Αποφεύγω τους φίλους μου

Καλησπέρα σας και καλή χρονιά.
Τα τελευταία 3 - 4 χρόνια συστηματικά αποφεύγω τους φίλους μου, όταν αυτοί μου λένε ότι θέλουν να συναντηθούμε, ή να βγούμε έξω. Θέλω να είναι ικανοποιημένοι από εμένα και να σκέφτονται ότι είμαι καλός μαζί τους. ο λόγος που τους αποφεύγω, είναι ότι δεν θέλω να τους γίνομαι βάρος, ούτε να τους χαλάω την διάθεση. Πιστεύω ότι αν κάνω πολλή παρέα μαζί τους, θα με βαρεθούν, ή θα γίνω βαρετός, διότι δεν ξέρω τί να συζητήσω μαζί τους, ή ότι θα γίνει κάτι και θα παρεξηγηθούν μαζί μου ή θα στενοχωρηθούν εξ αιτίας μου. Επίσης πιστεύω ότι όλοι σκέφτονται κάποια πράγματα που δεν τους αρέσουν στην συμπεριφορά μου, και τα κρατάνε κρυφά και δεν μου τα λένε. Νιώθω πολύ βαρετός, περιττός σε κάθε παρέα και παράσιτο. Νιώθω ότι είμαι δυσάρεστος για αυτούς, και ότι απλώς με ανέχονται. Νιώθω ένα ρεμάλι, ένας άθλιος που δεν είναι ικανός για τίποτα.
Δεν θέλω να βγω από το σπίτι. Κάθε μέρα περιμένω να νυχτώσει, να πάει 12 τα μεσάνυχτα, για να πάω να κοιμηθώ. Εγώ κάποτε δεν ήμουν έτσι...

Γιατί άρχισες να έχεις αυτές τις σκέψεις? Σου είπε κάποιος κάτι ή έκανε κάτι για να σε κάνει να τα πιστέψεις αυτά?

Από όσο θυμάμαι, δεν μου έχει πει κανείς τίποτα. Όμως νιώθω πολύ ξεκάρφωτος, νιώθω άσχετος. Δεν μπορώ να τους κάνω να γελάσουν, δεν μπορώ να τους κάνω να περάσουν καλά, δεν ξέρω τί να συζητήσω μαζί τους. Και νομίζω ότι από μέσα τους θα με σχολιάζουν και θα λένε ότι είμαι βαρετός και ξενέρωτος. Άν βγω έξω και περάσω καλά, νομίζω ότι έχω κάνει κάτι κακό, και έχω ενοχές. Νιώθω ότι δεν έχω το δικαίωμα να περνάω ωραία. Επίσης μερικές φορές νομίζω ότι όταν λείπω από το σπίτι θα συμβεί κάτι κακό στην μάνα μου.
Δεν μπορώ να διασκεδάσω και να κάνω κέφι διότι η σκέψη μου είναι συνέχεια κολλημένη σε ψυχαναγκαστικές ιδέες, που δεν με αφήνουν να ηρεμήσω. Θέλω να κλειστώ στο σπίτι και να μην βγω έξω από την πόρτα για μερικούς μήνες, όμως δεν έχω την δυνατότητα να το κάνω αυτό, διότι έχω υποχρεώσεις. Παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι αν έφευγα και πήγαινα σε ένα άλλο μέρος να ζήσω δεν θα ένιωθα έτσι. Όμως αυτό δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω. Τα τελευταία χρόνια είχα και κάποιες αποτυχίες στην ζωή μου, οι οποίες με έκαναν να μην έχω καθόλου αυτοπεποίθηση και να μισώ τον εαυτό μου.

Quote:

---

Originally Posted by Λαθρόβιος

Από όσο θυμάμαι, δεν μου έχει πει κανείς τίποτα. Όμως νιώθω πολύ ξεκάρφωτος, νιώθω άσχετος. Δεν μπορώ να τους κάνω να γελάσουν, δεν μπορώ να τους κάνω να περάσουν καλά, δεν ξέρω τί να συζητήσω μαζί τους. Και νομίζω ότι από μέσα τους θα με σχολιάζουν και θα λένε ότι είμαι βαρετός και ξενέρωτος. Άν βγω έξω και περάσω καλά, νομίζω ότι έχω κάνει κάτι κακό, και έχω ενοχές. Νιώθω ότι δεν έχω το δικαίωμα να περνάω ωραία. Επίσης μερικές φορές νομίζω ότι όταν λείπω από το σπίτι θα συμβεί κάτι κακό στην μάνα μου.
Δεν μπορώ να διασκεδάσω και να κάνω κέφι διότι η σκέψη μου είναι συνέχεια κολλημένη σε ψυχαναγκαστικές ιδέες, που δεν με αφήνουν να ηρεμήσω. Θέλω να κλειστώ στο σπίτι και να μην βγω έξω από την πόρτα για μερικούς μήνες, όμως δεν έχω την δυνατότητα να το κάνω αυτό, διότι έχω υποχρεώσεις. Παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι αν έφευγα και πήγαινα σε ένα άλλο μέρος να ζήσω δεν θα ένιωθα έτσι. Όμως αυτό δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω. Τα τελευταία χρόνια είχα και κάποιες αποτυχίες στην ζωή μου, οι οποίες με έκαναν να μην έχω καθόλου αυτοπεποίθηση και να μισώ τον εαυτό μου.

---

Πάντα έτσι ένιωθες για τον εαυτό σου και τους φίλους σου? Ή έγινε κατι και το προκάλεσε ?

Από όσο θυμάμαι δεν έγινε τίποτα συγκεκριμένο που να το προκάλεσε.
Δεν ξέρω γιατί νιώθω έτσι.
Ίσως να έγινε κάτι και να μην το θυμάμαι πλέον.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΣΥ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΣ ΝΙΩΘΕΙΣ. ΛΕΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 3 ΧΡΟΝΙΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΙΝ ΙΣΟΥΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟΡΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΓΙΝΕΣ ΒΑΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΤΟΣ. ΜΕΣΟΛΑΣΒΗΣΕ ΚΑΤΙ? ΑΝ ΕΣΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ. ΕΧΩ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΕΤΙΟΥ ΙΔΟΥΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΑΛΛΑ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΣΧΙΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Το γεγονός ότι εξακολουθούν να σου προτείνουν να συναντηθείτε και να επιδιώκουν συναναστροφές, παρόλο που τους αποφεύγεις, καθώς λες, δε σε βάζει καθόλου σε σκέψεις ότι δεν είσαι τελικά τόσο βαρετός, όσο θέλεις να νομίζεις; Προσωπικά, τουλάχιστον, αν απορρίψω έστω μια φορά πρόσκληση, που εξαιρετικά σπάνια μου κάνουν, αρκεί για να μην ξανασχοληθούν ποτέ μαζί μου. Ενώ εσένα σε καλούν ξανά και ξανά και μας αναρωτιέσαι μετά μήπως είσαι βαρετός και χωρίς ενδιαφέρον. Ειλικρινά, δεν μπορώ να τους καταλαβω ορισμένους...

Όπως είπε και ο sheldon, το γεγονός ότι σε προσκαλούν μαζί τους επανειλημμένα αρκεί για να καταλήξεις ότι δε σε θεωρούν καθόλου βαρετό και ότι σε θέλουν πολύ στην παρέα τους. Είναι όντως πολύ εύκολο να παγιδευτεί κανείς στο φαύλο κύκλο της αγοραφοβίας, γιατί όσο περισσότερο δε βγαίνεις έξω, τόσο περισσότερο φοβάσαι να βγεις έξω. Ίσως θα ήταν καλή ιδέα να προσπαθήσεις να επανακαλλιεργήσεις τη συνήθειά σου να βγαίνεις από το σπίτι σου, ξεκινώντας με πολύ μικρά βήματα, ως άσκηση για το μυαλό σου, ώστε να οικειοποιθείς ξανά την ιδέα. Εφόσον μπορούσες στο παρελθόν, μπορείς και τώρα.

Καλως ηρθες στο club.