Δεν επρεπε να παμε τοσο μακρυα και τωρα ειμαστε εδώ
Ας ξεκινησουμε με το παρελθον,ολοι μας λεγαμε θα γινουμε κατι σπουδαιο στην ζωη μας,η σκεψη μας ετρεχε τοσο πολυ μα στην πορεια η ζωη ειχε αργη κινηση,παρεα με το ονειρο μας..Εχω αδικο?
Ποσοι απο εμας μεσα απο σχεσεις,απο φιλιες,απο γνωριμιες εβγαλαν ενα συμπερασμα πως το "μαθημα δεν διδασκεται ειναι δωρεαν"
Μερικες φορες ειχα θεληση να βγαλω απο μονος μου ενα τροπο διδασκαλιας
που να λεει οτι εγινε εγινε,πιασε τι καλο εκανες και τι ασχημο και αν αυτα δεν ηταν αποδεκτα
μην μασας,γιατι οταν ο θυμος μου ξεσπουσε οχι σε καποιον ανθρωπο η στην κοπελα μου...αλλα στο χαρτι,ακουγα την κοπελα,αναστεναζε...Βλεπετε κανενας δεν ειναι αποδεκτος οταν εχει καλες προθεσεις..
Αλλα κοιτωντας μια νυχτα τους αστερισμους καταλαβα ενα πραγμα,πως και οι αστερισμοι ειναι στο πεζοδρομιο παγιδευμενοι και μοιαζουν να λενε ακου χαζε αυτη ειναι η ζωη σου
Η ζωη ειναι δυσκολη και αρκετες φορες μια φυλακη,αλλα η επιβιωση ειναι να εισαι ελευθερος και να νιωθεις ετσι.
Μου ειπε ενας ανθρωπος καποτε <Ειμαι ένα στοιχημα χαμενο> και του λεω γιατι ?
Γιατι ειχα καποια ονειρα μικρος βλεπεις παλατια κλπ,ενώ τωρα αφαιρεθηκα για μια στιγμη στον νεροχυτη κοιταζωντας τις κατσαριδες...