Αντιψυχωτικά: οφέλη και κίνδυνοι
Στις ψυχικές ασθένειες μέχρις στιγμής δεν έχει βρεθεί μια αποτελεσματική φαρμακευτική λύση με επίπεδο παρενεργειών τέτοιο ώστε ο ασθενής να απολαμβάνει ένα επίπεδο ζωής παρόμοιο με αυτό του υπόλοιπου πληθυμού. Ψυχικές ασθένειες όπως η κατάθλιψη και το άγχος αντιμετωπίστηκαν πιο '' πολιτισμένα '' σε σύγκριση με την ασθένεια της ψύχωσης, από την οποία όσοι άτυχοι άνθρωποι έπασχαν έπρεπε να υποβληθούν και στα '' θεραπευτικά βασανιστήρια '' που η ψυχιατρική προσέφερε, ή πιο σωστά εξανάγκαζε. Παλαιότερες μορφές θεραπείας της ψύχωσης αποτελούσαν οι ψυχρολουσίες ( έτσι τουλάχιστον νομίζω πως λέγεται ) δηλαδή το βούτηγμα του ασθενούς σε κρύο σχεδόν παγωμένο νερό, το ηλεκτροσόκ, η '' θεραπεία '' με χορήγηση ινσουλίνης με σκοπό να φέρει τον ασθενή σε κατάσταση κόμματος, και η σπουδαία – μη αναστρέψιμη – λοβοτομή μια μορφή χειρουργείου σε ένα μέρος του εγκεφάλου. Η πρώτη επανάσταση ήρθε την δεκαετία του 50 με την εισαγωγή των πρώτων αντιψυχωτικών, των λεγόμενων νευροληπτικών ή τυπικών αντιψυχωτικών. Αυτά θεωρούντε σήμερα από πολλούς ψυχιάτρους αποτελεσματικότερα στα θετικά συμπτώματα από τα νεότερα 2ης γεννιάς αντιψυχωτικά, τα λεγόμενα άτυπα που βγήκαν από την δεκαετία του 90 και μετά. Σήμερα χρησιμοποιούντε πιο συχνά τα άτυπα γιατί υποστηρίζεται πως έχουν σημαντικά λιγότερες παρενέργειες σε σύγκριση με τα πρώτα. Ωστόσο και αυτά έχουν σημαντικές παρενέργειες.
Ας αναφερθώ πρώτα στα οφέλη που τα αντιψυχωτικά προσφέρουν στους ασθενείς ( και όχι μόνο σε αυτούς). Βοηθάνε πάρα πολύ στην αντιμετώπιση των θετικών συμπτωμάτων όπως είναι οι ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις, παρανοικές ιδέες κ.α. Δηλαδή επαναφέρουν την λογική στο μυαλό των ασθενών. Βοηθάνε στην αντιμετώπιση άλλων ψυχικών ασθενειών όπως είναι η κατάθλιψη και το άγχος. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το abilify αφού ακόμα και στα διαφημιστικά βίντεο που η παρασκευάστρια εταιρεία προωθεί προβάλεται η αντικαταθλιπτική του δράση παρά η αντιψυχωτική. Προσωπικά θεωρώ τα αντιψυχωτικά αποτελεσματικότερα στην καταπολέμηση του άγχους ακόμα και από τα ''ειδικευμένα'' φάρμακα για αυτή την δουλειά, τα αγχολυτικά τα όποια μετά από κάποιους μήνες χάνουν την ισχύ τους διότι συνηθίζοντε και προκαλούν εξάρτηση σε αντίθεση με τα πρώτα που δεν συμβαίνει αυτό. Επίσης ο κοινωνικός περίγυρος του ασθενή φαίνετε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις τον αποδέχεται καλύτερα όταν βρίσκεται σε φαρμακευτική θεραπεία παρά όταν αρνείται να την ακολουθήσει.
Τα μειονεκτήματα τους είναι εξίσου σημαντικά και ίσως ένα τικ πιο πάνω. Καταρχάς η ψύχωση χαρακτηρίζεται από δύο κατηγορίες συμπτωμάτων, τα θετικά συμπτώματα και τα αρνητικά. Τα θετικά προανέφερα τι είναι. Τα αρνητικά ονομάστηκαν έτσι γιατί περιγράφουν την διαδικασία της αφαίρεσης κάποιων πραγμάτων από την ζωή των ασθενών. Πράγματα όπως η συναισθηματική και κοινωνική απόσυρση, η αλογία, η έλειψη κινήτρων, η ανηδονία κ.α. Στις ενημερωτικές πληροφορίες για τα αντιψυχωτικά αναφέρεται ότι βοηθάνε και στα αρνητικά. Η αλήθεια είναι, τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, ότι δεν βοηθάνε αλλά αντιθέτως την προκαλούν και την ενισχύουν. Έκτος αν το ''βοηθάνε'' στις πληροφορίες των φαρμάκων αυτών σημαίνει ότι '' βοηθάνε - στην ενίσχυση - των αρνητικών συμπτωμάτων'' λολ. Αυτή η έλλειψη κινήτρων μειώνει σημαντικά την ικανότητα και θέληση του ασθενή να εργαστεί ώστε να είναι οικονομικά ανεξάρτητος, επιβαρύνοντας έτσι τα κοντινά πρόσωπα αυτών των ανθρώπων. Επιπλέον η εμφάνιση της νόσου εμφανίζεται κυρίως στα τέλη της εφηβείας και στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής του ατόμου, περίοδος καθοριστική για την επαγγελματική αποκατάσταση όλων των ανθρώπων. Σε αυτές τις ηλικίες τα άτομα πηγαίνουν είτε σχολείο είτε σπουδάζουν ( και κάποιοι εργάζοντε). Σε πολλές περιπτώσεις και ανάλογα με την δόση του φαρμάκου οι σχολικές επιδόσεις ενδέχεται να μειωθούν σημαντικά, με κίνδυνο πολλές φορές την αδυναμία επιτυχίας στις πανελλήνιες για τους ανήλικους και την αδυναμία ολοκλήρωσης των σπουδών για τους ένηλικους.
Εκτός από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα υπάρχουν και οι κίνδυνοι που απορρέουν από την χρήση αυτών των φαρμάκων. Πολύ κοινή παρενέργεια μεταξύ των άτυπων αντιψυχωτικών είναι μια σημαντική αύξηση του βάρους των ασθενών, δημιουργώντας κίνδυνο ακόμα και για διαβήτη , μην πω και για μεζούρα. Μετά από αυτό ο ασθενής ενδεχομένως να χρειάζεται και αντικαταθλιπτικά. Μερικά από τα άτυπα συνδέοντε με καρδιολογικούς κινδύνους. Το σύνδρομο από τα νευροληπτικά που είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων που αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα μπορεί να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο του ασθενή ( τουλάχιστον έτσι νομίζω ). Δυστονία ( αν δεν κάνω λάθος ) κατά την οποία πραγματοποιούντε ανεξέλεγκτες, σχεδόν βίαιες κινήσεις των ματιών και του σαγονιού με κίνδυνο έως και την εξάρθρωση. Ακαθισία, η αδυναμία του ασθενή να παραμείνει ακίνητος με μια ισχυρή επιθυμία για διαρκή κίνηση ( ίσως αυτό να βοηθάει βέβαια στο να καούν θερμίδες λολ). Έχω διαβάσει αγνώστου εγκυρότητας βέβαια πως από αυτήν την παρενέργεια έχουν σημειωθεί ακόμα και περιστατικά αυτοκτονιών γιατί πολύ απλά ο ασθενής δεν μπορεί να το αντέξει. Όψιμη δυσκινησία, που περιλαμβάνει ακούσιες κινήσεις των μυών του προσώπου, της γλώσσας και του σαγονιού και σε ορισμένες περιπτώσεις του κορμού και των άκρων (δεν ξέρω αν υπάρχει περιστατικό με εμφάνιση της σε ένα άλλο - αντρικό - άκρο λολ). Συνήθως αυτή η παρενέργεια εμφανίζεται μετά από χρόνια αγωγή, και σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία - πάλι αγνώστης εγκυρότητας - συνέβαινε στο 20% αυτών που λάμβαναν τα παλαιότερα νευροληπτικά. Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτήν την παρενέργεια. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να υποχωρήσει από μόνη της μετά από την πάροδο μερικών μηνών.
ΥΓ 1:Σταματήστε να με δουλεύετε για τα –ελάχιστα- γραμματικά και συντακτικά λάθη που κάνω.
ΥΓ 2:Παραθέστε κάποιο λινκ προκειμένου να μην κάνω τέτοια λάθη.
ΥΓ 3:Σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα αλλά η προσπάθεια!
