τασεις αυτοκτονιας

Τον τελευταιο καιρο δε μπορω να βγαλω απο το μυαλο μου αυτην την σκεψη της αυτοκτονιας.Εχω φτασει να πιστευω οτι ειναι η μονη διεξοδος για καποιους ανθρωπους οπως εγω κ μου δινει ανακουφιση να ξερω οτι υπαρχει αυτη η διεξοδος.Το θεμα ειναι οτι κουραστηκα απο τη ζωη κ εχω φτασει στα ορια της εξευρεσης λυσεων που ποτε δε με ικανοποιουν.Νιωθω τρομακτικα δυστυχισμενη γιατι παρολο που ειμαι πολυ νεα πανε χρονια που προσπαθω να βρω νοημα κ δεν μπορω,τιποτα δε με εμπνεει κ κουραστηκα απο τη καθημερινη μαχη για πραγματα που δεν μετρανε για μενα.Εχω αποταθει σε διαφορους ανθρωπους κ εχω απογοητευτει απο τις τετριμμενες ιδεες τους,εχω πιαστει απο διαφορα πραματα για να βρω νοημα κ ομως τιποτα δεν ειναι αρκετο.Γι αυτο σκεφτηκα οτι αμα τιναξω τα μυαλα μου θα απελευθερωθω απο ολα αυτα τα μαρτυρια,θα κανω κατι μοναδικο κ θα αποφασισω για κατι που με αφορα εγω η ιδια!!

πως θα τιναξεις τα μυαλα σου? εχεις οπλο?

Η αληθεια ειναι οτι στο τοσο καιρο που το σκεφτομαι ο αντιλογος μου φαινεται ασθενης σε επιχειρηματα.Συζηταω αυτο το θεμα με καθαρη φιλοσοφικη διαθεση αν και η αληθεια ειναι οτι αρκει μια ιδεα να αποκρυσταλωθει για να γινει πραγματικοτητα.Για ποιο λογο στα αληθεια θα αξιζε κανεις να ζει????