Μαρτυρας σε ενα φριχτο θεαμα

Γεια σε ολους!

Ειμαι μεταπτυχιακος φοιτητης στην Γερμανια και πριν λιγες μερες καθως πηγαινα σπιτι μου ειδα ενα παιδι πεσμενο μπροστα ακριβως στην εισοδο της εστιας. Καθως πλησιαζα γρηγορα οι πρωτες σκεψεις που περασαν απο το μυαλο μου ηταν οτι λιποθυμησε η επεσε απο το ποδηλατο του. Οταν εφτασα κοντα του αντικρυσα το πιο φριχτο θεαμα της ζωης μου, μια λιμνη απο αιμα (εγκεφαλικα υγρα) γυρω απο το κεφαλι του και να πνιγεται απο το ιδιο του το αιμα (η αντιδραση του σωματος να επιζησει). Του μιλησα για λιγο αλλα ματαια. Τοτε καταλαβα οτι ειχε πεσει απο μεγαλο υψος (πηδηξε)...τρεχω μεσα στην εστια και αρχιζω να φωναζω να καλεσουν ασθενοφορο (δεν ειχα κινητο μαζι μου)...φωναζα με ολη μου την δυναμη και δεν ειχα καμια ανταποκριση (ουτε μια πορτα να ανοιγει)...οποτε ετρεξα στην διπλα εστια που μενει η κοπελα μου και καλεσαμε τις πρωτες βοηθειες. Μας ειπαν να γυρισουμε το σωμα του στα πλαγια, πραμα που εκανα αν και φοβομουν για την σπονδυλικη του στηλη.
Να μην τα πολυλογω το ασθνοφορο ηρθε γρηγορα (αν και μου φανηκε αιωνας), προσπαθουσαν να τον κρατησουν στην ζωη και μετα τον εβαλαν μεσα και εφυγαν. Το παιδι πεθανε μετα απο λιγες ωρες.
Απο εκεινη την μερα και μετα εχω την εικονα της πρωτης στιγμης που τον ειδα, αυτη η εικονα δεν φευγει με τιποτα. Επισης εχω μεγαλες αλλαγες στην προσωπικοτητα μου, εχω πεσει σε καταθλιψη και φερομαι αλλοκοτα. Κοιμαμαι απειρες ωρες η καθολου. Ταυτοχρονα εχω την παρουσιαση της πτυχιακης μου που ειανι την αλλη εβδομαδα, να μαζεψω το σπιτι μου για να γυρισω Ελλαδα οπου με περιμενει ο στρατος στις αρχες Φεβρουαριου. Το γεγονος οτι πρεπει να αφησω την κοπελα μου για τοσο μεγαλο χρονικο διαστημα ειναι επισης κατι το οποιο με βαραινει.
Οποτε η φρικη της καταστασης μου, ψυχικης, πνευματικης και σωματικης ειναι πρωτογνωρη. Δεν ξερω και μεσα στο στρατο ποσο θα με επηρεασει η ολη κατασταση. Δυστυχως νομιζα ειμαι δυνατο ατομο, αλλα τελικα αρχισα να κλαταρω. Εχετε να μου δωσετε καποια συμβουλη?

Συμβουλή δεν έχω, υποθέτω από μόνος του ο νους θα βρεί μια διέξοδο, θα κλείσει τα μάτια μπροστά στο συμβάν και θα το περάσει στο αρχείο των αναμνήσεων μετά από κάποιο καιρό. Παλαιότερα είχα δει κάποιον πεσμένο στον δρόμο, ατύχημα από μηχανή, έλεγαν πως αν του άνοιγαν το κράνος το κεφάλι θα ξεφλούδιζε από μόνο του λόγω της σύγκρουσης και περίμεναν όλοι το ασθενοφόρο, αλλά να δω άτομο να έχει φουντάρει δεν έχω δει (έχω ακούσει όμως για περιστατικά στις γειτονιές). Θα σε κάνει να εκτιμάς πόσο πολίτιμη είναι η ζωή, έτσι δεν είναι;

Quote:

---

Originally Posted by panos83

Γεια σε ολους!

Ειμαι μεταπτυχιακος φοιτητης στην Γερμανια και πριν λιγες μερες καθως πηγαινα σπιτι μου ειδα ενα παιδι πεσμενο μπροστα ακριβως στην εισοδο της εστιας. Καθως πλησιαζα γρηγορα οι πρωτες σκεψεις που περασαν απο το μυαλο μου ηταν οτι λιποθυμησε η επεσε απο το ποδηλατο του. Οταν εφτασα κοντα του αντικρυσα το πιο φριχτο θεαμα της ζωης μου, μια λιμνη απο αιμα (εγκεφαλικα υγρα) γυρω απο το κεφαλι του και να πνιγεται απο το ιδιο του το αιμα (η αντιδραση του σωματος να επιζησει). Του μιλησα για λιγο αλλα ματαια. Τοτε καταλαβα οτι ειχε πεσει απο μεγαλο υψος (πηδηξε)...τρεχω μεσα στην εστια και αρχιζω να φωναζω να καλεσουν ασθενοφορο (δεν ειχα κινητο μαζι μου)...φωναζα με ολη μου την δυναμη και δεν ειχα καμια ανταποκριση (ουτε μια πορτα να ανοιγει)...οποτε ετρεξα στην διπλα εστια που μενει η κοπελα μου και καλεσαμε τις πρωτες βοηθειες. Μας ειπαν να γυρισουμε το σωμα του στα πλαγια, πραμα που εκανα αν και φοβομουν για την σπονδυλικη του στηλη.
Να μην τα πολυλογω το ασθνοφορο ηρθε γρηγορα (αν και μου φανηκε αιωνας), προσπαθουσαν να τον κρατησουν στην ζωη και μετα τον εβαλαν μεσα και εφυγαν. Το παιδι πεθανε μετα απο λιγες ωρες.
Απο εκεινη την μερα και μετα εχω την εικονα της πρωτης στιγμης που τον ειδα, αυτη η εικονα δεν φευγει με τιποτα. Επισης εχω μεγαλες αλλαγες στην προσωπικοτητα μου, εχω πεσει σε καταθλιψη και φερομαι αλλοκοτα. Κοιμαμαι απειρες ωρες η καθολου. Ταυτοχρονα εχω την παρουσιαση της πτυχιακης μου που ειανι την αλλη εβδομαδα, να μαζεψω το σπιτι μου για να γυρισω Ελλαδα οπου με περιμενει ο στρατος στις αρχες Φεβρουαριου. Το γεγονος οτι πρεπει να αφησω την κοπελα μου για τοσο μεγαλο χρονικο διαστημα ειναι επισης κατι το οποιο με βαραινει.
Οποτε η φρικη της καταστασης μου, ψυχικης, πνευματικης και σωματικης ειναι πρωτογνωρη. Δεν ξερω και μεσα στο στρατο ποσο θα με επηρεασει η ολη κατασταση. Δυστυχως νομιζα ειμαι δυνατο ατομο, αλλα τελικα αρχισα να κλαταρω. Εχετε να μου δωσετε καποια συμβουλη?

---

Έκανες ό,τι έπρεπε να κάνεις και είναι λογικό να είσαι σε σοκ.
Μήπως η σχολή σου έχει συμβουλευτικό σταθμό για φοιτητές;
Είναι πολύ σύνηθες και εξειδικεύονται σε τέτοια θέματα, όπως μια σοκαριστική εμπειρία, ή θέματα εξετάσεων και σημαντικών αλλαγών (όπως το να πρόκειται να αλλάξεις χώρα) κλπ.

Καλημερα Πανο.
Αυτο που βιωσες ειναι πολυ σοκαριστικο και ειναι λογικο να αισθανεσαι ετσι.Tο γεγονος ειναι πολυ προσφατο και ειναι λογικο να εχεις ακομα εντονες εικονες, και σε συνδυασμο με τις αλλαγες που προκειται να ερθουν η κατασταση γινεται ακομα πιο φορτικη για σενα.
Αυτο δεν σημαινει πως εισαι αδυναμος,οπως αναφερεις, εισαι ενας ανθρωπος που βιωσε ενα τραυματικο γεγονος και αν μη τι αλλο ειναι λογικο να αισθανεσαι ετσι.
Το να επισκεφτεις καποιον ψυχολογο και να μιλησεις θα σε βοηθουσε πιστευω να διαχειριστεις ολο αυτο που συμβαινει.

ειναι απιστευτο αισθημα να βλεπεις καποιον να πεθαινει. στα 13 μ ειχα δει εναν μοτοσυκλετιστη να ανοιγει το κεφαλι του στα 2 καθως εσφαλμενα του βγαλανε το κρανος. τα υπολοιπα παιδια (ημουνα φροντηστιριο) εκαναν εμετο ενω εγω ειχα σκαλωσει και κοιτουσα χαζευα δεν αηδιαζα αλλα δν επαιρνα και το βλεμμα μου. αυτο σημαινει πως μερικες φορες εξικοιωνεσαι με τον θανατο ηταν φρικτο αυτο που ειδες αλλα σκεψου το κ αλλιως

Γεια σου.πωπω φρικιαστικο το θεαμα ε??ειναι απολυτα λογικες οι αντιδρασεις σου και οι συμπεριφορα σου τωρα. σιγουρα δεν ειναι σε κανενος τη φυση να βλεπει τετοια πραγματα. εφοσον αυτο σε σοκαρε τοσο πολυ καλο θα ηταν να δεις εναν ειδικο..αυτο στο λεω γιατι θεωρω πως ειναι κατι που θα επρεπε να εχω κανει εγω(οταν μου συνεβησαν τελος παντων δυο περιστατικα παρα πολυ σοβαρα)και δεν το εκανα..(το πρωτο ηταν οταν ενω ημουν μονη σπιτι μπηκε κλεφτης και απειλουσε οτι θα με σκοτωσει εαν δεν του εδινα οσα χρηματα ειχαμε,και δευτερον οταν βρηκα κρεμασμενο ενα γειτονα σε ενα δεντρο-αυτοκτονια),τωρα θα μου πεις για καλο στα λεω αυτα?η' τι σχεση εχουν με την περιπτωση σου..κοιτα,εγω προσπαθουσα να ξεπερασω μονη μου αυτα τα περιστατικα( διοτι ενω ηθελα να παω σε ειδικο να με βοηθησει,ο πατερας μου δεν με αφηνε για τους δικους του ΗΛΙΘΙΟΥΣ λογους!!!)εκανα γυρω στον εναμιση με δυο χρονια να συνελθω(συνολικα και απο τα δυο)..ηταν τοσο δυσκολο για εμενα,δεν μπορουσα να κοιμηθω,γενικα ολα αυτα που εχεις και εσυ..αν θελεις την ταπεινη μου αποψη,για το καλο σου δες εναν ειδικο..για να το ξεπερασεις λιγο πιο ευκολα και γρηγορα..(που βασικα αυτο δεν ξεπερνιεται,απλα μαθαινεις να ζεις μαζι με αυτο),,