος "νόμος" που να λέει ότι τα πράγματα θα πάνε πρός το καλύτερο σε μεγάλο βαθμό, απλά επειδή μεγαλώνεις.Εάν πχ κανείς αγχώνεται με την ιδέα να εργαστεί σε ένα περιβάλλον με πολύ κόσμο, επειδή είναι αγοραφοβικός, και προτιμήσει να κάνει μοναχικές δουλειές αντί να προχωρήσει και να αντιμετωπίσει τις φοβίες του στον χώρο της δουλειάς, σε μεγάλο βαθμό δεν θα έχει ξεπεράσει τις ανησυχίες του και μετα από χρόνια.
Eξαρτάται από το που βρίσκεται η πηγή του κακού. Εμένα για παράδειγμα οι πρώτες έντονες κρίσεις άγχους πρωτοεμφανίστηκαν σαν συνακόλουθο της κατάθλιψης και όταν έπρεπε να πάρω σημαντικές αποφάσεις για αλλαγή σταδιοδρομίας. Συμφωνώ με betelgeuse ότι έρχονται σε μεταβατικές περιόδους και πιστεύω ότι όσο μεγαλώνουμε και όσο αυξάνονται οι υποχρεώσεις μας, τόσο αυξάνεται και το καταραμένο το άγχος.
Όντως πολλά προβλήματα μειώνονται με τον καιρό. Π.χ. στην εφηβεία συνήθως είμαστε όλοι λίγο-πολύ κάπως ανίκανοι να διαχειριστούμε τα συναισθήματα μας. Τα πιο πολλά ψυχικά προβλήματα εμφανίζονται τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής, πράγμα που σημαίνει ότι το μυαλό (για τον οποιοδήποτε λόγο) είναι πολύ πιο "ευάλωτο" και "ευαίσθητο" εκείνες τις περιόδους. Με τον καιρό, πολλά πράγματα "απομυθοποιούνται" και "απευαισθητοποιούνται" μέσα από τις εμπειρίες, με αποτέλεσμα να έχουμε μεγαλύτερες αντοχές σε πολλά πράγματα.
Από την άλλη υπάρχει μια "καμπή", με τα άγχη να ξαναεμφανίζονται πάλι μετά τα 45-55 και να αυξάνονται ξανά, κάτι που έχει να κάνει και με την μείωση των ορμονών. Οπότε δεν υπάρχει στανταρ απάντηση για όλους, αν και το άγχος/νευρωτικότητα (πες το όπως θες) φαίνεται στους πιο πολλούς να ακολουθεί μια πορεία "U", αυξημένο στην εφηβεία/πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής, μείωση στα επόμενα χρόνια και ξανα-αύξηση στην μέση ηλικία. Αν και δεν είναι στανταρ για όλους, κατά μέσο όρο έτσι φαίνονται να είναι τα πράγματα.