Ειμαστε πεντε αδερφια,δυο αγορια κ τρια κοριτσια κ εγω ειμαι η τεταρτη.Οι γονεις μου υπερπροστατευαν το πρωτο παιδι,τον αδερφο μου κ την μικρη μου την αδερφη σαν τελευταια που ηταν κ την εχουν κακομαθει ενω οι ενδιαμεσοι παντα ειμασταν παραμελημενοι αναλαμβανοντας ολα τα βαρη κ τις υποχρεωσεις.Σαν να μην φτανει αυτο η μικρη μου αδερφη δεν μου εχει κανενα σεβασμο,ανετα μπορει να με βρισει κ ποτε δεν αναγνωριζει τιποτα απο οσα της εχω βοηθησει εις βαρος μου.Αφου στο παρελθον που ακομα ζουσαμε μαζι ενα ολοκληρο χρονο δεν της μιλουσα καθολου.Σημερα η κατασταση συνεχιζεται η ιδια αν και δε μενουμε μαζι.Με γεμιζει τρομερη οργη οτι ειμαι αναγκασμενη να την βλεπω επειδη ερχεται να βλεπει την αλλη μου αδερφη με την οποια μενω η εγω επισκεφτομαι τους γονεις μου με τους οποιους μενει αυτη.Ειλικρινα φαινεται χαζο αλλα δεν ξερω πως να ξεφυγω απο αυτην την κατασταση???