-
Αγαπητη philomila,
Καταρχην καλωσορισες.
Διαβασα με προσοχη το κειμενο σου και πρεπει να πω πως , αν και ηταν λιτο, με γεμισε με ανατριχιαστικες εικονες. Ηταν σα να παρακολουθησα αυτην την περιοδο της ζωης σου απο κοντα...
Ομολογω πως και μονο το γεγονος οτι ενας 43αχρονος εκανε κατι τετοιο σε ενα ΠΑΙΔΙ μολις 13 χρονων, με εκανε εξαλλη!
Ειναι αληθεια πως το διαδυκτιο κρυβει απειρες παγιδες. ολοι πισω απο μια οθονη, προσπαθουν να δειξουν κατι που δεν ειναι στην πραγματικοτητα. Δειχνουν αυτο που ΘΑΘΕΛΑΝ να ειναι...Ετσι κι αυτος... Ετσι και πολλοι αλλοι σαν και αυτον.
Οχι,δεν θα ριξω το φταιξιμο σε σενα για το οτι παρασυρθηκες σε κατι τοσο οδυνηρο. Πως θα μπορουσα να κατηγορησω ενα παιδι που δεν ειχε ιδεα πως ειναι η πραγματικοτητα εκει εξω...Η ευθυνη ειναι ολη δικη του! Ενα κτηνος που παρεσυρε ενα παιδακι για να ικανοποιησει τις αρρωστημενες του φαντασιωσεις!
Αυτο που ειναι μετεωρο στο κειμενο σου ειναι το γιατι παγιδευτηκες στον ψευτικο κοσμο του internet. Τι ηταν αυτο που σε εκανε να νιωθεις στερημενη απο αγαπη; Προβληματα με τους γονεις; Ανησυχια μηπως δε γινοσουν αποδεκτη απο τους συνομηλικους σου αν δεν ησουν \"προχωρημενη\" σε συζητησεις που ισως εκαναν μεταξυ τους;
Γιατι κλειστηκες στον εαυτο σου και επελεξες να μιλησεις με ξενους και να ζητησεις απο κει αγαπη;
Δεν θελω να γινω αδιακριτη. Στην ουσια οι ερωτησεις μου ειναι ρητορικες ...
Επαναλαμβανω ομως πως ΠΟΤΕ δεν θα κατακρινω ενα παιδακι 13 ετων επειδη επεσε στην παγιδα ενος πολυ μεγαλυτερου και σαφως πιο εμπειρου \"ανθρωπου\" και ενεδωσε στις ανωμαλες ορεξεις του φοβουμενο μην τον χασει...
Κανε κουραγιο κοριτσακι μου και παλεψε να ηρεμησεις την ψυχουλα σου αφαιρωντας κομματι κομματι αυτες τις αναμνησεις...
Για οτιδηποτε θελησεις, ειμαστε εδω να σε ακουσουμε, να σου δειξουμε πως υπαρχουν κι αλλα ειδη ανθρωπων περα απο αυτο που στοιχειωνει το μυαλο σου και σε τρομαζει...
Κουραγιο και καλη δυναμη σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου.
Φιλικα,
Λενα
-
Ο πριγκηπας ήρθε online
Αλλη μια ιστορια απο την παγκόσμια κοινωνία του ιντερνετ. 13 χρονων κοριτσάκι, πραγματικά δεν μπορουσες να κάνεις διαφορετικά αφου υπήρχε -απο οτι κατάλαβα- και μεγάλο κενό στην οικογένεια.
\"Ο πριγκηπας ήρθε online\" μπορει να είναι ο τίτλος κάποιου νέου διηγηματος με ιστορίες παρόμοιες και πολυ χειρότερες.
Εισαι ακόμα νέα και μπορείς να επουλωσεις τις πληγές της ψυχής σου. Συμφιλιώσου με εκείνο το κοριτσάκι των 13 ετών, μην του ρίχνεις ευθύνες, αγάπησέ το γιατί πολυ πόνεσε, πολύ δυστυχισε αναζητώντας την χαρά της επικοινωνίας, της συντροφικότητας. Τι να πει κανείς για αυτά τα κτήνη! Καθόλου περιεργο να είναι και πατέρας αυτός ο κύριος.
Προχώρα μικρή μου! Μην μένεις στάσιμη. Μην αδρανείς. Δεν ειναι ολοι οι άνδρες έτσι. Καπου εκεί έξω ο πριγκηπας σε περιμένει .....
Σου στελνω μια μεγάλη αγκαλιά
-
Χίλια ευχαριστώ για τις απαντήσεις και για την υποστήριξη και για τις αγκαλιές.
Όσο γι\' αυτό που έμεινε μετέωρο... Δεν ξέρω πώς ξεκίνησε η απομόνωσή μου. Μάλλον ήταν πολλά πράγματα μαζί.
Στο σπίτι τα πράγματα δεν ήταν ποτέ καλά. Ο μπαμπάς έφευγε κατά διαστήματα, η μαμά μ\' έβαζε να του φωνάζω να γυρίσει, οι καυγάδες ομηρικοί κι εγώ συνήθως στη μέση, γενικά περνούσα τις περισσοτερες ώρες μόνη μου από πολύ μικρή, κι από πολύ μικρή είχα εξοικειωθεί με τους υπολογιστές (να φανταστείτε, στον πρώτο μου υπολογιστή δούλευα σε DOS). Το ίντερνετ ήταν για μένα κάτι σαν φυσικό περιβάλλον ήδη από το δημοτικό, δεν είχε σχέση με το να είμαι προχωρημένη ή κάτι τέτοιο. Απλώς μου άρεσε ν\' ασχολούμαι με τους υπολογιστές, με γλώσσες προγραμματισμού κλπ. Φίλους στο γυμνάσιο έκανα πολύ δύσκολα. Έτσι όταν είδα ότι έβρισκα ανθρώπους με τους οποίους μπορούσα να επικοινωνήσω στο ίντερνετ, όλα μου φάνηκαν πολύ πιο εύκολα. Δεν ξέρω τι άλλο να πω...
Για πρίγκηπες δεν ξέρω. Έχω έναν αληθινό θησαυρό εδώ και χρόνια, κι είναι κι αυτός χτυπημένος άσχημα από τους ανθρώπους. Δυστυχώς οι περιστάσεις φέτος μας έφεραν σε διαφορετικές χώρες -είναι κι αυτό άλλο ένα ανοιχτό μέτωπο. Τι να κάνεις...
Καλώς σας βρήκα.
Φιλομήλα
-
Το φανταστηκα πως καποιο σοβαρο κενο υπηρχε εντος της οικογενειας. Και φυσικα μη νομισεις πως εχω μαντικες ικανοτητες! Απλα για ενα πολυ μεγαλο διαστημα, οντας μοναχικη και απομονωμενη απο τον υπολοιπο κοσμο λογω της αγοραφοβιας μου, καθως και λογω προβληματων και μαλιστα σοβαροτατων στο οικογενειακο μου περιβαλλον, ανακαλυψα τον ψευτικο κοσμο του internet...
Γνωρισα ανθρωπους (ελαχιστους) και ευτυχως ανακαλυψα πως δεν ηταν ολοι ανωμαλοι, περιεργοι η κακοι. Εκανα φιλους και φιλες απο κει, πολυ λιγους, αλλα σταθηκαν πραγματικοι φιλοι μεχρι και σημερα. Το απεδειξαν στις πιο δυσκολες περιοδους της ζωης μου...
Και παλι ομως, επειδη ειδα απιστευτη υποκρισια και βρωμια ( ημουν και σε ωριμη ηλικια, δεν ημουν παιδι ) αποχωρησα γιατι σιχαθηκα...
Κανε κουραγιο κοριτσακι μου. Κανεις δε χανεται ( χιλιοειπωμενο ). Καπου εκει εξω, ανατελλει παντα ενας ηλιος για τον καθενα μας...
Ειμαστε εδω, για οτι θελησεις :)
-
Να \'σαι καλά Λενάκι, ευχαριστώ πάρα πολύ...
Χθες ήταν πολύ άσχημη μέρα για μένα. Οι απαντήσεις σας με βοήθησαν όμως
και γι\' αυτό είμαι πραγματικά ευγνώμων.
Φιλιά,
Φιλομήλα
-
Να μην ευχαριστεις...
Αν δεν ευαισθητοποιουμαστε με το προβλημα ενος ανθρωπου που βγαζει τα εσωψυχα του, τοτε δεν ειμαστε αξιοι να λεγομαστε ανθρωποι...
Νασαι καλα :)
-
ισως εχει περασει καιρος που που εχεις ανοιξει αυτο το θεμα,ειμαι σχετικα καινουργιο μελος και δεν ξερω πως να το κοιταξω...η αληθεια ειναι οτι δραστηριοποιουμαι στις συναισθηματικες διαταραχες...πρωτη φορα μπαινω εδω και διαβασα την ιστορια σου...οχι απλα με αγγιξε εκλαψα...ειναι κατι που δεν το χω ξεπερασει ακομα..εχω βρεθει στην θεση σου..κ μολις στα 14 μου...μπορω να σε νιωσω..ετσι αρχισε η καταθλιψη μου...και εγω ακομα εχω προβλημα,ειναι για κατι που δεν μιλαω..ειναι κατι που δεν μπορω να ακουω...αληθεια θα προτιμουσα να βιασουνε εμενα(γιατι παιδι ησουν οπως και εγω,οπως και αλλα κοριτσια)παρα καμια αλλη....μακαρι να μπορουσα να σηκωσω στην πλατη μου ολη την βρωμια αυτων των ανθρωπων...σου γραφω κ θυμαμαι τα δικα μου τωρα!!!ειλικρινα και μενα εχουν σημαδεψει την ζωη μου,απο τοτε δεν εχω κανει ουτε μια υγειη σχεση.ακομα νιωθω βρωμικη.ακομα νιωθω τυψεις(που θα επρεπε αυτος να νιωθει)ακομα νιωθω ΝΕΚΡΗ!!!!!
μακαρι να μπορουσα να κανω κατι για σενα κ για τοσα κοριτσια!!
πολλες φορες νιωθω υπευθυνη για εναν δικο σας \'\'βιασμο\'\'γιατι σιωπησα γιατι ποτε δεν μιλησα...
να σε εχει ο θεος καλα....σου ευχομαι οτι καλυτερο...μακαρι να το ξεπερασεις..και να μην το ξαναφερεις ποτε στην μνημη σου..ουτε καν ως κακια αναμνηση...
ευχομαι το 2007 να σου φερει υγεια κ ευτυχια...και ανθρωπους να σαγαπανε γιαυτο που εισαι....
-
........γι αυτο χρειαζεται ιδιαιτερη προσοχη με τη χρηση του νετ απο τους εφηβους!οι τραυματικες εμπειριες που συμβαινουν τοτε θελουν μεγαλο χρονικο διαστημα για να επουλωθουν αργοτερα!
-
ο πραγματικός βιασμός, δεν είναι, ένα παιδάκι 13 ετών να το βιάζεις να αισθανθεία γυναίκα χωρίς ακόμη να είναι;
δεν είναι σαν να το οδηγείς στο πουθενά, στην ανυπαρξία;
απόδειξη, ότι μέτά αυτές τις εμπειρίες και οι αυτοτραυματισμοί. σαν μικρές φωνές αυτοκτονίας.
καλό δρόμο, και ευχές να συναντάς συνανθρώπους και όχι θηρία, σε σένα που άνοιξεις αυτό το ζοφερό θέμα.
-
ναι, μαλλον κάπως έτσι είναι...
ευχαριστώ πολύ, να \'σαι καλά!
Φιλομήλα
-
Philomila καλησπέρα …
Καλησπέρα και σε όλα τα μέλη του forum μια και αυτό είναι το πρώτο μου post.
Είμαι 31 χρονών και μπορείτε να με φωνάζετε Μάη.
Διαβάζοντας την ιστορία σου Φιλομήλα, ειλικρινά δεν μπόρεσα να βρω πολλές διαφορές από τη δική μου ιστορία.
Εμένα η κακοποίηση από τον γείτονα (35-40 ετών) και “babysitter” (γιατί οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι και η μητέρα μου δούλευε πάρα πολλές ώρες) διήρκησε 2 χρόνια από τα 13 έως τα 15. Ο «άνθρωπος» αυτός αρχικά πήρε ας πούμε το ρόλο του πατέρα αφού ο δικός μου δεν ήταν εκεί καθημερινά…
Στα 15 έφυγα από το σπίτι μου και πήγα να ζήσω με τον πατέρα μουΤο περίεργο και ταυτόχρονα η άμυνα μου ήταν ότι από τη μέρα που έφυγα από το σπίτι της μαμάς μου σβήστηκαν όλα εντελώς από τη μνήμη μου. Υποσυνείδητα όμως υπόβοσκαν και ακολούθησαν αυτοτραυματισμοί και μια απόπειρα αυτοκτονίας στα 17 μου.
Μεγάλωσα μόνη μου και στον αυτόματο μέχρι τα 22 που έφυγα από την Ελλάδα. Πριν 3 χρόνια ξαναγύρισα.
15 χρόνια δεν μίλησα ποτέ για αυτό μιας και «δεν υπήρχε» μέχρι που μια μέρα άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και δεν ήξερα που να σταθώ.
Έχω ξεκινήσει και εγώ θεραπεία τώρα αλλά για να είμαι ειλικρινής συνέχεια βρίσκομαι σε ένα φαύλο κύκλο … Η ψυχολόγος μου είπε ότι έχω ήπια κατάθλιψη.
Έχω μια σχέση εδώ και 2,5 χρόνια και ειλικρινά με έχει στηρίξει πολύ. Η σχέση αυτή είναι με μια γυναίκα γιατί σχετικό ή άσχετο με το παρελθόν οι άνδρες δεν με έλκουν καθόλου ερωτικά.
Σεξουαλικά έχω προβλήματα αφού σε οποιαδήποτε κίνηση που δεν περιμένω εγώ τινάζομαι… Η ψυχολόγος είπε ότι σταδιακά θα φύγει … να δούμε…
Τις τελευταίες ημέρες έχω πολύ θυμό … άλλες ημέρες νιώθω ότι όλα θα πάνε καλά άλλες ότι δεν αξίζει να προσπαθώ.
Η ψυχολόγος επίσης είπε να προσπαθώ να μιλάω στη σχέση μου και να μην κλείνομαι αλλά το βρίσκω πολύ δύσκολο… κάθε φορά που θέλω να μιλήσω είτε δεν είναι η κατάλληλη στιγμή είτε νιώθω ότι πνίγομαι και γενικά θέλω να μιλήσω αλλά νιώθω ότι δεν έχω τίποτα να πω …
Χθες ήθελα να ουρλιάξω δυνατά και να σπάσω ότι υπάρχει μπροστά μου …
… αλλά κρατιέμαι …
Σκέφτομαι πολλές φορές να κινήσω διαδικασίες μήνυσης αλλά μετά από τόσα χρόνια δεν ξέρω τι θα βγει … χωρίς αποδείξεις … μόνο ο λόγος μου εναντίον του δικού του… ο οποίος είναι ευυπόληπτο μέλος της κοινωνίας, κάποτε καθηγητής πανεπιστημίου…
Πολλές πάλι φορές έχω μπει στον πειρασμό να βρω 5-6 αλβανούς και να τους πληρώσω να τον σαπίσουν στο ξύλο…
Με πείραξε όταν τη μέρα που το είπα στους γονείς μου η μητέρα μου ήταν και είναι δίπλα μου και η απάντηση του μπαμπά μου ήταν: «Ε σίγα και τι έγινε, δες το σαν εμπειρία και προχώρα»… από τότε δεν το είχε ξανασυζητήσει…
Αν ήμουν εγώ μπαμπάς και το παιδί μου ερχόταν και μου έλεγε κάτι τέτοιο θα είχα βρει το κτήνος που το πείραξε και θα τον είχα κάνει να μετανιώσει τη μέρα και τη στιγμή! Θα τον έστελνα φυλακή με ταμπελάκι «παιδεραστής» να καλοπερνούσε εκεί…
Έχω καλές ημέρες … έχω και κακές …τελευταία κυρίως κακές … πολύ θυμό… πολύ θλίψη … θέλω να μη βγαίνω από το σπίτι… νιώθω ότι κάνω τέτοια υπερπροσπάθεια να πάω δουλειά και να χαμογελάω που όταν γυρίζω σπίτι σέρνομαι από την κούραση… μετά νιώθω τύψεις που η φίλη μου κάνει τα πάντα στο σπίτι και εγώ κάθομαι …
Εδώ και 3 εβδομάδες έχω βγάλει σε όλο μου το σώμα εξανθήματα και έχω φαγούρα… το μόνο που με ηρέμησε ήταν ένα Atarax που είχε η φίλη μου το οποίο όμως με έριξε off εντελώς για 24 ώρες γιατί δεν παίρνω καθόλου φάρμακα, ούτε depon αν δεν χρειάζεται πραγματικά.
Μπορεί να τρομάζω και εγώ η ίδια που βγαίνει τόσος θυμός γιατί όσο με θυμάμαι ήμουν ένα πράο καλό παιδί , ευγενική χωρίς ποτέ νεύρα.
Φοβάμαι ότι η σχέση μου δεν θα με αντέξει στο τέλος και θα με αφήσει …
Όπως βλέπετε η μία ώρα την εβδομάδα στην ψυχολόγο δεν μου φτάνει και έγραψα έκθεση …
Philomila υπομονή …. Και στις δύο μας …
-
Kαλησπέρα Μάη.Εύχομαι σύντομα να αισθανθείς ξέγνοιαστη και ανακουφισμένη.Να βρεις τον εαυτό που επιθυμείς και που σου ανήκει.Ο θυμός ίσως να ήρθε η ώρα να βγει,είναι κομμάτι των σταδίου αποθεραπείας.Ρώτα για αυτό και την ψυχολόγο σου σε περίπτωση που βλέπεις να παρεμβαίνει στην καθημερινότητά σου με αρνητικούς ή ζημιογόνους τρόπους.Ο θυμός σου είναι υγιής πάντως,πρέπει να εκφράζεται και να μην σε τοξινώνει,απλώς ο τρόπος και η μορφή εκδήλωσής του αλλάζει.Η αρχική απώθηση έκαναν το στάδιο να μετατεθεί χρονικά,θα το ξεπεράσεις κι αυτό,εδώ ξεπερνάς τόσα.Θα σε βοηθήσει και η φίλη σου,μην την αφήνεις απέξω από αυτό που περνάς,να το μοιραστείτε.Και μπορεί να κάνει και το δεσμό σας πιο δυνατό,καθώς το μοίρασμα του πόνου κάνει τους ανθρώπους να έχουν άλλου είδους ενσυναίσθηση και κατανόηση.
Τα καλύτερα θα έρθουν,να έχεις πάντα πίστη στον εαυτό σου και αισιοδοξία σου εύχομαι!Την καλησπέρα μου.:)
-
Ξέρεις ότι μιλαει το σώμα με διάφορους τρόπους.Τα εξανθήματα θεωρώ ότι πεοέρχονται απο την κακή ψυχολογία σου.Δεν είσαι η μοναδική που το παθαίνει.Το έπαθε και η κόρη μου πριν 5 χρόνια όταν πέρασε πολλά προβλήματα.με την διαφορά ότι πρέπει να πας σε δερματολόγο και να κοιτάξεις να μιλήσεις να αδειάσεις απο τον θυμό.
