Αυτοκαταστροφή ή κάπως έτσι
Το βιολογικό μου ρολόι θα έλεγα ότι είναι λίγο πολύ κατεστραμμένο. Υποφέρω από αυπνίες από την ηλικία των 12-13 χρόνων, και τα τελευταία χρόνια κοιμάμαι το νωρίτερο στις 6 το πρωί συστηματικά, ενώ κατά μέσο ώρο κοιμάμαι 3 με 4 ώρες το 24ωρο, με κάποια να μην κοιμάμαι καθόλου (κάτι μαραθώνιοι αγρύπνιας κι υπερέντασης που καταλήγουν σε σωματική κατάρρευση, συνήθως με τη βοήθεια πολλών τοξινών).
Η διατροφή μου θα έλεγα πως είναι κακή. Τρώω ό,τι βρω.. Πολύ λαίμαργα και σε τεράστιες ποσότητες, πολλές φορές την ημέρα, νευρικά κι ακόρεστα. Από παιδί ήμουν λαίμαργος (φιλήδονος;), έπαιρνα ψωμιά, τα βούταγα στις κατσαρόλες τη νύχτα και τέτοια. Βέβαια, υποθέτω πως μεταβολίζω τις τροφές καλά, αφού δεν είμαι υπέρβαρος. Σ΄ αυτό συντελεί κι η διαρκής \"υπερκινητικότητά\" μου (ή υποκινητικότητα του μέσου όρου;), με αποκορύφωμα τις σωματικές εκδηλώσεις των φαντασιώσεων μου..
Καπνίζω συστηματικά από 15 χρονών περίπου, τα τελευταία 4 χρόνια υπερβολικά. Δεν έχω σταθερή μάρκα. Καπνίζω πολύ νευρικά και \"μπουχτίζω\", οπότε αλλάζω συνέχεια μάρκες για να το \"σπάω\"... Περισσότερο πάντως καπνίζω έναν πολύ βαρύ καπνό που στρίβω χωρίς φίλτρο, από το λύκειο. Ιδιαίτερη επίπτωση δεν έχω δει στο σώμα μου ακόμη. Βέβαια τελευταία όλο και συχνότερα, κάνω εμετό από την αηδία της νικοτίνης. Η αηδία αυτή είναι σχεδόν μόνιμη, αλλά παρ\' όλα αυτά συνεχίζω να καπνίζω. Μου έρχεται εμετός, και συνήθως τον κόβω ή κάνω λίγη βλέννα, γιατί σχεδόν ποτέ δε με ενοχλεί το στομάχι μου. Επίσης κάτι λογικά βλαβερό που κάνω είναι ότι καπνίζω τρέχοντας. Αναφέρομαι σ\' αυτές τις μικρές διαδρομές που διανύω όταν κάνω τα \"περίεργά\" μου.. Γιατί τις 4-5 φορές που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου να τρέξω κανονικά εν είδει άθλησης, λαχάνιαζα ή βαριόμουνα πολύ γρήγορα και σταμάταγα. Όταν τρέχω δε λαχανιάζω κι όταν ανεβαίνω σκαλιά απλά φροντίζω να φανταστώ κάτι που μου δίνει boost για να μην κουραστώ (φυσικά αντιλαμβάνομαι τι έρχεται και προσπαθώ να ανησυχήσω..).Η γεύση μου που δεν υφίσταται και πολύ πλέον: Αισθάνομαι συνήθως το στόμα μου στιφό και πικρό, ιδίως το πρωί όταν ξυπνάω, ενώ πολύ συχνά αφυδατώνομαι και το νερό δεν με πολυβοηθά, παρόλο που καταναλώνω 3-4 λίτρα περίπου ημερησίως (με τη συνεπακόλουθη συχνότητα επίσκεψης του WC φυσικά..). Δυσκοίλια η ευκοίλια δεν είχα ποτέ, αλλά πολύ συχνά κάνω διάρροια και τα κόπρανά μου είναι πάντα πολύ χαλαρά. Στα τελευταία προφανώς συντελεί σοβαρά κι η σχέση μου με το οινόπνευμα (θ΄αναφερθώ σ΄αυτήν στη συνέχεια), αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι κύρια αιτία είναι η διαρκής πίεση που αισθάνομαι και το πως ζω συνολικά. Ανεξάρητα από τις ουσίες που καταναλώνω τα τελευταία χρόνια, από πολύ πολύ μικρος έχω ένα διαρκές τρέμολο στα δάχτυλα των χεριών μου (που δεν κατάφερα ως τώρα να βρω παθολογικά αίτια γι αυτό κι ίσως να μην υπάρχουν, αν και δεν θεωρώ τυχαίο το ότι τρέμουν τα δάχτυλα και των δύο θείων μου από το σόι της μητέρας μου), συχνές αρρυθμίες και ταχυπαλμία. Τέλος συχνά έχω πόνους στα γόνατα, που και που παθαίνω κράμπες και πολλές φορές ξυπνάω με \"μυρμήγκιασμα\" στα χέρια (μη νιώθοντας π.χ. το ένα μου χέρι - όταν συμβαίνει το τεντώνω, επανακυκλοφορεί το αίμα κι επανέρχεται). Τώρα τελευταία παθαίνω και ένα είδος κράμπας (νομίζω, δεν ξέρω πώς να το πω, κάπου σε έναν μυ, ίσως συκώτι ή σπλίνα). Παρόλα αυτά όμως, με τα οποία έχω μάθει να ζω και να μη με ανησυχούν τόσο άμεσα, γενικά θα έλεγα πως είμαι καλά στην \"υγεία\" μου...
Αλκοόλ πίνω από τα 14-15, κι από την ηλικία των 18 δυστυχώς πάρα πολύ. Σπάνια αισθάνομαι μέθη πλέον, είτε hangover την άλλη μέρα, παρόλο που πολλές φορές \"ανακατεύω\" διάφορα ποτά. Περισσότερο πίνω ούζο και σκέτο τζιν. Ενώ στην νικοτίνη πρέπει να είμαι εντελώς εθισμένος, νομίζω πως στο αλκοόλ δεν έχω εθιστεί ακόμη, ούτε ψυχολογικά (το ελέγχω ενίοτε μην πίνοντας για μια ή δύο μέρες). Τα ποτά, όπως θα αναμενόταν, τα πίνω πολύ γρήγορα.
Τέλος, έχω καταναλώσει έως σήμερα αρκετή ποσότητα χασίς, κυρίως σε κοινωνικές σχετικές περιστάσεις (ελάχιστες φορές έχω αγοράσει ο ίδιος). Η ουσία επιδρά επάνω μου ακόμη καταλυτικά συνήθως, προκαλώντας μου εγρήγορση κι ενεργητικότητα να τρέχει απ\' τα μπατζάκια μου. Πολλές φορές την έχω συνδυάσει με αλκοόλ και το αποτέλεσμα είναι αρκετά τοξικό.. Υπερβολική εγκεφαλική εκγρήγορση και συναισθηματισμός, ταυτόχρονα με σωματική κατάπτωση (σαν να \"μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου\") και νεύρα (βλ. να θέλω άμεσα να παίξω μουσική και να μην μπορώ να στήσω τα μηχανήματα ή να καλουπώσω στοιχειωδώς το set που έχω στο μυαλό μου για να εξωτερικεύσω έστω ένα μικρό κομμάτι του, και να γίνομαι πολύ νευρικός. Γενικά με τον κόσμο έχω εκπαιδευτή να είμαι ευγενικός και ψεύτικα καλός, είτε απλά αιχμηρός. Νιώθω συχνά πυκνά θυμό και περιφρόνηση για τον περισσότερο κόσμο, αλλά το διαχειρίζομαι με διάφορους εξουθενωτικούς αλγόριθμους για μένα).
ʼλλη σχέση με ψυχοτρόπα έως σήμερα ευτυχώς δεν είχα, και δεν μου φαίνεται πιθανό ν΄αποχτήσω μελλοντικά, μιας και ειλικρινά φοβάμαι πολύ την επίδρασή τους, ειδικά σε μένα.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω και πολλά για την υγιεινή μου...Ακολουθεί κι αυτή πιστά τον κανονισμό, όπως θα αναμενόταν. Καθαρίζομαι μόνο για να συναναστραφώ και \"ό,τι φαίνεται\".. Επίσης επειδή πίνω πολύ και τρέχω- ιδρώνω, μυρίζουν πολύ τα πόδια μου, δεν έχω πλύνει σχεδόν ποτέ τα δόντια μου και τέτοια, αλλά μου φαίνεται άθλος η σωματική υγιεινή, κι ειδικά αυτή του χώρου)
Μπορεί να φαίνεται ότι μιλώ για τη σωματική υγεία μου απαθώς και μ΄ελαφρύ αυτοσαρκασμό - δεν νιώθω αντίστοιχα πάντως. Το κάνω ίσως για να μετριάσω την ανησυχία μου και να μην φανώ υπερβολικός. Αντιλαμβάνομαι σε τι κίνδυνο θέτω εαυτόν συνολικά και τι έπεται (πολύς πόνος και πρόωρος θάνατος μάλλον;), αλλά δεν καταφέρνω να νιώσω ιδιαίτερο φόβο για το μέλλον. Πολύ περισσότερο ανησυχώ για την ψυχική μου υγεία και για το που θα οδηγήσει όλο αυτό το νευρωτικό πλέγμα..τόσο που μου φαίνεται πολύ δευτερεύον το σώμα μου. Επιθυμία να το καταστρέψω η να το ¨εκδικηθώ¨ πάντως δεν νιώθω τουλάχιστον (ίσα ίσα, όσο γράφω γι αυτό μου έχει έρθει μικρός κόμπος θλίψης στο λαιμό, που\' ναι μάλλον ψεύτικος).
