"Βλέπω" στο παιδί μου την άσχημη συμπεριφορά μου...και τρομάζω

Καλησπέρα,
θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη καθώς είμαι ένα ράκος και αν αρχίσω να ανοίγω την καρδιά μου δεν τελειώνω ούτε άυριο.
Περνάω λοιπόν μια πολύ αγχωτική (οπως πολυ κόσμος φαντάζομαι..) περίοδο στη ζωή μου , με τα κλασσικά προβλήματα οικονομικά,γκρίνιας και προσπάθειας επιβίωσης σε αυτη την χώρα έτσι οπως την καταντήσανε.Όλα αυτά που συμβαίνουν στην οικογένεια μου έχουν σαν αποτέλεσμα να έχω φοβερές εκρήξεις θυμού.Μιλάω οτι είμαι ένα βήμα πριν την παράνοια.Δεν έχω καθόλου υπομονή ,μπορεί να ξυπνήσω το πρωί πολυ αισιόδοξη, να μου πεί κάτι ο άντρας μου και να εκραγώ σε δευτερόλεπτα. Αυτό που με τρελένει είναι ο τι ο τρίχρονος γιός μου έχει αρχίσει να είναι πολύ ανυπάκουος,''στριμώχνει'' την αδερφούλα του 2 χρωνών και της φωνάζει μες τα μούτρα. Να μην μακρυγορώ ο γιός μου συμπεριφέρεται όπως εγώ.Όταν τα βάζω για ύπνο κάθομαι και κλαίω για την απαράδεχτη συμπεριφορά μου και υπόσχομαι στον εαυτό μου οτι δεν θα ξαναφωνάξω ποτέ στα παιδια μου.Την επόμενη μέρα είμαι αισιόδοξη μέχρι να γινει κάτι και μπούμ έκρηξη και πάλι απο την αρχη.Θελω να δω ψυχολόγο αλλα αποκλείεται ειμαι επαρχια με μεγαλο σοι θα μαθευτει αμεσως και δεν αντέχω την λογοκρισία.Ξέρω οτι κάνω τεράστιο λάθος ,προσπαθώ πάρα πολυ να έχω υπομονη αλλα σε δευτερόλεπτα ξεσπάω.Το θέμα είναι τι κανω τωρα εγώ για να μην τρελάνω τα παιδιά μου και στο τέλος φουντάρω απο τις τύψεις???

oktoberthird καταρχάς μην στεναχωριέσαι γιατί υπάρχει λύση στο πρόβλημα!!!
*για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση είμαι μικρός και δεν έχω παιδιά ακόμα για να ξέρω τι σημαίνει να μεγαλώνεις 2 παιδιά!*
Να χαίρεσαι τα παιδιά σου oktoberthird !!!!!
Είναι δύσκολο σε καταλαβαίνω,όλοι μας περνάμε την οικονομική κρίση και μας έχει δημιουργήσει παρά πολύ άνχος στην ζωή μας
Καταρχάς δεν είσαι πρίν την παράνοια,θα σου εξηγήσω το γιατί
Εισαι νέα μητέρα σε έναν δύσκολο οικονομικά καιρό,ο άντρας σου σε καταλαβαίνει που ξεσπάς έτσι,γιατί όλοι μας πρέπει να τα βγάζουμε απο μέσα μας
αλλα είναι και τα μικρούλια που οτι βλέπουν το κάνουν και οτι ακούνε το λένε
Καλό θα είναι να χαλαρώσεις και να μην σκέφτεσαι συνέχεια τα άσχημα γιατί όπως βλέπεις έχει άσχημο αποτέλεσμα
Οπότε μπορεις να πάρεις την συμβουλή ενός γιατρού απο ενα άλλο χωριό,για να νιώθεις και εσύ καλά " στο οτι δεν θα βγεί παραέξω "
μέσα απο το ίντερνετ μπόρεις να βρείς και τηλέφωνα και διευθύνσεις
τωρα αν μπορεί κάποιο άλλο μέλος να σε καθοδηγήσει καλύτερα ας βοηθήσει !!!

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου , βασικά πρέπει να βρώ τη λύση μόνη γιατι σε γιατρό δεν πάω, δεν μπορώ να σου περιγράψω το πως νιώθω μετά που συνηδιτοποιώ τι έκανα στα παιδια μου ,(φωνες) , είναι πίστεψε με το πιο απαίσιο πράγμα που μπορείς να νιώσεις. Άπαξ και δν εχεις αυτοσυγκράτηση με τα παιδιά σου πιάνεις πάτο αυτό ηταν.Τα πιο αγνά όντα στον κόσμο. Γιαυτό και νιώθω ράκος..γιατι δεν μπορώ να ελένξω τον εαυτό μου και στο τέλος της ημέρας νιώθω σκουπίδι.

Κοιταξε oktoberthind μερικές φόρες χρειαζόμαστε και την συμβουλή καλό μας κάνει
Δεν πρέπει να φοβάσαι να πάς στον γιατρό μηπώς και τύχον σε δεί κανένας,για τα παιδία θα το κάνεις στην τελική!
Πρεπει να αναθεωρήσεις της σκέψεις σου και να κάτσεις να σκεφτείς πως κανένας απο αυτούς που ειναι στην "μεγάλη οικογενεια" δεν θα κάτσει να βρεί λύση στο πρόβλημα
Ξερεις δεν είμαι κανένας ειδικός όμως δεν μπόρεις να καταλάβεις το κάθε αγγελούδι πως το βάζει στην καρδιά του
Εχω δεί να μαλώνουν το παιδι και να του τραβάνε το αυτι και να μην κλαίει αλλα να κάθεται στην γωνιά και να μιλάει μόνο του " εγώ το κατάλαβα " γιατί πήγα και κρυφάκουγα!
Εχω δει άλλο παιδί να έχει την μισή του πλεύρα ακίνητη λόγω ψυχολογικών τραυμάτων αλλα έγινε καλά δόξα τον θεό!!!
Μιλαμε για ηλικιες 4 και 10 χρονών \
Παρεπιπτόντως ανάφερα κάποια περιστατικά,μην το πάρεις στην καρδία σου και ανχωθείς.Δεν είμαι εδώ για να σου δημιουργήσω ανχος παραπάνω
πρέπει όμως κάτι να κάνεις εφ'οσον βλέπεις πως μια στιγμή αρκεί για να βγείς εξω απο τα ρούχα σου
και σου ξαναλέω δεν είσαι η μονάδικη!!
Πάντως θα γίνεις πολυ καλή μητέρα να το ξέρεις αυτο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!

εισαι πολυ γλυκος και σε ευχαριστω.Θα μπορούσα να κάνω ''συνεδρίες'' η οπως αλλιως τισ λενε με κάποιον ειδικο μέσω δυαδικτίου? δεν αισθ
ανομαι καθόλου άνετα να έχω τον άλλον απέναντή μου και να του βγάζω τα εσώψυχά μου , είναι κ το οικονομικό στη μέση ,δεν μας περισεύουν ούτε για να περάσω απ έξω απο ιατρείο..

περιμενε να ψαξω λιγο και θα σου απαντησω

Και ναι!!!!!
Βρηκα την λυση!!!!
Ψυχολογική στήριξη μέσω τηλε-διάσκεψης (τηλεψυχιατρική)
http://www.prosarmogi.gr/psychologic...tesession.html

σε ευχαριστω παρα πολυ ,μπαινω να κοιταξω τη σελιδα

Α και οτι χρειαστεις!!!! εδω ειμαστε !!!!

oktoberthird
ως μανουλα επετρεψε μου να σου πω κι εγω την γνωμη μου..ειναι μεγαλο ζορι να μεγαλωνεις ενα παιδι μονη σου,ποσο μαλλον δυο που εχεις εσυ..
επειδη το δικο μου αγγελουδι κανει για δεκα παιδια...
ζωγραφιζει τοιχους,ανοιγει τα συρταρια,φιαχνει με αυτον τον τροπο ενα ειδος σκαλας και ανεβαινει ανοιγοντας τα το κατω-κατω ποιο πολυ,το ποιο πανω λιγοτερο κτλ..
μια μερα φαντασου μεχρι να παω στην τουαλετα τον βρηκα..μαντεψε..ειχε φτασει στο τελευταιο συρταρικατω απ'το παταρι
την ωρα που μαγειρευω θελει να παιζει με το νερο της βρυσης,τα κουζινικα,με οτιδηποτε κραταω για να κανω δουλεια εκεινη την ωρα,τραβαει και μια καρεκλα ανεβαινει επανω και παιρνει θεση..
εχει σπασει ενα λαπτοπ κι εχει βγαλει τα μισα κουμπια σ'ενα αλλο
βγαζει τα εσωρουχα μου απο το συρταρι οταν εχω επισκεψεις και τα κανει ΣΗΜΑΙΑ
εχω φυτο εσωτερικου χωρου κ συνεχως πεταει εξω τα χωματα..
ο,τι κι αν κανω εκτος απο το να ασχολουμαι μαζι του,τσιριζει και με τραβαει απο το χερι..συνεχεια!!!
μια μερα ανεβοκατεβαζε την τρομπα μεχρι που αδειασε το μισο λαδι στο ντουλαπι ενω εγω απο πανω ζυμωνα ψωμι(που να τον προλαβεις)
αλλη φορα προσφατα ανοιξε το ντουλαπι απο το συνθετο τερμα και το εσπασε ωσπου να αλλαξω μια κουρτινα!!
και πολλα αλλα που για να τα απαριθμησω θα μου παρει μια ζωη!
και ειναι μονο 2 ετων
καποιες φορες που εχω φωναξει δεν ειχε κανενα αποτελεσμα..το παιδι μου ηταν ποιο αρνητικο-επιθετικο μετα κι εμενα τα νευρα μου ηταν κροσια απο τυψεις και στεναχωρια κτλ
τι κανω?εφαρμοζω μικρες τιμωριουλες..βλεπεις καθολου νταντα στην τηλεοραση?
βαζεις το παιδι τιμωρια,ο χρονος ειναι η ηλικια του σε λεπτα..δυο χρονων 2 λεπτα κτλ..
βαζεις καποια συγκεκριμενη θεση για τιμωρια
τον προειδοποιεις μονο μια φορα!στην συνεχεια το εφαρμοζεις.
αν αρνηθει τον βαζεις ωσπου να το δεχτει με ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΕΣ παντα οταν θα βγει απο την τιμωρια του εξηγεις για ποιον λογο του το εκανες αυτο και του λες οτι ο,ποτε κι αν το κανει θα συμβαινει το ιδιο
για παραδειγμα:σε εβαλα εδω για να σκεφτεις οτι αυτο που εκανες ηταν λαθος..αυτο δεν θα το κανεις ποτε ξανα.στεναχωρησες την μανουλα και δεν ειναι καλο για κανεναν αυτο...ελπιζω να το καταλαβες κτλ.
πιστεψε με καταλαβαινουν πολλα περισσοτερα απ'οσα νομιζουμε..
εγω εχω δει βελτιωσεις αρκετα μεγαλες κατα καιρους με αυτον τον τροπο,αλλα δεν αρκει μονο αυτο..
ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ να ασχολεισαι με τα παιδια σου αποκλειστικα τουλαχιστον δυο ωρες την ημερα..
καθισε στο πατωμα και παιξε μαζι τους.το κανεις??
και για να φτασουμε στο βασικο προβλημα που αντιμετωπιζεις..
αν εχεις βοηθεια απο καποιον πρεπει να ασχολεισαι και με τον εαυτο σου καμια ωρα την ημερα..να πας μια βολτα,να φιαξεις τα μαλλια σου,να βαφτεις ας πουμε..
εγω δυστιχως με τον εαυτο μου δεν πολυ προλαβαινω να ασχοληθω αλλα υπομονη..
δεν εχεις αυτοελεγχο απ'οτι καταλαβα..
ξερω οτι την στιγμη που εσυ τρεχεις σαν παλαβη να προλαβεις τα παντα,το παραμικρο που σε αποσυντονιζει το εκ λαμβανεις ως απειλη εκεινη την στιγμη και αμυνα σου ειναι οι φωνες...βρες καποιον αλλο τροπο να ξεσπας..
προσπαθησε την στιγμη που το νιωθεις αυτο να μετρας μεχρι το δεκα απο μεσα σου αργα και σταθερα..προσπαθησε να αυτοσυγκρατηθεις..μπες σε ενα δωματιο οπου τα παιδια δεν θα σε βλεπουν και αρχισε να χτυπας μαξιλαρια...πιστεψε με αυτα δεν θα σου κρατησουν μουτρα ουτε θα εχει επιπτωσεις στην ψυχολογια τους:-)
επισης δεν μας αναφερεις καθολου τις σχεσεις που εχεις εσυ με τον αντρα σου και τα παιδια σου με τον πατερα τους χωριστα.εχει μεγαλη σημασια αυτο..ασχολειται μαζι τους?συμμετεχει καπου?
ενταξυ εμενα δεν το κανει πολυ αλλα προσπαθει καποιες φορες να παιζει μαζι του οσο εγω μπορει να κανω κατι,αν φυσικα εχει ορεξη..κλαψ!
ενταξυ,βλεπεις και μονη σου πως οτιδηποτε αρνητικο μονο αρνητικες επιπτωσεις μπορει να εχει..ειμαι σιγουρη οτι μπορεις να συγκρατηθεις.
απλα καντο..δεν θα ηθελες να μεγαλωσουν και να σου φωναζουν ετσι δεν ειναι?ουτε να γινουν αντικοινωνικα και να μην εχουν φιλους λογο επιθετικοτητας..ειμαι σιγουρη οτι θα το δουλεψεις απλα θελεις μια καλη κουβεντα μια ωθηση!μια συμπαρασταση!εξαλλου αν δεν ειχες σκοπο να το διορθωσεις δεν θα μας εγραφες ολα τα παραπανω εν λογο
αυτο απο μονο του δηλωνει το ενδιαφερον σου ως προς τα αγγελουδια σου!
εχεις την δυναμη,ολες οι μανουλες την εχουμε αν θελουμε αλλωστε γι'αυτο η φυση μας επελεξε και μαε ανεθεσε αυτον τον σκληρο ρολο..αν σκεφτουμε οτι καποιες γυναικες δουλευουν κι ολας!!!αυτες τι πρεπει να κανουν?οποτε παρηγοριομαστε και παιρνουμε λιγο κουραγιο!
κουραγιο μανουλα καθε φορα που θα νιωθεις την αναγκη να τους φωναξεις φαντασου κατι οπως την καρδουλα τους να πληγωνεται..ειμαι σιγουρη οτι θα το σταματησεις

Quote:

---

Originally Posted by oktoberthird

Καλησπέρα,
θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη καθώς είμαι ένα ράκος και αν αρχίσω να ανοίγω την καρδιά μου δεν τελειώνω ούτε άυριο.
Περνάω λοιπόν μια πολύ αγχωτική (οπως πολυ κόσμος φαντάζομαι..) περίοδο στη ζωή μου , με τα κλασσικά προβλήματα οικονομικά,γκρίνιας και προσπάθειας επιβίωσης σε αυτη την χώρα έτσι οπως την καταντήσανε.Όλα αυτά που συμβαίνουν στην οικογένεια μου έχουν σαν αποτέλεσμα να έχω φοβερές εκρήξεις θυμού.Μιλάω οτι είμαι ένα βήμα πριν την παράνοια.Δεν έχω καθόλου υπομονή ,μπορεί να ξυπνήσω το πρωί πολυ αισιόδοξη, να μου πεί κάτι ο άντρας μου και να εκραγώ σε δευτερόλεπτα. Αυτό που με τρελένει είναι ο τι ο τρίχρονος γιός μου έχει αρχίσει να είναι πολύ ανυπάκουος,''στριμώχνει'' την αδερφούλα του 2 χρωνών και της φωνάζει μες τα μούτρα. Να μην μακρυγορώ ο γιός μου συμπεριφέρεται όπως εγώ.Όταν τα βάζω για ύπνο κάθομαι και κλαίω για την απαράδεχτη συμπεριφορά μου και υπόσχομαι στον εαυτό μου οτι δεν θα ξαναφωνάξω ποτέ στα παιδια μου.Την επόμενη μέρα είμαι αισιόδοξη μέχρι να γινει κάτι και μπούμ έκρηξη και πάλι απο την αρχη.Θελω να δω ψυχολόγο αλλα αποκλείεται ειμαι επαρχια με μεγαλο σοι θα μαθευτει αμεσως και δεν αντέχω την λογοκρισία.Ξέρω οτι κάνω τεράστιο λάθος ,προσπαθώ πάρα πολυ να έχω υπομονη αλλα σε δευτερόλεπτα ξεσπάω.Το θέμα είναι τι κανω τωρα εγώ για να μην τρελάνω τα παιδιά μου και στο τέλος φουντάρω απο τις τύψεις???

---

Νομίζω θα ήταν καλή ιδέα να πάτε ένα ταξιδάκι με τον άντρα σας. Το πρώτο πράγμα που παρατηρώ στο μήνυμα σου είναι πόσο σε έχει ταλαιπωρήσει το μεγάλωμα των παιδιών! Άνθρωποι σαν εμένα αδύναμοι ανεύθυνοι και κουρασμένοι που δεν μπορούν πλέον να σταθούν οικονομικά είναι καλό που δεν θα κάνουν παιδιά. Να μείνουν πίσω μόνο όσοι το αξίζουν.

Quote:

---

Originally Posted by Instant

Νομίζω θα ήταν καλή ιδέα να πάτε ένα ταξιδάκι με τον άντρα σας. Το πρώτο πράγμα που παρατηρώ στο μήνυμα σου είναι πόσο σε έχει ταλαιπωρήσει το μεγάλωμα των παιδιών! Άνθρωποι σαν εμένα αδύναμοι ανεύθυνοι και κουρασμένοι που δεν μπορούν πλέον να σταθούν οικονομικά είναι καλό που δεν θα κάνουν παιδιά. Να μείνουν πίσω μόνο όσοι το αξίζουν.

---

βρε instant μην γινεσαι τοσο επικριτεος..εξαλου δεν ειμαστε σε μια περιοδο που η ελλαδα ανθιζει οικονομικα ολοι περναμε τα ζορια μας και δεν ειναι δικη μας ανευθυνοτητα αυτο αλλα εκεινον που τα ''φαγανε''ολοι μαζι.πιστεψε με εχω δει ανευθυνους..αν ηταν ετσι δεν θα απευθυνονταν εδω για βοηθεια..ενταξυ δυο παιδια ειναι μεγαλο ζορι,δεν θα γινεις μανα δεν μπορεις να γνωριζεις..σιγουρα δεν εχει σωστη συμπεριφορα γι αυτο μας γραφει εδω εξαλλου οτι την απασχολει αυτο..εχω δει πολυ χειροτερα οπως να τα χτυπανε και τρελενομαι..απλα η κοπελια εδω εχει καποιες εκρηξεις θυμου ας το πουμε υπερβολικες..θεωρω οτι αυτο και μονο δεν την βαφτιζει ανευθυνη.συντελουν πολλοι παραγωντες για να αποκαλεσεις ετσι εναν γονιο..οπως να τα αφηνει νηστικα,να τα παραταει στον δρομο κ να μην ξερει που ειναι και τι κανουν..και αλλα που εχω δει κι εχω φρικαρει τελειως!!!!!!!τεσπα ευχομαι να το δουλεψεις κοπελα μου και να ειναι περαστικο γιατι σιγουρα η συμπεριφορα αυτη εχει ασχημο αντικτυπο ως προς την ψυχολογια των αθωων παιδιων σου..

Quote:

---

Originally Posted by xrusaki

βρε instant μην γινεσαι τοσο επικριτεος..εξαλου δεν ειμαστε σε μια περιοδο που η ελλαδα ανθιζει οικονομικα ολοι περναμε τα ζορια μας και δεν ειναι δικη μας ανευθυνοτητα αυτο αλλα εκεινον που τα ''φαγανε''ολοι μαζι.πιστεψε με εχω δει ανευθυνους..αν ηταν ετσι δεν θα απευθυνονταν εδω για βοηθεια..ενταξυ δυο παιδια ειναι μεγαλο ζορι,δεν θα γινεις μανα δεν μπορεις να γνωριζεις..σιγουρα δεν εχει σωστη συμπεριφορα γι αυτο μας γραφει εδω εξαλλου οτι την απασχολει αυτο..εχω δει πολυ χειροτερα οπως να τα χτυπανε και τρελενομαι..απλα η κοπελια εδω εχει καποιες εκρηξεις θυμου ας το πουμε υπερβολικες..θεωρω οτι αυτο και μονο δεν την βαφτιζει ανευθυνη.συντελουν πολλοι παραγωντες για να αποκαλεσεις ετσι εναν γονιο..οπως να τα αφηνει νηστικα,να τα παραταει στον δρομο κ να μην ξερει που ειναι και τι κανουν..και αλλα που εχω δει κι εχω φρικαρει τελειως!!!!!!!τεσπα ευχομαι να το δουλεψεις κοπελα μου και να ειναι περαστικο γιατι σιγουρα η συμπεριφορα αυτη εχει ασχημο αντικτυπο ως προς την ψυχολογια των αθωων παιδιων σου..

---

Κοίτα για το θέμα παιδιών, πιστεύω ο νούμερο ένας λόγος που οι άνθρωποι παντρεύονται και κάνουν παιδιά είναι επειδή φοβούνται τη μοναξιά και μην πεθάνουν μόνοι, και δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω. Τα οικονομικά ναι θαρρώ πως δεν πάνε καλά γενικά, αν το πιστεύεις υπήρχε κάποια εποχή που έβγαζα κάποια χρήματα, όχι πολλά αλλά κάποια χρήματα τα οποία με κρατούσαν σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, πλέον με όσους το συζητάω επικρατεδί απαισιοδοξία, οι πιο πολλοί δεν είναι ευχαρηστιμένοι, ειδικά όσοι έχουν δικά τους μαγαζιά και το χειρότερο είναι ότι δσεν μπορώ να περιμένω εγώ σαν αγοράκι να βρώ μια κοπέλα να με συντηρήσει, θα ήταν λίγο άσχημο για μένα.

Μπορεί ως ένα βαθμό να ισχυεί το "τα φάγαμε όλοι μαζί" αλλά δεν φάγαμε όλοι μαζί τα ίδια χρήματα. Άλλοι όπως αυτοί που βρίσκονται στα υψηλά κλιμάκια φάγανε πολλά άλλοι φάγανε ψίχουλα.

Την κοπέλα δεν την είπα ανεύθυνη της είπα οτι χρειάζεται ένα διάλλειμα, ένα ταξίδι μακρυά από τα παιδιά, μπορεί να τα κάνει και καλό να μάθουν για λίγο να είναι χώρια από τους γονείς. Δεν είμαι παιδοψυχολόγος όμως αν είχα παιδιά θα επιδίωκα να κάνω διαλλείματα από αυτά.
Μια ιδέα πρότεινα δηλαδή, προς Θεού, δεν είπα ότι δεν αγαπάει τα παιδιά της. Να έχει την υγεία της να τα φροντίζει εύχομαι.

συγνωμη μαλλον καταλαβα λαθος,παρεξηγηση.
παντως καλο ειναι αυτο που λες για το ταξιδι αν φυσικα εχει χρηματα να το κανει και καποιον να κρατησει τα πιτσιρικια(ειναι μωρα)
πιστεψε με ομως εγω δεν ηθελα παιδι γιατι φοβομουν την μοναξια,δεν ηθελα παιδι καθολου απλα..οχι γιατι δεν τα θελω,γιατι ειχα μεσα μου αναπτυγμενη την αντιλλιψη της ευθηνης!!και ειχα δικιο τελικα!φυσικα ειχα πει στον εαυτο μου οτι αν συμβει κατι τετοιο θα το κρατησω γιατι δεν μου φταιει μια ζωουλα να πληρωσει για καποιες στιγμες απολαυσης δικες μου!τελικα ειναι τοση η χαρα που σου δινει που δεν μετανιωνω λεπτο!αυτα τα συναισθηματα δεν μπορω να τα περιγραψω..ποτε ομως μα ποτε δεν θα ηθελα να του γινω βαρος!ποτε ακομα κι αν νιωσω η ποιο μονη γυναικα του κοσμου!ειναι ο,τι χειροτερο να γατζωνεται κανεις απ'τα παιδια του κ να μην τα αφηνει να αναπνευσουν..μακαρι να ειναι τυχερος κι εγω ας παω να πνιγω που λενε ενα πραγμα!

εγώ θα σου μιλήσω για την δική μου εμπειρία στο θέμα
έκανα τα παιδιά μου σε μικρη ηλικία
το πρόβλημα ήταν οι γονείς μου που μέναμε μαζί ,τα κουμάντα που κάνουν συνήθως όλοι οι μεγαλύτεροι και οι φίλες της μητέρας μου που μπαινόβγαιναν στο σπίτι
2 παιδια που έκαναν για 10
και εγώ μισότρελη
από όλα αυτά
αποτέλεσμα
να τσιρίζω μονίμως και να ουρλιάζω στα παιδιά
δεν θέλω να δικαιολογηθώ αλλά κοιτάζοντας πίσω εύχομαι να τα είχα κάνει όλα διαφορετικά
όλο αυτό το τρελοκομείο το πλήρωναν τα παιδιά μου
ο γιός μου είναι 28 χρονών και μόλις υψώσω λίγο τη φωνή εξαγριώνεται
όχι γιατί φταίει αυτό που κάνω εκείνη τη στιγμή αλλά γιατί του θυμίζει τα παλιά
ενώ όταν μιλάω χαμηλόφωνα μπορώ να του πω οτιδήποτε χωρίς να θυμώσει
αυτό στο λέω για να δουλέψεις λιγάκι τα ξεσπάσματα του θυμού
όσο μπορείς τουλάχιστον
διότι δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά
και σε χρόνο μηδεν έχεις μπροστά σου όχι το μικρό παιδί σου αλλά έναν ενήλικα που θα σε αναγκάζει να απολογείσαι
όσο για τον ψυχολόγο είναι καλή ιδέα
γιατί αφήνεις ανθρώπους με μισερό μυαλό να καθορίζουν τη ζωή σου?
δηλ. άμα είχες πνευμονία δε θα πήγαινες στο γιατρό για να μη σε κατηγορήσουν?
η ψυχή γιατρεύεται δυσκολότερα από το σώμα