Printable View
Πιστευω γινεται ενας αναβρασμος στο σπιτι.Ειδικα αμα δεν εισε σε καλη κατασταση ψυχολογικα.Εμενα με εχουν φτασει σε σημειο να τους συχαθω.Περιμενω πως και πως την στιγμη που θα φυγω απο το σπιτι.Βεβεα τους εχω τυραννησει και γω αλλα οκ.Για τα αδερφια καλυτερα να μην μιλισω ειναι σχεδον ανυπαρκτοι για μενα
Κι εγω μια απ τα ιδια.. Τους σιχαινομαι, μου μιλανε κ απαξιω κ δεν δινω καν σημασια.. Με τους γονεις μου ειμαστε σαν ξενοι μεσα στο ιδιο σπιτι, κ σκασιλα μου, ουτε το φαγητο τους δεν τρωω πλεον, προτιμω να πηγαινω στη φοιτητικη λεσχη.. η αδερφη μου μου την σπαει κι αυτη γιατι την εχει δει καπως κ ο,τι κ να της πουμε εχει το τρανταχτο επιχειρημα "μην με ζοριζετε, εχω πανελληνιες", θαρρεις κ δλδ εγω δεν περασα απο αυτο.. ηθελα να κανω τα χαρτια μου για erasmus, αλλα πλεον δεν προλαβαινω.. ψαχνω να βρω καποια δουλεια να βγαζω καποια χρηματα, να νοικιασω ενα κωλοστουντιο κ να ησυχασω απο ολους αυτους, απαλεψια η κατασταση, τρεις λαλουν κ δυο χορευουν, η αλλιως τα αρχιδια του καραμπελα κ το μουνι της χαιδως
xαχαχαχα! :D Λάκρυ δεν παίζεσαι! Που τα βρήκες αυτά τα 2 τελευταία; Lοst Body, που έγκειται ακριβώς το πρόβλημα με την οικογένεια σου; Γιατί αν πρόκειται για τους συνήθεις καθημερινούς καυγαδες, δεν θα τους αποφύγεις ότι και να κάνεις.
λολ ενας φιλος μου Σαλλονικιος με τα ολα του με τα μαθε!!!!!!! :p
ναι συμφωνω οτι οι γονεις δεν καταλαβαινουν και μας κατηγορουν αδικα ως τεμπελιδες δεν καταλαβαινουν οτι εχουμε ανηδονια!
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορει να καταλαβει καποιον αν δεν εχει περασει αυτος κατι παρομοιο.. Μπορει να πλησιασει λιγο στο πως νιωθεις,να φανταστει ενα μερος του,αλλα μεχρι εκει. Ποσο μαλλον ο γονιος που πολλες φορες αρνειται να το παραδεχτει για το παιδι του.
Εγω πριν περασω ο,τι περασα δεν πιστευα οτι υπαρχει στ'αληθεια καταθλιψη,τους κοροιδευα ολους οσους ελεγαν οτι το περνανε.
Η ανηδονια ουτε καν υπαρχει στο λεξιλογιο των νορμαλ... Μην στεναχωριεστε αν δεν σας καταλαβαινουν,ειναι πολυ φυσιολογικο.
Αυτο που σου λεει η Karisha ισχυει.
Και εγω ειχα φτασει σε σημειο να μην θελω να βλεπω την οικογενεια μου.
Τωρα που μας χωριζει καποια αποσταση καταλαβαινω οτι ειχα και εγω ενα μεριδιο ευθυνης.
Για παραδειγμα και εμενα δεν με καταλαβαιναν και εκνευριζομουν φωναζα κλπ.
Και δυστυχως οι καταστασεις που βιωνουμε δεν γινονται ευκολα αντιληπτες απο τους αλλους,και η δυσκολια μας να εκφρασουμε οτι νιωθουμε οδηγουν σε συγκρουσεις.