Βοήθεια ζητώ, μια λέξη μόνο να μου πεις!
Βοήθεια φωνάζω δυνατά
και η ψυχή μου καίγεται
βοήθεια κράζω
και η κραυγή μου παγώνει ξαφνικά
βοήθεια λέω μη
και το κλάμα με πνίγει βράδυ πρωί
Βοήθεια ζητώ
και η καρδιά μου πάλλεται
σε τρελό ρυθμό
Να φύγω θέλω να σβήσω να χαθώ μα δε μπορώ
Θεέ μου τη λύτρωση να βρω θέλω μόνο, μα δεν μπορώ
Το θεριό που έχω μέσα μου να δαμάσω προσπαθώ
Την πληγή που άνοιξες εσύ στην ψυχή, να ʼγιάνω σου ζητώ
Πολεμάω το κακό που μου ʼκανες, με κακό να στο γυρίσω
Την αίσθηση και την χαρά της εκδίκησης να μου ικανοποιήσω
Πολεμάω το κακό που μου ʼκανες, με καλό να απαλύνω
Και τον πόνο που μου ʼδωσες, αχ, αλίμονο, συνεχώς τον πίνω
Βοήθεια σας ζητώ, τα έχω χάσει, δεν μπορώ
Κάθε πρωί μου λέω: «κακό, δεν μπορεί θα μου περάσεις»
Κι “αυτή” εμπρός μου αμείλικτη, σκληρή, απειλητική
Μου λέει: «πέθανε σκύλε πέθανε…θα με μισήσεις και θα με ξεπεράσεις»
Βοήθεια όχι άλλη σκληρότητα δεν την αντέχω, έχω πια λυγίσει
Λίγη αγάπη στην καρδιά μου βάλτε, να ʽναι λουλούδι, να θεριέψει
Η μαύρη σκιά της ψυχή “της”, κι η μοναξιά μου να φύγει, να χαθεί
Κι ο χρόνος ο ταξιδευτής πληγές και μνήμες μʼ έναν έρωτα να θρέψει.
Βοήθεια ζητώ, μια λέξη μόνο,
από ανθρώπους που έχουνε πονέσει
και ξέρουνε τον πόνο.
Ήθελα να ζητήσω βοήθεια για κάτι κρίσεις που έχω τελευταία και μου βγήκε αυτό το ποίημα
