Printable View
Ποιος ειναι ο λογος υπαρξης μου ?....Ειμαι 17 χρονων και ειμαι τοσο μονος.. Βαρεθηκα συνεχεια να κανψ τα ιδια και τα ιδια πραγματα , βαρεθηκα η ζωη μου να ειναι τοσο κενη και αδεια, χωρις κανενα ανθρωπο να με καταλαβαινει και να με κατανοει..Για αλλους η ζωη μου μπορει να φενεται τοσο απλη και καλη αλλα για μενα ειναι ενας καθημερινος πολεμος. Δεν ξερω τι αλλο να κανω για να νιωσω καλυτερα.:(
Γεια σου Ρενο! Μπορω να σου αναφερω 1000 επιχειρηματα για ποιο λογο αξιζει να ζουμε κ να αγωνιζομαστε σ αυτη τη ζωη που μας δοθηκε, αλλα αμα εισαι αρνητικα διακειμενος δεν προκειται να σε πεισει τιποτα. Καταρχην να σε ρωτησω αυτα που περιγραφεις ποσο καιρο τα νιωθεις? Συνεβη καποιο γεγονος που πιστευεις μπορει να επεδρασε ως καταλυτικος παραγοντας? Με τους γονεις σου, τα αδερφια σου (αμα εχεις), τους φιλους σου, το σχολειο ολα καλα? Σε ρωταω γιατι συνηθως τιποτα δεν προκυπτει αναιτια. Α, κ το θεμα κανονικα επρεπε να το βαλεις στο "καταθλιψη/δυσθυμια" αλλα δεν πειραζει.
Οι φιλοι μου στο σχολειο αρχισαν να απομακρινονται απο μενα και δεν γνωριζω το γιατι..Αυτο τον καιρο μονο την οικογενεια μου εχω..Αυτο συμβαινει εδω και ενα χρονο...Μακαρι να μπορουσα να αλλαζα κατι , να εσβηνα κατι και ολα να αλλαξουν να γινουν διαφορετικα, να νιωσω κι εγω σαν ανθρωπος της ηλικιας μου οπως ολοι οι αλλοι. Και μονο που μου απαντησες σημαεινει πολλα για μενα .
Ευχαριστω !!!
Κι εγω στην ηλικια σου ετσι ενιωθα.. λιγο χειροτερα βεβαια καθως ειχα διαγνωστει με κλινικη καταθλιψη.. κι εγω ημουν κλεισμενη στον ευατο μου, για να ξεδινω το εριχνα στο υπερβολικο διαβασμα μεχρι τελικης πτωσεως κ στους μπαφους.. δεν σου συνιστω να κανεις το ιδιο.. εφοσον εισαι με την οικογενεια σου καλα, προσπαθησε να εχεις καλες σχεσεις κ να μιλας, ειδικα αμα εχεις αδερφια.. οι φιλοι στη ζωη θα σε εγκαταλειψουν, θα σε προδωσουν, θα σε απορριψουν, η οικογενεια ομως δεν θα το κανει ποτε αυτο, εκτος βεβαια αν μιλαμε για ακραιες περιπτωσεις.. θα σου λεγα αμα συνεχιστει η κατασταση να μιλησεις κ σε εναν ψυχολογο δεν ειναι κακο.. να που θα επρεπε να υπαρχουν ψυχολογοι στα σχολεια αλλα το κρατος κοιμαται ορθιο..
αυτο που κανουμε ολοι μας να ζεις για να γινεις καλαQuote:
Originally Posted by renos
δημητρη δεν εχει ψυχωση το παιδι απλα ειναι αγχωμενο λογω ηλικιας κ συνθηκων ζωηςQuote:
Originally Posted by ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817
α συγνωμη ολα καλα τοτεQuote:
Originally Posted by Lacrymosa
Ρένο, καλημέρα. Καλέ, είσαι στην εφηβεία. Και μόνο αυτό το γεγονός, με τις αλλαγές που συμβαίνουν στον οργανισμό σου, βιολογικές, ορμονολογικές, την αναζήτηση της ταυτότητάς σου που έχεις ανάγκη να βρεις, να τοποθετήσεις κάπου, να διαχωρίσεις την ύπαρξή σου από τις τόσες άλλες όμοιες γύρω σου, να ανακαλύψεις τα θέλω σου, τη διάθεση να ενώσεις την ανάσα σου με άλλες και άλλους που σκέφτονται σαν εσένα σε κάποια σημαντικά πράγματα, είναι τόσα πολλά που στην εφηβεία μπορούν να σου δίνουν την αίσθηση της απόλυτης δυστυχίας. Θυμάμαι πως και γω στην εφηβεία μου ένιωθα σαν εσένα, μόνη, ξένη, διαφορετική. Στην πορεία θα μπορέσεις και να σταθεροποιήσεις το συναισθηματικό σου κόσμο, και στο εύχομαι, και ξεπερνώντας πράγματα ή ξεθάβοντας δυναμικές να πας παρακάτω. Η ζωή είναι μπροστά σου. Οι φίλοι που σε αποφεύγουν δεν είναι μάτια μου ολάκερος ο κόσμος, είναι ένα τοσοδά του κομματάκι. Προσπάθησε να μην εγκλωβίζεις το νου σου σε σκέψεις που σε κάνουν χειρότερα, δηλαδή προσπάθησε λιγάκι να βρίσκεις τον τρόπο να σε κρατάς, με κάποιες αντίθετες οπτικές, μπορείς να σου πεις, οκ, τώρα αισθάνομαι έτσι, αύριο κάλλιστα μπορεί να αισθάνομαι διαφορετικά. Για την ομοιομορφία των ημερών που ανέφερες, αφού σε ενοχλεί και σε ρίχνει, βάλε στοιχεία φρέσκα, αν πχ πας μια βόλτα ενώ δεν το συνηθίζεις μάνι μάνι η ομοιομορφία έσπασε, έτσι δεν είναι? Γνωρίζω πόσο δραματικό σου φαίνεται ένα σύνολο πραγμάτων, μια κατάσταση όταν είσαι μέσα της, δε θα είσαι όμως για πάντα.
Ό,τι άλλο σκέφτεσαι πέστο εδώ, θα προσπαθήσω με τα λίγα και γω που ξέρω και άλλα μέλη να το παλέψουμε αυτό που νιώθεις. Τι λες και συ?
;)
Ευχαριστω για τα λογια σας...Κι εγω προσπααθω καθημερινα νακανς κατι διαφορετικο μπασ και αλλαξει κατι ...αλλα την επομενη μερα ξαναρχιζω να ειμαι ο ιδιος με την ιδια ψυχικη μηζαιρια
Εγώ με τα φάρμακα είμαι κάπως καλύτερα, με πειράζει λιγότερο η νίκη του Σατανισμού στην ανθρωπότητα και έχω το κεφάλι μου ήσυχο κι ας μην κάνω κάτι.