πάλι τα ίδια?

καλημέρα σε όλους..είμαι 32 χρονών. σαν παιδί ήμουνα πάντα διαφορετική. κοινωνική με αγαπούσαν όλοι αλλά πάντα ήμουν στο δικό μου κόσμο. λόγω οικογενειακών καταστάσεων άρχισα να βγαίνω πολύ και να πίνω πολύ. στα 22 άρχισα να έχω τα πολύ όμορφα αυτά συμπτώματα, τρέμουλο, με έλουζε κρύος ιδρώτας και πάντα έφευγα από τις παρέες μου. νόμιζα ότι έτσι ήταν ο χαρακτήρας μου. κάποια στιγμή δεν ένιωθα καλά και πήγα στο γιατρό. μου πρότεινε τους ανώνυμους αλκοολικούς. βέβαια εγώ δεν παραδεχόμουν το πρόβλημα. όταν προσπάθησα να το κόψω το κατάλαβα. πάντα για να βγω έπρεπε να πιω για να τα βγάλω πέρα. και έτσι συνέχισα. μέχρι που κατέληξα στο νοσοκομείο. το σώμα μου δεν άντεχε τη διαδικασία. στα 28 ζήτησα βοήθεια. η διάγνωση ήταν κατάθλιψη, κοινωνική φοβία αλκοολισμός. έκανα 6 μήνες θεραπεία με φάρμακα και ψυχοθεραπεία και ήμουνα πολύ καλά.. ο ψυχολόγος με βοήθησε πολύ. το θέμα το αντιμετώπιζα πάρα πολύ καλά. όταν άρχισα να τρέμω προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι και να μείνω. να μη φύγω. πριν από ένα μήνα χώρισα. είμαι χωρίς δουλειά εδώ και τρεις μήνες. η όλη μου συναναστροφή με τον κόσμο είναι πολύ δύσκολη. εχθές που πήγα για καφέ με τον αδερφό μου και τις ξαδέρφες μου τα συμπτώματα ήταν τραγικά. νόμιζα ότι θα πεθάνω. για τέσσερις ώρες το πάλευα και δεν είχε περάσει. γύρισα σπίτι εξαντλημένη και πιο κουρασμένη από ποτέ. πάλι τα ίδια?

Καλησπέρα. Για τον αλκοολισμό θα σου πρότεινα να αντικαταστήσεις το αλκοόλ με καφέ η τσάι (πράσινο τσάι ακόμα καλύτερα για αποτοξίνωση).

Τι άλλα; Πες κάτι.

Αυτό που είπε ο/η Instant είναι πολύ έξυπνο. Γιατί δεν ξεκινάς να κάνεις μια αντικατάσταση και να βρεις ένα χόμπι; Η αρχή είναι πάντα δύσκολη αλλά έτσι και κόσμο θα γνωρίσεις και θα βρεις σιγά σιγά μια άκρη.

το ποτό το έκοψα. είχα δύο χρόνια να πιω.τώρα πίνω καμιά μπυρίτσα άλλα όταν καταλαβαίνω ότι ζαλίζομαι σταματάω. το αλκοόλ δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις με τίποτα πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές μέχρι να το κόψω και τα κατάφερα. πηγαίνω σε μία συγκεκριμένη καφετέρια εδώ και έξι χρόνια. έχω καταλάβει ότι με ποιάνουν τα συμπτώματα με τις φωνές και με την κριτική των άλλων.
π.χ τα χριστούγεννα είχα στολιστεί και ήμουν πιο όμορφη από ποτέ, φαντάσου να τω πω εγώ αυτό που κοιτάζομαι τυχαία στον καθρέφτη και παίρνω αυτόματα το βλέμμα μου. ξεκίνησα λοιπόν να βγω. στάθηκα στη γωνία του μαγαζιού, και για λίγα λεπτά που μου φάνηκε αιώνας. έλεγα θα μπω..δεν θα μπω. άρχισα και έτρεμα ολόκληρη, στην ιδέα και μόνο ότι θα με κοιτάνε. προσπάθησα να το πολεμήσω. και να προσπαθήσω να ορθώσω το ανάστημα μου. δεν τα κατάφερα. το μαγαζί ήταν γεμάτο και όλοι άνθρωποι που γνωρίζω. εκεί με έπιασε τρόμος. δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. μέχρι που κάποιος μου είπε γιατί τρέμω. προφασίστηκα ότι κρύωνα. ευτυχώς είναι χειμώνας. πλέον γίνεται αντιληπτό και από τους υπόλοιπους. το καλοκαίρι τι θα λέω? δεν μπορούσα ούτε να πιω ούτε να καπνίσω. ευτυχώς σε αυτό το μαγαζί έχει σε μια γωνία ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. πήρα μια μπύρα και πήγα κάθισα εκεί. την ήπια μονορούφι. σε μισή ώρα ήμουν άλλος άνθρωπος. οι μπύρες γίνανε τρεις που βέβαια ήταν πολλές μετά από δύο χρόνια που είχα να πιω. απλώς παρατήρησα ότι τα συμπτώματα όχι μόνο επανήλθαν αλλά είναι πιο τραγικά από κάθε άλλη φορά. και σκέφτομαι.. γιατί να μην είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους που όλα είναι τόσο απλά..θα πάνε για καφέ και θα το απολαύσουν..θα πάνε για ποτό..εγώ πρέπει να κάνω ολόκληρη διαδικασία. μέχρι που τώρα τελευταία. κάθομαι επιτέλους μπροστά από τον καθρέφτη και δίνω στον εαυτό μου κουράγιο. <<έλα μη ανησυχείς, θα τα καταφέρεις, όλα θα πάνε καλά, τι αρνητικό μπορεί να πουν οι άλλοι για σένα,>>κλπ. δεν τα καταφέρνω όμως. μέχρι που μου έτυχε και ένα καλό παιδί και εγώ μόνο στη σκέψη ότι θα πάμε κάπου άρχισα και έτρεμα. και δεν μου έφταναν όλα πρέπει να πηγαίνω σε συνεντεύξεις που σε μία βέβαια έγινα αντιληπτή γιατί έτρεμε μέχρι και η καρέκλα που καθόμουνα. τις 2 τελευταίες φορές πήρα μισό χαπάκι και ήμουνα πολύ καλά. και τι να κάνω? πάλι ψυχίατρος? σε 2 έχω πάει. πάλι να λέω τα ίδια. έχει βρει κανένας τρόπο να το αντιμετωπίσει?
χαίρομαι που βρήκα ανθρώπους να το συζητήσω. νόμιζα ότι κανένας δεν θα με καταλάβει.

Γιατί πήγες σε 2 διαφορετικούς ψυχιατρους και δεν πας σε εναν σταθερο ψυχολογο; Έτσι θα αναπτύξεις με τον ψυχολόγο εμπιστοσύνη και θα είναι ένα άτομο εμπιστοσύνης για εσένα.

πριν από τέσσερα χρόνια μου πρότεινε μία γιατρός έναν ψυχίατρο ο οποίος ειδικεύεται μου είπε σε περιπτώσεις αλκοολισμού. εκείνος μου έδωσε τα σεροξάτ τα οποία πήρα για κάποιους μήνες και έβγαλε αυτή τη διάγνωση. μου είπε ότι αν ήθελα να μιλήσω σε κάποιον να τον πάρω τηλέφωνο. και δεν τον ξαναπήρα γιατί μόνο με τα χάπια βέβαια δεν είδα καμία αλλαγή. μετά από 2 χρόνια πήγα σε έναν άλλο ψυχίατρο και σε εκείνον συστημένα. σε αυτόν είδα μεγάλη αλλαγή. έκανε την ίδια διάγνωση μου έδωσε ζαναξ και entact. κάθε 2 βδομάδες για ένα χρόνο περίπου είχαμε συνεδρία.του είπα την ιστορία της ζωής μου. κάποια στιγμή μου είπε και κείνος το ίδιο, ότι με βλέπει πολύ καλά και αν χρειαζόμουνα κάτι να τον έπαιρνα τηλέφωνο. και όντως ήμουνα πολύ καλά. συμφωνώ με το γάτο ότι αν αρχίσω πάλι με τις παλιές μου δραστηριότητες θα πάνε όλα καλά και θα βρω πάλι το δρόμο μου. μήπως ξέρετε αν τα xanax θέλουν συνταγή γιατρού? μόνο για τις συνεντεύξεις τα θέλω..γιατί έτσι όπως πάω δεν θα βρω δουλειά. αν και δεν τα μπορώ καθόλου..αν βρω δουλειά θα αλλάξουν όλα. ευχαριστώ για το ενδιαφέρον

...κουρασμένη, να σε ρωτήσω κάτι?
Το τρέμουλο το παθαίνεις λόγω ποτού ή λόγω πανικών?
Τι σου έχει πει ο γιατρός γι αυτό?

θεοφανία, δεν είναι τρέμουλο στέρησης το έχω περάσει και αυτό. είναι του πανικού. έχω κάτσει σπίτι βδομάδες χωρίς ποτό και δεν το παθαίνω..είναι καθαρά ο συναγερμός που χτυπάει εκείνη την ώρα και αρχίζουν τα συμπτώματα από το τρέμουλο

Τρέμουλο λόγω ποτού;;; Η αλήθεια είναι πως εμένα μου θύμισε που την περίοδο που τα πρωτοέπαθα όλα αυτά είχα φάει κάτι αποξηραμένα σύκα. Μετά με το που έβλεπα σύκα με έπιανε πανικός. :Ρ Εϊναι τρικ του μυαλού. Άρα αυτό που είπε η θεοφανία δεν είναι και τόσο απίθανο. ;)

Επίσης γιατί αφήνουμε τις ωραίες μας συνήθειες μόλις συνέλθουμε με την δικαιολογία της κούρασης και μετά καταπέφτουμε πάλι και δίνουμε και παθαίνουμε. Έχω παρατηρήσει πως τις μεγαλύτερες καταθλίψεις τις περνάω σε αργίες (διακοπες χριστουγεννων, πάσχα, καλοκαίρι).

ζω με τον πανικό δέκα χρόνια. τρέμουλο, αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί σε σημείο που χτυπάνε κόκκινο, μουδιάζουν τα χέρια, κόβονται τα πόδια μου, θέλω να φύγω από εκεί που είμαι, νομίζω ότι θα πεθάνω, ότι θα ανοίξει η γη και θα με καταπιεί, μουδιάζει το κεφάλι μου. θέλετε να μου πείτε δηλαδή ότι το τρέμουλο είναι τρέμουλο στέρησης? είχα 2 χρόνια να πιω. τώρα την πέρασα τη στέρηση?

Αυτο που περιγραφεις ειναι μια κλασσικη κριση πανικου.
Οι κρισεις πανικου επανηλθαν αμεσως μολις σταματησες την θεραπεια ή τωρα?
Μηπως θα ηταν καλυτερα να μιλουσες παλι με τον ψυχολογο σου?

Κουρασμένη, γράφτηκα μόνο και μόνο για να σου πω ότι δεν είσαι μόνη.
Και εγώ τα ίδια συμπτώματα είχα (και έχω), μόνο που το έκρυψα απ'όλους
μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι (έμεινα μόνος) και αναγκάστηκα να
πάω σε ψυχολόγο και - πολύ αργότερα - να το πω στην οικογένεια μου.
Δεν είναι τραγικό να φοβάσαι το μόνο πράγμα που σε κάνει ευτυχισμένο; :(

Επειδή σε "κόβω" κοινωνική (κοινωνικότερη από μένα τέλοσπαντων)
θα σε συμβούλευα να το παλέψεις με νύχια και με δόντια. Πίστεψε με,
δεν θέλεις να απομονωθείς, γίνεται πολύ πιο δύσκολο μετά.

Όσον αφορά τα φάρμακα, να ξέρεις ότι δεν είναι πανάκεια γιατί ο πανικός
δημιουργείται απ'τις σκέψεις σου και αυτές για να αλλάξουν θέλουν δουλειά
συνεχή με ψυχολόγο. Μην ανησυχείς, δεν χρειάζεται να ξοδέψεις ένα κάρο
λεφτά, εγώ βρήκα με 15 € την συνεδρία. Επειδή απαγορεύεται η διαφήμιση,
βάλε "κοινωνική φοβία αθήνα" στο google και δες το 1ο αποτέλεσμα.

Τέλοσπαντων αν θες ποτέ να μιλήσεις γι'αυτά, μπορείς να στείλεις πμ

Quote:

---

Originally Posted by kourasmeni

θεοφανία, δεν είναι τρέμουλο στέρησης το έχω περάσει και αυτό. είναι του πανικού. έχω κάτσει σπίτι βδομάδες χωρίς ποτό και δεν το παθαίνω..είναι καθαρά ο συναγερμός που χτυπάει εκείνη την ώρα και αρχίζουν τα συμπτώματα από το τρέμουλο

---

...τότε δεν έχεις βρει τον κατάλληλο θεραπευτή.
Δεν είναι συναγερμός, είναι κρίσεις πανικού. Πρέπει να βρεις κάποιο γιατρό που θα σε βοηθήσει ουσιαστικά για να σταματήσεις να υποφέρεις...:)

οι κρίσεις μου επανήλθαν μετά από 2 χρόνια που έκανα τη θεραπεία. master ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. το μοιράστηκα κατευθείαν με την οικογένεια μου. κ έχω υποστήριξη από τη μητέρα μου. αλλά ξέρετε πολύ καλά ότι όταν δεν πάσχεις από κάτι δεν μπορείς να γνωρίζεις ποιος νιώθει ο άλλος. και ειδικά με τέτοιες φοβίες μόνο ειδικοί και άνθρωποι που ξέρουν μπορούν να βοηθήσουν. όταν θα βρω μια δουλίτσα θα πάω σίγουρα σε έναν ψυχολόγο. τώρα τα οικονομικά μου είναι πολύ χάλια. το παλεύω master με νύχια και με δόντια έτσι όπως το είπες.

κουρασμενη ειναι σα να περιγραφεις τον εαυτο μου!ακριβως!ειμαι 33 ετων ,δε μπορω να παω καπου να φαω να πιω εναν καφε τιποτα..κι εγω κουραστηκα παρα πολυ.χανω τοσα πολλα..με πιανει τρεμουλο οταν παω σε ενα καινουριο μερος ..ντρεπομαι μη το δουν οι αλλοι και γινω ρεζιλι γιαυτο πινω και μου περνα ολο αυτο.μονο τοτε χαλαρωνω.σε καταλαβαινω οσο δε φανταζεσαι..δε θελω να πιω αλλα δε μπορω να κανω αλλιως..στη δουλεια μου υποφερω!προσπαθω να κρυβομαι συνεχως.τι θα κανω?πως περναει αυτο δεν ξερω.σχεση τρεμω να κανω..ουτε να γνωρισω καινουρια ατομα.θα μεινω μονω με το τρεμουλο μου.εκτος αν ειμαι με ενα μπουκαλι στο χερι.θα χαρω να μου πεις νεα σου με το θεμα αυτο !