προβληματα ελεγχου βαρους

Γεια χαρά σε όλους. Είμαι νέο μέλος και ο λόγος που έκανα join στο συγκεκριμένο forum είναι το μόνιμο εδώ και 6 περίπου χρόνια πρόβλημά μου να ελέγξω το βάρος μου, με αποτέλεσμα να παχαίνω, συσσωρρευτικά έχω βάλει πάνω από 20 κιλά, από 55 έχω φτάσει τα 75+ με 'υψος 1,60. 'Εχω κάνει ατομική ψυχοθεραπεία για 1,5 χρονο κ ομαδική για άλλα 2, δυστυχώς όμως χωρίς αποτέλεσμα, μιας και ποτέ κανένας ψυχοθεραπευτής δεν επικεντρωνόταν στο θέμα μου με τα κιλά. Θεωρώ πως η κατά τα άλλα επιτυχημένη και αισιόδοξη στάση που έχω απέναντι στη ζωή και ο τρόπος που πλασάρω τον εαυτό μου δεν κάνει εμφανή τη θλίψη και την έλλειψη αποφασιστικότητας που επιδεικνύω, σε .οτι αφορά αποκλειστικά και μόνο το θέμα της διαχείρισης και του ελεγχου του βάρους μου. Προφανώς νιώθω απαίσια, δε μου χωράει τίποτα και περνάω πολλές φάσεις κατάθλιψης, βγαίνω σπάνια έξω, έχω αρχίσει να έχω αγοραφοβία και ντρέπομαι να κάνω σεξ με τον φίλο μου, ο οποίος πλέον γκρινιάζει που έχει αλλάξει το σωμα μου. Τελευταία βιώνω μια ένταση σε μανιοκαταθλιπτικό βαθμό, θέλω μόνο να πηγαίνω στο μαρκετ και να αγοράζω υλικά για την παρασκευή...γλυκών, παρουσιάζοντας αυτή τη νέα μου μανία με μια επίφαση "γκουρμέ ενασχόλησης" . Δεν ξέρω τί μου συμβαίνει, ούτε και πώς να το αντιμετωπίσω. Επίσης, να σημειώσω πως δεν έχω δουλειά εδώ και 3 μήνες. Η τελευταία φορά που έχασα κιλά (7-8kg) ήταν το καλοκαίρι, κάνοντας άσκηση και αφαγία για σχεδόν 1 μήνα, όταν με είχε αφήσει ο φίλος μου για μια άλλη γκόμενα, πολύ πιο αδύνατη, πολύ αδύνατη γενικά (διατηρώ το κριτήριο μου στην αντικειμενικότητα, λόγω προτερου...αδύνατου βίου :-) ) Μετά επέστρεψε και ενώ διατηρούμουν για 1,5 μήνα, λίγο μετά τα πήρα όλα μαζεμένα από υπερφαγία και ...μαλακία? Πραγματικά δεν ξέρω ΠΟΥ να πάω και από ποιον να ζητήσω βοήθεια. Όσο για διαιτολόγους κτλ, ποτέ δεν ακολουθώ κανένα πρόγραμμα για πάνω από 5 μέρες...

Γεια σου κοριτσι! Θελω να σου πω αρκετα πραγματα πανω στο θεμα σου, μιας κ αντιμετωπιζω διατροφικες διαταραχες (πρων ανορεξια, νυν βουλιμια) εδω κ 3 χρονια. Λοιπον σιγουρα θα ξερεις οτι οταν περναμε ασχημες φασεις στη ζωη μας, διανυουμε περιοδους στρες, εξετασεων, εχουμε απογοητευτει απο κατι, κτλ, ξεσπαμε στο φαγητο για να κοντρολαρουμε τα συναισθηματα μας, στην ουσια προκειται για συναισθματικη απεμπλοκη. Αυτο ονομαζεται "συναισθηματικη υπερφαγια" κ κατι τετοιο νομιζω συμβαινει κ στην περιπτωση σου, μπορει να πεφτω κ εξω, αλλα οι ενδειξεις που μου δινεις σε αυτο το συμπερασμα με οδηγουν. Στην ουσια καταπιεζουμε τα συναισθηματα μας, δεν επιτρεπουμε την εκφραση τους, κ τα "τρωμε" με την κυριολεκτικη εννοια! Εχουν πεσει πολλα μαζεμενα, χωρισες με το φιλο σου, εισαι στην ανεργια κ ξεσπανε τα αρνητικα συναισθηματα στο σωμα σου με αποτελεσμα να καταφευγεις στο φαγητο. Στη διαχειριση αυτης της καταστασης κ τη συναισθηματικη απεμπλοκη θα μπορουσε να σε βοηθησει ενας ψυχολογος ειδικευμενος ομως στις διατροφικες διαταραχες. τωρα αμα θελεις πρακτικες συμβουλες απωλειας βαρους, let me know about that and help you, αλλα δεν νομιζω το βασικο σου θεμα ειναι αυτο, αυτο ειναι το ξεσπασμα, πρεπει να δουλεψεις αυτα που κρυβονται απο πισω.

Lacrymosa, σ' ευχαριστώ για τη γρήγορη απάντηση!!! Τις Πρακτικές συμβουλές απώλειας βάρους τις ξέρω καλύτερα κι από τα Ισπανικά που διδάσκω!!! :) Τώρα γι αυτό που λες ότι κρύβεται από πίσω, ναι, δεκτό, αυτή ήταν και η άποψη της θεραεύτριας και κάποιας κοπέλας στην ομάδα, η οποία κυριολεκτικά χρησιμοποίησε μια ανάλογη έκφραση μ εσένα ("κ σέυχαριστώ που μου το θύμισες), ότι εκδικούμαι κατά κάποιον τρόπο τον εαυτό μου γιατί δεν τον κάνω ευτυχισμένο ενώ μπορώ, με το να τρώω. Μια άλλη αποψη είναι πως επειδή έχω πολλά προσόντα,είμαι γενικά χαρισματική και όμορφη, θέλω συνεχώς να προσφέρω βοηθεια στους άλλους, πράγμα που το κάνω και που το αποδεικνύουν κ οι επιλογές μου σε ό,τι αφορά γκόμενους και φίλους. Βασικά επιλέγω άτομα αδύναμα για να τα βοηθάω, με αποτέλεσμα να μειώνω την εικόνα μου για να δικαιολογώ μέσα μου τη συνύπαρξη με άτομα προβληματικά (ή ελλειματικά , να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ούτε ότι είναι σκουπίδια ούτε ψυχάκια, απλά ας πούμε ότι δεν είναι πλήρεις σαν προσωπικότητες, σαν δυναμικά)...Και ΟΚ, τα δέχομαι όλα αυτά, το γεγονός ότι δεν μπορώ να τα σταματήσω και να βρω έναν τρόπο να αποκτήσω μια ισορροπία με το σώμα μου, πώς να το παλέψω? Btw ο φίλος μου γυρισε, κ τότε ξανακύλησα κι εγώ...Μάλιστα θα έλεγα πως το καλοκαίρι, μέσα στη απόλυτη θλίψη της απόρριψης απ' τον γκομενό μου βίωσα την απόλυτη ελευθερία κ ευτυχία της απεξάρτησης από το φαγητό... Το θέλω πίσω ρε γμτ αυτο το feeling :( Επί 6 χρόνια βάζω κιλά, κλείνομαι όλο και περισσότερο στον εαυτό μου και έχω θάψει κυριολεκτικά το παλιό μου lifestyle που ήταν μες στο indie και την κίνηση.

Καλημερα triste mariposa.Και εγω μια απο τα ιδια.Στην πρωτη καταθλιψη απο τα 50 πηγα στα 67 και μετα στην προσπαθεια να τα χασω εφτασα στα 64 και μετα ηρθε η δευτερη καταθλιψη και εφτασα τα 78.Τωρα ειμαι 76 αλλα προσπαθω με διατροφη και λιγη ασκηση.
Και οπως καταλαβαινεις αυτα τα κιλα μου γαμησαν την αυτοπεποιθηση.
Καταλαβαινω πως νιωθεις.

Thanks Betelguese. Τώρα τί κάνουμε οπως λες με τσακισμένη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση στον πάτο. Επίσης, έχω αυτή την απορία. Σε αυτά τα κιλά, τρώει κανείς πολύ? Γιατί αν κρίνω από μένα, έχω πολλές φορές την ψευδαίσθηση ότι δεν τρώω και τόσο πολύ πια για να δικαιολογείται τέτοια αύξηση στο βάρος μου. Τί λέτε να καταγράψουμε εμπειρικά ένα εβδομαδιαίο ημερολόγιο και να μας πούνε κάποια μέλη πιο αντικειμενικά, ως τρίτοι παρατηρητές αν όντως αυτά που τρώμε είναι υπερβολικά.

Ειναι η φαση διατηρησης πιστευω.. δλδ συνηθως ειτε βαζεις ειτε χανεις αμα φτασεις σε ενα σημειο κ προσεχεις μενεις εκει. αμα θες μπορεις να μου πεις ενδεικτικα το ημερησιο διατροφικο σου πλανο, κ να σου πω την αποψη μου. βεβαια απλα θα ειναι η αποψη μου καθως αυτα που εγω θεωρω πολλα μπορει για καποιον αλλον να ειναι αερας.

Λοιπον Triste,πιστευω πως ναι τρωμε πολυ.Τουλαχιστον σε εμενα αυτο συνεβει.Οταν ημουν σε φαση καταθλιψης ετρωγα παρα πολυ.
Μετα επεσα στην παγιδα του να κανω διαιτα και μετα να τα ξαναπαιρνω.Το καλοκαιρι που εκανα γυμναστικη συστηματικα και ετρωγα λιγοτερο εχασα περιπου 5 κιλα αλλα μετα ετυχε μια μαλακια και τα ξαναπηρα.
Αν θελεις να κρατας ημερολογιο μπορει να σε βοηθησει.
Λακρυ νομιζω οτι δεν εχει νοημα να προτεινουμε διατροφικο πλανο.Τα πραγματα ειναι απλα,μειωνεις λιγο τις θερμιδες αυξανεις λιγο την φυσικη δραστηριοτητα, και χανεις κιλα.
Το προβλημα ειναι οτι οταν απογοητευομαστε σταματαμε την προσπαθεια και τα ξαναπαιρνουμε.

τριστε μαριποζα, καλησπερα
παιρνεις και φαρμακα για την ψυχοθεραπεια σου?

Όχι, δεν παίρνω φάρμακα, απλά συμβουλευτική έκανα, επικεντρωμένη μάλιστα σε προβλήματα που αντιμετωπίζω σε εργσιακά περιβάλλοντα. Δεν έχω κάποια παθογένεια ούτε διατροφικές διαταραχές (βουλιμία ή ανορεξία). Σαφώς υπερφαγίες και αφαγίες έχω εφαρμόσει αλλά απολύτως συνειδητοποιημένα. Ειναι θέμα αποφασιστικότητας και έχει να κάνει κ με μία πιο ψυχαναλυτική διάσταση που ανέλυσα παραπάνω. Αν δεις, σχετικά με τις σχέσεις που συνάπτω. Και όντςσ, δεν έχω υπομονή στο θέμα της διατροφής, παρασύρομαι από την απόλαυση (τη στιγμιαια) κ μετα πέφτω τρομερά. Παλιότερα έπαιρνα reductil, το οποίο με έστειλε με κρίση πανικού στο νοσοκομείο κι από τότε δεν παίρνω ούτε καν φυτικά σκευάσματα. Κι εγώ το καλοκαίρι έκανα άσκηση κ μπάνια κ δεν έτρωγα παρά μόνο λίγο. Είχα ξεχάσει τι θα πει πεινάω, σε αντίθεση με τώρα που σκέφτομαι συνέχεια το φαγητό. Επίσης, λόγω του κόμπλεξ που έχει γιγανωθεί μέσα μου, αποφεύγω να κυκλοφορώ και μένω μέσα καθσμένη στο κρεβάτι με αποτέλεσμα, ο.τι τρώω (πίτσε, ποπ κορν, μουσ σοκολάτας. τοστ, μακαρονάδες) να μένει πάνω μου. Εντάξει, έχω και μια παραμορφωτική εικόνα για μένα, πότε με θεωρώ κανονική κ νιώθω οκ με το σώμα μου κ πότε τέρας. Η αλήθεια έιναι πως είμαι αρκετά παχουλή, σε βαθμό παχυσαρκίας, 1,60 κ 75 κιλα.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Λοιπον Triste,πιστευω πως ναι τρωμε πολυ.
Το προβλημα ειναι οτι οταν απογοητευομαστε σταματαμε την προσπαθεια και τα ξαναπαιρνουμε.

---

Έχεις δίκιο betelguese, τρωμε πολύ. Ανέτρεξα σε κάποιες δίαιτες από παλιά που έιχα κάνει με παρακολούθηση και διαπίστωσα πως την έβγαζα με 2 γιαούρτια, μια τονοσαλάτα κ 2 αβγά βραστά....Αν κρίνω ότι τώρα πια έχω αρχίσει κ τρώω τοστ, ποπ κορν, μπισκότα, μπατόν σαλέ και πίτσες, λογικό είναι να έχω παχύνει. Με το περπάτημα κ το κολυμπι κι εγώ είχα δει αποτελέσματα, επίσης το γεγονός ότι με έιχε αφήσει ο φίλος μου για μία πολύ αδύνατη κοπέλα ήταν κίνητρο να ψωμολυσσάξω. Με το που γύρισε όμως, λίγο μετά. χάνω τη δουλειά μου κ μπαμ, πήρα πίσω και τα 8 κιλά που έιχα χάσει...

Νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται εδώ:

'Επεισοδιακή Υπερφαγία-
Η επεισοδιακή υπερφαγία χαρακτηρίζεται απο επεισόδια ανεξέλεγκτης υπερφαγίας, πλούσιας συνήθως σε θερμιδικό περιεχόμενο, τα οποία συνοδεύονται απο αισθήματα ενοχής και δυσαρέσκειας. Την επεισοδιακή υπερφαγία συχνά ακολουθούν περίοδοι επαναλαμβανόμενης δίαιτας, χωρίς όμως να ακολουθούνται απο άλλες συμπεριφορές αντιστάθμισης όπως στη βουλιμία ( πχ. έμετοι). Συναντάται συνήθως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας απο ό,τι η ανορεξία και η βουλιμία και είναι εξίσου συχνή και σε άντρες (σε αντίθεση με τη ψυχογενή ανορεξία και τη ψυχογενή βουλιμία που συναντάται κυρίως σε κορίτσια και νεαρές γυναίκες).

Χαρακτηρίζεται απο τη γρήγορη και ανεξέλεγκτη κατανάλωση μεγάλης ποσότητας φαγητού, σε μικρό χρονικό διάστημα, μέχρι το άτομο να νιώσει άβολα.
Αίσθηση αηδίας και κατάθλιψης του ατόμου για τον εαυτό του και ενοχές για την υπερφαγία του.
Η υπερκατανάλωση αυτή συνήθως γίνεται όταν το άτομο είναι μόνο του ή στα κρυφά λόγω της ντροπής που αισθάνεται σε σχέση με την ποσότητα του φαγητού που κατανάλωσε."
Θεωρώ πως μου συμβαίνει ακριβώς αυτό.....

Ισως να κρυβεται εκει η απαντηση.

Χτες αγορασα μια μπαλα γυμναστικης ωστε να γυμναζομαι και οταν καθομαι.Αγορασα και τα λαχανικα μου και ξεκιναω παλι προσπαθεια.
Τα ποστ σου μαλλον με ενεπνευσαν.
Σημερα η ζυγαρια με δειχνει 76.8.Σε ενα μηνα θα ξαναζυγιστω και θα ενημερωσω.

Betelguese πολύ χαίρομαι για σένα. Κι εγώ σήμερα έφαγα κ 3 πηρουνιές μακαρονια κ τπτ άλλο. ..Πήγα κ μια βόλτα για περπάτημα κ βοήθησε κι ο καθαρός αέρας. Φαντάζομαι δε θα κάνεις διακοπές στην Ελλάδα, οπότε, είσαι κ τυχερή και άτυχη συναμα (γλιτώνεις τις λιχουδιές, το ψωμί, τα τυριά κ όλα τα εδέσματα). Εγω θα παω επαρχία για τις γιορτές κι ευελπιστώ να περπατάω τουλάχιστον 5km τη μέρα, να κινούμαι λίγο. Θα κραταμε για να δίνουμε δύναμη η μια στην άλλη ΟΚ? Να βασιστώ? Θα κραταμε κ ημερολογιο με πμ?

Ναι αμε γιατι οχι.