έχω χάσει τα λογικά μου

καλησπέρα. δεν είμαι καλά. δεν είμαι πλέον αυτή που ήμουν. μετά από μια περίοδο βαριάς κατάθλιψης προσπαθώ να συνέλθω με νύχια και με δόντια. ο πόνος ο πολύς πέρασε αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο στην ζωή μου που να με κρατάει στην επιφάνεια. όλο και βουλιάζω. μετά από έναν άσχημο χωρισμό είμαι μόνη, άνεργη, με μια οικογένεια που με ζορίζει και φίλες που είναι στον κόσμο τους. νιώθω ένα χαοτικό κενό.πλέον δεν έχω όνειρα,δεν έχω στόχους ο κόσμος μου διαλύθηκε. τι σκατά να περιμένω από αυτήν την ζωή? μια δουλειά??χαχαχα. καλύτερους φίλους. όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε και το απέδειξαν.έναν σύντροφο. μόνο ερωτικές απογοητεύσεις έχω ζήσει μέχρι τώρα.δεν πιστεύω πως θα βρω κιόλας. έχω βάλει και κάποια κιλά που μου έχουν καταστρέψει την αυτοπεποίθηση.
δεν τα αξίζω όλα αυτά που ζω πραγματικά. αλλά έχει μήνες αυτή η κατάσταση που είμαι μια ζωντανή νεκρή. τσάμπα το οξυγόνο που αναπνέω.έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. θέλω πολύ να ξανακάνω αλλά να έχει αποτέλεσμα μπας και γαληνέψει η ψυχή μου επιτέλους.αλλά μέχρι κι αυτό φοβάμαι να κάνω, να ανέβω στην ταράτσα και να πηδήξω.κι είναι τόσο απλό.

p.s. το nickname μου καμία σχέση

Quote:

---

Originally Posted by ανέμελη

καλησπέρα. δεν είμαι καλά. δεν είμαι πλέον αυτή που ήμουν. μετά από μια περίοδο βαριάς κατάθλιψης προσπαθώ να συνέλθω με νύχια και με δόντια. ο πόνος ο πολύς πέρασε αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο στην ζωή μου που να με κρατάει στην επιφάνεια. όλο και βουλιάζω. μετά από έναν άσχημο χωρισμό είμαι μόνη, άνεργη, με μια οικογένεια που με ζορίζει και φίλες που είναι στον κόσμο τους. νιώθω ένα χαοτικό κενό.πλέον δεν έχω όνειρα,δεν έχω στόχους ο κόσμος μου διαλύθηκε. τι σκατά να περιμένω από αυτήν την ζωή? μια δουλειά??χαχαχα. καλύτερους φίλους. όλοι το συμφέρον τους κοιτάνε και το απέδειξαν.έναν σύντροφο. μόνο ερωτικές απογοητεύσεις έχω ζήσει μέχρι τώρα.δεν πιστεύω πως θα βρω κιόλας. έχω βάλει και κάποια κιλά που μου έχουν καταστρέψει την αυτοπεποίθηση.
δεν τα αξίζω όλα αυτά που ζω πραγματικά. αλλά έχει μήνες αυτή η κατάσταση που είμαι μια ζωντανή νεκρή. τσάμπα το οξυγόνο που αναπνέω.έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. θέλω πολύ να ξανακάνω αλλά να έχει αποτέλεσμα μπας και γαληνέψει η ψυχή μου επιτέλους.αλλά μέχρι κι αυτό φοβάμαι να κάνω, να ανέβω στην ταράτσα και να πηδήξω.κι είναι τόσο απλό.

p.s. το nickname μου καμία σχέση

---

Ανέμελη, ένα ένα, μην τα βάζεις όλα σε ένα τσουβάλι στο μυαλό σου....:p
Η περίοδος βαριάς κατάθλιψης που λες ότι πέρασε, πώς πέρασε;απο μόνη της;Υποθέτω κάποιοι μηχανισμοί σου ενεργοποιήθηκαν και τα κατάφερες.Πώς τα κατάφερες λοιπόν;

Καλησπερα Ανεμελη.
Θα μπορουσες να μας πεις λιγα παραπανω πραγματα για σενα?
Oπως για παραδειγμα την ηλικια σου?
Ή λιγα παραπανω λογια για την καταθλιψη σου.Ποτε ηρθε,ποσο κρατησε κλπ.

...πιθανολογώ πως βαριά κατάθλιψη εννοείς τον χωρισμό σου?

ναι ο χωρισμός και ο τρόπος που έγινε με έριξε σε βαριά κατάθλιψη όπου είχα αρρωστήσει και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πεθάνω για να ηρεμήσω. είμαι 27. πέρσι συνέβησαν όλα αυτά η κατάθλιψη κράτησε αρκετούς μήνες και τώρα έχει μήνες περίπου που έχω ηρεμήσει κάπως. πέρασε λόγω χρόνου κυρίως και λόγω μιας καινούριας γνωριμίας η οποία δυστυχώς δεν.

Ο χωρισμος ειναι μια δυσκολη κατασταση που μπορει να οδηγησει σε μεγαλη περιοδο θλιψης.
Η καταθλιψη ομως ειναι κατι το τελειως διαφορετικο.Ειναι νοσος.
Σου εχει γινει καποια διαγνωση απο ειδικο?
Eγω πιστευω πως περνας μια φαση απογοητευσης,λογω του οτι οπως αναφερεις πολλοι τομεις στην ζωη σου δεν ειναι στο επιπεδο που θα ηθελες(εργασια,φιλια,σχεση, οικογενεια).
Δωσε χρονο στον εαυτο σου,βρες τις αιτιες και δωσε τις λυσεις.

πήγα μια φορά σε ψυχολόγο και δεν μπόρεσα καν να της μιλήσω μιας και έβαλα τα κλάματα.ήταν μια περίοδος στην οποία δεν έβαζα μπουκιά στο στόμα μου,είχα αποκτήσει ένα σωρό φοβίες, κοιμόμουν 12 ώρες την μέρα, δεν έβγαινα από το σπίτι, δεν έκανα τίποτα, δεν με ευχαριστούσε τίποτα(ούτε καν πράγματα που με ευχαριστούσαν παλιότερα), δεν υπήρχε αύριο, ήταν όλα μαύρα, πονούσε το στομάχι μου, η πλάτη μου,ξυπνούσα με αναγούλες, έβλεπα εφιάλτες, έκλαιγα όλη τη μέρα, δεν υπήρχε τίποτα να με κάνει να χαμογελάσω.έψαχνα μανιωδώς τρόπους να αυτοκτονήσω. δεν νομίζω ότι όλα αυτά ήταν μια απλή θλίψη.

φέτος πέρασα και το πιο μαρτυρικό καλοκαίρι της ζωής μου. κλεισμένη μέσα στο σπίτι.να έχω χάσει το μυαλό μου, να ψάχνω γκόμενο από το ίντερνετ νομίζοντας ότι αν πάω με κάποιον θα ξεπεράσω τον πρώην.(ευτυχώς δεν έκανα κάτι με κάποιον).απελπισμένη και καημένη.

..ανέμελη...γιατί ήταν τόσο δύσκολος αυτός ο χωρισμός για σένα?

Ανέμελη,οκ. ο χρόνος και μια νεα γνωριμία βοηθησαν να ξεπεράσεις το χωρισμό σου.Έβαλες κι εσύ το χεράκι σου όμως, την έκανες την προσπάθειά σου, σωστα;Για σκέψουν λίγο πώς έδωσες αυτη τη χείρα βοηθείας στον εαυτό σου;...
Θα σταθώ λίγο στο θέμα των φίλων προς το παρόν.Ξέρεις. καμια φορά μας φαινεται ότι καποιος δεν μας καταλαβαίνει, ότι ζει "στον κόσμο του", ότι δεν μπορουμε να επικοινωνήσουμε μαζί του κ.λ.π.Συχνά όμως πέφτουμε έξω.Μπορεί ο άλλος μια χαρα να μας καταλαβαίνει, αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ αν δεν προσπαθησουμε να του πουμε δυο κουβέντες, να του ανοιχτούμε ή ακόμα και να ζητησουμε βοήθεια.Το ίδιο μπορεί να ισχύει και τα μέλη της οικογένειάς μας. Οι άνθρωποι εκλπήσσουμε ο ένας τον άλλον συνεχεια.και όχι μόνο δυσάρεστα...

Στα πρωτα ποστ δινεις την εντυπωση,οτι μονο ο χωρισμος ειναι το προβλημα.
Εγω θα σε συμβουλευα να ξαναεπισκεφτεις καποιον ειδικο,σιγουρα μπορει να σε συμβουλεψει καλυτερα απο εμας εδω στο φορουμ.

Το κενο που λες οτι νιωθεις ειναι κατι που εμφανιζεται σε δυσκολες περιοδους της ζωης μας.Νιωθουμε οτι τιποτα δεν μας γεμιζει και ακομα και τα πραγματα που καποτε να μας εδιναν ευχαριστηση πλεον μας ειναι αδιαφορα.Ψαξε να βρεις νεα ερεθισματα,νεες ασχολιες,μιλα με καποιον που πιστευεις οτι θα σε καταλαβει.

για τον κλασικό λόγο. είχε παράλληλη σχέση. μόλις το κατάλαβα όμως άρχισε ο γολγοθάς. να επιμένει, να μου λέει ψέματα, να με κοροιδεύει μέσα στα μούτρα μου, εγώ να τρελαίνομαι. να υπάρχουν οι ενδείξεις μπροστά στα μάτια μου, αυτός να τα αρνείται όλα, να μου φέρεται σαν σκουπίδι, εγώ να βυθίζομαι στην κατάθλιψη κι αυτός απαθής. όλα θα είχαν τελειώσει απλά κι ανώδυνα αν εξαφανιζόμουν απλά χωρίς να περιμένω εξηγήσεις.ή αν απλά μου έλεγε ξέρεις θέλω να χωρίσουμε και τέλος. δεν θα πω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δεν έχουν και νόημα.κράτησε αρκετό καιρό αυτό. φτάσαμε στο σημείο η νέα γκόμενα να βάλει το τέλος αντί για αυτόν. μετά από αυτό εξαφανίστηκα.πέρασα άλλο ένα τετράμηνο μαυρίλας μέχρι που γνώρισα αυτόν που με έκανε να ξεχάσω τον πρώην. είχε ότι έψαχνα ακριβώς.ήταν απλά τέλειος, ούτε συγκρινόταν με τον πρώην.αλλά για κάποιον λόγο που δεν κατάλαβα δεν συνεχίστηκε.

δυστυχώς μίλησα σε όλους τους φίλους αλλά όλοι είχαν την ίδια απαθή αντίδραση. αυτό με έριξε ακόμη πιο κάτω από τον πάτο.

Καλά το λεγε ένας φίλος μου (έχει χαθεί πλέον) πως όταν κάτι φαίνεται πολύ καλό κάτι δεν πάει καλά. Βέβαια περιτό να πω πως μου είχε δηλώσει πως πάσχει από σχιζοφρένεια (και αυτός! λολ)

Με λίγα λόγια, συνεχίζεις να αυτοτιμωρείσαι;Κάτι τέτοιο πιάνω.